معاشرت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{نبوت}} +{{نبوت}})) |
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = معاشرت | |||
| عنوان مدخل = [[معاشرت]] | |||
| مداخل مرتبط = [[معاشرت در قرآن]] - [[معاشرت در معارف دعا و زیارات]] - [[معاشرت در معارف و سیره سجادی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==معاشرت با [[پیامبر]]== | == معاشرت با [[پیامبر]] == | ||
منظور دستوراتی است که روش معاشرت با [[پیامبر]] را [[تعلیم]] می‌دهد. البته این [[آیات]] به این معنا نیست که همه نکات معاشرتی را بیان کرده، بلکه منظور اصولی است که برای مخاطبان مورد [[ابتلا]] بوده، و یا اصول عامی است که در هر صورت و برای هر زمانی مفید هستند. هر چند این [[ادب]] در برابر [[پیامبر]] است و این حرمت‌گذاری معنادار و حتی پس از [[حیات]] ایشان قابل [[تمسک]] برای هر [[مسلمانی]] نسبت به نام و موقعیت [[مسجد النبی]] و [[اجتماعی]] است که درباره ایشان است. بگذریم از این جهت که این [[آداب]]، توسعه [[اخلاقی]] و بخشی از [[آداب]] [[اجتماعی]] برای همه [[انسان‌ها]] به ویژه [[عالمان]] و [[صالحان]] و [[مربیان]] [[جامعه]] است. | منظور دستوراتی است که روش معاشرت با [[پیامبر]] را [[تعلیم]] می‌دهد. البته این [[آیات]] به این معنا نیست که همه نکات معاشرتی را بیان کرده، بلکه منظور اصولی است که برای مخاطبان مورد [[ابتلا]] بوده، و یا اصول عامی است که در هر صورت و برای هر زمانی مفید هستند. هر چند این [[ادب]] در برابر [[پیامبر]] است و این حرمت‌گذاری معنادار و حتی پس از [[حیات]] ایشان قابل [[تمسک]] برای هر [[مسلمانی]] نسبت به نام و موقعیت [[مسجد النبی]] و [[اجتماعی]] است که درباره ایشان است. بگذریم از این جهت که این [[آداب]]، توسعه [[اخلاقی]] و بخشی از [[آداب]] [[اجتماعی]] برای همه [[انسان‌ها]] به ویژه [[عالمان]] و [[صالحان]] و [[مربیان]] [[جامعه]] است. | ||
#{{متن قرآن|إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا * لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا}}<ref>«ای پیامبر! ما تو را گواه و نویدبخش و بیم‌دهنده فرستاده‌ایم؛ * تا به خداوند و پیامبرش ایمان آورید و او را یاری رسانید و بزرگ شمارید و پگاه و دیرگاه عصر او را به پاکی بستأیید» سوره فتح، آیه ۸-۹.</ref>؛ | #{{متن قرآن|إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا * لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا}}<ref>«ای پیامبر! ما تو را گواه و نویدبخش و بیم‌دهنده فرستاده‌ایم؛ * تا به خداوند و پیامبرش ایمان آورید و او را یاری رسانید و بزرگ شمارید و پگاه و دیرگاه عصر او را به پاکی بستأیید» سوره فتح، آیه ۸-۹.</ref>؛ | ||
#{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ *يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند و پیامبرش پیش نیفتید و از خداوند پروا کنید که خداوند شنوایی داناست * ای مؤمنان! صدایتان را از صدای پیامبر فراتر نبرید و در گفتار با او بلند سخن مگویید چنان که با یکدیگر بلند سخن می‌گویید؛ مبادا کردارهایتان بی‌آنکه خود دریابید تباه گردد» سوره حجرات، آیه ۱-۲.</ref>؛ | #{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ * يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند و پیامبرش پیش نیفتید و از خداوند پروا کنید که خداوند شنوایی داناست * ای مؤمنان! صدایتان را از صدای پیامبر فراتر نبرید و در گفتار با او بلند سخن مگویید چنان که با یکدیگر بلند سخن می‌گویید؛ مبادا کردارهایتان بی‌آنکه خود دریابید تباه گردد» سوره حجرات، آیه ۱-۲.</ref>؛ | ||
#{{متن قرآن|لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«پیامبر را میان خویش چنان فرا نخوانید که یکدیگر را فرا می‌خوانید؛ بی‌گمان خداوند کسانی از شما را که در پناه کسان دیگر، پنهانی بیرون می‌آیند می‌شناسد پس کسانی که از فرمان وی سرمی‌پیچند از اینکه به آنان آزمونی یا عذابی دردناک رسد باید بپرهیزند» سوره نور، آیه ۶۳.</ref>؛ | #{{متن قرآن|لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«پیامبر را میان خویش چنان فرا نخوانید که یکدیگر را فرا می‌خوانید؛ بی‌گمان خداوند کسانی از شما را که در پناه کسان دیگر، پنهانی بیرون می‌آیند می‌شناسد پس کسانی که از فرمان وی سرمی‌پیچند از اینکه به آنان آزمونی یا عذابی دردناک رسد باید بپرهیزند» سوره نور، آیه ۶۳.</ref>؛ | ||
#{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنْكُمْ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمًا}}<ref>«ای مؤمنان! به خانه‌های پیامبر وارد نشوید مگر به شما برای (خوردن) خوراک، اجازه دهند -بی‌آنکه چشم به راه آماده شدن آن (خوراک) باشید- ولی چون فرا خوانده شدید درون روید و چون خوراک خوردید پراکنده شوید و دل به گفت و گو نسپارید که این (کار) پیامبر را آزار می‌دهد و از شما شرم می‌دارد ولی خداوند از (گفتن) حقیقت شرم نمی‌کند و چون از آنان چیزی خواستید از پشت پرده‌ای بخواهید، این برای دل‌های شما و دل‌های آنان پاکیزه‌تر است و شما حقّ ندارید که پیامبر را بیازارید و نه هرگز پس از او همسرانش را به همسری گیرید که آن نزد خداوند، سترگ است» سوره احزاب، آیه ۵۳.</ref>؛ | #{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنْكُمْ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمًا}}<ref>«ای مؤمنان! به خانه‌های پیامبر وارد نشوید مگر به شما برای (خوردن) خوراک، اجازه دهند -بی‌آنکه چشم به راه آماده شدن آن (خوراک) باشید- ولی چون فرا خوانده شدید درون روید و چون خوراک خوردید پراکنده شوید و دل به گفت و گو نسپارید که این (کار) پیامبر را آزار می‌دهد و از شما شرم می‌دارد ولی خداوند از (گفتن) حقیقت شرم نمی‌کند و چون از آنان چیزی خواستید از پشت پرده‌ای بخواهید، این برای دل‌های شما و دل‌های آنان پاکیزه‌تر است و شما حقّ ندارید که پیامبر را بیازارید و نه هرگز پس از او همسرانش را به همسری گیرید که آن نزد خداوند، سترگ است» سوره احزاب، آیه ۵۳.</ref>؛ | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۷: | ||
'''نتیجه''': در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | '''نتیجه''': در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | ||
#در مرحله اول [[ادب]] معاشرت با [[پیامبر]] این است که [[دین]] او را [[یاری]] نمایید: {{متن قرآن|وَتُعَزِّرُوهُ}} یعنی با [[یاری]] کردن [[پیامبر]] او را تقویت کنید. {{متن قرآن|وَتُوَقِّرُوهُ}} یعنی او را بزرگ بدارید و از او [[فرمان]] ببرید. و مقصود از [[عزیز]] داشتن [[خدا]] [[عزیز]] داشتن [[دین خدا]] و [[رسول]] اوست. | # در مرحله اول [[ادب]] معاشرت با [[پیامبر]] این است که [[دین]] او را [[یاری]] نمایید: {{متن قرآن|وَتُعَزِّرُوهُ}} یعنی با [[یاری]] کردن [[پیامبر]] او را تقویت کنید. {{متن قرآن|وَتُوَقِّرُوهُ}} یعنی او را بزرگ بدارید و از او [[فرمان]] ببرید. و مقصود از [[عزیز]] داشتن [[خدا]] [[عزیز]] داشتن [[دین خدا]] و [[رسول]] اوست. | ||
#پیشی نگرفتن بر [[پیامبر]]{{صل}}: {{متن قرآن|لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ}} در چیزی پیش از [[حکم خدا]] و [[رسول]]، حکمی نکنید، چنان که درباره [[ملائکه]] فرموده: {{متن قرآن|لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ}}<ref>«در گفتار بر او پیشی نمی‌جویند و آنان به فرمان وی کار می‌کنند» سوره انبیاء، آیه ۲۷.</ref> یعنی هیچ کاری را بدون اجازه [[خدا]] و رسولش خودسرانه انجام ندهید. از [[ابن عباس]] [[روایت]] شده: {{متن حدیث|لا تتكلّموا قبل ان يتكلّم رسول الله{{صل}} و اذا سئل عن مسألة فلا تسبقوه بالجواب حتی يجيب اوّلاً}}<ref>تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۹۶.</ref> پیش از [[سخن گفتن]] [[پیامبر]]، [[سخن]] مگویید و هر گاه مسأله‌ای سؤال شد در جواب بر او [[سبقت]] نگیرید تا اوّل او جواب دهد؛ | # پیشی نگرفتن بر [[پیامبر]] {{صل}}: {{متن قرآن|لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ}} در چیزی پیش از [[حکم خدا]] و [[رسول]]، حکمی نکنید، چنان که درباره [[ملائکه]] فرموده: {{متن قرآن|لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ}}<ref>«در گفتار بر او پیشی نمی‌جویند و آنان به فرمان وی کار می‌کنند» سوره انبیاء، آیه ۲۷.</ref> یعنی هیچ کاری را بدون اجازه [[خدا]] و رسولش خودسرانه انجام ندهید. از [[ابن عباس]] [[روایت]] شده: {{متن حدیث|لا تتكلّموا قبل ان يتكلّم رسول الله {{صل}} و اذا سئل عن مسألة فلا تسبقوه بالجواب حتی يجيب اوّلاً}}<ref>تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۹۶.</ref> پیش از [[سخن گفتن]] [[پیامبر]]، [[سخن]] مگویید و هر گاه مسأله‌ای سؤال شد در جواب بر او [[سبقت]] نگیرید تا اوّل او جواب دهد؛ | ||
# [[خداوند]] در رابطه با دعوت‌های [[پیامبر]] و فراخوان‌های او میفرماید: صدا کردن [[پیامبر]] را در میان خود، مانند صدا کردن یکدیگر قرار ندهید {{متن قرآن|لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا}}، {{متن قرآن|دُعَاءَ الرَّسُولِ}} به معنای این است که آن جناب [[مردم]] را برای کاری از [[کارها]] [[دعوت]] کند، مانند دعوتشان به سوی [[ایمان]] و [[عمل صالح]] و به سوی [[مشورت]] در امری [[اجتماعی]] و به سوی [[نماز جماعت]]، و امر فرمودنش به چیزی از [[امور دنیا]] و آخرتشان، همه اینها [[دعا]] و [[دعوت]] او است. سپس میگوید: [[خداوند]] کسانی از شما را که برای جدا شدن از برنامه‌های مهم [[پیامبر]] پشت سر دیگران پنهان می‌شوند، و زمانی که آن جناب دعوتشان می‌کند سر خود را می‌خارانند، و اعتنایی به [[دعوت]] آن جناب نمی‌کنند. و یکی پس از دیگری فرار می‌کنند می‌داند و می‌بیند {{متن قرآن|قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا}} پس آنها که [[فرمان]] او را [[مخالفت]] می‌کنند باید بترسند از این که فتنه‌ای دامنشان را بگیرد، یا [[عذاب]] دردناک به آنها برسد {{متن قرآن|فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}؛ | # [[خداوند]] در رابطه با دعوت‌های [[پیامبر]] و فراخوان‌های او میفرماید: صدا کردن [[پیامبر]] را در میان خود، مانند صدا کردن یکدیگر قرار ندهید {{متن قرآن|لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا}}، {{متن قرآن|دُعَاءَ الرَّسُولِ}} به معنای این است که آن جناب [[مردم]] را برای کاری از [[کارها]] [[دعوت]] کند، مانند دعوتشان به سوی [[ایمان]] و [[عمل صالح]] و به سوی [[مشورت]] در امری [[اجتماعی]] و به سوی [[نماز جماعت]]، و امر فرمودنش به چیزی از [[امور دنیا]] و آخرتشان، همه اینها [[دعا]] و [[دعوت]] او است. سپس میگوید: [[خداوند]] کسانی از شما را که برای جدا شدن از برنامه‌های مهم [[پیامبر]] پشت سر دیگران پنهان می‌شوند، و زمانی که آن جناب دعوتشان می‌کند سر خود را می‌خارانند، و اعتنایی به [[دعوت]] آن جناب نمی‌کنند. و یکی پس از دیگری فرار می‌کنند می‌داند و می‌بیند {{متن قرآن|قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا}} پس آنها که [[فرمان]] او را [[مخالفت]] می‌کنند باید بترسند از این که فتنه‌ای دامنشان را بگیرد، یا [[عذاب]] دردناک به آنها برسد {{متن قرآن|فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}؛ | ||
# [[خداوند]] در جهت [[آموزش]] [[آداب]] معاشرت [[اجتماعی]] به [[مسلمانان]] میگوید: بدون اجازه داخل [[خانه | # [[خداوند]] در جهت [[آموزش]] [[آداب]] معاشرت [[اجتماعی]] به [[مسلمانان]] میگوید: بدون اجازه داخل [[خانه پیامبر]] نشوید {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ}} مگر این که برای صرف [[غذا]] به شما اجازه داده شود، و برای میهمانی [[دعوت]] شوید {{متن قرآن|إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ}} آن هم مشروط به این که به موقع وارد شوید نه اینکه از مدتی قبل بیایید و در [[انتظار]] وقت [[غذا]] بنشینید {{متن قرآن|غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ}} ولی هنگامی که [[دعوت]] شدید وارد شوید {{متن قرآن|وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا}} و هنگامی که [[غذا]] خوردید پراکنده شوید {{متن قرآن|فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا}} و با نشستن‌های طولانی برای ایشان مزاحمت ایجاد نکنید؛ | ||
#صدا نزدن [[پیامبر]] و [[انتظار]] کشیدن و [[شکیبا]] بودن تا [[خروج]] ایشان از [[خانه]]، از [[آداب]] لازم در معاشرت با آن [[حضرت]]: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ * وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ...}}؛ | # صدا نزدن [[پیامبر]] و [[انتظار]] کشیدن و [[شکیبا]] بودن تا [[خروج]] ایشان از [[خانه]]، از [[آداب]] لازم در معاشرت با آن [[حضرت]]: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ * وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ...}}؛ | ||
#رعایت [[مقام]] و [[حرمت]] [[پیامبر]] هنگام معاشرت با آن [[حضرت]]، دارای خیر و [[منفعت]] برای خود [[مؤمنان]]: {{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانْظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ...}}؛ | # رعایت [[مقام]] و [[حرمت]] [[پیامبر]] هنگام معاشرت با آن [[حضرت]]، دارای خیر و [[منفعت]] برای خود [[مؤمنان]]: {{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانْظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ...}}؛ | ||
# [[همسران پیامبر]] موظف به [[رفتار]] و [[کردار نیک]]، در معاشرت و [[زندگی]] کردن با آن [[حضرت]]: {{متن قرآن|وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا}}؛ | # [[همسران پیامبر]] موظف به [[رفتار]] و [[کردار نیک]]، در معاشرت و [[زندگی]] کردن با آن [[حضرت]]: {{متن قرآن|وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا}}؛ | ||
# [[پشتیبانی]] [[جبرئیل]] و [[صالح]] [[مؤمنین]] از [[پیامبر]] در برابر معاشرت [[ناپسند]] برخی [[همسران]] آن [[حضرت]] با ایشان: {{متن قرآن|وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ}}؛ | # [[پشتیبانی]] [[جبرئیل]] و [[صالح]] [[مؤمنین]] از [[پیامبر]] در برابر معاشرت [[ناپسند]] برخی [[همسران]] آن [[حضرت]] با ایشان: {{متن قرآن|وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ}}؛ | ||
| خط ۳۸: | خط ۴۱: | ||
# [[مؤمنان]] واقعی کسانی هستند که [[ایمان به خدا]] و رسولش آورده‌اند {{متن قرآن|إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ}} و هنگامی که در کار مهمی که حضور جمعیت را ایجاب می‌کند با او باشند، بدون [[اذن]] و اجازه او به جایی نمی‌روند {{متن قرآن|وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ}} منظور از {{متن قرآن|أَمْرٍ جَامِعٍ}} هر کار مهمی است که [[اجتماع]] [[مردم]] در آن لازم است خواه مسأله مهم مشورتی باشد، خواه مطلبی پیرامون [[جهاد]] و [[مبارزه]] با [[دشمن]]، و خواه [[نماز جمعه]] در شرایط فوق‌العاده، و مانند آن. در [[حقیقت]] این یک ### [[313]]### انضباطی است که هیچ جمعیت و گروه متشکل و منسجم نمی‌تواند نسبت به آن بی‌اعتنا باشد، چرا که در این‌گونه مواقع گاهی حتی [[غیبت]] یک [[فرد]] گران تمام می‌شود و به [[هدف]] نهایی آسیب می‌رساند؛ | # [[مؤمنان]] واقعی کسانی هستند که [[ایمان به خدا]] و رسولش آورده‌اند {{متن قرآن|إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ}} و هنگامی که در کار مهمی که حضور جمعیت را ایجاب می‌کند با او باشند، بدون [[اذن]] و اجازه او به جایی نمی‌روند {{متن قرآن|وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ}} منظور از {{متن قرآن|أَمْرٍ جَامِعٍ}} هر کار مهمی است که [[اجتماع]] [[مردم]] در آن لازم است خواه مسأله مهم مشورتی باشد، خواه مطلبی پیرامون [[جهاد]] و [[مبارزه]] با [[دشمن]]، و خواه [[نماز جمعه]] در شرایط فوق‌العاده، و مانند آن. در [[حقیقت]] این یک ### [[313]]### انضباطی است که هیچ جمعیت و گروه متشکل و منسجم نمی‌تواند نسبت به آن بی‌اعتنا باشد، چرا که در این‌گونه مواقع گاهی حتی [[غیبت]] یک [[فرد]] گران تمام می‌شود و به [[هدف]] نهایی آسیب می‌رساند؛ | ||
# معاشرت [[ناپسند]] گروهی از [[مردم]] با [[پیامبر]] با تحیت [[نادرست]] خود: {{متن قرآن|... وَإِذَا جَاءُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ}}؛ | # معاشرت [[ناپسند]] گروهی از [[مردم]] با [[پیامبر]] با تحیت [[نادرست]] خود: {{متن قرآن|... وَإِذَا جَاءُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ}}؛ | ||
#انتساب [[پیامبر]] به [[خداوند]]، [[راز]] [[حرمت]] والای آن [[حضرت]]، هنگام معاشرت: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ...}} از اینکه [[خداوند]] به جای آوردن نام [[پیامبر]] به [[شخصیت حقوقی]] آن [[حضرت]] و | # انتساب [[پیامبر]] به [[خداوند]]، [[راز]] [[حرمت]] والای آن [[حضرت]]، هنگام معاشرت: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ...}} از اینکه [[خداوند]] به جای آوردن نام [[پیامبر]] به [[شخصیت حقوقی]] آن [[حضرت]] و وصف [[رسول الله]] تصریح کرده است این مطلب استفاده می‌شود؛ | ||
# [[مشاهده]] کمال [[عقلانی]] [[پیامبر]]، هنگام معاشرت با وی: {{متن قرآن|مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى}} {{متن قرآن|وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ}}؛ | # [[مشاهده]] کمال [[عقلانی]] [[پیامبر]]، هنگام معاشرت با وی: {{متن قرآن|مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى}} {{متن قرآن|وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ}}؛ | ||
==معاشرت [[پیامبر]] با [[مردم]]== | == معاشرت [[پیامبر]] با [[مردم]] == | ||
اگر [[مؤمنان]] در [[حق پیامبر]] باید آدابی را رعایت کنند، [[خداوند]] نیز آدابی را برای ایشان در [[حق]] [[مؤمنان]] [[تعیین]] می‌کند. این [[آداب]] برخی ناظر به [[ادب]] [[تبلیغ]] و برخی ناظر به [[ادب]] تعامل و برخی [[تحمل]] بدسخنی‌ها و امور دیگر مانند گوش بودن است. | اگر [[مؤمنان]] در [[حق پیامبر]] باید آدابی را رعایت کنند، [[خداوند]] نیز آدابی را برای ایشان در [[حق]] [[مؤمنان]] [[تعیین]] می‌کند. این [[آداب]] برخی ناظر به [[ادب]] [[تبلیغ]] و برخی ناظر به [[ادب]] تعامل و برخی [[تحمل]] بدسخنی‌ها و امور دیگر مانند گوش بودن است. | ||
#{{متن قرآن|وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِمْ مِنْ شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ}}<ref>«و کسانی را که پروردگارشان را در سپیده‌دمان و در پایان روز در پی به دست آوردن خشنودی وی می‌خوانند از خود مران، نه هیچ از حساب آنان بر گردن تو و نه هیچ از حساب تو بر گردن آنهاست تا برانیشان و از ستمگران گردی» سوره انعام، آیه ۵۲.</ref>؛ | #{{متن قرآن|وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِمْ مِنْ شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ}}<ref>«و کسانی را که پروردگارشان را در سپیده‌دمان و در پایان روز در پی به دست آوردن خشنودی وی می‌خوانند از خود مران، نه هیچ از حساب آنان بر گردن تو و نه هیچ از حساب تو بر گردن آنهاست تا برانیشان و از ستمگران گردی» سوره انعام، آیه ۵۲.</ref>؛ | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۹: | ||
'''نتیجه''': در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | '''نتیجه''': در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | ||
#برخورد متواضعانه با [[مؤمنان]] مورد توصیه [[خداوند]] به [[پیامبر]] در معاشرت با آنان: که این معنا از سویی با کلمه {{متن قرآن|وَلَا تَطْرُدِ}} طرد نکردن بیان می‌شود: و کسانی را که [[پروردگار]] خود را بامدادان و شامگاهان می‌خوانند - در حالی که [[خشنودی]] او را می‌خواهند - مران {{متن قرآن|وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ}} از حساب آنان چیزی بر عهده تو نیست، و از حساب تو [نیز] چیزی بر عهده آنان نیست {{متن قرآن|مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِمْ مِنْ شَيْءٍ}} تا ایشان را برانی و از [[ستمکاران]] باشی {{متن قرآن|فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ}} از سوی دیگر [[دعوت]] به [[بردباری]] نسبت به آنان را می‌دهد که اگر کاری خلاف توقع انجام دادند، [[سختگیری]] نکن: و با کسانی که پروردگارشان را [[صبح و شام]] می‌خوانند [و] [[خشنودی]] او را می‌خواهند، [[شکیبایی]] پیشه کن {{متن قرآن|وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ}} و دو دیده‌ات را از آنان برمگیر {{متن قرآن|وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ}} و از سوی دیگر باز به [[پیامبر]] توصیه می‌کند: {{متن قرآن|وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ}} برخورد متواضعانه داشته باش؛ | # برخورد متواضعانه با [[مؤمنان]] مورد توصیه [[خداوند]] به [[پیامبر]] در معاشرت با آنان: که این معنا از سویی با کلمه {{متن قرآن|وَلَا تَطْرُدِ}} طرد نکردن بیان می‌شود: و کسانی را که [[پروردگار]] خود را بامدادان و شامگاهان می‌خوانند - در حالی که [[خشنودی]] او را می‌خواهند - مران {{متن قرآن|وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ}} از حساب آنان چیزی بر عهده تو نیست، و از حساب تو [نیز] چیزی بر عهده آنان نیست {{متن قرآن|مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِمْ مِنْ شَيْءٍ}} تا ایشان را برانی و از [[ستمکاران]] باشی {{متن قرآن|فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ}} از سوی دیگر [[دعوت]] به [[بردباری]] نسبت به آنان را می‌دهد که اگر کاری خلاف توقع انجام دادند، [[سختگیری]] نکن: و با کسانی که پروردگارشان را [[صبح و شام]] می‌خوانند [و] [[خشنودی]] او را می‌خواهند، [[شکیبایی]] پیشه کن {{متن قرآن|وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ}} و دو دیده‌ات را از آنان برمگیر {{متن قرآن|وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ}} و از سوی دیگر باز به [[پیامبر]] توصیه می‌کند: {{متن قرآن|وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ}} برخورد متواضعانه داشته باش؛ | ||
# [[خداوند]] خطاب به [[پیامبر]] میگوید: در پرتو [[رحمت]] و [[لطف]] [[پروردگار]]، تو با [[مردم]] [[مهربان]] شدی {{متن قرآن|فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ}} در حالی که اگر [[خشن]] و تندخو و سنگدل بودی {{متن قرآن|وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ}} از اطراف تو پراکنده می‌شدند {{متن قرآن|لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ}} سپس [[دستور]] می‌دهد که در معاشرت با خطاکران از [[تقصیر]] آنان بگذر، و آنها را مشمول [[عفو]] خود گردان ({{متن قرآن|فَاعْفُ عَنْهُمْ}} و برای آنها [[طلب]] [[آمرزش]] کن {{متن قرآن|وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ}} بعد از [[فرمان]] [[عفو]] عمومی، برای زنده کردن [[شخصیت]] [[مسلمانان]] و | # [[خداوند]] خطاب به [[پیامبر]] میگوید: در پرتو [[رحمت]] و [[لطف]] [[پروردگار]]، تو با [[مردم]] [[مهربان]] شدی {{متن قرآن|فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ}} در حالی که اگر [[خشن]] و تندخو و سنگدل بودی {{متن قرآن|وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ}} از اطراف تو پراکنده می‌شدند {{متن قرآن|لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ}} سپس [[دستور]] می‌دهد که در معاشرت با خطاکران از [[تقصیر]] آنان بگذر، و آنها را مشمول [[عفو]] خود گردان ({{متن قرآن|فَاعْفُ عَنْهُمْ}} و برای آنها [[طلب]] [[آمرزش]] کن {{متن قرآن|وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ}} بعد از [[فرمان]] [[عفو]] عمومی، برای زنده کردن [[شخصیت]] [[مسلمانان]] و تجدید [[حیات]] [[فکری]] و [[روحی]] آنان [[دستور]] می‌دهد که باز هم در [[کارها]] با آنها [[مشورت]] کن و [[رأی]] و نظر آنها را بخواه {{متن قرآن|وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ}} این [[آیه]] نیز ناظر به حوادث [[احد]] است، زیرا بعد از مراجعت [[مسلمانان]] از [[احد]]، کسانی که از [[جنگ]] فرار کرده بودند، اطراف [[پیامبر]] را گرفته و ضمن اظهار [[ندامت]]، تقاضای [[عفو]] و [[بخشش]] می‌کردند. ولی [[شأن نزول]] [[آیه]] را از عام بودن خارج نمی‌کند و مُخَصِص نیست؛ | ||
# [[درود]] بر [[مؤمنان]] از سوی [[پیامبر]]، مورد سفارش [[خداوند]]، در معاشرت و تشکر و [[دعا]] هنگام گرفتن [[صدقات]] از آنها: {{متن قرآن|خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}؛ | # [[درود]] بر [[مؤمنان]] از سوی [[پیامبر]]، مورد سفارش [[خداوند]]، در معاشرت و تشکر و [[دعا]] هنگام گرفتن [[صدقات]] از آنها: {{متن قرآن|خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}؛ | ||
#سفارش [[خداوند]] به [[پیامبر]] مبنی بر [[سلام]] نمودن به [[مؤمنان]] در معاشرت با آنان: {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}؛ | # سفارش [[خداوند]] به [[پیامبر]] مبنی بر [[سلام]] نمودن به [[مؤمنان]] در معاشرت با آنان: {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}؛ | ||
# [[رفتار]] سلطه‌گرانه و ذلت‌آمیز با [[یتیمان]] مورد [[نهی]] [[خداوند]]، در معاشرت با آنان: {{متن قرآن|فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ}}؛ | # [[رفتار]] سلطه‌گرانه و ذلت‌آمیز با [[یتیمان]] مورد [[نهی]] [[خداوند]]، در معاشرت با آنان: {{متن قرآن|فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ}}؛ | ||
#ممنوعیت [[پیامبر]] از ردّ درخواست گدایان و راندن [[خشونت‌آمیز]] در معاشرت با آنان: {{متن قرآن|وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ}}؛ | # ممنوعیت [[پیامبر]] از ردّ درخواست گدایان و راندن [[خشونت‌آمیز]] در معاشرت با آنان: {{متن قرآن|وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ}}؛ | ||
# [[پیامبر]] موظف به [[رعایت ادب]]، در معاشرت با [[مخالفان]]، هنگام [[مجادله]] و [[مناظره]] با آنان: {{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ}}؛ | # [[پیامبر]] موظف به [[رعایت ادب]]، در معاشرت با [[مخالفان]]، هنگام [[مجادله]] و [[مناظره]] با آنان: {{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ}}؛ | ||
# [[پیامبر]] دارای اختیارات گسترده در معاشرت و [[روابط]] با [[همسران]] خود و [[تشویق]] [[پیامبر]] از سوی [[خداوند]]، در فراهم آوردن زمینه‌های [[رضایت]] همه [[همسران]]، در معاشرت با آنان: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا * تُرْجِي مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَنْ تَشَاءُ وَمَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَلَا يَحْزَنَّ وَيَرْضَيْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا}}؛ | # [[پیامبر]] دارای اختیارات گسترده در معاشرت و [[روابط]] با [[همسران]] خود و [[تشویق]] [[پیامبر]] از سوی [[خداوند]]، در فراهم آوردن زمینه‌های [[رضایت]] همه [[همسران]]، در معاشرت با آنان: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا * تُرْجِي مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَنْ تَشَاءُ وَمَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَلَا يَحْزَنَّ وَيَرْضَيْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا}}؛ | ||
# معاشرت [[پیامبر]] در [[سخن گفتن]] با [[مردم]]، بر اساس [[وحی]] و به دور از [[هواهای نفسانی]]: {{متن قرآن|مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى * وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۷۴۸-۷۵۶.</ref>. | # معاشرت [[پیامبر]] در [[سخن گفتن]] با [[مردم]]، بر اساس [[وحی]] و به دور از [[هواهای نفسانی]]: {{متن قرآن|مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى * وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۷۴۸-۷۵۶.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']] | # [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث معاشرت است. معاشرت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: معاشرت در قرآن - معاشرت در معارف دعا و زیارات - معاشرت در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط نداردمعاشرت با پیامبر
منظور دستوراتی است که روش معاشرت با پیامبر را تعلیم می‌دهد. البته این آیات به این معنا نیست که همه نکات معاشرتی را بیان کرده، بلکه منظور اصولی است که برای مخاطبان مورد ابتلا بوده، و یا اصول عامی است که در هر صورت و برای هر زمانی مفید هستند. هر چند این ادب در برابر پیامبر است و این حرمت‌گذاری معنادار و حتی پس از حیات ایشان قابل تمسک برای هر مسلمانی نسبت به نام و موقعیت مسجد النبی و اجتماعی است که درباره ایشان است. بگذریم از این جهت که این آداب، توسعه اخلاقی و بخشی از آداب اجتماعی برای همه انسان‌ها به ویژه عالمان و صالحان و مربیان جامعه است.
إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا * لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا
[۱]؛- يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ * يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ[۲]؛
- لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ[۳]؛
- يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنْكُمْ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمًا[۴]؛
- إِنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ * وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ[۵]؛
- وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانْظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَكِنْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا[۶]؛
- وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا[۷]؛
- وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِيثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنْبَأَكَ هَذَا قَالَ نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ * إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ[۸]؛
- الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ[۹]؛
- إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولَئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ[۱۰]؛
- أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَيَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاءُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَيَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمَصِيرُ[۱۱]؛
- يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ * إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولَئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ[۱۲]؛
- يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انْظُرْنَا وَاسْمَعُوا وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ[۱۳]؛
- إِنَّمَا يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ يَسْمَعُونَ وَالْمَوْتَى يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ ثُمَّ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ[۱۴]؛
- مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى[۱۵]؛
- وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ[۱۶]؛
نتیجه: در آیات فوق این موضوعات مطرح گردیده است:
- در مرحله اول ادب معاشرت با پیامبر این است که دین او را یاری نمایید: وَتُعَزِّرُوهُ یعنی با یاری کردن پیامبر او را تقویت کنید. وَتُوَقِّرُوهُ یعنی او را بزرگ بدارید و از او فرمان ببرید. و مقصود از عزیز داشتن خدا عزیز داشتن دین خدا و رسول اوست.
- پیشی نگرفتن بر پیامبر (ص): لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ در چیزی پیش از حکم خدا و رسول، حکمی نکنید، چنان که درباره ملائکه فرموده: لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ[۱۷] یعنی هیچ کاری را بدون اجازه خدا و رسولش خودسرانه انجام ندهید. از ابن عباس روایت شده: «لا تتكلّموا قبل ان يتكلّم رسول الله (ص) و اذا سئل عن مسألة فلا تسبقوه بالجواب حتی يجيب اوّلاً»[۱۸] پیش از سخن گفتن پیامبر، سخن مگویید و هر گاه مسأله‌ای سؤال شد در جواب بر او سبقت نگیرید تا اوّل او جواب دهد؛
- خداوند در رابطه با دعوت‌های پیامبر و فراخوان‌های او میفرماید: صدا کردن پیامبر را در میان خود، مانند صدا کردن یکدیگر قرار ندهید لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا، دُعَاءَ الرَّسُولِ به معنای این است که آن جناب مردم را برای کاری از کارها دعوت کند، مانند دعوتشان به سوی ایمان و عمل صالح و به سوی مشورت در امری اجتماعی و به سوی نماز جماعت، و امر فرمودنش به چیزی از امور دنیا و آخرتشان، همه اینها دعا و دعوت او است. سپس میگوید: خداوند کسانی از شما را که برای جدا شدن از برنامه‌های مهم پیامبر پشت سر دیگران پنهان می‌شوند، و زمانی که آن جناب دعوتشان می‌کند سر خود را می‌خارانند، و اعتنایی به دعوت آن جناب نمی‌کنند. و یکی پس از دیگری فرار می‌کنند می‌داند و می‌بیند قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا پس آنها که فرمان او را مخالفت می‌کنند باید بترسند از این که فتنه‌ای دامنشان را بگیرد، یا عذاب دردناک به آنها برسد فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ؛
- خداوند در جهت آموزش آداب معاشرت اجتماعی به مسلمانان میگوید: بدون اجازه داخل خانه پیامبر نشوید يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ مگر این که برای صرف غذا به شما اجازه داده شود، و برای میهمانی دعوت شوید إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ آن هم مشروط به این که به موقع وارد شوید نه اینکه از مدتی قبل بیایید و در انتظار وقت غذا بنشینید غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ ولی هنگامی که دعوت شدید وارد شوید وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا و هنگامی که غذا خوردید پراکنده شوید فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا و با نشستن‌های طولانی برای ایشان مزاحمت ایجاد نکنید؛
- صدا نزدن پیامبر و انتظار کشیدن و شکیبا بودن تا خروج ایشان از خانه، از آداب لازم در معاشرت با آن حضرت: إِنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ * وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ...؛
- رعایت مقام و حرمت پیامبر هنگام معاشرت با آن حضرت، دارای خیر و منفعت برای خود مؤمنان: وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانْظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ...؛
- همسران پیامبر موظف به رفتار و کردار نیک، در معاشرت و زندگی کردن با آن حضرت: وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا؛
- پشتیبانی جبرئیل و صالح مؤمنین از پیامبر در برابر معاشرت ناپسند برخی همسران آن حضرت با ایشان: وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ؛
- معاشرت ناپسند برخی همسران پیامبر با آن حضرت، برخواسته ازگرایش آنان به باطل و خروج از استقامت: إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا؛
- رعایت ادب، هنگام معاشرت با پیامبر، عامل فلاح و رستگاری: الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ... فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ... أُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛
- نهی الهی از سخن گفتن مؤمنان با پیامبر با صدایی فراتر از صدای آن حضرت: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ... و بی‌توجهی برخی مؤمنان، به آثار ویرانگر رعایت نکردن ادب، هنگام معاشرت با پیامبر: أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ؛
- ایمان، مستلزم رعایت ادب، هنگام معاشرت با پیامبر: و ضرورت حفظ حرمت پیامبر، با اجتناب از به‌کارگیری رَاعِنَا به جای انْظُرْنَا در موقع خطاب به آن حضرت: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انْظُرْنَا...، رَاعِنَا واژه‌ای است که یهود به عنوان تحیت برای استهزاء پیامبر و مسلمانان به کار میبردند؛
- مؤمنان واقعی کسانی هستند که ایمان به خدا و رسولش آورده‌اند إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ و هنگامی که در کار مهمی که حضور جمعیت را ایجاب می‌کند با او باشند، بدون اذن و اجازه او به جایی نمی‌روند وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ منظور از أَمْرٍ جَامِعٍ هر کار مهمی است که اجتماع مردم در آن لازم است خواه مسأله مهم مشورتی باشد، خواه مطلبی پیرامون جهاد و مبارزه با دشمن، و خواه نماز جمعه در شرایط فوق‌العاده، و مانند آن. در حقیقت این یک ### 313### انضباطی است که هیچ جمعیت و گروه متشکل و منسجم نمی‌تواند نسبت به آن بی‌اعتنا باشد، چرا که در این‌گونه مواقع گاهی حتی غیبت یک فرد گران تمام می‌شود و به هدف نهایی آسیب می‌رساند؛
- معاشرت ناپسند گروهی از مردم با پیامبر با تحیت نادرست خود: ... وَإِذَا جَاءُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ؛
- انتساب پیامبر به خداوند، راز حرمت والای آن حضرت، هنگام معاشرت: إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ... از اینکه خداوند به جای آوردن نام پیامبر به شخصیت حقوقی آن حضرت و وصف رسول الله تصریح کرده است این مطلب استفاده می‌شود؛
- مشاهده کمال عقلانی پیامبر، هنگام معاشرت با وی: مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ؛
معاشرت پیامبر با مردم
اگر مؤمنان در حق پیامبر باید آدابی را رعایت کنند، خداوند نیز آدابی را برای ایشان در حق مؤمنان تعیین می‌کند. این آداب برخی ناظر به ادب تبلیغ و برخی ناظر به ادب تعامل و برخی تحمل بدسخنی‌ها و امور دیگر مانند گوش بودن است.
- وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِمْ مِنْ شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ[۱۹]؛
- وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا[۲۰]؛
- فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ[۲۱]؛
- وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ[۲۲]؛
- خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ[۲۳]؛
- وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ[۲۴]؛
- فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ * وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ[۲۵]؛
- ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ[۲۶]؛
- يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا * تُرْجِي مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَنْ تَشَاءُ وَمَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَلَا يَحْزَنَّ وَيَرْضَيْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا[۲۷].
- وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ[۲۸]. نکته: بعضی هستند که پیغمبر را می‌آزارند و می‌گویند: او گوش: (خوش‌باور) است بگو: خوش باور بودن او به سود شما است، او به خدا ایمان دارد و مؤمنان را تصدیق می‌کند، و برای آنها از شما که ایمان آورده‌اند رحمت و شفقتی است. مقصود از أُذن بودن آن حضرت، روح تسامح و نشنیدن و شنیدن و به تعبیری بزرگواری و رعایت صلاح در مسائل شخصی و فردی پیامبر است، گویا خداوند متعال می‌خواهد بگوید: آری او گوش است، اما خوب گوشی که نباید به روی خود هر شنیده‌ای را بیاورد و سخنان پشت سر درباره خود را شنیده بگیرد. با این تعبیر هم به پیامبر یاد می‌دهد که چنین باشد و هم به مؤمنین گوشزد می‌کند که او خوش باور نیست، او اهل تسامح است. لذا این آیه از جهتی مدح پیامبر است، و از جهتی تعلیم و تربیت. آنچه را آنان به قصد مذمّت آن حضرت بیان می‌کردند، خداوند به مدح او تفسیر کرد و سلامت قلب آن حضرت را بیان فرمود. و به همین دلیل از باب اسوه بودن پیامبر این درسی است برای انسان‌های دیگر که آنان نیز در جامعه خود گوش باشند.
- مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى * وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى[۲۹].
نتیجه: در آیات فوق این موضوعات مطرح گردیده است:
- برخورد متواضعانه با مؤمنان مورد توصیه خداوند به پیامبر در معاشرت با آنان: که این معنا از سویی با کلمه وَلَا تَطْرُدِ طرد نکردن بیان می‌شود: و کسانی را که پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان می‌خوانند - در حالی که خشنودی او را می‌خواهند - مران وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ از حساب آنان چیزی بر عهده تو نیست، و از حساب تو [نیز] چیزی بر عهده آنان نیست مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِمْ مِنْ شَيْءٍ تا ایشان را برانی و از ستمکاران باشی فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ از سوی دیگر دعوت به بردباری نسبت به آنان را می‌دهد که اگر کاری خلاف توقع انجام دادند، سختگیری نکن: و با کسانی که پروردگارشان را صبح و شام می‌خوانند [و] خشنودی او را می‌خواهند، شکیبایی پیشه کن وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ و دو دیده‌ات را از آنان برمگیر وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ و از سوی دیگر باز به پیامبر توصیه می‌کند: وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ برخورد متواضعانه داشته باش؛
- خداوند خطاب به پیامبر میگوید: در پرتو رحمت و لطف پروردگار، تو با مردم مهربان شدی فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ در حالی که اگر خشن و تندخو و سنگدل بودی وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ از اطراف تو پراکنده می‌شدند لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ سپس دستور می‌دهد که در معاشرت با خطاکران از تقصیر آنان بگذر، و آنها را مشمول عفو خود گردان (فَاعْفُ عَنْهُمْ و برای آنها طلب آمرزش کن وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ بعد از فرمان عفو عمومی، برای زنده کردن شخصیت مسلمانان و تجدید حیات فکری و روحی آنان دستور می‌دهد که باز هم در کارها با آنها مشورت کن و رأی و نظر آنها را بخواه وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ این آیه نیز ناظر به حوادث احد است، زیرا بعد از مراجعت مسلمانان از احد، کسانی که از جنگ فرار کرده بودند، اطراف پیامبر را گرفته و ضمن اظهار ندامت، تقاضای عفو و بخشش می‌کردند. ولی شأن نزول آیه را از عام بودن خارج نمی‌کند و مُخَصِص نیست؛
- درود بر مؤمنان از سوی پیامبر، مورد سفارش خداوند، در معاشرت و تشکر و دعا هنگام گرفتن صدقات از آنها: خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ؛
- سفارش خداوند به پیامبر مبنی بر سلام نمودن به مؤمنان در معاشرت با آنان: وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛
- رفتار سلطه‌گرانه و ذلت‌آمیز با یتیمان مورد نهی خداوند، در معاشرت با آنان: فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ؛
- ممنوعیت پیامبر از ردّ درخواست گدایان و راندن خشونت‌آمیز در معاشرت با آنان: وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ؛
- پیامبر موظف به رعایت ادب، در معاشرت با مخالفان، هنگام مجادله و مناظره با آنان: ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ؛
- پیامبر دارای اختیارات گسترده در معاشرت و روابط با همسران خود و تشویق پیامبر از سوی خداوند، در فراهم آوردن زمینه‌های رضایت همه همسران، در معاشرت با آنان: يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا * تُرْجِي مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَنْ تَشَاءُ وَمَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَلَا يَحْزَنَّ وَيَرْضَيْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا؛
- معاشرت پیامبر در سخن گفتن با مردم، بر اساس وحی و به دور از هواهای نفسانی: مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى * وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى[۳۰].
منابع
پانویس
- ↑ «ای پیامبر! ما تو را گواه و نویدبخش و بیم‌دهنده فرستاده‌ایم؛ * تا به خداوند و پیامبرش ایمان آورید و او را یاری رسانید و بزرگ شمارید و پگاه و دیرگاه عصر او را به پاکی بستأیید» سوره فتح، آیه ۸-۹.
- ↑ «ای مؤمنان! از خداوند و پیامبرش پیش نیفتید و از خداوند پروا کنید که خداوند شنوایی داناست * ای مؤمنان! صدایتان را از صدای پیامبر فراتر نبرید و در گفتار با او بلند سخن مگویید چنان که با یکدیگر بلند سخن می‌گویید؛ مبادا کردارهایتان بی‌آنکه خود دریابید تباه گردد» سوره حجرات، آیه ۱-۲.
- ↑ «پیامبر را میان خویش چنان فرا نخوانید که یکدیگر را فرا می‌خوانید؛ بی‌گمان خداوند کسانی از شما را که در پناه کسان دیگر، پنهانی بیرون می‌آیند می‌شناسد پس کسانی که از فرمان وی سرمی‌پیچند از اینکه به آنان آزمونی یا عذابی دردناک رسد باید بپرهیزند» سوره نور، آیه ۶۳.
- ↑ «ای مؤمنان! به خانه‌های پیامبر وارد نشوید مگر به شما برای (خوردن) خوراک، اجازه دهند -بی‌آنکه چشم به راه آماده شدن آن (خوراک) باشید- ولی چون فرا خوانده شدید درون روید و چون خوراک خوردید پراکنده شوید و دل به گفت و گو نسپارید که این (کار) پیامبر را آزار می‌دهد و از شما شرم می‌دارد ولی خداوند از (گفتن) حقیقت شرم نمی‌کند و چون از آنان چیزی خواستید از پشت پرده‌ای بخواهید، این برای دل‌های شما و دل‌های آنان پاکیزه‌تر است و شما حقّ ندارید که پیامبر را بیازارید و نه هرگز پس از او همسرانش را به همسری گیرید که آن نزد خداوند، سترگ است» سوره احزاب، آیه ۵۳.
- ↑ «به راستی آنان که تو را از پشت (در) اتاق‌ها صدا می‌زنند، بیشترشان خرد نمی‌ورزند * و اگر آنها شکیبایی می‌ورزیدند تا تو خود به نزد آنان برون آیی برای آنها بهتر می‌بود و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره حجرات، آیه ۴-۵.
- ↑ «برخی از یهودیان کلمات را از جایگاه (راستین) آن جابه‌جا می‌کنند و با پیچاندن زبانشان و از سر طعنه بر دین می‌گویند: «شنفتیم و نپذیرفتیم» و (یا): «بشنو و باور مکن» و (یا) «راعنا» و اگر می‌گفتند: «شنیدیم و فرمان بردیم» و «بشنو و ما را بنگر» برای آنان بهتر و استوارتر می‌بود اما خداوند آنان را برای کفرشان لعنت کرده است پس جز اندکی، ایمان نخواهند آورد» سوره نساء، آیه ۴۶.
- ↑ «و اگر خدا و پیامبرش و سرای واپسین را می‌خواهید، بی‌گمان خداوند برای نیکوکاران شما پاداشی سترگ آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۲۹.
- ↑ «و آنگاه که پیامبر به یکی از همسرانش سخنی را، نهانی گفت و چون او آن را (به همسر دیگر) خبر داد و خداوند پیامبر را از آن آگاه کرد وی بخشی از آن را (به همسران خود) گفت و در (گفتن) بخشی دیگر خودداری ورزید، پس هنگامی که (پیامبر) آن (همسر رازگشا) را از این (امر) باخبر ساخت (همسر) گفت: چه کسی تو را از این (رازگشایی من) آگاه کرد؟ (پیامبر) گفت: خداوند دانای آگاه مرا با خبر ساخت * اگر شما دو زن به درگاه خداوند توبه کنید (بسی شایسته است) چرا که به راستی دلتان برگشته است و اگر از هم در برابر پیامبر پشتیبانی کنید بی‌گمان خداوند و جبرئیل و (آن) مؤمن شایسته، یار اویند و فرشتگان هم پس از آن پشتیبان وی‌اند» سوره تحریم، آیه ۳-۴.
- ↑ «همان کسان که از فرستاده پیام‌آور درس ناخوانده پیروی می‌کنند، همان که (نام) او را نزد خویش در تورات و انجیل نوشته می‌یابند؛ آنان را به نیکی فرمان می‌دهد و از بدی باز می‌دارد و چیزهای پاکیزه را بر آنان حلال و چیزهای ناپاک را بر آنان حرام می‌گرداند و بار (تکلیف)های گران و بندهایی را که بر آنها (بسته) بود از آنان برمی‌دارد، پس کسانی که به او ایمان آورده و او را بزرگ داشته و بدو یاری رسانده‌اند و از نوری که همراه وی فرو فرستاده شده است پیروی کرده‌اند رستگارند» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.
- ↑ «جز این نیست که مؤمنان آنانند که به خداوند و پیامبرش ایمان دارند و چون در کاری همگانی همراه او باشند تا از او اجازه نگیرند (به راهی دیگر) نمی‌روند؛ کسانی که از تو اجازه می‌گیرند همانانند که به خداوند و پیامبرش ایمان دارند پس چون برای کاری از تو اجازه خواستند به هر یک از آنان که خواستی اجازه بده و برای آنها از خداوند آمرزش بخواه که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره نور، آیه ۶۲.
- ↑ «آیا به کسانی ننگریسته‌ای که آنان را از رازگویی باز می‌دارند سپس به آنچه از آن بازداشته شده‌اند، باز می‌گردند و به گناه و دشمنخویی و نافرمانی با پیامبر، با هم رازگویی می‌کنند و چون نزد تو می‌آیند به گونه‌ای تو را درود می‌گویند که خداوند آن گونه تو را درود نگفته است و با خویش می‌گویند: چرا خداوند برای آنچه می‌گوییم ما را عذاب نمی‌کند؟ دوزخ، آنان را بس، که به آن در می‌آیند و این پایانه، بد است» سوره مجادله، آیه ۸.
- ↑ «ای مؤمنان! صدایتان را از صدای پیامبر فراتر نبرید و در گفتار با او بلند سخن مگویید چنان که با یکدیگر بلند سخن می‌گویید؛ مبادا کردارهایتان بی‌آنکه خود دریابید تباه گردد * بی‌گمان خداوند دل‌های کسانی که صدایشان را نزد فرستاده خداوند فرو می‌دارند، برای پرهیزگاری آزموده است؛ آنان آمرزش و پاداشی سترگ خواهند داشت» سوره حجرات، آیه ۲-۳.
- ↑ «ای مؤمنان! (به پیامبر) نگویید با ما مدارا کن، بگویید: در کار ما بنگر، و سخن نیوش باشید و کافران عذابی دردناک خواهند داشت» سوره بقره، آیه ۱۰۴.
- ↑ «تنها کسانی (فراخوان تو را) پاسخ می‌دهند؛ که گوش شنوا دارند و خداوند مردگان را برمی‌انگیزاند؛ آنگاه به سوی او بازگردانده می‌شوند» سوره انعام، آیه ۳۶.
- ↑ «که همنشین شما گمراه و بیراه نیست» سوره نجم، آیه ۲.
- ↑ «و همنشین شما، دیوانه نیست،» سوره تکویر، آیه ۲۲.
- ↑ «در گفتار بر او پیشی نمی‌جویند و آنان به فرمان وی کار می‌کنند» سوره انبیاء، آیه ۲۷.
- ↑ تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۹۶.
- ↑ «و کسانی را که پروردگارشان را در سپیده‌دمان و در پایان روز در پی به دست آوردن خشنودی وی می‌خوانند از خود مران، نه هیچ از حساب آنان بر گردن تو و نه هیچ از حساب تو بر گردن آنهاست تا برانیشان و از ستمگران گردی» سوره انعام، آیه ۵۲.
- ↑ «و با آنان که پروردگار خویش را سپیده‌دمان و در پایان روز به شوق لقای وی می‌خوانند خویشتنداری کن و دیدگانت از آنان به دیگران دوخته نشود که زیور زندگی این جهان را بجویی و از آن کس که دلش را از یاد خویش غافل کرده‌ایم و از هوای (نفس) خود پیروی کرده و کارش تباه است پیروی مکن» سوره کهف، آیه ۲۸.
- ↑ «پس با بخشایشی از (سوی) خداوند با آنان نرمخویی ورزیدی و اگر درشتخویی سنگدل می‌بودی از دورت می‌پراکندند؛ پس آنان را ببخشای و برای ایشان آمرزش بخواه و با آنها در کار، رایزنی کن و چون آهنگ (کاری) کردی به خداوند توکل کن که خداوند توکل کنندگان (به خویش) را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.
- ↑ «و با مؤمنانی که از تو پیروی می‌کنند افتادگی کن» سوره شعراء، آیه ۲۱۵.
- ↑ «از دارایی‌های آنان زکاتی بردار که با آن آنها را پاک می‌داری و پاکیزه می‌گردانی و برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است و خداوند شنوایی داناست» سوره توبه، آیه ۱۰۳.
- ↑ «و چون مؤمنان به آیات ما، نزد تو آیند بگو: درود بر شما! پروردگارتان بخشایش را بر خویش مقرّر داشته است: چنانچه هر یک از شما از سر نادانی کار بدی انجام دهد، آنگاه از پس آن توبه کند و به راه آید، چنین است که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره انعام، آیه ۵۴.
- ↑ «پس با یتیم تندی مکن! * و (مستمند) خواهنده را از خود مران!» سوره ضحی، آیه ۹-۱۰.
- ↑ «(مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان و با آنان با روشی که بهتر باشد چالش ورز! بی‌گمان پروردگارت به آن کس که راه وی را گم کرده داناتر است و او به رهیافتگان داناتر است» سوره نحل، آیه ۱۲۵.
- ↑ «ای پیامبر! ما آن همسرانت را که مهرشان را داده‌ای بر تو حلال کرده‌ایم و (نیز) کنیزانی را از آنچه خداوند به تو (در جنگ‌ها) به غنیمت داده است و دختران عموها و دختران عمّه‌ها و دختران دایی‌ها و دختران خاله‌هایت را که با تو هجرت کرده‌اند و هر زن مؤمنی را که خود را به پیامبر ببخشد- اگر پیامبر بخواهد او را به همسری برگزیند- در حالی که این ویژه توست نه مؤمنان؛ ما نیک می‌دانیم که برای آنان در مورد همسران و کنیزهاشان چه مقرّر داشته‌ایم؛ تا برای تو تنگنایی نباشد و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است * (اختیار با توست که موعد) هر یک از آنان را که خواستی واپس افکنی و هر کدام را خواستی نزد خود جای دهی و اگر هر یک از آنان را که وا نهاده بودی بخواهی، بر تو گناهی نیست؛ این، بدان نزدیک‌تر است که چشم آنان روشن گردد و اندوهگین نگردند و همگی به آنچه تو به آنان داده‌ای خشنود شوند و خداوند آنچه در دل‌هایتان می‌گذرد می‌داند و خداوند دانای بردبار است» سوره احزاب، آیه ۵۰-۵۱.
- ↑ «و برخی از ایشان کسانی هستند که پیغمبر را آزار می‌کنند و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست که به خداوند ایمان و مؤمنان را باور دارد و برای آن دسته از شما که ایمان آورده‌اند رحمت است و برای آن کسان که به فرستاده خداوند آزار می‌رسانند عذابی دردناک خواهد بود» سوره توبه، آیه ۶۱.
- ↑ «که همنشین شما گمراه و بیراه نیست * و از سر هوا و هوس سخن نمی‌گوید * آن (قرآن) جز وحیی نیست که بر او وحی می‌شود» سوره نجم، آیه ۲-۴.
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۷۴۸-۷۵۶.