ویژگیهای انتظار راستین چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پانویس == {{پانویس}} {{ +== پانویس == {{پانویس}} {{)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پاسخ نخست== +== پاسخ نخست ==)) |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
==عبارتهای دیگری از این پرسش== | ==عبارتهای دیگری از این پرسش== | ||
== پاسخ نخست== | == پاسخ نخست == | ||
[[پرونده:769540432.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[عبدالله جوادی آملی]]]] | [[پرونده:769540432.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[عبدالله جوادی آملی]]]] | ||
::::::آیتالله '''[[عبدالله جوادی آملی]]'''، در کتاب ''«[[ادب فنای مقربان ج۹ (کتاب)|ادب فنای مقربان]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::آیتالله '''[[عبدالله جوادی آملی]]'''، در کتاب ''«[[ادب فنای مقربان ج۹ (کتاب)|ادب فنای مقربان]]»'' در اینباره گفته است: |
نسخهٔ ۱۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۴۷
ویژگیهای انتظار راستین چیست؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
ویژگیهای انتظار راستین چیست؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارتهای دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- آیتالله عبدالله جوادی آملی، در کتاب «ادب فنای مقربان» در اینباره گفته است:
- «" انتظار" به معنای عام آن، که برخاسته از خوشبینی به روند کلی حرکت تاریخ و اطمینان به آینده نیکوست، امری فطری و همگانی است که میان پیروان هر قوم و آیینی وجود دارد؛ اما انتظار با مفهوم و محتوای خاص شیعی، ویژگیهایی دارد که مهمترین آن چند چیز است:
- فراگیری : انتظار ظهور مهدی موعود موجود(ع) فراگیرترین آموزه دینی است[۱] که دامنه آن، نه تنها بخش گستردهای از تاریخ اسلام، گستره تاریخ انسان (پیشین و کنونی و آینده) را دربر میگیرد، به گونهای که همه پیروان ادیان الاهی در انتظار منجی موعود(ع) به سر میبرند.
- پویایی: سرزندگی و شوقآفرینی و ماندگاری، از دیگر ویژگیهای آموزه انتظار است، از اینرو انتظار ظهور مهدی موعود موجود(ع) نه تنها مانند گرایشهای بیریشه و زودگذر در فرایند تاریخ، دچار روزمرگی و تکرار و فرسودگی نمیشود، با گذر زمان، شمار مشتاقان آن حضرت(ع) فزونتر میگردد.پویایی و جذبه شورانگیز انتظار ظهور به گونهای است که امامان پیشین(ع) نیز انتظار و علاقه شدید خویش را به وجود مقدس آخرین ذخیره الاهی حضرت مهدی(ع) بیان کردهاند. هنگامی که یکی از یاران امام صادق(ع) درباره ولادت حضرت قائم(ع) پرسید، حضرت صادق(ع) پاسخ داد: نه! سپس اشتیاق وصفناپذیر خویش را درباره آن یگانه دوران، اینگونه آشکار کرد: « وَ لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَيَّامَ حَيَاتِي!»[۲]. راز این شور و شیدایی، آن است که آن موعود موجود الاهی، همانگونه که خودش نمود همه انبیا و اولیا(ع) است، ظهور او نیز تجلیگاه تمام نیکیها و تحققبخش همه آرمانهای بلند آدمی در پهنای تاریخ است.
- عظمت و سترگی: انتظار و امید به اهداف بلند، مایه دوام زندگی و استواری نظام اجتماعی است. اندیشه انتظار، افزون بر گستردگی و پویایی، چنان عظمت دارد که دیگر انتظارات بشر، هر اندازه بزرگ باشند، در برابر آن، ناچیزند. انتظار ظهور مهدی(ع) همه خواستههای مقدس و انسانی را دربرداشته و پیامبران الاهی(ع) پیوسته آن را نوید دادهاند، تا وعده الاهی فرارسد و آرزوهای بلند و دیرین انسانیت به بار بنشینند.
- برپایه گزارش ابوبصیر، امام صادق(ع) پس از گواهی به یگانگی خدای سبحان و ایمان به نبوت رسول خدا(ص) و اعتراف به وحیانی بودن قرآن کریم و اقرار به ولایت امامان معصوم(ع) انتظار ظهور قائم اهل بیت(ع) را مایه دینداری خداپسندانه دانست و سبب پذیرش اعمال بندگان برشمرد:«أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَا لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِهِ فَقُلْتُ بَلَى فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ الْإِقْرَارُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ الْوَلَايَةُ لَنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَعْدَائِنَا يَعْنِي الْأَئِمَّةَ خَاصَّةً وَ التَّسْلِيمَ لَهُمْ وَ الْوَرَعُ وَ الِاجْتِهَادُ وَ الطُّمَأْنِينَةُ وَ الِانْتِظَارُ لِلْقَائِمِ(ع) »[۳].
- قرابت و همپایگی انتظار قائم(ع) با دیگر اصول اعتقادی اسلام در سخن صادق آل محمد(ع) بیانگر عظمت و جایگاه رفیع مسئله انتظار در آموزههای دین است، چون از سویی قرآن مجید ایمان به ولایت و امامت را رکن اساسی دین و مایه کمال آن میداند[۴] و از سوی دیگر، باورداشت مهدویت، مهمترین جزء اندیشه امامت است[۵]، از اینرو دینداری بدون انتظار ظهور مهدی(ع) نیز بیارزش است»[۶].
منبعشناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ ﴿وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ﴾؛ و در زبور پس از تورات نگاشتهایم که بیگمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد؛ سوره انبیاء، آیه: 105.
- ↑ الغیبه، نعمانی، ص ۲۴۵. این جمله زیبا از زبان سیدالشهداء(ع) نیز گزارش شده است؛ ر.ک: موسوعة کلمات الإمام الحسین(ع)، ص ۷۸۶.
- ↑ الغیبه، نعمانی، ص ۲۰۰.
- ↑ ﴿الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا﴾ «امروز دینتان را کامل و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را (به عنوان) آیین شما پسندیدم» سوره مائده، آیه ۳.
- ↑ چنانکه امام صادق(ع) اقرار به امامت دیگر امامان(ع) و انکار امام مهدی(ع) را همچون پذیرش نبوت پیامبران پیشین و انکار رسالت رسول خاتم(ص) شمرده است:« مَنْ أَقَرَّ بِجَمِيعِ الْأَئِمَّةِ وَ جَحَدَ الْمَهْدِيَّ كَانَ كَمَنْ أَقَرَّ بِجَمِيعِ الْأَنْبِيَاءِ وَ جَحَدَ مُحَمَّداً(ص) نُبُوَّتَهُ» (کمال الدین، ج ۲، ص ۳۳۳).
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج۹، ص۳۶۹، ۳۷۱.