منجی‌باوری در یهود چه جایگاهی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پرسش غیرنهایی}} {{جعبه اطلاعات پرسش +{{جعبه اطلاعات پرسش)) |
جز (جایگزینی متن - '}}↵↵== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==↵{{منبع جامع}}↵* کتاب‌شناسی مهدویت؛↵* مقاله‌شناسی مهدویت؛↵* پایان‌نامه‌شناسی مهدویت.↵{{پایان منبع جامع}}↵↵==' به '}} ==') |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی | | موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | ||
| تصویر = 7626626268.jpg | |||
| تصویر | | مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[آشنایی با معارف مهدویت]] / [[مهدویت در ادیان و مکاتب]] / [[اندیشه منجی در ادیان]] | ||
| مدخل اصلی = | |||
| مدخل بالاتر | | مدخل وابسته = | ||
| مدخل اصلی | | تعداد پاسخ = ۱ | ||
| مدخل وابسته | |||
| | |||
}} | }} | ||
'''منجی‌باوری در یهود چه جایگاهی دارد؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | '''منجی‌باوری در یهود چه جایگاهی دارد؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | ||
== پاسخ نخست == | == پاسخ نخست == | ||
[[پرونده:Pic259.jpg|100px| | [[پرونده:Pic259.jpg|100px|راست|بندانگشتی|[[عبدالمجید زهادت]]]] | ||
حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
«ارکان اصلی [[اعتقاد]] [[یهود]]، سه [[باور]] "یَهْوه، [[قوم]] [[برگزیده]] و [[سرزمین مقدس]]" است و [[عقیده به منجی]] برخاسته از این [[اعتقادات]] [[یهود]] است. [[یهودیان]] خود را [[قوم]] [[برگزیده]] می‌دانند؛ زیرا معتقدند که "یَهْوه"<ref>نام خاص خداوند در زبان عبری است.</ref> با [[پیامبران]] [[یهود]] [[پیمان]] بسته است که [[سرزمین مقدس]] را به آنان ببخشد. این [[سرزمین مقدس]]، کنعان است که بعد [[اسرائیل]] نام گرفت. [[موعود]] [[یهودیت]] همان کسی است که می‌آید و [[عهد]] [[خدا]] و [[حضرت موسی]]{{ع}} را محقق می‌کند و آنان را به [[سرزمین مقدس]] می‌رساند. | «ارکان اصلی [[اعتقاد]] [[یهود]]، سه [[باور]] "یَهْوه، [[قوم]] [[برگزیده]] و [[سرزمین مقدس]]" است و [[عقیده به منجی]] برخاسته از این [[اعتقادات]] [[یهود]] است. [[یهودیان]] خود را [[قوم]] [[برگزیده]] می‌دانند؛ زیرا معتقدند که "یَهْوه"<ref>نام خاص خداوند در زبان عبری است.</ref> با [[پیامبران]] [[یهود]] [[پیمان]] بسته است که [[سرزمین مقدس]] را به آنان ببخشد. این [[سرزمین مقدس]]، کنعان است که بعد [[اسرائیل]] نام گرفت. [[موعود]] [[یهودیت]] همان کسی است که می‌آید و [[عهد]] [[خدا]] و [[حضرت موسی]] {{ع}} را محقق می‌کند و آنان را به [[سرزمین مقدس]] می‌رساند. | ||
پس از [[رحلت]] [[حضرت سلیمان]]{{ع}}، [[پادشاهی]] در [[قوم یهود]] به [[اختلاف]] گرایید و از آن پس [[بنی‌اسرائیل]] از شوکت و [[عزت]] خود به زیر آمد و پیوسته در [[حسرت]] آینده‌ای آرمانی که با [[ظهور]] شاهی از [[نسل]] [[داوود]] شکل می‌گیرد، نشست. این دوره حدود دو قرن پیش از میلاد [[مسیح]] و [[ظهور]] [[مسیحیت]] است که بحث [[منجی موعود]] آرمانی آشکارا مطرح می‌شود و [[دانیال نبی]]{{ع}} به دنبال رنج‌های پی در پی [[قوم یهود]]، پایان زجرها و آوارگی‌ها را به [[قوم یهود]] نوید می‌دهد و موضوعِ "[[نجات]] بخش [[قوم]] [[خدا]]" در افکار [[یهود]] توسعه می‌یابد. از آن زمان، [[یهودیان]] همواره در [[انتظار]] یک [[رهبر]] [[الهی]] فاتح بوده‌اند که [[اقتدار]] و [[شکوه]] [[قوم]] [[خدا]] را به عصر درخشان [[داوود]] و [[سلیمان]] برگرداند. شخصیت مورد [[انتظار]] [[یهود]]، "[[ماشیح]]" ([[مسیح]]، مسح‌شده) خوانده می‌شد<ref>گونه‌شناسی اندیشه موعود در ادیان، ص ۱۷۰ تا ۱۸۲.</ref>. | پس از [[رحلت]] [[حضرت سلیمان]] {{ع}}، [[پادشاهی]] در [[قوم یهود]] به [[اختلاف]] گرایید و از آن پس [[بنی‌اسرائیل]] از شوکت و [[عزت]] خود به زیر آمد و پیوسته در [[حسرت]] آینده‌ای آرمانی که با [[ظهور]] شاهی از [[نسل]] [[داوود]] شکل می‌گیرد، نشست. این دوره حدود دو قرن پیش از میلاد [[مسیح]] و [[ظهور]] [[مسیحیت]] است که بحث [[منجی موعود]] آرمانی آشکارا مطرح می‌شود و [[دانیال نبی]] {{ع}} به دنبال رنج‌های پی در پی [[قوم یهود]]، پایان زجرها و آوارگی‌ها را به [[قوم یهود]] نوید می‌دهد و موضوعِ "[[نجات]] بخش [[قوم]] [[خدا]]" در افکار [[یهود]] توسعه می‌یابد. از آن زمان، [[یهودیان]] همواره در [[انتظار]] یک [[رهبر]] [[الهی]] فاتح بوده‌اند که [[اقتدار]] و [[شکوه]] [[قوم]] [[خدا]] را به عصر درخشان [[داوود]] و [[سلیمان]] برگرداند. شخصیت مورد [[انتظار]] [[یهود]]، "[[ماشیح]]" ([[مسیح]]، مسح‌شده) خوانده می‌شد<ref>گونه‌شناسی اندیشه موعود در ادیان، ص ۱۷۰ تا ۱۸۲.</ref>. | ||
[[انتظار]] [[مسیحا]] در عصر حاضر: حدود صد سال پیش متفکران [[یهود]] گفتند [[قوم]] ما در طول قرن‌هادر [[انتظار]] [[مسیحا]]، خواری‌ها را [[تحمل]] کرده است؛ و [[صبر]] ما تمام شد. باید خود برای پایان دادن به وضع موجود برخیزیم و برای گرفتن [[فلسطین]] (که در گذشته دور، پایگاه [[یهود]] بوده) [[اقدام]] کنیم. این گروه که بعدها به [[صهیونیست‌ها]] معروف شدند با [[مخالفت]] عموم [[یهودیان]] مواجه شدند؛ زیرا طبق [[باور]] [[یهود]]، فقط [[مسیحا]] می‌تواند به چنین کاری [[اقدام]] کند؛ ول [[صهیونیست‌ها]] با [[صبر]] و حوصله و تبلیغات فراوان و به این عنوان که ما می‌خواهیم برای [[قیام]] [[مسیحا]] پایگاهی در [[فلسطین]] ایجاد کنیم، گروه‌هایی از [[یهودیان]] را قانع کرده، و به سرزمین‌های اشغالی کوچ دادند و [[مکتب]] [[صهیونیسم]] و [[دولت]] غاصب [[اسرائیل]] را تشکل دادند. البته هنوز اقلیتی از [[یهودیان]] بر اثر دلبستگی شدید به امیدهای قدیم، تشکیل [[دولت]] [[صهیونیستی]] را مخالف [[آرمان]] مسیحایی می‌دانند و پیوسته با آن [[مخالفت]] می‌کنند و معتقدند که باید به [[سنت]] [[انتظار]] ادامه داد؛ ولی بیشتر [[یهود]]، [[صهیونیسم]] را از [[جان]] و [[دل]] پذیرفته‌اند و آن را رهگشای عصر [[مسیحا]] می‌دانند. | [[انتظار]] [[مسیحا]] در عصر حاضر: حدود صد سال پیش متفکران [[یهود]] گفتند [[قوم]] ما در طول قرن‌هادر [[انتظار]] [[مسیحا]]، خواری‌ها را [[تحمل]] کرده است؛ و [[صبر]] ما تمام شد. باید خود برای پایان دادن به وضع موجود برخیزیم و برای گرفتن [[فلسطین]] (که در گذشته دور، پایگاه [[یهود]] بوده) [[اقدام]] کنیم. این گروه که بعدها به [[صهیونیست‌ها]] معروف شدند با [[مخالفت]] عموم [[یهودیان]] مواجه شدند؛ زیرا طبق [[باور]] [[یهود]]، فقط [[مسیحا]] می‌تواند به چنین کاری [[اقدام]] کند؛ ول [[صهیونیست‌ها]] با [[صبر]] و حوصله و تبلیغات فراوان و به این عنوان که ما می‌خواهیم برای [[قیام]] [[مسیحا]] پایگاهی در [[فلسطین]] ایجاد کنیم، گروه‌هایی از [[یهودیان]] را قانع کرده، و به سرزمین‌های اشغالی کوچ دادند و [[مکتب]] [[صهیونیسم]] و [[دولت]] غاصب [[اسرائیل]] را تشکل دادند. البته هنوز اقلیتی از [[یهودیان]] بر اثر دلبستگی شدید به امیدهای قدیم، تشکیل [[دولت]] [[صهیونیستی]] را مخالف [[آرمان]] مسیحایی می‌دانند و پیوسته با آن [[مخالفت]] می‌کنند و معتقدند که باید به [[سنت]] [[انتظار]] ادامه داد؛ ولی بیشتر [[یهود]]، [[صهیونیسم]] را از [[جان]] و [[دل]] پذیرفته‌اند و آن را رهگشای عصر [[مسیحا]] می‌دانند. | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۳: | ||
== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه == | == پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه == | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. نویسندگان کتاب | | عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. نویسندگان کتاب نگین آفرینش؛ | ||
| تصویر = 991395.jpg | | تصویر = 991395.jpg | ||
| پاسخ‌دهنده = نگین آفرینش ج۱ (کتاب) | | پاسخ‌دهنده = نگین آفرینش ج۱ (کتاب) | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
== پرسش‌های وابسته == | |||
{{پرسمان اندیشه منجی در ادیان}} | {{پرسمان اندیشه منجی در ادیان}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:پرسش]] | ||
[[رده:پرسمان مهدویت]] | [[رده:پرسمان مهدویت]] | ||
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]] | [[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]] | ||
[[رده:پرسش‌های مربوط به اندیشه منجی در یهودیت]] | [[رده:پرسش‌های مربوط به اندیشه منجی در یهودیت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۵
| منجی‌باوری در یهود چه جایگاهی دارد؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / آشنایی با معارف مهدویت / مهدویت در ادیان و مکاتب / اندیشه منجی در ادیان |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
منجی‌باوری در یهود چه جایگاهی دارد؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین عبدالمجید زهادت، در کتاب «معارف و عقاید ۵ ج۲» در این‌باره گفته است:
«ارکان اصلی اعتقاد یهود، سه باور "یَهْوه، قوم برگزیده و سرزمین مقدس" است و عقیده به منجی برخاسته از این اعتقادات یهود است. یهودیان خود را قوم برگزیده می‌دانند؛ زیرا معتقدند که "یَهْوه"[۱] با پیامبران یهود پیمان بسته است که سرزمین مقدس را به آنان ببخشد. این سرزمین مقدس، کنعان است که بعد اسرائیل نام گرفت. موعود یهودیت همان کسی است که می‌آید و عهد خدا و حضرت موسی (ع) را محقق می‌کند و آنان را به سرزمین مقدس می‌رساند.
پس از رحلت حضرت سلیمان (ع)، پادشاهی در قوم یهود به اختلاف گرایید و از آن پس بنی‌اسرائیل از شوکت و عزت خود به زیر آمد و پیوسته در حسرت آینده‌ای آرمانی که با ظهور شاهی از نسل داوود شکل می‌گیرد، نشست. این دوره حدود دو قرن پیش از میلاد مسیح و ظهور مسیحیت است که بحث منجی موعود آرمانی آشکارا مطرح می‌شود و دانیال نبی (ع) به دنبال رنج‌های پی در پی قوم یهود، پایان زجرها و آوارگی‌ها را به قوم یهود نوید می‌دهد و موضوعِ "نجات بخش قوم خدا" در افکار یهود توسعه می‌یابد. از آن زمان، یهودیان همواره در انتظار یک رهبر الهی فاتح بوده‌اند که اقتدار و شکوه قوم خدا را به عصر درخشان داوود و سلیمان برگرداند. شخصیت مورد انتظار یهود، "ماشیح" (مسیح، مسح‌شده) خوانده می‌شد[۲].
انتظار مسیحا در عصر حاضر: حدود صد سال پیش متفکران یهود گفتند قوم ما در طول قرن‌هادر انتظار مسیحا، خواری‌ها را تحمل کرده است؛ و صبر ما تمام شد. باید خود برای پایان دادن به وضع موجود برخیزیم و برای گرفتن فلسطین (که در گذشته دور، پایگاه یهود بوده) اقدام کنیم. این گروه که بعدها به صهیونیست‌ها معروف شدند با مخالفت عموم یهودیان مواجه شدند؛ زیرا طبق باور یهود، فقط مسیحا می‌تواند به چنین کاری اقدام کند؛ ول صهیونیست‌ها با صبر و حوصله و تبلیغات فراوان و به این عنوان که ما می‌خواهیم برای قیام مسیحا پایگاهی در فلسطین ایجاد کنیم، گروه‌هایی از یهودیان را قانع کرده، و به سرزمین‌های اشغالی کوچ دادند و مکتب صهیونیسم و دولت غاصب اسرائیل را تشکل دادند. البته هنوز اقلیتی از یهودیان بر اثر دلبستگی شدید به امیدهای قدیم، تشکیل دولت صهیونیستی را مخالف آرمان مسیحایی می‌دانند و پیوسته با آن مخالفت می‌کنند و معتقدند که باید به سنت انتظار ادامه داد؛ ولی بیشتر یهود، صهیونیسم را از جان و دل پذیرفته‌اند و آن را رهگشای عصر مسیحا می‌دانند.
گفتنی است که با وجود تشکیل دولت صهیونیستی، همچنان تب و تاب انتظار موعود در میان یهودیان وجود دارد و همه آنان در انتظار مسیحا به سر می‌برند. این انتظار در میان افراطی‌ترین گروه‌های ضد صهیونیست و نیز سرسخت‌ترین گروه‌های طرفدار آن به یک اندازه است. جالب اینکه صهیونیست‌های اشغال‌گر فلسطینی علاوه بر دعاهای مسیحایی که روزانه می‌خوانند در پایان مراسم سالگرد تأسیس رژیم اسرائیل (پنجم ماه اِیّار عِبری) این‌گونه دفا می‌کنند: اراده خداوند، خدای ما چنین باد که به لطف او شاهد سپیده‌دم آزادی باشیم و نفخ صور مسیحا گوش ما را نوازش دهد[۳]»[۴].
پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه
| ۱. نویسندگان کتاب نگین آفرینش؛ |
|---|
|
نویسندگان کتاب «نگین آفرینش» در این باره گفته‌اند:
«ارکان اصلی اعتقاد یهود، سه باور "یَهْوه، قوم برگزیده و سرزمین مقدس" است و عقیده به منجی برخاسته از این اعتقادات یهود است. یهود خود را قوم برگزیده می‌دانند؛ زیرا معتقدند که "یَهْوه"[۵] با پیامبران یهود پیمان بسته است که سرزمین مقدّس را به آنان ببخشد. این سرزمین مقدس، "کنعان" است که بعد از اسرائیل نام گرفت. موعود یهودیت همان کسی است که می‌آید و آن عهد خدا و موسی را محقّق می‌کند و آنان را به سرزمین مقدس می‌رساند»[۶].
|
پرسش‌های وابسته
- منجی به چه معناست؟ (پرسش)
- علت اختلاف در منجی جهانی چیست؟ (پرسش)
- راه حل اختلاف در منجی جهانی چیست؟ (پرسش)
- چگونه می‌توان اثبات کرد که منجی موعود امام مهدی است؟ (پرسش)
- از دیدگاه کلامی و نقلی آیا باور به منجی موعود در همه ادیان وجود دارد؟ (پرسش)
- آیا در کتاب‌های آسمانی به مسئله ظهور منجی جهان اشارهای شده است یا اینکه این عقیده اختصاص به مسلمانان دارد؟ (پرسش)
- آیا عقیده به منجی و مهدویت عقیدهای شرقی است؟ (پرسش)
- خاستگاه باور به منجی چیست؟ (پرسش)
- نظر ادیان سه‌گانه آسمانی درباره رهبر موعود الهی چیست؟ (پرسش)
- آیا باور به منجی موعود در همه ادیان وجود دارد؟ (پرسش)
- آیا ایمان به مهدویت یا ظهور منجی نزد ادیان و ملل دیگری غیر از اسلام نیز وجود دارد؟ (پرسش)
- از چه زمانی خطوط کلی برای روز موعود جهانی ترسیم شده است؟ (پرسش)
- هر یک از صاحبان ادیان منجی را از دین خود میداند راه حل این اختلاف چیست؟ (پرسش)
- مشترکات موعودباوری در ادیان الهی چیستند؟ (پرسش)
- تمایزات موعودباوری در اسلام و دیگر ادیان الهی چستند؟ (پرسش)
- چرا قوانین ادیان آسمانی پیشین به نحو اکمل پیاده نشد؟ (پرسش)
- آیا عقیده به ظهور منجی به غیر از ادیان در میان غربیها و سایر اقوام نیز مطرح بوده است؟ (پرسش)
- چگونه با وجود تحریف در تورات و انجیل به آن دو استشهاد می‌شود؟ (پرسش)
- اندیشه نجات موعودگرایانه در ادیان چین چه بازتابی در فرهنگ و رسوم مردم داشته است؟ (پرسش)
- نظریه صلح جهانی و عصر طلایی در فرهنگ دینی چینیان چیست و چه ارتباطی با موعودگرایی دارد؟ (پرسش)
- آیا بهائیان به عنوان یک فرقه منشعب از شیعه به امام مهدی اعتقاد دارند؟ (پرسش)
- آیا جنبش‌های نو پدید دینی منجی‌گرا هستند؟ (پرسش)
- منجی در ادیان غیر آسمانی چه کسی است؟ (پرسش)
- دیدگاه فیلسوفان و دانشمندان غیر مسلمان در مورد منجی چیست؟ (پرسش)
منجی در اندیشه یهودیان
- آیا یهود ظهور منجی آخر الزمان را قبول دارد؟ (پرسش)
- منجی نزد یهود چه کسی است؟ (پرسش)
- ویژگی‌های منجی یهود چیست؟ (پرسش)
- آیا در دین یهود به منجی بشارت داده شده است؟ در چه کتابهایی؟ (پرسش)
- منجی‌باوری در یهود چه جایگاهی دارد؟ (پرسش)
- سیر تاریخی منجی‌باوری در یهود چیست؟ (پرسش)
- آیا برای ماشیح القاب و نام‌های دیگری هم ذکر شده است؟ (پرسش)
- آیا در بین یهودیان هم منکر وجود ماشیح وجود دارد؟ (پرسش)
- در تاریخ قوم یهود توجه به منجی در چه زمان‌هایی شدت می‌یافته است؟ آیا مدعیان دروغین ماشیح هم وجود داشته‌اند؟ (پرسش)
- یهودیان چه نظری درباره وقت آمدن ماشیح دارند و آیا زمانی را برای آن تعیین می‌کنند؟ (پرسش)
- در آیین یهود برای دوران آخر الزمان چه ویژگی‌هایی ذکر شده است؟ علائم ظهور ماشیح چیست؟ (پرسش)
- خصوصیات دوران ظهور ماشیح در آیین یهود چگونه است؟ (پرسش)
- یهودیان از ماشیح چه انتظاری دارند و طول دوران او را چگونه ترسیم می‌نمایند؟ (پرسش)
- عالمان یهودی در کتاب تلمود درباره هویت و خصوصیات ماشیح چه می‌گویند؟ (پرسش)
- چرا یهودیان حکومت حضرت داوود را الگوی حکومت موعود آخر الزمان می‌دانند؟ (پرسش)
- آیا این که می‌گویند موعودگرایی یهودی در اثر ارتباط با اقوام ایرانی پدید آمد درست است؟ (پرسش)
- آیا در تورات به منجی و ظهور او اشاره شده است؟ (پرسش)
- براساس تورات ظهور منجی چه برکاتی دارد؟ (پرسش)
- در تورات چه بشارت‌هایی به آمدن امام مهدی داده شده است؟ (پرسش)
پانویس
- ↑ نام خاص خداوند در زبان عبری است.
- ↑ گونه‌شناسی اندیشه موعود در ادیان، ص ۱۷۰ تا ۱۸۲.
- ↑ اقتباس از: آشنایی با ادیان بزرگ، ص ۱۲۵ و ۱۲۴.
- ↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲، ص۱۳۵- ۱۳۷.
- ↑ نام خاص خداوند در زبان عبری است.
- ↑ بالادستان، محمد امین؛ حائریپور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۲، ص ۵۲.