ابر در معارف مهدویت
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ابر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
حضرت صادق(ع) فرمود: حضرت مهدی(ع) در آخرالزمان ظهور می‌کند در حالی که ابری بالای سر او سایه افکنده است و او را از حرارت آفتاب حفظ می‌کند و به همراه او حرکت می‌کند و با زبانی فصیح می‌گوید: این شخص مهدی موعود است![۱] رسول خدا(ص) فرمود: قبل از ظهور حضرت ابری سیاه از طرف مغرب می‌آید و مانند سپری روی آسمان را می‌گیرد؛ و صدایی شنیده می‌شود که می‌گوید: «ای مردم!» بعضی آن صدا را شنیده و بعضی شک دارند و از یکدیگر سؤال می‌کنند. بار دیگر آن ندا می‌آید و همگی می‌شنوند. در سومین بار ندا می‌آید: «ای مردم! فرمان خدا فرا رسید، پس عجله نکنید»[۲].
آنگاه رسول خدا فرمود: به خدا سوگند (گویا می‌بینم) که در آن روز دو شریک بساط فروش خویش را پهن کرده و جمع نمی‌کنند؛ شخصی که برای آبیاری مهیا شده، به آبیاری نمی‌رود؛ مردی شیر شترش را دوشیده تا بنوشد، اما نمی‌نوشد؛ همگی به گونه‌ای به فکر نجات خود هستند[۳]. رسول خدا(ص) فرمود: مهدی(ع) ظهور می‌کند، در حالی که بالای سر او ابری در حرکت است و صدایی از آن شنیده می‌شود که می‌گوید: این شخص مهدی(ع) است، جانشین خداست، ای مردم پیرویش کنید![۴]
امام باقر(ع) فرمود: خداوند ابر سخت[۵] را برای صاحب شما (حضرت مهدی(ع)) ذخیره کرده است، هرگاه چنین ابری پدیدار شد صاحب شما بر آن سوار می‌شود و بی‌گمان او بر ابر سوار خواهد شد و با آن به سوی آسمان بالا رفته و آسمان هفت‌گانه را در می‌نوردد[۶].
حضرت صادق(ع) فرمود: خداوند ذوالقرنین را بین انتخاب ابر سخت و ابر رام[۷] مخیر کرد و او هم ابر رام را برگزید، و اگر او ابر سخت را انتخاب می‌کرد، اجازه استفاده از آن را نداشت چون این ابر برای حضرت مهدی(ع) ذخیره شده است[۸][۹].
پرسش مستقیم
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۱.
- ↑ ﴿أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ﴾ سوره نحل، آیه ۱.
- ↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۲.
- ↑ وافی: ج ۲، ص ۱۱۳.
- ↑ ابر سخت به ابری گفته می‌شود که صاعقه و رعد در آن بوده باشد.
- ↑ اختصاص، ص ۱۹۹.
- ↑ ابر رام به ابری آرام و بدون رعد و برق گویند.
- ↑ بحارالانوار: ج ۵۲، ص ۳۱۲.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۵۹.