نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
۲. درباره این که این دعا از سوی اماممعصوم(ع) صادر شده، هیچ شکی نیست. اما شخص معصوم مشخص نشده است. همچنین در تهذیب تعبیر عَنِ الصَّادِقِين و در سایر منابع تعبیر عَنِ الصَّالِحِينَ آمده است.
۳. تأکید حضرت بر مداومت بر این دعا بسیار قابل توجه است، ایشان در این باره می‌‌فرماید: این دعا را در شب بیست و سومماه مبارک رمضان در حال سجده، ایستاده، نشسته و در تمام ماه رمضان و در طول عمرت هر گاه یادت بود («وَ كَيْفَ أَمْكَنَكَ وَ مَتَى حَضَرَكَ مِنْ دَهْرِك») هر چه که می‌‌توانی تکرار کن.
۴. گرچه در نقل مرحوم کلینی و مرحوم شیخ طوسی به نام حضرت تصریح نشده است؛ اما با توجه به نشانه‌های موجود در متن دعا و تصریح سید بن طاووس به نام حضرت، هیچ شکی باقی نمی‌ماند که مقصود از فلان بن فلان، حضرت مهدی (ع) است. در فراز پایانیِ آن می‌‌خوانیم: "...تا او را به صورتی که خوشایند اوست و همه از او فرمانبری مینمایند ساکن (حاکم) زمین گردانیده، و مدّت زمان طولانی در آن بهره‌مند سازی". طبعاً آن امامی که درباره او وعده قطعی داده شده که روزی بر تمام عالم حاکم خواهد شد و حکومتعدالت محور او زمانِ طولانی اداره خواهد داشت، کسی جز حضرت مهدی (ع) نیست. دلیل عدم تصریح به نام حضرت مهدی (ع) با توجه به شرائط سیاسی - اجتماعیدوران غیبت صغری و حرمت تصریح امام زمان (ع) در آن دوران، کاملاً آشکار خواهد شد[۳].
۳. دعایِ ما برای سلامتیامام نشانگر علاقه و اردات ما به اوست. که طبعاً اگر درباره حال امام زمانِ خود بی‌توجه باشیم، باید در ایمان و علاقه خود تجدید نظر کنیم.
نتیجه سخن اینکه گرچه خداوند متعال از حجت خود نگهداری می‌‌کند؛ اما از آنجایی که ارادهخدای حکیم بر این تعلق گرفته است که نظام اسباب و مسببات در این عالم حاکم باشد، قطعاً دعای منتظران و عاشقان حضرتش دارای اثر و فایده خواهد بود[۹].
۸. در تعبیر «كُنْ لِوَلِيِّك...وَلِيّاً»ولیّ اول به معنای عهده‌دار کار[۱۰] و ولیّ دوم به معنای یاری کننده است. پس عبارت را باید به این ترتیب معنا کرد: "بار خدایا درباره کسی که از سوی تو عهده دار امور است، ناصر و یاور باش"[۱۱].
۹. تعبیرِ «حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً» به چه معناست؟ مگر حضرت مهدی (ع)، بر روی زمین ساکن نیستند؟!
پاسخ: تعبیر «حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ» یک اصطلاح است و به معنای حاکم شدن و قدرت یافتن است. وقتی کفارانبیاء را تهدید می‌‌کردند که "شما را از سرزمین خودمان بیرون خواهیم کرد، مگر اینکه به کیش ما بازگردید". پس پروردگارشان به آنان وحی کرد که حتماً ستمگران را هلاک خواهیم نمود ﴿ وَ لَنُسْكِنَنَّكُمُ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِهِم ﴾[۱۲]. یعنی با نابودی ستمگران، شما وارث آنها خواهید شد و به عبارت دیگر تعبیرِ «حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ»، بیانگر همان تعبیر ﴿أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ﴾[۱۳] و همچنین تعبیر ﴿لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْض﴾[۱۴] می‌‌باشد.
۱۰. «طَوْعاً» مصدر و به معنای اسم فاعل است. در قرآن کریم آمده است: ﴿ فَقالَ لَها وَ لِلْأَرْضِ ائْتِيا طَوْعاً أَوْ كَرْهاً قالَتا أَتَيْنا طائِعِين﴾[۱۵] و به معنای اطاعت و فرمانبرداری است؛ بنابراین حال برای «أَرْضَكَ» است نه برای ضمیر فاعلی یا ضمیر مفعولی؛ آن چنان که برخی گمان کرده‌اند[۱۶]. آن چه مفقود است، مطیع بودن خداوند یا امام زمان نیست؛ بلکه مطیع بودن امت است که سبب غیبت امام نیز گردیده است. پس در این فراز از خداوند می‌‌خواهیم که (اهل) زمینمطیع و فرمانبردار حضرت مهدی (ع) شوند که قطعاً در این صورت ظهور واقع خواهد شد[۱۷].
↑"خدایا! در این لحظه و در تمام لحظات، سرپرست و نگاهدار و راهبر و یاری گر و راهنما و دیدبان ولیّت حضرت حجّه بن الحسن باش که درودهای تو بر او و بر پدرانش باد. تا او را به صورتی که خوشایند اوست و همه از او فرمانبری مینمایند ساکن (حاکم بر) زمین گردانیده و مدّت زمان طولانی در آن بهره‌مند سازی"؛ کلینی، کافی، ج۴، ص۱۶۲، و طوسی، تهذیب الاحکام، ج۳، ص۱۰۳و مجلسی، بحارالانوار، ج۹۴، ص۳۴۹و ابن طاووس، ادب حضور، ص۹۹.
