کرامات امام حسن مجتبی

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام حسن مجتبی است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

کرامات مختلفی از امام حسن (ع) نقل شده است مانند: تسبیح سنگ ریزه در دستان ایشان و بارور شدن درخت خرمای خشک با دعای آن حضرت و ... .

مقدمه

معجزه و کرامت بیانگر مقامات و جایگاه خاص امام است و ارائه آنها بنا بر تشخیص امام در موارد خاص صورت می‌گیرد. از امام حسن(ع) معجزات و کراماتی ثبت شده که برخی از آنها خبر دادن از حوادث آینده است[۱]. برخی از این موارد عبارت‌اند از:

  1. تسبیح سنگ ریزه: در روایت آمده است که پیامبر اکرم (ص) سنگ ریزه‌ای را در دستان امام حسن و امام حسین (ع) قرار دادند ناگهان سنگ ریزه شروع به تسبیح گفتن نمود آن حضرت (ص) فرمودند: «لا يسبّحن إلا في يدي نبيّ أو وصيّ نبيّ، و الحسن و الحسين من عترتي و أوصيائي و خلفائي»[۲].
  2. بارور کردن درخت خرمای خشک: امام صادق (ع) فرمود: حسن بن علی (ع) در یکی از سفرهای عمره همراه مردی از اولاد زبیر بود که به امامتش معتقد بود، زیر درخت خرمائی که از تشنگی خشک شده بود، فرود آمدند، در زیر آن درخت فرشی برای امام حسن انداختند و در برابرش فرشی برای زبیری، زیر درخت خرمای دیگری. زبیری سر بالا کرد و گفت: اگر این درخت خرمای تازه می‌داشت از آن می‌خوردیم. امام حسن فرمود: خرما میل داری؟ زبیری گفت: آری. حضرت دست به‌سوی آسمان برداشت و دعا کرد. پس درخت سبز شد و بحال خود برگشت و برگ و خرما برآورد. ساربانی که مرکب از او کرایه کرده بودند، گفت: به خدا این جادو است، امام حسن (ع) فرمود: «وَيْلَكَ لَيْسَ بِسِحْرٍ وَ لَكِنْ دَعْوَةُ ابْنِ نَبِيٍّ مُسْتَجَابَةٌ»؛ وای بر تو، جادو نیست، بلکه دعای مستجاب پسر پیغمبر است، پس به‌سوی درخت بالا رفتند و هر چه خرما داشت چیدند و آنها را کفایت کرد[۳].[۴]
  3. بر پایه روایتی، امام مجتبی(ع) مقداری سنگ‌ریزه را با انگشتانش چندان مالید تا مانند آرد شد، آنگاه خمیرش نمود و با خاتمش آن را مُهر کرد و فرمود: هر که این کار را انجام دهد، وصی من در زمان حیاتم و وفاتم است[۵]، البته چنین کاری از نشانه‌های عمومی برای اثبات امامت نیست.
  4. ابو سعید خدری، امام حسن(ع) را در زمان کودکی دید که پرنده‌ای بالای سرش سایه گسترانده بود و با وی سخن می‌گفت[۶].
  5. جابر بن عبدالله انصاری نیز در مسجد پیامبر(ص) از امام حسن(ع) معجزه‌ای خواست تا آن را برای دیگران نقل کند. امام پای خود را بر زمین زد، کشتی‌ها را در دریا دید، از دریا ماهی صید کرد و به جابر داد. جابر سه روز از آن غذا تهیه کرد[۷].[۸]

جستارهای وابسته

پرسش‌های وابسته

منابع

  1. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵
  2. پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش اول ج۲

پانویس

  1. ↑ برای نمونه ر.ک: کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۰۰.
  2. ↑ إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص ۱۵.
  3. ↑ کافی، ج ۱، ص ۴۶۲ و إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص ۱۸.
  4. ↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، جلد ۲ ص ۲۳.
  5. ↑ کلینی، الکافی، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۵.
  6. ↑ طبری شیعی، دلائل الامامة، ص۶۵.
  7. ↑ طبری شیعی، دلائل الامامة، ص۶۵.
  8. ↑ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش اول ج۲ ص ۸۲.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=کرامات_امام_حسن_مجتبی&oldid=1268548»