امام باقر (ع) فرمودند: "خداوند متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ﴾[۱] منظور از این پرستش، همان دعا است. راوی گوید: از ایشان پرسیدم: منظور از آیه﴿إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَأَوَّاهٌ حَلِيمٌ﴾[۲] چیست؟، فرمودند: اَوّاه یعنی کسی که بسیار دعا می‌کند"[۳].
یکی از یاران امام باقر (ع) گوید: "به ایشان گفتم: کدام‌یک از عبادت‌ها افضل و برتر از دیگر عبادات است؟ فرمودند: هیچ چیزی نزد خداوندبرتر از آن نیست که مورد درخواست قرار گیرد، و از آنچه نزد اوست درخواست شود"[۴].
پیامبر اکرم (ص) به یاران خویش فرمودند: "آیا شما را به سلاحی که شما را از دشمنانتان نجات می‌بخشد و روزی را به سوی شما روان می‌سازد، راهنمائی نکنم؟ گفتند: بله ای پیامبر خدا! آن حضرت فرمودند: شبانه روز به درگاه خدادعا کنید چرا که سلاحمؤمندعا است"[۷].
امیرمؤمنان (ع) فرمودند: "دعا سپر مؤمن است، و هرگاه دربی را زیاد بکوبی آن درب به رویت باز خواهد شد[۸].
یکی از [[یاران امام صادق (ع) گوید: "آن حضرت به من فرمودند: بر تو باد به دعا، که دعا شفاء هر بیماری‌ای است"[۱۱].
امام صادق (ع) می‌فرمایند: "هیچ بنده‌ای دست خود را به سوی خداوند عزیز جبّار دراز نکرد، مگر آنکه خداوندحیا می‌کند که آن را خالی بازگرداند، تا آنکه از رحمت خود هرآنچه خواهد در آن بنهد؛ از این‌رو هرگاه کسی از شما دعا کرد، دست خود را بازنگردانَد مگر آنکه آن را بر صورت و سر خود بکشد" [۱۲]:
امام صادق (ع) فرمودند: "هرکس شادمان می‌شود که به هنگام سختی دعایش پذیرفته شود، باید به هنگام راحتی بسیار دعا کند"[۱۳].
امام باقر (ع) درباره آیه شریفه: ﴿وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ﴾[۱۵] فرمودند: منظور مؤمنی است که در غیبت برای خود درباره او دعا می‌کند، در این حال فرشته آمین می‌گوید و خداوند عزیز جبّار می‌فرماید: به تو دو برابر آنچه خواستی دادم، این را به واسطه علاقه‌ای که به برادرت داری، به تو بخشیدم"[۱۶].
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "بهترین وقتی که می‌توانید در آن خداوند را بخوانید، سحرها است. آنگاه این آیه را از قول حضرت یعقوب (ع) خواندند: ﴿سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي﴾[۱۷] و فرمودند: دعای آنان را به وقت سحر واگذاشت"[۱۸].
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "مؤمن گاه به درگاه خداوند برای حاجتش دعا می‌کند، امّا خداوند عزّوجلّ! - می‌فرماید: اجابت دعای او را به تأخیر اندازید؛ این به جهت شوقی است که او به صدا و دعای بنده‌اش دارد. امّا چون روز قیامت فرا رسد، خداوند می‌فرماید: بنده من! به درگاه من دعا کردی اما من اجابت تو را به تأخیر انداختم، اکنون ثواب تو فلان مقدار و فلان مقدار است، و تو مرا در فلان مطلب و فلان مطلب خواندی اما من اجابت تو را به تأخیر انداختم، و ثواب تو فلان مقدار و فلان مقدار است. آن حضرت (ع) ادامه دادند: در این هنگام مؤمن چون زیادی ثواب خود را مشاهده می‌کند، آرزو می‌کند که‌ای کاش هیچ دعائی از او در دنیااجابت نمی‌شد!"[۱۹].
↑«و (درخواست) کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند اجابت می‌کند و از بخشش خویش بر (پاداش) آنان می‌افزاید و کافران را عذابی سخت (در پیش) است» سوره شوری، آیه ۲۶.
این مدخل زیرشاخهٔ بحث دعا است. دعا از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: دعا در لغت - دعا در قرآن - دعا در حدیث - دعا در اخلاق اسلامی - دعا در معارف دعا و زیارات - دعا در تربیت اسلامی - دعا در معارف و سیره نبوی - دعا در معارف و سیره علوی - دعا در معارف و سیره حسینی - دعا در معارف و سیره سجادی - دعا در معارف و سیره امام جواد - دعا در معارف مهدویت - دعا در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط ندارد