کل یوم عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
(←مقدمه) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امام حسین | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[هر روز عاشورا]] و هر | [[هر روز عاشورا]] و هر سرزمین، کربلاست. "کلّ [[یوم]] [[عاشورا]] و کلّ [[ارض]] [[کربلا]]". این جمله و [[شعار]]، نشان دهندۀ پیوستگی و تداوم خطّ درگیری [[حق و باطل]] در همۀ زمان‌ها و مکان‌هاست. [[عاشورا]] و [[کربلا]]، یکی از بارزترین حلقه‌های این زنجیرۀ طولانی است. همیشه [[حق و باطل]] رو در روی همند و انسان‌های [[آزاده]]، وظیفۀ پاسداری از [[حق]] و [[پیکار]] با [[باطل]] را بر عهده دارند و بی تفاوت گذشتن از کنار صحنۀ [[حق و باطل]]، بی‌دینی است. [[امام خمینی]] بارها به این نکتۀ مهم توجّه دادند، از جمله در ایّام [[جنگ]] تحمیلی: "امروز، روز [[عاشورای حسینی]] است، امروز [[ایران]] کربلاست، حسینیان آماده باشید"<ref>صحیفۀ نور، ج۲۰، ص۱۹۵.</ref> و در پیامی به مناسبت ۱۷ شهریور فرمود: "[[عاشورا]]، [[قیام]] عدالت‌خواهان با عددی قلیل و [[ایمان]] و عشقی بزرگ، در مقابل [[ستمگران]] کاخ نشین و [[مستکبران]] غارتگر بود و [[دستور]] آن بود که این برنامه، سرلوحۀ [[زندگی]] [[امت]] در هر روز و در هر سرزمین باشد. روزهایی که بر ما گذشت، عاشورای مکرّر بود و میدان‌ها و خیابان‌ها و کوی و برزنهایی که [[خون]] [[فرزندان]] [[اسلام]] در آن ریخت، کربلای مکرّر". "۱۷ شهریور، مکرّر [[عاشورا]] و میدان [[شهدا]] مکرّر [[کربلا]] و شهدای ما مکرّر [[شهدای کربلا]] و مخالفان ما مکرّر [[یزید]] و وابستگان او هستند<ref>صحیفۀ نور، ج۹، ص۵۷.</ref>. | ||
[[نبرد]] [[عاشورا]]، گرچه از نظر زمان، کوتاه‌ترین درگیری بود (نیم روز) ولی از نظر امتداد، طولانی‌ترین درگیری با [[ستم]] و [[باطل]] است و تا هر زمان که هر آرزومندی [[آرزو]] کند که کاش در [[کربلا]] بود و در | [[نبرد]] [[عاشورا]]، گرچه از نظر زمان، کوتاه‌ترین درگیری بود (نیم روز) ولی از نظر امتداد، طولانی‌ترین درگیری با [[ستم]] و [[باطل]] است و تا هر زمان که هر آرزومندی [[آرزو]] کند که کاش در [[کربلا]] بود و در یاری امام [[شهیدان]]، به فوز عظیم [[شهادت]] می‌رسید ({{عربی|ليتنا كنّا معكم فنفوز فوزا عظيما}})،<ref>زیارت عاشورا.</ref> جبهۀ [[کربلا]] گرم و درگیری [[عاشورا]] دایر است. آنگونه که [[حسین]] {{ع}}، [[وارث]] [[آدم]] و [[ابراهیم]] و [[نوح]] و [[موسی]] و [[عیسی]] و [[محمّد]] {{عم}} است، [[پیروان]] [[عاشورایی]] او نیز [[وارث]] خط سرخ [[جهاد]] و شهادت‌اند و [[پرچم]] [[کربلا]] را بر [[زمین]] نمی‌نهند، و این جوهر [[تشیّع]] در بعد [[سیاسی]] است. | ||
یکی از نویسندگان محقق می‌نویسد: ما [[یقین]] داریم که اگر [[حسین]]{{ع}} در زمان ما بود، از [[قدس]]، جنوب لبنان و بیشتر مناطق [[اسلامی]] کربلای دوّمی می‌ساخت و همان موضعی را می‌گرفت که در برابر [[معاویه]] و [[یزید]] ایستاد و از همۀ مدّعیان [[اسلام]] و [[تشیّع]] و از آنان که بر [[قدس]] و جنوب لبنان می‌گریند و در اعلامیه‌ها، سخنرانی‌ها و صفحۀ مطبوعات بر سر [[فلسطین]] و لبنان معامله می‌کنند و در خیابان‌ها و مجامع، [[سلاح]] با خود حمل می‌کنند، بیش از تعدادی که در کربلای اوّل کنار آن | یکی از نویسندگان محقق می‌نویسد: ما [[یقین]] داریم که اگر [[حسین]] {{ع}} در زمان ما بود، از [[قدس]]، جنوب لبنان و بیشتر مناطق [[اسلامی]] کربلای دوّمی می‌ساخت و همان موضعی را می‌گرفت که در برابر [[معاویه]] و [[یزید]] ایستاد و از همۀ مدّعیان [[اسلام]] و [[تشیّع]] و از آنان که بر [[قدس]] و جنوب لبنان می‌گریند و در اعلامیه‌ها، سخنرانی‌ها و صفحۀ مطبوعات بر سر [[فلسطین]] و لبنان معامله می‌کنند و در خیابان‌ها و مجامع، [[سلاح]] با خود حمل می‌کنند، بیش از تعدادی که در کربلای اوّل کنار آن حضرت ایستادند و یاریش کردند، او را [[یاری]] نمی‌کردند"<ref>الانتفاضات الشیعیه، هاشم معروف الحسنی، ص۳۸۷.</ref>. | ||
این دیدگاه، ردّ کنندۀ نظریه‌ای است که [[کربلا]] و [[قیام]] [[حسینی]] را تکلیفی خاصّ [[امام]] می‌داند که نمی‌توان از آن [[تبعیّت]] کرد. وقتی [[ابا عبدالله]] الحسین{{ع}} [[ضرورت]] [[قیام]] بر ضدّ سلطۀ [[ستمگری]] را که [[حلال]] را [[حرام]] می‌کند و [[عهد الهی]] را شکسته، بر خلاف [[سنّت پیامبر]] عمل می‌کند و تجاوزکارانه عمل می‌نماید، در خطبۀ خویش می‌آورد و این صفات را در [[سلطه]] یزیدی محقّق می‌داند، در پایان می‌افزاید {{متن حدیث|فلكم فيّ اسوة}}<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۰۴.</ref>. در کار من برای شما الگوی [[تبعیّت]] است، این می‌رساند که گسترۀ [[زمین]] و زمان، [[کربلا]] و عاشوراست و همیشه و همه جا باید با [[الهام]] از این [[مکتب]]، بر ضدّ [[ستم]] [[قیام]] کرد و در | این دیدگاه، ردّ کنندۀ نظریه‌ای است که [[کربلا]] و [[قیام]] [[حسینی]] را تکلیفی خاصّ [[امام]] می‌داند که نمی‌توان از آن [[تبعیّت]] کرد. وقتی [[ابا عبدالله]] الحسین {{ع}} [[ضرورت]] [[قیام]] بر ضدّ سلطۀ [[ستمگری]] را که [[حلال]] را [[حرام]] می‌کند و [[عهد الهی]] را شکسته، بر خلاف [[سنّت پیامبر]] عمل می‌کند و تجاوزکارانه عمل می‌نماید، در خطبۀ خویش می‌آورد و این صفات را در [[سلطه]] یزیدی محقّق می‌داند، در پایان می‌افزاید {{متن حدیث|فلكم فيّ اسوة}}<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۰۴.</ref>. در کار من برای شما الگوی [[تبعیّت]] است، این می‌رساند که گسترۀ [[زمین]] و زمان، [[کربلا]] و عاشوراست و همیشه و همه جا باید با [[الهام]] از این [[مکتب]]، بر ضدّ [[ستم]] [[قیام]] کرد و در راه [[آزادی]] و [[عزّت]]، [[فداکاری]] نمود. [[امام خمینی]] فرموده است: "این کلمۀ کل یوم عاشورا و کل [[ارض]] [[کربلا]]، یک کلمۀ بزرگی است... همه روز باید [[ملّت]] ما این معنی را داشته باشد که امروز [[روز عاشورا]] است و ما باید مقابل [[ظلم]] بایستیم و همین جا هم کربلاست و باید نقش [[کربلا]] را ما پیاده کنیم، انحصار به یک [[زمین]] ندارد. انحصار به یک افراد نمی‌شود. قضیّه [[کربلا]] منحصر به یک جمعیت هفتاد و چند نفری و یک [[سرزمین کربلا]] نبوده، همۀ زمین‌ها باید این نقش را ایفا کنند"<ref>صحیفۀ نور، ج۹، ص۲۰۲.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۰۱.</ref> | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۸
مقدمه
هر روز عاشورا و هر سرزمین، کربلاست. "کلّ یوم عاشورا و کلّ ارض کربلا". این جمله و شعار، نشان دهندۀ پیوستگی و تداوم خطّ درگیری حق و باطل در همۀ زمان‌ها و مکان‌هاست. عاشورا و کربلا، یکی از بارزترین حلقه‌های این زنجیرۀ طولانی است. همیشه حق و باطل رو در روی همند و انسان‌های آزاده، وظیفۀ پاسداری از حق و پیکار با باطل را بر عهده دارند و بی تفاوت گذشتن از کنار صحنۀ حق و باطل، بی‌دینی است. امام خمینی بارها به این نکتۀ مهم توجّه دادند، از جمله در ایّام جنگ تحمیلی: "امروز، روز عاشورای حسینی است، امروز ایران کربلاست، حسینیان آماده باشید"[۱] و در پیامی به مناسبت ۱۷ شهریور فرمود: "عاشورا، قیام عدالت‌خواهان با عددی قلیل و ایمان و عشقی بزرگ، در مقابل ستمگران کاخ نشین و مستکبران غارتگر بود و دستور آن بود که این برنامه، سرلوحۀ زندگی امت در هر روز و در هر سرزمین باشد. روزهایی که بر ما گذشت، عاشورای مکرّر بود و میدان‌ها و خیابان‌ها و کوی و برزنهایی که خون فرزندان اسلام در آن ریخت، کربلای مکرّر". "۱۷ شهریور، مکرّر عاشورا و میدان شهدا مکرّر کربلا و شهدای ما مکرّر شهدای کربلا و مخالفان ما مکرّر یزید و وابستگان او هستند[۲].
نبرد عاشورا، گرچه از نظر زمان، کوتاه‌ترین درگیری بود (نیم روز) ولی از نظر امتداد، طولانی‌ترین درگیری با ستم و باطل است و تا هر زمان که هر آرزومندی آرزو کند که کاش در کربلا بود و در یاری امام شهیدان، به فوز عظیم شهادت می‌رسید (ليتنا كنّا معكم فنفوز فوزا عظيما)،[۳] جبهۀ کربلا گرم و درگیری عاشورا دایر است. آنگونه که حسین (ع)، وارث آدم و ابراهیم و نوح و موسی و عیسی و محمّد (ع) است، پیروان عاشورایی او نیز وارث خط سرخ جهاد و شهادت‌اند و پرچم کربلا را بر زمین نمی‌نهند، و این جوهر تشیّع در بعد سیاسی است.
یکی از نویسندگان محقق می‌نویسد: ما یقین داریم که اگر حسین (ع) در زمان ما بود، از قدس، جنوب لبنان و بیشتر مناطق اسلامی کربلای دوّمی می‌ساخت و همان موضعی را می‌گرفت که در برابر معاویه و یزید ایستاد و از همۀ مدّعیان اسلام و تشیّع و از آنان که بر قدس و جنوب لبنان می‌گریند و در اعلامیه‌ها، سخنرانی‌ها و صفحۀ مطبوعات بر سر فلسطین و لبنان معامله می‌کنند و در خیابان‌ها و مجامع، سلاح با خود حمل می‌کنند، بیش از تعدادی که در کربلای اوّل کنار آن حضرت ایستادند و یاریش کردند، او را یاری نمی‌کردند"[۴].
این دیدگاه، ردّ کنندۀ نظریه‌ای است که کربلا و قیام حسینی را تکلیفی خاصّ امام می‌داند که نمی‌توان از آن تبعیّت کرد. وقتی ابا عبدالله الحسین (ع) ضرورت قیام بر ضدّ سلطۀ ستمگری را که حلال را حرام می‌کند و عهد الهی را شکسته، بر خلاف سنّت پیامبر عمل می‌کند و تجاوزکارانه عمل می‌نماید، در خطبۀ خویش می‌آورد و این صفات را در سلطه یزیدی محقّق می‌داند، در پایان می‌افزاید «فلكم فيّ اسوة»[۵]. در کار من برای شما الگوی تبعیّت است، این می‌رساند که گسترۀ زمین و زمان، کربلا و عاشوراست و همیشه و همه جا باید با الهام از این مکتب، بر ضدّ ستم قیام کرد و در راه آزادی و عزّت، فداکاری نمود. امام خمینی فرموده است: "این کلمۀ کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا، یک کلمۀ بزرگی است... همه روز باید ملّت ما این معنی را داشته باشد که امروز روز عاشورا است و ما باید مقابل ظلم بایستیم و همین جا هم کربلاست و باید نقش کربلا را ما پیاده کنیم، انحصار به یک زمین ندارد. انحصار به یک افراد نمی‌شود. قضیّه کربلا منحصر به یک جمعیت هفتاد و چند نفری و یک سرزمین کربلا نبوده، همۀ زمین‌ها باید این نقش را ایفا کنند"[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ صحیفۀ نور، ج۲۰، ص۱۹۵.
- ↑ صحیفۀ نور، ج۹، ص۵۷.
- ↑ زیارت عاشورا.
- ↑ الانتفاضات الشیعیه، هاشم معروف الحسنی، ص۳۸۷.
- ↑ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۰۴.
- ↑ صحیفۀ نور، ج۹، ص۲۰۲.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۰۱.