حنین

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۴ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

نبردی که در سال هشتم هجری پس از فتح مکه میان مسلمانان و مشرکین قبایل هوازن و ثقیف اتفّاق افتاد. حُنین محلّ درگیری دو سپاه بود، مسلمانان که ۱۲ هزار نفر بودند، ابتدا غافلگیر شدند و سپاه اسلام گریخت و متفرّق شد، ولی در مرحله بعد، با مقاومت پیامبر خدا، عباس، علی(ع) و عده‌ای، فراریان برگشتند و درگیری شدیدی شد و سرانجام کفّار شکست سختی خوردند و غنایم بسیاری به دست مسلمانان افتاد.

قرآن کریم از این واقعه یاد می‌کند و شکست اوّلیه مسلمانان را به خاطر غرور می‌داند﴿لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ شَيْئًا وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُمْ مُدْبِرِينَ[۱][۲].

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. بی‌گمان خداوند در نبردهایی بسیار و در روز (جنگ) «حنین» شما را یاری کرده است؛ هنگامی که فزونیتان شما را به غرور واداشت اما هیچ سودی برای شما نداشت و زمین با گستردگیش بر شما تنگ شد سپس با پشت کردن (به دشمن) واپس گریختید؛ سوره توبه، آیه ۲۵.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۷۶.