فرو رفتن زمین در جزیرة العرب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۶ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۴۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


هر چند از این پدیده نیز به روشنی صحبت نشده است؛ اما به نظر می‌رسد همان خسف به بیداء باشد. واژۀ «خَسف» به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است و «بَیداء» نام سرزمینی بین مکه و مدینه است[۱] منظور از خسف به بیداء آن است که سفیانی با لشکری عظیم به قصد جنگ با حضرت مهدی(ع) عازم مکه می‌شود؛ اما آنان بین مکه و مدینه در محلی که به سرزمین «بیداء» معروف است به امر خداوند، در زمین فرو می‌روند[۲].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن مظور، لسان العرب، ماده خسف و بیداء.
  2. درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۴۷.

پیوند به بیرون