مقتدر عباسی در معارف مهدویت
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث مقتدر عباسی است. "مقتدر عباسی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- "مقتدر بالله" مقتدر بالله" از خلفای دوران غیبت صغری بود. وی برادر مکتفی و اسم او جعفر بن احمد است. در سال ۲۹۵ هجری قمری و در سیزده سالگی به خلافت رسید و در سال ۳۲۰ هجری قمری در سن سی و هشت سالگی در بغداد کشته شد. چون "مقتدر" در کودکی به خلافت رسید، لذا نتوانست از اقتدار و قدرت مستقلی برخوردار باشد و زنان و غلامان و اطرافیان بر او تسلط کامل داشتند. در زمان خلافت او، وزرای بسیاری بر سر کار آمدند و عوض شدند. سخت‌گیری و فشار در این دوره نسبت به شیعیان، وابسته و منوط به انتخاب وزراء بود. اگر وزیری نسبت به شیعیان متمایل بود، فشار و خفقان کمتری به چشم می‌خورد. مثلا در دوران وزارت محمد بن علی بن فرات که متمایل به شیعیان بود، اوضاع سیاسی نسبت به دوستداران اهل بیت مساعد می‌شد، ولی وقتی حامد بن عباس به وزارت رسید، حسین بن روح -نائب سوم امام زمان (ع)- نتوانست به فعالیت خویش ادامه دهد و به صورت مخفیانه زندگی می‌کرد. در سال ۳۱۲ هجری قمری پس از کشته شدن محمد بن علی بن فرات و پسرش، حسین بن روح تا سال ۳۱۷ هجری قمری توسط مقتدر زندانی شد. کشته شدن "حلاج" در سال ۳۰۹ هجری قمری به دستور "مقتدر" بود[۱].
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۸۸.