ناووسیه
مقدمه
- ناووسیه برگرفته از اسم شخصی با نام ناووس از اهالی بصره است[۱].
- برخی گفتند: او عبد اللّه بن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشت. وی می‌گفت: "حضرت علی (ع) برترین فرد امت اسلام بود و هرکس او را تفضیل ندهد، کافر است".
- ناووسیه عقیده داشتند جعفر بن محمّد (ع) زنده است و نمی‌میرد. او مهدی آخر الزمان است. آشکار می‌شود و بر مردمان فرمانروایی می‌کند. آنان می‌پنداشتند از وی روایت شده است: "اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته است، باور نکنید و بدانید من سرور شما و دارنده شمشیر هستم" به سبب کلمه شمشیر، این طایفه را صارمیه نیز خوانده‌اند"[۲].
- روشن است این ادعا درباره امام صادق (ع) درست نیست و طبق شهادت مسلّم تاریخ آن حضرت به شهادت رسیده است[۳]. امام صادق (ع) خود فرمود: "هنگامی که سه اسم محمّد، علی و حسن، به طور متوالی در امامان (ع) جمع شد، چهارمین آنان قائم است".
- مفضل بن عمر گوید: بر امام صادق (ع) وارد شدم و عرض کردم: "ای آقای من! کاش جانشین خودت را به ما معرفی می‌کردی. فرمود: ای مفضّل! امام بعد از من فرزندم موسی است و امام خلف و موعود منتظر "محمد"، فرزند حسن بن علی بن محمّد بن علی بن موسی (ع) است[۴].
- این گروه، پس از چندی از بین رفتند[۵] [۶].
ناووسیه در موعودنامه
- فرقه‌ای از غلاة، اتباع، "عجلان" یا "عبدالله بن ناووس بصری" هستند که امام جعفر صادق (ع) را امام زنده غایب و مهدی منتظر و قائم آل محمد (ص) می‌دانند[۷]. یکی از ناووسیه به نام عنبسه بن مصعب، حدیثی از امام صادق (ع) جعل نمود که ایشان فرمود: اگر کسی به شما خبر داد که وی مرا غسل داده و کفن کرده و دفن نموده، سخنش را باور مکنید[۸][۹].
ناووسیه در درسنامه
- "ناووسیه" برگرفته از اسم شخصی با نام "ناووس" از اهالی بصره است[۱۰]. برخی گفتند: او عبد الله ابن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشت. وی می‌گفت: حضرت علی (ع) برترین فرد امت اسلام بود و هرکه او را تفضیل ندهد، کافر است. آنان امامت را در حضرت جعفر بن محمد (ع) متوقف می‌دانند و معروف به "صارمیه" هستند. ناووسیه می‌گفتند: جعفر بن محمد (ع) زنده است و نمی‌میرد. او مهدی آخر الزمان است. آشکار می‌شود و بر مردمان فرمانروایی می‌کند. آنان می‌پنداشتند: از وی روایت شده است: "اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید که مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته است؛ باور نکنید و بدانید که من سرور شما و دارنده شمشیر هستم". به جهت کلمه "شمشیر" این طایفه را "صارمیه" نیز خوانده‌اند[۱۱]. این ادعا نسبت به امام صادق (ع) درست نیست؛ چرا که آن حضرت به شهادت رسیده و این امر در تاریخ ثبت شده است[۱۲]. اگر شک در شهادت حضرت بکنیم؛ باید شک در شهادت پدران و اجداد بزرگوارش هم بکنیم؛ و آن وقت است که باید مانند غالیان و مفوضه، منکر شهادت امام علی (ع) و امام حسین (ع) شویم! امام صادق (ع) خود می‌فرماید: "هنگامی که سه اسم محمد، علی و حسن (ع)، به‌طور متوالی در امامان (ع) جمع شد، چهارمین آنان قائم است". مفضل بن عمر گوید: بر امام صادق (ع) وارد شدم و عرض کردم: ای آقای من! کاش جانشین خودت را به ما معرفی می‌کردی. فرمود: "ای مفضل! امام بعد از من فرزندم موسی است و امام خلف و موعود منتظر (محمد)، فرزند حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی است"[۱۳]. این گروه پس از چندی از بین رفتند و الآن وجود خارجی ندارند[۱۴][۱۵].
پرسش مستقیم
پرسشهای وابسته
پرسشهای وابسته
- فرق انحرافی به چه معناست؟ (پرسش)
- فرقه‌های انحرافی مهدویت کدامند؟ (پرسش)
- نقش استعمار در ایجاد فرقه‌های انحرافی چیست؟ (پرسش)
- راه‌های مقابله با فرق انحرافی کدامند؟ (پرسش)
- علل پیدایش و رشد فرقه‌های انحرافی چیست؟ (پرسش)
- چه ضرورتی برای شناخت فرق انحرافی وجود دارد؟ (پرسش)
- چرا امام خمینی با انجمن حجتیه مخالف بود؟ (پرسش)
- گرایش انجمن حجتیه و نوع برنامه‌های آنها چه بوده است؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴
- ↑ ر. ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۴۳۶
- ↑ ر. ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، مقدمه
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۳۴، ح ۴
- ↑ ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۴۴۰ - ۴۴۱.
- ↑ معارف و معاریف، ج ۱۰، ص ۶۳.
- ↑ بحار الانوار، ج ۳۷، ص ۹.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۲۸.
- ↑ شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴.
- ↑ ر. ک: الفرق بین الفرق، ص ۳۳؛ فرهنگ فرق اسلامی، ص ۴۳۶.
- ↑ ر. ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، مقدمه.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۴.
- ↑ ر. ک: محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۱، ص۱۰۸.