ریشهها و زمینههای مهدیستیزی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'مهدویت]]. {{پایان}} {{پایان}} == پانویس == {{پانویس}}' به 'مهدویت]]. {{پایان منبع جامع}} == پانویس == {{پانویس}}') |
|||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
}} | }} | ||
'''ریشهها و زمینههای مهدیستیزی چیست؟''' یکی از پرسشهای مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | '''ریشهها و زمینههای مهدیستیزی چیست؟''' یکی از پرسشهای مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | ||
== پاسخ نخست == | == پاسخ نخست == | ||
[[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px| | [[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|راست|]] | ||
::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفتهاند: | ::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفتهاند: | ||
«نفی [[مهدویت]] و ستیز با این [[آرمان]] بزرگ الهی و انسانی، عوامل و ریشههای گوناگونی دارد که [[شناخت]] آنها میتواند [[شیعیان]] را در برابر خطرِ تأثیرپذیری از شبهاتدشمن، ایمن سازد و [[مهدی]] باوران را برای مقابله با این [[هجوم فرهنگی]] [[سیاسی]]، آمادهتر کند. برخی ریشهها و زمینههای [[مهدی ستیزی]] عبارتند از: | «نفی [[مهدویت]] و ستیز با این [[آرمان]] بزرگ الهی و انسانی، عوامل و ریشههای گوناگونی دارد که [[شناخت]] آنها میتواند [[شیعیان]] را در برابر خطرِ تأثیرپذیری از شبهاتدشمن، ایمن سازد و [[مهدی]] باوران را برای مقابله با این [[هجوم فرهنگی]] [[سیاسی]]، آمادهتر کند. برخی ریشهها و زمینههای [[مهدی ستیزی]] عبارتند از: | ||
#'''[[جهل]] و [[نادانی]]''' در [[اسلام]]، ریشه بسیاری از مخالفتهای [[مردم]] با [[پیامبران]]، [[نادانی]] آنها دانسته شده است. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} فرموده است: {{عربی|" النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا "}}<ref>مردم با آنچه نمیدانند، دشمن هستند؛ نهج البلاغه، کلمات قصار، ش ۱۷۲.</ref>. [[تاریخ اسلام]] موارد فراوانی را از برخورد جاهلانه [[مردم]] غیر [[مسلمان]] و [[مسلمان]] با [[اسلام]] و اولیای آن، ثبت کرده است که از نمونههای روشن آن، برخورد [[خوارج]] با [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} است. در مبحث [[مهدویت]] نیز گاهی [[نادانی]] و [[ناآگاهی]] از [[مقام]] [[امامت]] و [[صفات امام]] و اهداف و آرمانهای [[موعود]] [[منتظَر]]، سبب [[دشمنی]] و ستیز با [[فرهنگ]] [[مهدویت]] و [[انتظار]] شده است. وقتی کسی از [[امام]] [[مهربانی]]، چهره [[خشن]] و [[خونریزی]] را در ذهن خود ترسیم کرده، [[ظهور]] او را آغاز [[جنگ]] و [[وحشت]] و [[ناامنی]] میداند، در [[جبهه]] مقابل [[امام]] قرار میگیرد. | # '''[[جهل]] و [[نادانی]]''' در [[اسلام]]، ریشه بسیاری از مخالفتهای [[مردم]] با [[پیامبران]]، [[نادانی]] آنها دانسته شده است. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} فرموده است: {{عربی|" النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا "}}<ref>مردم با آنچه نمیدانند، دشمن هستند؛ نهج البلاغه، کلمات قصار، ش ۱۷۲.</ref>. [[تاریخ اسلام]] موارد فراوانی را از برخورد جاهلانه [[مردم]] غیر [[مسلمان]] و [[مسلمان]] با [[اسلام]] و اولیای آن، ثبت کرده است که از نمونههای روشن آن، برخورد [[خوارج]] با [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} است. در مبحث [[مهدویت]] نیز گاهی [[نادانی]] و [[ناآگاهی]] از [[مقام]] [[امامت]] و [[صفات امام]] و اهداف و آرمانهای [[موعود]] [[منتظَر]]، سبب [[دشمنی]] و ستیز با [[فرهنگ]] [[مهدویت]] و [[انتظار]] شده است. وقتی کسی از [[امام]] [[مهربانی]]، چهره [[خشن]] و [[خونریزی]] را در ذهن خود ترسیم کرده، [[ظهور]] او را آغاز [[جنگ]] و [[وحشت]] و [[ناامنی]] میداند، در [[جبهه]] مقابل [[امام]] قرار میگیرد. | ||
#'''دنیاخواهی و منفعتطلبی:''' [[مهدویت]] جریان زمینهساز [[عبودیت]] و [[بندگی]] خداست و [[امام مهدی]]{{ع}} آن [[موعود]] الهی است که به همه [[ستمها]]، [[حق]] کشیها، و هوسهای [[حرام]]، پایان داده به جای [[بیعدالتیها]]، [[دادگری]] و [[عدالت]] را رواج خواهد داد. بدیهی است که آنها که برای [[انسان]] و [[جهان]]، هدفی جز خور و [[خواب]] و [[شهوت]] نمیبیینند با هر حقیقتی که با [[هدف]] [[دنیایی]] آنها منافات داشته باشد، [[مخالفت]] و [[دشمنی]] میکنند. امروز، دنیای [[استکبار]] که غرق در مادیّت و شهواترانی است میکوشد که همکاران را با همین لذات [[پست]]، از [[سعادت]] و [[آخرت]] غافل کند، تا هر چه بیشتر بر منابع مادّی زمینی مسلّط شود. و روشن است که با این دیدگاه نمیتواند جریان حاکمیّت ارزشهای معنوی را که رهآورد [[حکومت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} است، بپذیرد و با انواع وسائل به ستیز با [[فرهنگ]] [[مهدویت]] و [[انتظار]] میپردازد. به ویژه که [[دشمنان]] میدانند که مهدویّت، جریانی است که [[انسانها]] را به نفی هرگونه [[سلطه]] و [[ظلم]] فرا میخواند و در همین روزگار [[غیبت]] نیز [[منتظران]] را به سوی اهداف [[حکومت جهانی]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} که [[عدالت]] محوری و حقطلبی است [[دعوت]] میکند. جریانهای مدّعی [[مهدویت]] و بابیّت و ارتباط با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} نیز بیشتر برای کسب شهرت و جلب منفعت به میدان ستیز با [[امام مهدی]]{{ع}} پا میگذارند. | # '''دنیاخواهی و منفعتطلبی:''' [[مهدویت]] جریان زمینهساز [[عبودیت]] و [[بندگی]] خداست و [[امام مهدی]]{{ع}} آن [[موعود]] الهی است که به همه [[ستمها]]، [[حق]] کشیها، و هوسهای [[حرام]]، پایان داده به جای [[بیعدالتیها]]، [[دادگری]] و [[عدالت]] را رواج خواهد داد. بدیهی است که آنها که برای [[انسان]] و [[جهان]]، هدفی جز خور و [[خواب]] و [[شهوت]] نمیبیینند با هر حقیقتی که با [[هدف]] [[دنیایی]] آنها منافات داشته باشد، [[مخالفت]] و [[دشمنی]] میکنند. امروز، دنیای [[استکبار]] که غرق در مادیّت و شهواترانی است میکوشد که همکاران را با همین لذات [[پست]]، از [[سعادت]] و [[آخرت]] غافل کند، تا هر چه بیشتر بر منابع مادّی زمینی مسلّط شود. و روشن است که با این دیدگاه نمیتواند جریان حاکمیّت ارزشهای معنوی را که رهآورد [[حکومت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} است، بپذیرد و با انواع وسائل به ستیز با [[فرهنگ]] [[مهدویت]] و [[انتظار]] میپردازد. به ویژه که [[دشمنان]] میدانند که مهدویّت، جریانی است که [[انسانها]] را به نفی هرگونه [[سلطه]] و [[ظلم]] فرا میخواند و در همین روزگار [[غیبت]] نیز [[منتظران]] را به سوی اهداف [[حکومت جهانی]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} که [[عدالت]] محوری و حقطلبی است [[دعوت]] میکند. جریانهای مدّعی [[مهدویت]] و بابیّت و ارتباط با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} نیز بیشتر برای کسب شهرت و جلب منفعت به میدان ستیز با [[امام مهدی]]{{ع}} پا میگذارند. | ||
#'''[[تعصّب]] [[باطل]]:''' [[اسلام]] پیوسته [[انسان]] را به [[تفکر]] و [[اندیشه]] [[دعوت]] کرده است. [[قرآن]] نیز ارزش [[آدمی]] را در تعقّل و [[خردورزی]] او دانسته است<ref> سوره بقره: ۱۶۴؛ سوره یوسف: ۲؛ سوره آل عمران: ۱۹۱.</ref> و افرادی که به [[دلیل]] [[تعصّب]] [[باطل]] بر راه غلط نیاکانشان، پافشاری میکنند [[نکوهش]] کرده است.<ref> سوره بقره: ۱۷۰؛ سوره مائده: ۱۰۴؛ سوره انبیاء: ۵۳.</ref> بخشی از دشمنیها با جریان [[مهدویت]]، ریشه در همین [[خصلت]] زشت دارد. [[وهابیت]] که خود را به [[اسلام]] نسبت داده است با نفی سایر [[مذاهب اسلامی]] هر عقیدهای جز [[عقاید]] خود را [[باطل]] میشمارد. [[وهابیت]] با این [[تعصّب]] کور و [[باطل]] به [[عقاید]] [[شیعه]] حمله کرده، به ویژه [[مهدویت]] [[شیعی]] را تخریب و [[تحریف]] مینماید و در یک ستیز دامنهدار و آشکار در رسانههای گوناگون به [[دشمنی]] با این [[حقیقت]] [[قرآنی]] میپردازد. | # '''[[تعصّب]] [[باطل]]:''' [[اسلام]] پیوسته [[انسان]] را به [[تفکر]] و [[اندیشه]] [[دعوت]] کرده است. [[قرآن]] نیز ارزش [[آدمی]] را در تعقّل و [[خردورزی]] او دانسته است<ref> سوره بقره: ۱۶۴؛ سوره یوسف: ۲؛ سوره آل عمران: ۱۹۱.</ref> و افرادی که به [[دلیل]] [[تعصّب]] [[باطل]] بر راه غلط نیاکانشان، پافشاری میکنند [[نکوهش]] کرده است.<ref> سوره بقره: ۱۷۰؛ سوره مائده: ۱۰۴؛ سوره انبیاء: ۵۳.</ref> بخشی از دشمنیها با جریان [[مهدویت]]، ریشه در همین [[خصلت]] زشت دارد. [[وهابیت]] که خود را به [[اسلام]] نسبت داده است با نفی سایر [[مذاهب اسلامی]] هر عقیدهای جز [[عقاید]] خود را [[باطل]] میشمارد. [[وهابیت]] با این [[تعصّب]] کور و [[باطل]] به [[عقاید]] [[شیعه]] حمله کرده، به ویژه [[مهدویت]] [[شیعی]] را تخریب و [[تحریف]] مینماید و در یک ستیز دامنهدار و آشکار در رسانههای گوناگون به [[دشمنی]] با این [[حقیقت]] [[قرآنی]] میپردازد. | ||
#'''خودمحوری و [[استکبار]]:''' [[مستکبران]] عالم که به دنبال [[سلطه]] بر [[مستضعفان]] و [[سرنوشت]] آنها هستند با جریان [[مهدویت]] که جریان [[مبارزه]] با [[ظالمان]] و ستمگران است [[دشمنی]] میکنند و این [[دشمنی]] به [[دلیل]] [[خوی]] استکباری و روحیه [[ستمکاری]] آنهاست. [[سید علی خامنهای |مقام معظم رهبری]] در این باره فرموده است: "قدرتهای استکباری، خواهان [[غفلت]] و [[خواب]] آلوده بودن و نیز عدم تحرک [[ملتها]] هستند و چنین وضعی را [[بهشت]] خود میدانند؛ اما [[انتظار فرج]]، موجب میشود که [[انسان]] به وضع موجود قانع نباشد و بخواهد به وضعی بهتر دست پیدا کند.<ref> فصلنامه علمی – ترویجی انتظار موعود، ش ۲، ص ۳۸.</ref>» <ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۱۵۲ - ۱۵۴.</ref>. | # '''خودمحوری و [[استکبار]]:''' [[مستکبران]] عالم که به دنبال [[سلطه]] بر [[مستضعفان]] و [[سرنوشت]] آنها هستند با جریان [[مهدویت]] که جریان [[مبارزه]] با [[ظالمان]] و ستمگران است [[دشمنی]] میکنند و این [[دشمنی]] به [[دلیل]] [[خوی]] استکباری و روحیه [[ستمکاری]] آنهاست. [[سید علی خامنهای|مقام معظم رهبری]] در این باره فرموده است: "قدرتهای استکباری، خواهان [[غفلت]] و [[خواب]] آلوده بودن و نیز عدم تحرک [[ملتها]] هستند و چنین وضعی را [[بهشت]] خود میدانند؛ اما [[انتظار فرج]]، موجب میشود که [[انسان]] به وضع موجود قانع نباشد و بخواهد به وضعی بهتر دست پیدا کند.<ref> فصلنامه علمی – ترویجی انتظار موعود، ش ۲، ص ۳۸.</ref>» <ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۱۵۲ - ۱۵۴.</ref>. | ||
{{پرسمان مهدی ستیزی}} | {{پرسمان مهدی ستیزی}} | ||
خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
* [[:رده:کتابشناسی کتابهای مهدویت|کتابشناسی مهدویت]]؛ | * [[:رده:کتابشناسی کتابهای مهدویت|کتابشناسی مهدویت]]؛ | ||
* [[:رده:مقالهشناسی مقالههای مهدویت|مقالهشناسی مهدویت]]؛ | * [[:رده:مقالهشناسی مقالههای مهدویت|مقالهشناسی مهدویت]]؛ | ||
* [[:رده:پایاننامهشناسی پایاننامههای مهدویت|پایاننامهشناسی مهدویت]]. | * [[:رده:پایاننامهشناسی پایاننامههای مهدویت|پایاننامهشناسی مهدویت]]. | ||
{{پایان منبع جامع}} | {{پایان منبع جامع}} | ||
خط ۳۵: | خط ۳۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:پرسش]] | ||
[[رده:پرسمان مهدویت]] | [[رده:پرسمان مهدویت]] | ||
[[رده:(اا): پرسشهایی با ۱ پاسخ]] | [[رده:(اا): پرسشهایی با ۱ پاسخ]] | ||
[[رده:(اا): پرسشهای مهدویت با ۱ پاسخ]] | [[رده:(اا): پرسشهای مهدویت با ۱ پاسخ]] | ||
[[رده:پرسشهای مربوط به مهدی ستیزی]] | [[رده:پرسشهای مربوط به مهدی ستیزی]] |
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۲۶
ریشهها و زمینههای مهدیستیزی چیست؟ | |
---|---|
![]() | |
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
مدخل بالاتر | مهدویت / آشنایی با معارف مهدویت / کلیاتی از مهدویت / مهدی ستیزی |
ریشهها و زمینههای مهدیستیزی چیست؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست

- نویسندگان کتاب «نگین آفرینش» در این باره گفتهاند:
«نفی مهدویت و ستیز با این آرمان بزرگ الهی و انسانی، عوامل و ریشههای گوناگونی دارد که شناخت آنها میتواند شیعیان را در برابر خطرِ تأثیرپذیری از شبهاتدشمن، ایمن سازد و مهدی باوران را برای مقابله با این هجوم فرهنگی سیاسی، آمادهتر کند. برخی ریشهها و زمینههای مهدی ستیزی عبارتند از:
- جهل و نادانی در اسلام، ریشه بسیاری از مخالفتهای مردم با پیامبران، نادانی آنها دانسته شده است. امیر المؤمنین(ع) فرموده است: " النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا "[۱]. تاریخ اسلام موارد فراوانی را از برخورد جاهلانه مردم غیر مسلمان و مسلمان با اسلام و اولیای آن، ثبت کرده است که از نمونههای روشن آن، برخورد خوارج با امیرالمؤمنین(ع) است. در مبحث مهدویت نیز گاهی نادانی و ناآگاهی از مقام امامت و صفات امام و اهداف و آرمانهای موعود منتظَر، سبب دشمنی و ستیز با فرهنگ مهدویت و انتظار شده است. وقتی کسی از امام مهربانی، چهره خشن و خونریزی را در ذهن خود ترسیم کرده، ظهور او را آغاز جنگ و وحشت و ناامنی میداند، در جبهه مقابل امام قرار میگیرد.
- دنیاخواهی و منفعتطلبی: مهدویت جریان زمینهساز عبودیت و بندگی خداست و امام مهدی(ع) آن موعود الهی است که به همه ستمها، حق کشیها، و هوسهای حرام، پایان داده به جای بیعدالتیها، دادگری و عدالت را رواج خواهد داد. بدیهی است که آنها که برای انسان و جهان، هدفی جز خور و خواب و شهوت نمیبیینند با هر حقیقتی که با هدف دنیایی آنها منافات داشته باشد، مخالفت و دشمنی میکنند. امروز، دنیای استکبار که غرق در مادیّت و شهواترانی است میکوشد که همکاران را با همین لذات پست، از سعادت و آخرت غافل کند، تا هر چه بیشتر بر منابع مادّی زمینی مسلّط شود. و روشن است که با این دیدگاه نمیتواند جریان حاکمیّت ارزشهای معنوی را که رهآورد حکومت مهدی(ع) است، بپذیرد و با انواع وسائل به ستیز با فرهنگ مهدویت و انتظار میپردازد. به ویژه که دشمنان میدانند که مهدویّت، جریانی است که انسانها را به نفی هرگونه سلطه و ظلم فرا میخواند و در همین روزگار غیبت نیز منتظران را به سوی اهداف حکومت جهانی مهدی(ع) که عدالت محوری و حقطلبی است دعوت میکند. جریانهای مدّعی مهدویت و بابیّت و ارتباط با امام زمان(ع) نیز بیشتر برای کسب شهرت و جلب منفعت به میدان ستیز با امام مهدی(ع) پا میگذارند.
- تعصّب باطل: اسلام پیوسته انسان را به تفکر و اندیشه دعوت کرده است. قرآن نیز ارزش آدمی را در تعقّل و خردورزی او دانسته است[۲] و افرادی که به دلیل تعصّب باطل بر راه غلط نیاکانشان، پافشاری میکنند نکوهش کرده است.[۳] بخشی از دشمنیها با جریان مهدویت، ریشه در همین خصلت زشت دارد. وهابیت که خود را به اسلام نسبت داده است با نفی سایر مذاهب اسلامی هر عقیدهای جز عقاید خود را باطل میشمارد. وهابیت با این تعصّب کور و باطل به عقاید شیعه حمله کرده، به ویژه مهدویت شیعی را تخریب و تحریف مینماید و در یک ستیز دامنهدار و آشکار در رسانههای گوناگون به دشمنی با این حقیقت قرآنی میپردازد.
- خودمحوری و استکبار: مستکبران عالم که به دنبال سلطه بر مستضعفان و سرنوشت آنها هستند با جریان مهدویت که جریان مبارزه با ظالمان و ستمگران است دشمنی میکنند و این دشمنی به دلیل خوی استکباری و روحیه ستمکاری آنهاست. مقام معظم رهبری در این باره فرموده است: "قدرتهای استکباری، خواهان غفلت و خواب آلوده بودن و نیز عدم تحرک ملتها هستند و چنین وضعی را بهشت خود میدانند؛ اما انتظار فرج، موجب میشود که انسان به وضع موجود قانع نباشد و بخواهد به وضعی بهتر دست پیدا کند.[۴]» [۵].
- استکبار جهانی برای از بین بردن اندیشه مهدیباوری چه کارهایی کرده است؟ (پرسش)
- راههای مقابله با مهدیستیزان چیست؟ (پرسش)
- شیوههای مهدیستیزی چیست؟ (پرسش)
- گونههای مهدیستیزان چیست؟ (پرسش)
- اهداف مهدی ستیزان چیست؟ (پرسش)
- مهمترین ابزارهای مهدیستیزان برای نابود کردن فرهنگ مهدویت چیست؟ (پرسش)
- ریشهها و زمینههای مهدیستیزی چیست؟ (پرسش)
منبعشناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ مردم با آنچه نمیدانند، دشمن هستند؛ نهج البلاغه، کلمات قصار، ش ۱۷۲.
- ↑ سوره بقره: ۱۶۴؛ سوره یوسف: ۲؛ سوره آل عمران: ۱۹۱.
- ↑ سوره بقره: ۱۷۰؛ سوره مائده: ۱۰۴؛ سوره انبیاء: ۵۳.
- ↑ فصلنامه علمی – ترویجی انتظار موعود، ش ۲، ص ۳۸.
- ↑ بالادستان، محمد امین؛ حائریپور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۲، ص ۱۵۲ - ۱۵۴.