آینده جهان: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
== [[سنت]] [[تاریخ]] در باره آینده جهان == | |||
منظور آن دسته از آیاتی است که [[آینده جهان]] را به طور کل به عنوان [[سنتهای الهی]] و فلسفه تاریخ بیان شده است. این بیان در آیاتی در خطاب به [[پیامبر]] و توجه به [[سنت]] خودس در چند [[آیه]] مطرح شده که از جمله آنها این دو [[آیه شریفه]] است. | |||
# {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته کردهاند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین میگرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بیگمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار میدارد و (حال) آنان ر» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>، {{متن قرآن|وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته کردهاند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین میگرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بیگمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار میدارد و (حال) آنان ر» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>، {{متن قرآن|وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته کردهاند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین میگرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بیگمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار میدارد و (حال) آنان ر» سوره نور، آیه ۵۵.</ref> | |||
# {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شدهاند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref> | |||
< | |||
< | |||
'''نکته''': جمله {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شدهاند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref>.»... هر چند ناظر به جمله: {{متن قرآن|إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ}}<ref>«بیگمان فرعون در زمین (مصر) گردنکشی ورزید و مردم آنجا را دستهدسته کرد» سوره قصص، آیه ۴.</ref> دارد، که [[فرعون]] در حالی که [[برتری]] جویی و [[ستم]] میکرد و مردان را میکشت و [[زنان]] را نگه میداشت، و ظاهراً حکایت از گذشته دارد که چنین و چنان بود، اما با کلمه مضارع: {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شدهاند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref> میخواهد بیان کند که این [[اراده خدا]] اختصاصی به آنان ندارد و سنتی [[ابدی]] و قانونی [[اجتماعی]] و [[تاریخی]] است که در برابر هر [[ستمگری]]، اگر [[مردم]] آن بایستند و [[قیام]] کنند و با [[ظالم]] [[همراهی]] نکنند، [[خداوند]] آنانرا [[پیروز]] میکند. توضیح و دفع شبهه: این [[آیه]] هر چند در سیاق [[آیات]] [[سوره قصص]] مربوط به داستان [[حضرت موسی]] و [[مبارزه]] او با [[فرعون]] آمده، اما شیوه بیان آن کلی و در [[مقام]] بیان یکی از [[سنتهای الهی]] در [[تاریخ]] است، و اگر این [[آیه]] در کتابهای [[کلامی]] به [[امام زمان]] [[تطبیق]] داده شده، به این جهت است که ایشان یکی از مصادیق مستخلفین [[زمین]] و [[وارثان]] خواهند بود. و کسانی که اشکال کردهاند، که این [[آیه]] را نباید به مسئله [[انتظار فرج]] آن [[حضرت]] [[جری و تطبیق]] داد، توجه نکرده، که این فراز از [[آیات قرآن]] عام و شامل همه مواردی است که به آن [[تطبیق]] داده میشود، هر چند [[سبب نزول]] خاص داشته باشد، و یا سیاق آن مربوط به موضوعات معین میباشد، باز: نمیتواند آن را محدود به موضوع کند، به تعبیر [[قرآن]] پژوهان، سبب خاص موجب [[محدودیت]] دلالت نمیشود، بهویژه آنکه لحن [[آیه]] کلی است و خطاب [[آیه]] اگر به [[حضرت موسی]] است، اما به [[بنی اسرائیل]] نوید میدهد که [[اراده]] و [[سنت الهی]] بر این تعلق گرفته که [[پیروان]] [[حق]] را که در سرزمین فرو دست شدهاند، کمک کند و آنان را [[پیشوایان]] [[مردم]] و [[وارث زمین]] گرداند. اکنون با این توضیخ کوتاه به [[تفسیر]] این [[آیه]] از جهت مختلف اشاره میشود: نکته دیگر همانطور که علل زوال [[باطل]] عام نیست، شرایط تحقق [[پیروزی]] هم مطلق نیست. اگر گفته شده که [[فرعون]] نابود شدنی است، تنها به این خاطر نیست که تنها [[فرعون]] [[تجاوز]] از این [[سنت]] کرده و قومی را برده قومی دیگر کرده، و بهرهمندی قومی به قیمت [[محروم]] کردن قومی دیگر بوده و [[فرعون]] [[انسانیت]] را به سوی [[هلاکت]] و نابودی کشانده است و در نتیجه، تمامی اسباب و شرایط برای فنای خود را فراهم کرده است، [[خیر]] باید فردی دیگر با موقعیت [[رهبری]] [[موسی]] بیاید و [[بنی اسرائیل]] را متحد کند و زمینههای [[مبارزه]] را فراهم سازد و نقشههایی را که علیه [[بنی اسرائیل]] جریان مییافت، همه را به نفع خود تغییر دهد، در این صورت است که آنچه به نفع [[آل فرعون]] جریان مییافت، به ضرر آنان تمام میشود. بنابراین، تنها [[ستم]] کردن عامل بیرون آمدن و آشکار شدن این [[سنت]] نمیشود، چه بسیار از اقوامی بودهاند که مورد [[ستم]] قرار گفته و نابود شده و [[شاهد]] تحقق [[وعده الهی]] نبوده و ظالمی بعد از ظالمی رخ نموده است. حتماً باید در این [[قانون]] تبصرهای وجود داشته باشد که بیان کند در کجا این [[پیروزی]] به سراغ [[اهل حق]] میآید، چرا در گذشتههای بسیار دور برخی از جریانهای [[حق]] [[پیروز]] نشدهاند و چرا در ظاهر [[اهل باطل]] موفق شده و برخی که در [[جبهه]] [[اهل حق]] بوده، و یا در برابر [[جبهه]] [[باطل]] بودهاند، موفق نشدهاند، در حالی که در باره این [[قوم]] میگوید: [[اراده]] [[پیروزی]] و [[پیشوایی]] آنان را کرده و میخواهد که آن [[قوم]] [[ستمگر]] را نابود و آنان را [[جانشین]] قرار دهد؟ به این [[دلیل]] گفته میشود، دلالت [[آیه]] نمیتواند مطلق باشد و پاسخ به این سؤال از [[آیه]] دیگری استفاده میشود که [[قانون]] دیگری را یاد آور میشود: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ}}<ref>«او را از پیش رو و پشت سر فرشتگانی پیگیرند که به فرمان خداوند، نگهبان ویاند» سوره رعد، آیه ۱۱.</ref>[[خدا]] حال قومی را تغییر نمیدهد تا آنان حال خود را تغییر دهند. و چون [[خدا]] برای قومی آسیبی بخواهد، هیچ برگشتی برای آن نیست، و غیر از او حمایتگری برای آنان نخواهد بود. چنانکه در جایی دیگر میفرماید: {{متن قرآن|ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّرًا نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَأَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«آن، از این روست که خداوند نعمتی را که به گروهی بخشیده است نمیگرداند تا آنان آنچه در خود دارند بگردانند و بیگمان خداوند شنوایی داناست» سوره انفال، آیه ۵۳.</ref> [[دلیل]] میآورد و [[قانون]] ذکر میکند، چون [[خداوند]] نعمتی را که بر قومی ارزانی داشته تغییر نمیدهد، مگر آنکه آنان آنچه را در [[دل]] دارند تغییر دهند، و [[خدا]] شنوای داناست. در [[آیه]] نخست هم با قید [[مجاهدت]] آمده: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا}}<ref>«و راههای خویش را به آنان که در (راه) ما بکوشند مینماییم و بیگمان خداوند با نیکوکاران است» سوره عنکبوت، آیه ۶۹.</ref>، یعنی اگر تلاش و کوشش کردند، [[خدا]] راه بعدی [[مبارزه]] را نشان میدهد، نه این که در [[خانه]] بنشینند و بگویند [[انتظار]] میکشیم. | |||
# {{متن قرآن|كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ}}<ref>«خداوند مقرّر فرموده است که من و فرستادگانم پیروز خواهیم شد؛ بیگمان خداوند توانایی پیروزمند است» سوره مجادله، آیه ۲۱.</ref> | |||
# {{متن قرآن|إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ}}<ref>«ما پیامبران خویش و مؤمنان را در زندگی این جهان و در روزی که گواهان (به گواهی) برخیزند یاری میکنیم» سوره غافر، آیه ۵۱.</ref> | |||
# {{متن قرآن|قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«بگو هیچگاه جز آنچه خداوند برای ما مقرّر داشته است به ما نمیرسد، او سرور ماست و مؤمنان باید تنها بر خداوند توکّل کنند» سوره توبه، آیه ۵۱.</ref> | |||
# {{متن قرآن|مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ يَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«مردم مدینه و تازیان بیاباننشین پیرامون آنان حق ندارند از (همراهی) پیامبر بازمانند و نه جانهای خودشان را از جان او دوستتر بدارند؛ از این رو که هیچ تشنگی و سختی و گرسنگی در راه خداوند به آنان نمیرسد و بر هیچ جایگاهی که کافران را به خشم آورد گام نمینه» سوره توبه، آیه ۱۲۰.</ref> | |||
# {{متن قرآن|كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ}}<ref>«بر او مقرّر است که هر کس او را دوست گیرد وی، گمراهش میکند و او را به عذاب آتش رهنمون میشود» سوره حج، آیه ۴.</ref>. | |||
'''نکات''': | '''نکات''': | ||
# [[سنت]] [[خداوند]] [[پیروزی]] [[خدا]] وپیامبرانش میباشد البته این نافی توجه به [[قوانین]] وسنت [[حاکم]] برهستی و [[جامعه]] نیست {{متن قرآن|كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي}}<ref>«خداوند مقرّر فرموده است که من و فرستادگانم پیروز خواهیم شد؛ بیگمان خداوند توانایی پیروزمند است» سوره مجادله، آیه ۲۱.</ref>. | # [[سنت]] [[خداوند]] [[پیروزی]] [[خدا]] وپیامبرانش میباشد البته این نافی توجه به [[قوانین]] وسنت [[حاکم]] برهستی و [[جامعه]] نیست {{متن قرآن|كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي}}<ref>«خداوند مقرّر فرموده است که من و فرستادگانم پیروز خواهیم شد؛ بیگمان خداوند توانایی پیروزمند است» سوره مجادله، آیه ۲۱.</ref>. | ||
# [[سنت الهی]] [[یاری]] رساندن به پیامران وپیامبر دردنیا وآخرت میباشد {{متن قرآن|إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ}}<ref>«ما پیامبران خویش و مؤمنان را در زندگی این جهان و در روزی که گواهان (به گواهی) برخیزند یاری میکنیم» سوره غافر، آیه ۵۱.</ref> ما بهطور مسلم [[رسولان]] خود و کسانی را که [[ایمان]] آوردهاند در [[زندگی]] [[دنیا]] و [[روز قیامت]] که [[گواهان]] بر پا میخیزند [[یاری]] میدهیم» حمایتی که بیقید و شرط است و به همین جهت انواع پیروزیها را به دنبال دارد، اعم از [[پیروزی]] در [[منطق]] و بیان، یا [[پیروزی]] در [[جنگها]]، یا فرستادن [[عذاب الهی]] بر [[مخالفان]] و نابود کردن آنان و یا [[امدادهای غیبی]] که [[قلب]] را تقویت و [[روح]] را به [[لطف الهی]] نیرومند و [[قوی]] میسازد. مقصود از «اشهاد» [[فرشتگان]] و [[پیامبران]] و مؤمنانند که [[گواهان]] [[اعمال انسانها]] میباشند. (گزیده تفسیرنمونهُ ج ۴، ص ۲۷۷) | # [[سنت الهی]] [[یاری]] رساندن به پیامران وپیامبر دردنیا وآخرت میباشد {{متن قرآن|إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ}}<ref>«ما پیامبران خویش و مؤمنان را در زندگی این جهان و در روزی که گواهان (به گواهی) برخیزند یاری میکنیم» سوره غافر، آیه ۵۱.</ref> ما بهطور مسلم [[رسولان]] خود و کسانی را که [[ایمان]] آوردهاند در [[زندگی]] [[دنیا]] و [[روز قیامت]] که [[گواهان]] بر پا میخیزند [[یاری]] میدهیم» حمایتی که بیقید و شرط است و به همین جهت انواع پیروزیها را به دنبال دارد، اعم از [[پیروزی]] در [[منطق]] و بیان، یا [[پیروزی]] در [[جنگها]]، یا فرستادن [[عذاب الهی]] بر [[مخالفان]] و نابود کردن آنان و یا [[امدادهای غیبی]] که [[قلب]] را تقویت و [[روح]] را به [[لطف الهی]] نیرومند و [[قوی]] میسازد. مقصود از «اشهاد» [[فرشتگان]] و [[پیامبران]] و مؤمنانند که [[گواهان]] [[اعمال انسانها]] میباشند. (گزیده تفسیرنمونهُ ج ۴، ص ۲۷۷) | ||
# [[خداوند]] به [[پیامبر]] میفرماید که بگوجزآ نچه [[خدا]] مقررکرده وسنت اوست چیزی به ما نمیرسد: {{متن قرآن|قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«بگو هیچگاه جز آنچه خداوند برای ما مقرّر داشته است به ما نمیرسد، او سرور ماست و مؤمنان باید تنها بر خداوند توکّل کنند» سوره توبه، آیه ۵۱.</ref>. در کتاب تفسیرالمیزان آمده است: «حاصل این جواب این است که: [[ولایت]] و [[اختیار]] امور ما تنها و تنها بهدست خداست: این انحصار از جمله"{{متن قرآن|هُوَ مَوْلَانَا}}<ref>«بگو هیچگاه جز آنچه خداوند برای ما مقرّر داشته است به ما نمیرسد، او سرور ماست و مؤمنان باید تنها بر خداوند توکّل کنند» سوره توبه، آیه ۵۱.</ref> " استفاده میشود - و [[اختیار]] ما نه بهدست خود ما است و نه بهدست هیچ یک از این اسباب ظاهری، بلکه [[حقیقت]] [[ولایت]] تنها از آن خداست و [[خدای تعالی]] سرنوشتی حتمی از [[خیر و شر]] برای همه | # [[خداوند]] به [[پیامبر]] میفرماید که بگوجزآ نچه [[خدا]] مقررکرده وسنت اوست چیزی به ما نمیرسد: {{متن قرآن|قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«بگو هیچگاه جز آنچه خداوند برای ما مقرّر داشته است به ما نمیرسد، او سرور ماست و مؤمنان باید تنها بر خداوند توکّل کنند» سوره توبه، آیه ۵۱.</ref>. در کتاب تفسیرالمیزان آمده است: «حاصل این جواب این است که: [[ولایت]] و [[اختیار]] امور ما تنها و تنها بهدست خداست: این انحصار از جمله"{{متن قرآن|هُوَ مَوْلَانَا}}<ref>«بگو هیچگاه جز آنچه خداوند برای ما مقرّر داشته است به ما نمیرسد، او سرور ماست و مؤمنان باید تنها بر خداوند توکّل کنند» سوره توبه، آیه ۵۱.</ref> " استفاده میشود - و [[اختیار]] ما نه بهدست خود ما است و نه بهدست هیچ یک از این اسباب ظاهری، بلکه [[حقیقت]] [[ولایت]] تنها از آن خداست و [[خدای تعالی]] سرنوشتی حتمی از [[خیر و شر]] برای همه تعیین نموده، و با اینکه میدانیم قبل از ما سرنوشتمان معلوم و معین شده چرا [[اوامر]] او را [[امتثال]] ننموده در [[احیاء]] [[امر]] او و [[جهاد]] در راه او سعی نکنیم. [[خدای تعالی]] هم [[مشیت]] خود را اجراء میکند و ما را [[پیروزی]] و یا [[شکست]] میدهد و این به عالم ما مربوط نیست، زیرا [[وظیفه]] [[بنده]]، [[بندگی]] و ترک [[تدبیر]] و [[امتثال امر]] است، که خلاصه، همه [[توکل]] است فقط [[اراده]] و [[مشیت خداوند]] جاری است و [[توکل]] و واگذاری امور به او جایی برای [[سرور]] یا [[غم]] نمیگذارداز همین جا معلوم میشود که جمله" {{متن قرآن|وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«(یاد کنید) آنگاه را که دو دسته از شما میخواستند (در رفتن به جنگ) سستی کنند حال آنکه خداوند یاور آنان بود و مؤمنان باید بر خداوند توکّل کنند» سوره آل عمران، آیه ۱۲۲.</ref>" گفتاری مستانف و تازه و غیر مربوط بما قبل نیست، بلکه جملهای است معطوف بما قبل و متمم آن، و معنای آن و ما قبلش این است که [[ولایت]] و [[اختیار]] [[امر]] ما با خداست، و ما به او [[ایمان]] داریم، و لازمه این [[ایمان]] این است که بر او [[توکل]] کرده امر خود را به او واگذار کنیم، بدون اینکه در [[دل]]، [[حسنه]] و موفقیت در [[جنگ]] را بر [[مصیبت]] و [[شکست]] خوردن ترجیح داده آن را [[اختیار]] کنیم. بنا بر این، اگر [[خداوند]] [[حسنه]] را روزی ما کرد منتی بر ما نهاده، و اگر [[مصیبت]] را [[اختیار]] کرد [[مشیت]] و اختیارش بدان تعلق گرفته، و ملامت و سرزنشی بر ما نیست، و خود ما هم هیچ ناراحت و [[اندوهگین]] نمیشویم. (ترجمه [[المیزان]] ج ۹ ص ۴۱۰). | ||
# [[قانون]] وسنت نوشته شده [[خداوند]] این است که کسی [[ولایت شیطان]] به پذیرد اورا [[گمراه]] وبه [[جهنم]] [[هدایت]] میکند {{متن قرآن|كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ}}<ref>«بر او مقرّر است که هر کس او را دوست گیرد وی، گمراهش میکند و او را به عذاب آتش رهنمون میشود» سوره حج، آیه ۴.</ref> در [[کتاب]] [[تفسیر]] [[المیزان]] آمده است «کلمه "[[تولی]]" به معنای این است که کسی را برای [[پیروی]] ولی خود بگیری. و کلمه "فَأَنهُ یضِلهُ" مبتدایی است که خبرش حذف شده و معنایش این است که:[[پیروی]] میکند هر [[شیطان]] [[پلیدی]] را که از جمله صفاتش یکی این است که بر او نوشته شده که هر کس او را ولی خود بگیرد و پیرویش کند، [[اضلال]] و هدایتش او را به سوی [[عذاب]] سعیر، ثابت و لازم است. و مراد از اینکه فرمود "بر او نوشته شده که..." این است که [[قضای الهی]] در [[حق]] وی چنین [[رانده شده]] که اولا [[پیروان]] خود را [[گمراه]] کند، و ثانیا ایشان را داخل [[آتش]] سازد و این دو [[قضا]] که در [[حق]] وی [[رانده شده]] همان است که [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ}}<ref>«بیگمان تو بر بندگان من چیرگی نداری مگر آن گمراهان که از تو پیروی کنند» سوره حجر، آیه ۴۲.</ref>* {{متن قرآن|وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ}}<ref>«و به یقین دوزخ وعدهگاه همه آنان است» سوره حجر، آیه ۴۳.</ref>آن را بیان میکند، ([[المیزان]] ج ۱۴ ص ۴۸۴)<ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، | # [[قانون]] وسنت نوشته شده [[خداوند]] این است که کسی [[ولایت شیطان]] به پذیرد اورا [[گمراه]] وبه [[جهنم]] [[هدایت]] میکند {{متن قرآن|كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ}}<ref>«بر او مقرّر است که هر کس او را دوست گیرد وی، گمراهش میکند و او را به عذاب آتش رهنمون میشود» سوره حج، آیه ۴.</ref> در [[کتاب]] [[تفسیر]] [[المیزان]] آمده است «کلمه "[[تولی]]" به معنای این است که کسی را برای [[پیروی]] ولی خود بگیری. و کلمه "فَأَنهُ یضِلهُ" مبتدایی است که خبرش حذف شده و معنایش این است که:[[پیروی]] میکند هر [[شیطان]] [[پلیدی]] را که از جمله صفاتش یکی این است که بر او نوشته شده که هر کس او را ولی خود بگیرد و پیرویش کند، [[اضلال]] و هدایتش او را به سوی [[عذاب]] سعیر، ثابت و لازم است. و مراد از اینکه فرمود "بر او نوشته شده که..." این است که [[قضای الهی]] در [[حق]] وی چنین [[رانده شده]] که اولا [[پیروان]] خود را [[گمراه]] کند، و ثانیا ایشان را داخل [[آتش]] سازد و این دو [[قضا]] که در [[حق]] وی [[رانده شده]] همان است که [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ}}<ref>«بیگمان تو بر بندگان من چیرگی نداری مگر آن گمراهان که از تو پیروی کنند» سوره حجر، آیه ۴۲.</ref>* {{متن قرآن|وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ}}<ref>«و به یقین دوزخ وعدهگاه همه آنان است» سوره حجر، آیه ۴۳.</ref>آن را بیان میکند، ([[المیزان]] ج ۱۴ ص ۴۸۴)<ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱]]، ص ۷۳۱-۷۳۹.</ref>. | ||
== | == پرسشهای وابسته== | ||
{{پرسمان آیندهپژوهی}} | {{پرسمان آیندهپژوهی}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیانفر]]؛ [[سید محمد علی ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
{{ | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده: | [[رده:مهدویت]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۹
سنت تاریخ در باره آینده جهان
منظور آن دسته از آیاتی است که آینده جهان را به طور کل به عنوان سنتهای الهی و فلسفه تاریخ بیان شده است. این بیان در آیاتی در خطاب به پیامبر و توجه به سنت خودس در چند آیه مطرح شده که از جمله آنها این دو آیه شریفه است.
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ
[۱]، وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ[۲]، وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا[۳]- وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ[۴]
نکته: جمله 
وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ
[۵].»... هر چند ناظر به جمله: إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ[۶] دارد، که فرعون در حالی که برتری جویی و ستم میکرد و مردان را میکشت و زنان را نگه میداشت، و ظاهراً حکایت از گذشته دارد که چنین و چنان بود، اما با کلمه مضارع: وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ[۷] میخواهد بیان کند که این اراده خدا اختصاصی به آنان ندارد و سنتی ابدی و قانونی اجتماعی و تاریخی است که در برابر هر ستمگری، اگر مردم آن بایستند و قیام کنند و با ظالم همراهی نکنند، خداوند آنانرا پیروز میکند. توضیح و دفع شبهه: این آیه هر چند در سیاق آیات سوره قصص مربوط به داستان حضرت موسی و مبارزه او با فرعون آمده، اما شیوه بیان آن کلی و در مقام بیان یکی از سنتهای الهی در تاریخ است، و اگر این آیه در کتابهای کلامی به امام زمان تطبیق داده شده، به این جهت است که ایشان یکی از مصادیق مستخلفین زمین و وارثان خواهند بود. و کسانی که اشکال کردهاند، که این آیه را نباید به مسئله انتظار فرج آن حضرت جری و تطبیق داد، توجه نکرده، که این فراز از آیات قرآن عام و شامل همه مواردی است که به آن تطبیق داده میشود، هر چند سبب نزول خاص داشته باشد، و یا سیاق آن مربوط به موضوعات معین میباشد، باز: نمیتواند آن را محدود به موضوع کند، به تعبیر قرآن پژوهان، سبب خاص موجب محدودیت دلالت نمیشود، بهویژه آنکه لحن آیه کلی است و خطاب آیه اگر به حضرت موسی است، اما به بنی اسرائیل نوید میدهد که اراده و سنت الهی بر این تعلق گرفته که پیروان حق را که در سرزمین فرو دست شدهاند، کمک کند و آنان را پیشوایان مردم و وارث زمین گرداند. اکنون با این توضیخ کوتاه به تفسیر این آیه از جهت مختلف اشاره میشود: نکته دیگر همانطور که علل زوال باطل عام نیست، شرایط تحقق پیروزی هم مطلق نیست. اگر گفته شده که فرعون نابود شدنی است، تنها به این خاطر نیست که تنها فرعون تجاوز از این سنت کرده و قومی را برده قومی دیگر کرده، و بهرهمندی قومی به قیمت محروم کردن قومی دیگر بوده و فرعون انسانیت را به سوی هلاکت و نابودی کشانده است و در نتیجه، تمامی اسباب و شرایط برای فنای خود را فراهم کرده است، خیر باید فردی دیگر با موقعیت رهبری موسی بیاید و بنی اسرائیل را متحد کند و زمینههای مبارزه را فراهم سازد و نقشههایی را که علیه بنی اسرائیل جریان مییافت، همه را به نفع خود تغییر دهد، در این صورت است که آنچه به نفع آل فرعون جریان مییافت، به ضرر آنان تمام میشود. بنابراین، تنها ستم کردن عامل بیرون آمدن و آشکار شدن این سنت نمیشود، چه بسیار از اقوامی بودهاند که مورد ستم قرار گفته و نابود شده و شاهد تحقق وعده الهی نبوده و ظالمی بعد از ظالمی رخ نموده است. حتماً باید در این قانون تبصرهای وجود داشته باشد که بیان کند در کجا این پیروزی به سراغ اهل حق میآید، چرا در گذشتههای بسیار دور برخی از جریانهای حق پیروز نشدهاند و چرا در ظاهر اهل باطل موفق شده و برخی که در جبهه اهل حق بوده، و یا در برابر جبهه باطل بودهاند، موفق نشدهاند، در حالی که در باره این قوم میگوید: اراده پیروزی و پیشوایی آنان را کرده و میخواهد که آن قوم ستمگر را نابود و آنان را جانشین قرار دهد؟ به این دلیل گفته میشود، دلالت آیه نمیتواند مطلق باشد و پاسخ به این سؤال از آیه دیگری استفاده میشود که قانون دیگری را یاد آور میشود: إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ[۸]خدا حال قومی را تغییر نمیدهد تا آنان حال خود را تغییر دهند. و چون خدا برای قومی آسیبی بخواهد، هیچ برگشتی برای آن نیست، و غیر از او حمایتگری برای آنان نخواهد بود. چنانکه در جایی دیگر میفرماید: ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّرًا نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَأَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ[۹] دلیل میآورد و قانون ذکر میکند، چون خداوند نعمتی را که بر قومی ارزانی داشته تغییر نمیدهد، مگر آنکه آنان آنچه را در دل دارند تغییر دهند، و خدا شنوای داناست. در آیه نخست هم با قید مجاهدت آمده: وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا[۱۰]، یعنی اگر تلاش و کوشش کردند، خدا راه بعدی مبارزه را نشان میدهد، نه این که در خانه بنشینند و بگویند انتظار میکشیم.
- كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ[۱۱]
- إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ[۱۲]
- قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ[۱۳]
- مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ يَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ[۱۴]
- كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ[۱۵].
نکات:
- سنت خداوند پیروزی خدا وپیامبرانش میباشد البته این نافی توجه به قوانین وسنت حاکم برهستی و جامعه نیست كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي[۱۶].
- سنت الهی یاری رساندن به پیامران وپیامبر دردنیا وآخرت میباشد إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ[۱۷] ما بهطور مسلم رسولان خود و کسانی را که ایمان آوردهاند در زندگی دنیا و روز قیامت که گواهان بر پا میخیزند یاری میدهیم» حمایتی که بیقید و شرط است و به همین جهت انواع پیروزیها را به دنبال دارد، اعم از پیروزی در منطق و بیان، یا پیروزی در جنگها، یا فرستادن عذاب الهی بر مخالفان و نابود کردن آنان و یا امدادهای غیبی که قلب را تقویت و روح را به لطف الهی نیرومند و قوی میسازد. مقصود از «اشهاد» فرشتگان و پیامبران و مؤمنانند که گواهان اعمال انسانها میباشند. (گزیده تفسیرنمونهُ ج ۴، ص ۲۷۷)
- خداوند به پیامبر میفرماید که بگوجزآ نچه خدا مقررکرده وسنت اوست چیزی به ما نمیرسد: قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ[۱۸]. در کتاب تفسیرالمیزان آمده است: «حاصل این جواب این است که: ولایت و اختیار امور ما تنها و تنها بهدست خداست: این انحصار از جمله"هُوَ مَوْلَانَا[۱۹] " استفاده میشود - و اختیار ما نه بهدست خود ما است و نه بهدست هیچ یک از این اسباب ظاهری، بلکه حقیقت ولایت تنها از آن خداست و خدای تعالی سرنوشتی حتمی از خیر و شر برای همه تعیین نموده، و با اینکه میدانیم قبل از ما سرنوشتمان معلوم و معین شده چرا اوامر او را امتثال ننموده در احیاء امر او و جهاد در راه او سعی نکنیم. خدای تعالی هم مشیت خود را اجراء میکند و ما را پیروزی و یا شکست میدهد و این به عالم ما مربوط نیست، زیرا وظیفه بنده، بندگی و ترک تدبیر و امتثال امر است، که خلاصه، همه توکل است فقط اراده و مشیت خداوند جاری است و توکل و واگذاری امور به او جایی برای سرور یا غم نمیگذارداز همین جا معلوم میشود که جمله" وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ[۲۰]" گفتاری مستانف و تازه و غیر مربوط بما قبل نیست، بلکه جملهای است معطوف بما قبل و متمم آن، و معنای آن و ما قبلش این است که ولایت و اختیار امر ما با خداست، و ما به او ایمان داریم، و لازمه این ایمان این است که بر او توکل کرده امر خود را به او واگذار کنیم، بدون اینکه در دل، حسنه و موفقیت در جنگ را بر مصیبت و شکست خوردن ترجیح داده آن را اختیار کنیم. بنا بر این، اگر خداوند حسنه را روزی ما کرد منتی بر ما نهاده، و اگر مصیبت را اختیار کرد مشیت و اختیارش بدان تعلق گرفته، و ملامت و سرزنشی بر ما نیست، و خود ما هم هیچ ناراحت و اندوهگین نمیشویم. (ترجمه المیزان ج ۹ ص ۴۱۰).
- قانون وسنت نوشته شده خداوند این است که کسی ولایت شیطان به پذیرد اورا گمراه وبه جهنم هدایت میکند كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ[۲۱] در کتاب تفسیر المیزان آمده است «کلمه "تولی" به معنای این است که کسی را برای پیروی ولی خود بگیری. و کلمه "فَأَنهُ یضِلهُ" مبتدایی است که خبرش حذف شده و معنایش این است که:پیروی میکند هر شیطان پلیدی را که از جمله صفاتش یکی این است که بر او نوشته شده که هر کس او را ولی خود بگیرد و پیرویش کند، اضلال و هدایتش او را به سوی عذاب سعیر، ثابت و لازم است. و مراد از اینکه فرمود "بر او نوشته شده که..." این است که قضای الهی در حق وی چنین رانده شده که اولا پیروان خود را گمراه کند، و ثانیا ایشان را داخل آتش سازد و این دو قضا که در حق وی رانده شده همان است که آیه إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ[۲۲]* وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ[۲۳]آن را بیان میکند، (المیزان ج ۱۴ ص ۴۸۴)[۲۴].
پرسشهای وابسته
- از دیدگاه اسلام آینده درخشان چه مشخصاتی دارد؟ (پرسش)
- آیا سیر تکاملی انسانها آینده درخشانی را نوید میدهد؟ (پرسش)
- آیا نظام آفرینش نوید بخش آیندهای درخشان برای جامعه بشری است؟ (پرسش)
- آینده سیاست در جامعه بشری از دیدگاه شیعه چگونه خواهد بود؟ (پرسش)
- نظریات اندیشمندان غربی درباره آینده جهان چیست؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ «خداوند به کسانی از شما که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته کردهاند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین میگرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بیگمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار میدارد و (حال) آنان ر» سوره نور، آیه ۵۵.
- ↑ «خداوند به کسانی از شما که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته کردهاند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین میگرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بیگمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار میدارد و (حال) آنان ر» سوره نور، آیه ۵۵.
- ↑ «خداوند به کسانی از شما که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته کردهاند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین میگرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بیگمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار میدارد و (حال) آنان ر» سوره نور، آیه ۵۵.
- ↑ «و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شدهاند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.
- ↑ «و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شدهاند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.
- ↑ «بیگمان فرعون در زمین (مصر) گردنکشی ورزید و مردم آنجا را دستهدسته کرد» سوره قصص، آیه ۴.
- ↑ «و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شدهاند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.
- ↑ «او را از پیش رو و پشت سر فرشتگانی پیگیرند که به فرمان خداوند، نگهبان ویاند» سوره رعد، آیه ۱۱.
- ↑ «آن، از این روست که خداوند نعمتی را که به گروهی بخشیده است نمیگرداند تا آنان آنچه در خود دارند بگردانند و بیگمان خداوند شنوایی داناست» سوره انفال، آیه ۵۳.
- ↑ «و راههای خویش را به آنان که در (راه) ما بکوشند مینماییم و بیگمان خداوند با نیکوکاران است» سوره عنکبوت، آیه ۶۹.
- ↑ «خداوند مقرّر فرموده است که من و فرستادگانم پیروز خواهیم شد؛ بیگمان خداوند توانایی پیروزمند است» سوره مجادله، آیه ۲۱.
- ↑ «ما پیامبران خویش و مؤمنان را در زندگی این جهان و در روزی که گواهان (به گواهی) برخیزند یاری میکنیم» سوره غافر، آیه ۵۱.
- ↑ «بگو هیچگاه جز آنچه خداوند برای ما مقرّر داشته است به ما نمیرسد، او سرور ماست و مؤمنان باید تنها بر خداوند توکّل کنند» سوره توبه، آیه ۵۱.
- ↑ «مردم مدینه و تازیان بیاباننشین پیرامون آنان حق ندارند از (همراهی) پیامبر بازمانند و نه جانهای خودشان را از جان او دوستتر بدارند؛ از این رو که هیچ تشنگی و سختی و گرسنگی در راه خداوند به آنان نمیرسد و بر هیچ جایگاهی که کافران را به خشم آورد گام نمینه» سوره توبه، آیه ۱۲۰.
- ↑ «بر او مقرّر است که هر کس او را دوست گیرد وی، گمراهش میکند و او را به عذاب آتش رهنمون میشود» سوره حج، آیه ۴.
- ↑ «خداوند مقرّر فرموده است که من و فرستادگانم پیروز خواهیم شد؛ بیگمان خداوند توانایی پیروزمند است» سوره مجادله، آیه ۲۱.
- ↑ «ما پیامبران خویش و مؤمنان را در زندگی این جهان و در روزی که گواهان (به گواهی) برخیزند یاری میکنیم» سوره غافر، آیه ۵۱.
- ↑ «بگو هیچگاه جز آنچه خداوند برای ما مقرّر داشته است به ما نمیرسد، او سرور ماست و مؤمنان باید تنها بر خداوند توکّل کنند» سوره توبه، آیه ۵۱.
- ↑ «بگو هیچگاه جز آنچه خداوند برای ما مقرّر داشته است به ما نمیرسد، او سرور ماست و مؤمنان باید تنها بر خداوند توکّل کنند» سوره توبه، آیه ۵۱.
- ↑ «(یاد کنید) آنگاه را که دو دسته از شما میخواستند (در رفتن به جنگ) سستی کنند حال آنکه خداوند یاور آنان بود و مؤمنان باید بر خداوند توکّل کنند» سوره آل عمران، آیه ۱۲۲.
- ↑ «بر او مقرّر است که هر کس او را دوست گیرد وی، گمراهش میکند و او را به عذاب آتش رهنمون میشود» سوره حج، آیه ۴.
- ↑ «بیگمان تو بر بندگان من چیرگی نداری مگر آن گمراهان که از تو پیروی کنند» سوره حجر، آیه ۴۲.
- ↑ «و به یقین دوزخ وعدهگاه همه آنان است» سوره حجر، آیه ۴۳.
- ↑ سعیدیانفر و ایازی، فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱، ص ۷۳۱-۷۳۹.