الکافی ج۱۲ (کتاب)
الکافی ج۱۲ | |
---|---|
از مجموعه | الکافی |
زبان | عربی |
ترجمهٔ کتاب | [[فروع الکافی
العتق و الصید و الأطعمة و الأشربة (کتاب)|فروع الکافی العتق و الصید و الأطعمة و الأشربة]] |
نویسنده | شیخ کلینی |
تحقیق یا تدوین | دار الحدیث |
به کوشش | محمد حسین درایتی |
موضوع | امامت و ولایت، احادیث معصومین، منابع روایی شیعه، کتب اربعه، روایات احکام شرعی، بردهداری از نگاه معصومین |
مذهب | شیعه |
ناشر | [[:رده:انتشارات دار الحدیث|انتشارات دار الحدیث]][[رده:انتشارات دار الحدیث]] |
وابسته به | مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث |
محل نشر | قم، ایران |
سال نشر | ۱۳۸۹ ش |
تعداد صفحه | ۸۱۴ |
شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۴۹۳-۴۱۸-۶ |
شماره ملی | ۱۸۸۲۹۲۱ |
این کتاب، جلد دوازدهم از مجموعهٔ پانزده جلدی الکافی است و با زبان عربی حاوی روایات معصومین (ع) در زمینه بردهداری، شکار، ذبح، خوردن و نوشیدن میباشد. پدیدآورندهٔ این اثر شیخ کلینی است و ناشر آن انتشارات دار الحدیث انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
فهرست کتاب
کتاب العتق و التدبیر و الکتابة
- باب ما لایجوز ملکه من القرابات
- باب انه لایکون عتق الا ما ارید به وجه الله عز و جل
- باب انه لاعتق الا بعد ملک
- باب الشرط فی العتق
- باب ثواب العتق و فضله و الرغبة فیه
- باب عتق الصغیر و الشیخ الکبیر و اهل الزمانات
- باب کتاب العتق
- باب عتق ولد الزنی و الذمی و المشرک و المستضعف
- باب المملوک بین شرکاء یعتق احدهم نصیبه أو یبیع
- باب المدبر
- باب المکاتب
- باب ان المملوک اذا عمی أو جذم أو نکل به فهو حر
- باب المملوک یعتق و له مال
- باب عتق السکران و المجنون و المکره
- باب امهات الاولاد
- باب نوادر
- باب الولاء لمن اعتق
- باب
- باب الاباق
کتاب الصید
- باب صید الکلب و الفهد
- باب صید البزاه و الصقور و غیر ذلک
- باب صید کلب المجوسی و اهل الذمة
- باب الصید بالسلاح
- باب المعراض
- باب ما یقتل الحجر و البندق
- باب الصید بالحبالة
- باب الرجل یرمی الصید فیصیبه فیقع فی ماء أو یتدهده من جبل
- باب الرجل یرمی الصید فیخطئ و یصیب غیره
- باب صید اللیل
- باب صید السمک
- باب آخر منه
- باب الجراد
- باب صید الطیور الاهلیة
- باب الخطاف
- باب الهدهد و الصرد
- باب القنبرة
کتاب الذبایح
- باب ما تذکی به الذبیحة
- باب آخر منه فی حال الاضطرار
- باب صفة الذبح و النحر
- باب الرجل یرید ان یذبح فیسبقه السکین فیقطع الرأس
- باب البعیر و الثور یمتنعان من الذبح
- باب الذبیحة تذبح من غیر مذبحها
- باب ادراک الذکاة
- باب ما ذبح لغیر القبلة أو ترک التسمیة، و الجنب یذبح
- باب الاجنة التی تخرج من بطون الذبایح
- باب النطیحة و المتردیة و ما اکل السبع تدرک ذکاتها
- باب الدم یقع فی القدر
- باب الاوقات التی یکره فیها الذبح
- باب آخر
- باب ذبیحة الصبی و المرأة و الاعمی
- باب ذبائح اهل الکتاب
کتاب الاطعمة
- باب علل التحریم
- باب جامع فی الدواب التی لاتؤکل لحمها
- باب آخر منه، و فیه ما یعرف به ما یوکل من الطیر و ما لایوکل
- باب ما یعرف به البیض
- باب الحمل و الجدی یرضعان من لبن الخنزیرة
- باب لحوم الجلالات و بیضهن و الشاة تشرب الخمر
- باب ما لایؤکل من الشاة و غیرها
- باب ما یقطع من الیات الضان و ما یقطع من الصید بنصفین
- باب ما ینتفع به من المیتة و ما لاینتفع به منها
- باب انه لایحل لحم البهیمة التی تنکح
- باب فی لحم الفحل عند اغتلامه
- باب اختلاط المیتة بالذکی
- باب آخر منه
- باب الفارة تموت فی الطعام و الشراب
- باب اختلاط الحلال بغیره فی الشیء
- باب طعام اهل الذمة و مواکلتهم و انیتهم
- باب ذکر الباغی و العادی
- باب اکل الطین
- باب الاکل و الشرب فی انیه الذهب و الفضة
- باب کراهیة الاکل علی مائدة یشرب علیها الخمر
- باب کراهیة کثرة الاکل
- باب من مشی الی طعام لم یدع الیه
- باب الاکل متکیا
- باب الاکل بالیسار
- باب الاکل ماشیا
- باب اجتماع الایدی علی الطعام
- باب حرمة الطعام
- باب اجابة دعوة المسلم
- باب العرض
- باب انس الرجل فی منزل اخیه
- باب اکل الرجل فی منزل اخیه بغیر اذنه
- باب
- باب آخر فی التقدیر و ان الطعام لاحساب له
- باب الولائم
- باب ان الرجل اذا دخل بلده فهو ضیف علی من بها من اخوانه
- باب ان الضیافة ثلاثة ایام
- باب کراهیة استخدام الضیف
- باب ان الضیف یأتی رزقه معه
- باب حق الضیف و اکرامه
- باب الاکل مع الضیف
- باب ان ابن آدم اجوف لابد له من الطعام
- باب الغداء و العشاء
- باب فضل العشاء و کراهیة ترکه
- باب الوضوء قبل الطعام و بعده
- باب صفة الوضوء قبل الطعام
- باب التمندل و مسح الوجه بعد الوضوء
- باب التسمیة و التحمید و الدعاء علی الطعام
- باب نوادر
- باب اکل ما یسقط من الخوان
- باب فضل الخبز
- باب خبز الشعیر
- باب خبز الارز
- باب الاسوقة و فضل سویق الحنطة
- باب سویق العدس
- باب فضل اللحم
- باب ان من لم یأکل اللحم اربعین یوما تغیر خلقه
- باب فضل لحم الضأن علی المعز
- باب لحم البقر و شحومها
- باب لحوم الجزور و البخت
- باب لحوم الطیر
- باب لحوم الظباء و الحمر الوحشیة
- باب لحوم الجوامیس
- باب کراهیة أکل لحم الغریض یعنی النیء
- باب القدید
- باب فضل الذراع علی سائر الاعضاء
- باب الطبیخ
- باب الثرید
- باب الشواء و الکباب و الرءوس
- باب الهریسة
- باب المثلثة و الاحساء
- باب الحلواء
- باب الطعام الحار
- باب نهک العظام
- باب السمک
- باب بیض الدجاج
- باب فضل الملح
- باب الخل و الزیت
- باب الخل
- باب المری
- باب الزیت و الزیتون
- باب العسل
- باب السکر
- باب السمن
- باب الالبان
- باب البان البقر
- باب الماست
- باب البان الابل
- باب البان الاتن
- باب الجبن
- باب الجبن و الجوز
- باب الارز
- باب الحمص
- باب العدس
- باب الباقلی و اللوبیاء
- باب الماش
- باب الجاورس
- باب التمر
- ابواب الفواکه
- باب العنب
- باب الزبیب
- باب الرمان
- باب التفاح
- باب السفرجل
- باب التین
- باب الکمثری
- باب الاجاص
- باب الاترج
- باب الموز
- باب الغبیراء
- باب البطیخ
- باب البقول
- باب ما جاء فی الهندباء
- باب الباذروج
- باب الکراث
- باب الکرفس
- باب الکزبرة
- باب الفرفخ
- باب الخس
- باب السداب
- باب الجرجیر
- باب السلق
- باب الکماه
- باب القرع
- باب الفجل
- باب الجزر
- باب السلجم
- باب القثاء
- باب الباذنجان
- باب البصل
- باب الثوم
- باب الصعتر
- باب الخلال
- باب رمی ما یدخل بین الاسنان
- باب الاشنان و السعد
کتاب الاشربة
- باب فضل الماء
- باب آخر منه
- باب کثرة شرب الماء
- باب شرب الماء من قیام و الشرب فی نفس واحد
- باب القول علی شرب الماء
- باب الاوانی
- باب فضل ماء زمزم و ماء المیزاب
- باب ماء السماء
- باب فضل ماء الفرات
- باب المیاه المنهی عنها
- باب النوادر
- باب ما یتخذ منه الخمر
- باب اصل تحریم الخمر
- باب ان الخمر لم تزل محرمة
- باب شارب الخمر
- باب آخر منه
- باب ان الخمر رأس کل اثم و شر
- باب مدمن الخمر
- باب آخر منه
- باب تحریم الخمر فی الکتاب
- باب ان رسول الله(ص) حرم کل مسکر قلیلة و کثیرة
- باب ان الخمر انما حرمت لفعلها فما فعل فعل الخمر فهو خمر
- باب من اضطر الی الخمر للدواء أو للعطش او للتقیة
- باب النبیذ
- باب الظروف
- باب العصیر
- باب العصیر الذی قد مسته النار
- باب الطلاء
- باب المسکر یقطر منه فی الطعام
- باب الفقاع
- باب صفة الشراب الحلال
- باب فی الاشربة ایضا
- باب الاوانی یکون فیها الخمر ثم یجعل فیها الخل أو یشرب بها
- باب الخمر تجعل خلا
- باب نوادر
- باب الغناء
- باب النرد و الشطرنج
دربارهٔ پدیدآورنده
شیخ کلینی (پدیدآورنده) |
---|
ابو جعفر محمد بن اسحاق کلینی رازی (۲۵۸ق، تهران - ۳۲۸ق، بغداد) مشهور به شیخ کلینی، شیخ مشایخ شیعه و رئیس محدثین علمای امامیه و اوثق و اعدل ایشان و مروج مذهب شیعه در عصر غیبت امام عصر (ع) است. عامه و خاصه در فتاوی به وی مراجعه کردهاند و بدینجهت به ثقة الاسلام شهرت یافت. وی یکی از صاحبان کتب اربعه و صاحب کافی است که در عقاید حقه اسلامیه و استنباط دینی، مرجع اکابر و مورد استفاده فقها و محدثین بزرگ است و به تصدیق شیخ مفید، اجل کتب اسلامی و اعظم مصنفات شیعه و مشتمل بر شانزده هزار و یکصد و نود و نه حدیث است. کلینی از علمای زمان غیبت صغری است و وفات او ۶۹ سال پس از وفات امام عسکری (ع) در ماه شعبان ۳۲۹ هجری اتفاق افتاد و قبرش در بغداد است[۲]. |
کتابهای وابسته
پانویس
- ↑ وبگاه خانه کتاب
- ↑ معارف و معاریف، ج ۸، ص ۵۷۶.