ام الخیر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
جز (جایگزینی متن - ']]↵رده:قبیله نامعلوم' به ']]') برچسب‌ها: واگردانی دستی ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل = ام الخیر | مداخل مرتبط = [[ام الخیر در تاریخ اسلامی]] - [[ام الخیر در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب | |||
| نام = ام الخیر | |||
| مشهور به = | |||
| نام تصویر = تصویر نمادین جنگ صفین.jpg | |||
| عرض تصویر = | |||
| توضیح تصویر = تصویر نمادین جنگ صفین | |||
| نام کامل = ام الخیر | |||
| نام‌های دیگر = | |||
| جنسیت = زن | |||
| کنیه = | |||
| لقب = | |||
| اهل = | |||
| از قبیله = | |||
| از تیره = | |||
| پدر = [[حریش بن سراقة بارقیه]] | |||
| مادر = | |||
| همسر = | |||
| پسر = | |||
| دختر = | |||
| خواهر = | |||
| برادر = | |||
| خویشاوندان = | |||
| وابستگان = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = | |||
| محل زندگی = [[کوفه]] | |||
| تاریخ درگذشت = | |||
| محل درگذشت = | |||
| تاریخ شهادت = | |||
| محل شهادت = | |||
| طول عمر = | |||
| محل دفن = | |||
| دین = | |||
| مذهب = | |||
| از اصحاب = [[امام علی]] | |||
| از طبقه = | |||
| در جنگ = [[جنگ صفین]] | |||
| نقش‌ها = | |||
| فعالیت‌ها = | |||
| علت شهرت = | |||
| علت درگذشت = | |||
| علت شهادت = | |||
| راوی از = | |||
| روایات مشهور = | |||
| مشایخ او = | |||
| راویان از او = | |||
| آخرین راوی از او = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
ام الخیر، دختر [[حریش بن سراقة بارقیه]] از [[زنان]] [[اندیشمند]] و با [[فصاحت]] و [[بلاغت]] و از [[تابعین]] [[کوفی]] و [[محبان]] و [[شیعیان امیرمؤمنان]]{{ع}} بود. | ام الخیر، دختر [[حریش بن سراقة بارقیه]] از [[زنان]] [[اندیشمند]] و با [[فصاحت]] و [[بلاغت]] و از [[تابعین]] [[کوفی]] و [[محبان]] و [[شیعیان امیرمؤمنان]] {{ع}} بود. | ||
وی موفق به [[زیارت پیامبر]] [[اسلام]]{{صل}} نشد، اما [[اصحاب]] بزرگوار آن [[حضرت]] را [[ملاقات]] کرد. او در [[فراست]]، [[فصاحت]] و [[بلاغت]] مشهور بود و از [[شیعیان | وی موفق به [[زیارت پیامبر]] [[اسلام]] {{صل}} نشد، اما [[اصحاب]] بزرگوار آن [[حضرت]] را [[ملاقات]] کرد. او در [[فراست]]، [[فصاحت]] و [[بلاغت]] مشهور بود و از [[شیعیان مخلص امیرالمؤمنین]] {{صل}} بود و در [[نبرد صفین]] وی مانند دیگر [[بانوان]] با [[ایمان]] تلاش‌های بسیار برای [[پیروزی]] سربازان [[حق]] علیه [[باطل]] در پشت [[جبهه]] داشتند لذا ام الخیر در این [[جنگ]] آن [[حضرت]] را [[یاری]] کرد. او در همان [[جنگ]] بر شتری خاکستری رنگ سوار و به دستش شلاقی بود که موهای شلاق از هم باز شده بود و [[مهاجرین]] و [[انصار]] را به [[صبر]] و [[جهاد]] بر ضد [[معاویه]] [[دعوت]] میکرد<ref>اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۷۶.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۴۶۹.</ref> | ||
==[[ملاقات]] با [[معاویه]]== | == [[ملاقات]] با [[معاویه]] == | ||
روزی [[معاویه]] از [[والی کوفه]] خواست که ام الخیر را به [[شام]] بفرستد و مرکب او را راهوار و خوب [[انتخاب]] نماید و به او بفهماند موقعی که او نزد من آید اگر از کسی به خوبی یاد کند او را [[پاداش]] خواهم داد و اگر به [[بدی]] یاد کند، [[مجازات]] خواهم کرد. | روزی [[معاویه]] از [[والی کوفه]] خواست که ام الخیر را به [[شام]] بفرستد و مرکب او را راهوار و خوب [[انتخاب]] نماید و به او بفهماند موقعی که او نزد من آید اگر از کسی به خوبی یاد کند او را [[پاداش]] خواهم داد و اگر به [[بدی]] یاد کند، [[مجازات]] خواهم کرد. | ||
| خط ۱۵: | خط ۶۱: | ||
ام الخیر عازم [[سفر]] [[شام]] شد و [[والی کوفه]] او را تا دروازه [[شهر]] بدرقه کرد؛ اما چون خواست از او جدا شود، گفت: [[معاویه]] به من نوشته است که به شما بفهمانم اگر نزد او به خوبی از من یاد کنی مرا [[پاداش]] خوبی خواهد داد و اگر به [[بدی]] یاد کنی، مرا [[مجازات]] خواهد کرد، حال بگو من نزد تو چگونه‌ام؟ ام الخیر گفت: ای مرد، هرگز نیکی‌ات به من به طمعت نیندازد که تو را با سخن باطلی مسرور نمایم و نیز [[شناخت]] من نسبت به تو مأیوست نکند که درباره‌ات غیر [[حق]] بگویم. | ام الخیر عازم [[سفر]] [[شام]] شد و [[والی کوفه]] او را تا دروازه [[شهر]] بدرقه کرد؛ اما چون خواست از او جدا شود، گفت: [[معاویه]] به من نوشته است که به شما بفهمانم اگر نزد او به خوبی از من یاد کنی مرا [[پاداش]] خوبی خواهد داد و اگر به [[بدی]] یاد کنی، مرا [[مجازات]] خواهد کرد، حال بگو من نزد تو چگونه‌ام؟ ام الخیر گفت: ای مرد، هرگز نیکی‌ات به من به طمعت نیندازد که تو را با سخن باطلی مسرور نمایم و نیز [[شناخت]] من نسبت به تو مأیوست نکند که درباره‌ات غیر [[حق]] بگویم. | ||
سپس ام الخیر با همراهان حرکت کرد تا به [[شام]] رسید و چون بر [[معاویه]] وارد شد، گفت: {{عربی| | سپس ام الخیر با همراهان حرکت کرد تا به [[شام]] رسید و چون بر [[معاویه]] وارد شد، گفت: {{عربی|«السلام عليك يا اميرالمؤمنين و رحمة الله و بركاته»}}. [[معاویه]] از برخورد ام الخیر خیلی شاد شد و گفت: {{عربی|«عليك السلام»}}، ای ام الخیر، تو به [[حق]] مرا با عنوان [[امیرالمؤمنین]] خطاب کردی. ام الخیر گفت: ای [[امیرالمؤمنین]]، بس کن، هر زمان و مهلتی پایانی دارد. [[معاویه]] گفت: راست گفتی. حالت چه طور است ای خاله؟ در مسیر [[راه]] چگونه بر تو گذشت؟ گفت: خوبم و همواره در مسیر [[راه]] به من خوش گذشت تا نزد تو آمدم، و اکنون هم در [[مجلسی]] دوستانه و سلطانی [[رفیق]] می‌باشم. سپس [[معاویه]] گفت: چون [[نیت]] من خوب بود بر شما [[پیروز]] شدم! ام الخیر گفت: ای [[معاویه]]، تو را در سخن [[باطل]] و چیزی که عاقبتش خوب نیست به [[خدا]] پناهت می‌دهم. [[معاویه]] فوراً گفت: من قصد [[بدی]] نداشتم، حال به من بگو سخن تو چگونه بود موقعی که [[عمار یاسر]] کشته شد؟ گفت: نه قبلاً او را بی‌جا [[زینت]] داده بودم نه بعداً درباره او [[روایت]] می‌کنم، و همانا کلماتی بود که در موقع صدمه و [[ناراحتی]] بر زبانم جاری شد، حال اگر [[دوست]] داری مطلبی غیر از آنچه گفتم، برایت بگویم یا کاری ممکن است انجام دهم؟ [[معاویه]] گفت: نه چنین چیزی نخواستم. بعد به اطرافیانش نگاه کرد و گفت: کدام یک از شما سخنان ام الخیر را در [[جنگ صفین]] به یاد دارید؟ | ||
مردی گفت: من بعضی کلمات او را به یاد دارم. [[معاویه]] گفت: بگو، آن مرد شامی گفت: گویا ام الخیر بُرد زبیدی ضخیمی به تن داشت و بر شتر خاکستری رنگ سوار و به دستش شلاقی بود که موهای آن منتشر شده بود و خودش مانند شیر مردی که در حنجره خود می‌دمید، فریاد می‌زد و چنین می‌گفت: ای [[مردم]]، تقوای پروردگارتان را پیشه کنید، همانا [[زلزله]] [[قیامت]] بسیار [[عظیم]] و بزرگ است، همانا [[خداوند]] [[حق]] را برای شما واضح کرد، و [[دلیل]] و [[برهان]] را آشکار نمود، و [[راه]] [[حق]] را روشن ساخته، و [[پرچم حق]] را بالا برد، و در [[کوری]] (مبهم و سیاه) که شما را به [[اشتباه]] اندازد، قرار نداد؛ بنابراین [[خدا]] شما را [[رحمت]] کند به کجا قصد کرده‌اید و می‌روید؟ آیا از [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} فرار می‌کنید یا از میدان [[نبرد]] یا از بی‌رغبتی به [[اسلام]] و یا از [[حق]] روگردان شده و [[مرتد]] گشته‌اید؟... [[خداوند]] شما را مورد [[رحمت]] قرار دهد، بیاید به سوی [[امام]] [[عادل]] ([[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}}) و [[شخصیت]] تقوا پیشه مورد [[رضایت خدا]] (و [[وصی]] سزاوار) و [[صدیق اکبر]]... ای [[سپاهیان | مردی گفت: من بعضی کلمات او را به یاد دارم. [[معاویه]] گفت: بگو، آن مرد شامی گفت: گویا ام الخیر بُرد زبیدی ضخیمی به تن داشت و بر شتر خاکستری رنگ سوار و به دستش شلاقی بود که موهای آن منتشر شده بود و خودش مانند شیر مردی که در حنجره خود می‌دمید، فریاد می‌زد و چنین می‌گفت: ای [[مردم]]، تقوای پروردگارتان را پیشه کنید، همانا [[زلزله]] [[قیامت]] بسیار [[عظیم]] و بزرگ است، همانا [[خداوند]] [[حق]] را برای شما واضح کرد، و [[دلیل]] و [[برهان]] را آشکار نمود، و [[راه]] [[حق]] را روشن ساخته، و [[پرچم حق]] را بالا برد، و در [[کوری]] (مبهم و سیاه) که شما را به [[اشتباه]] اندازد، قرار نداد؛ بنابراین [[خدا]] شما را [[رحمت]] کند به کجا قصد کرده‌اید و می‌روید؟ آیا از [[امیرالمؤمنین علی]] {{ع}} فرار می‌کنید یا از میدان [[نبرد]] یا از بی‌رغبتی به [[اسلام]] و یا از [[حق]] روگردان شده و [[مرتد]] گشته‌اید؟... [[خداوند]] شما را مورد [[رحمت]] قرار دهد، بیاید به سوی [[امام]] [[عادل]] ([[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}}) و [[شخصیت]] تقوا پیشه مورد [[رضایت خدا]] (و [[وصی]] سزاوار) و [[صدیق اکبر]]... ای [[سپاهیان اسلام]]، با [[سرداران]] [[کفر]] بجنگید که اینها پیمانی ندارند، شاید با حمله شما آنها دست بردارند و [[ایمان]] آورند، ای گروه [[مهاجران]] و [[انصار]]، [[صبر]] پیشه کنید و در میدان [[جنگ]] با [[بصیرت]] و [[آگاهی]] از پروردگارتان و [[ثبات]] و [[پایداری]] در دینتان به [[قتال]] و [[جنگ]] ادامه دهید، پس گویا می‌بینم در فردایی شما [[سپاهیان]] [[شام]] را [[ملاقات]] کنید، گویی آنها گورخرانی رمیده و فراری هستند که از شیر فرار کرده‌اند. | ||
[[معاویه]] پس از شنیدن سخنان ام الخیر از زبان یکی از درباریان، به او گفت: تو با این گفتار چون جز [[مرگ]] و کشتن من قصد دیگری نداشتی؛ بنابراین اگر من تو را بکشم، باکی بر من نیست! | [[معاویه]] پس از شنیدن سخنان ام الخیر از زبان یکی از درباریان، به او گفت: تو با این گفتار چون جز [[مرگ]] و کشتن من قصد دیگری نداشتی؛ بنابراین اگر من تو را بکشم، باکی بر من نیست! | ||
| خط ۲۳: | خط ۶۹: | ||
ام الخیر در جواب گفت: به [[خدا]] قسم، اگر [[قتل]] من به دست کسی باشد که مرا با شقاوتش به [[سعادت]] می‌رساند، ضرری بر من نیست. [[معاویه]] ناراحت شد و گفت: ای پُرحرف زیاده‌گو، بس است، ساکت باش، حال بگو ببینم [[عقیده]] تو درباره [[عثمان بن عفان]] چیست؟ ام الخیر گفت: من درباره او چیزی ندارم بگویم، همانا [[مردم]] او را به [[خلافت]] نشاندند در حالی که از او [[راضی]] بودند و بعد او را کشتند در حالی که از او ناراضی بودند. | ام الخیر در جواب گفت: به [[خدا]] قسم، اگر [[قتل]] من به دست کسی باشد که مرا با شقاوتش به [[سعادت]] می‌رساند، ضرری بر من نیست. [[معاویه]] ناراحت شد و گفت: ای پُرحرف زیاده‌گو، بس است، ساکت باش، حال بگو ببینم [[عقیده]] تو درباره [[عثمان بن عفان]] چیست؟ ام الخیر گفت: من درباره او چیزی ندارم بگویم، همانا [[مردم]] او را به [[خلافت]] نشاندند در حالی که از او [[راضی]] بودند و بعد او را کشتند در حالی که از او ناراضی بودند. | ||
سپس [[معاویه]] از [[طلحه]] و [[زبیر]] سؤال کرد، ام الخیر جواب مناسبی درباره آن دو داد و در آخر، ام الخیر به [[معاویه]] گفت: تو را به [[حق]] [[خدا]] قسم می‌دهم، مرا از پاسخ دادن به این مسائل معاف بدار و از امور دیگر سؤال کن. [[معاویه]] از جرئت و [[شهامت]] ام الخیر شیره [[زن]] [[جهادگر]] در رکاب [[حضرت علی]]{{ع}} به [[عجب]] آمد و در آخر گفت: باشد، من تو را معاف کردم. سپس [[دستور]] داد جایزه رفیع و با ارزشی به او دادند و با اکرام و [[احترام]] او را به [[کوفه]] بازگرداندند<ref>عقد الفرید، ج۲، ص۱۱۶ – ۱۱۹.</ref> | سپس [[معاویه]] از [[طلحه]] و [[زبیر]] سؤال کرد، ام الخیر جواب مناسبی درباره آن دو داد و در آخر، ام الخیر به [[معاویه]] گفت: تو را به [[حق]] [[خدا]] قسم می‌دهم، مرا از پاسخ دادن به این مسائل معاف بدار و از امور دیگر سؤال کن. [[معاویه]] از جرئت و [[شهامت]] ام الخیر شیره [[زن]] [[جهادگر]] در رکاب [[حضرت علی]] {{ع}} به [[عجب]] آمد و در آخر گفت: باشد، من تو را معاف کردم. سپس [[دستور]] داد جایزه رفیع و با ارزشی به او دادند و با اکرام و [[احترام]] او را به [[کوفه]] بازگرداندند<ref>عقد الفرید، ج۲، ص۱۱۶ – ۱۱۹.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۴۶۹-۱۴۷۲.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[حریش بن سراقة بارقیه]] (پدر) | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۵: | خط ۸۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. ام الخیر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ام الخیر در تاریخ اسلامی - ام الخیر در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| ام الخیر | |
|---|---|
 تصویر نمادین جنگ صفین | |
| نام کامل | ام الخیر |
| جنسیت | زن |
| پدر | حریش بن سراقة بارقیه |
| محل زندگی | کوفه |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | جنگ صفین |
مقدمه
ام الخیر، دختر حریش بن سراقة بارقیه از زنان اندیشمند و با فصاحت و بلاغت و از تابعین کوفی و محبان و شیعیان امیرمؤمنان (ع) بود.
وی موفق به زیارت پیامبر اسلام (ص) نشد، اما اصحاب بزرگوار آن حضرت را ملاقات کرد. او در فراست، فصاحت و بلاغت مشهور بود و از شیعیان مخلص امیرالمؤمنین (ص) بود و در نبرد صفین وی مانند دیگر بانوان با ایمان تلاش‌های بسیار برای پیروزی سربازان حق علیه باطل در پشت جبهه داشتند لذا ام الخیر در این جنگ آن حضرت را یاری کرد. او در همان جنگ بر شتری خاکستری رنگ سوار و به دستش شلاقی بود که موهای شلاق از هم باز شده بود و مهاجرین و انصار را به صبر و جهاد بر ضد معاویه دعوت میکرد[۱][۲]
ملاقات با معاویه
روزی معاویه از والی کوفه خواست که ام الخیر را به شام بفرستد و مرکب او را راهوار و خوب انتخاب نماید و به او بفهماند موقعی که او نزد من آید اگر از کسی به خوبی یاد کند او را پاداش خواهم داد و اگر به بدی یاد کند، مجازات خواهم کرد.
والی کوفه به سراغ ام الخیر رفت و نامه معاویه را برای او خواند. ام الخیر گفت: من آماده‌ام و از این خواست او سرپیچی نمی‌کنم و به دروغ هم سخن نمی‌بگویم؛ زیرا از قبل دوست می‌داشتم با معاویه ملاقات نمایم و آنچه در دل دارم به او بگویم.
ام الخیر عازم سفر شام شد و والی کوفه او را تا دروازه شهر بدرقه کرد؛ اما چون خواست از او جدا شود، گفت: معاویه به من نوشته است که به شما بفهمانم اگر نزد او به خوبی از من یاد کنی مرا پاداش خوبی خواهد داد و اگر به بدی یاد کنی، مرا مجازات خواهد کرد، حال بگو من نزد تو چگونه‌ام؟ ام الخیر گفت: ای مرد، هرگز نیکی‌ات به من به طمعت نیندازد که تو را با سخن باطلی مسرور نمایم و نیز شناخت من نسبت به تو مأیوست نکند که درباره‌ات غیر حق بگویم.
سپس ام الخیر با همراهان حرکت کرد تا به شام رسید و چون بر معاویه وارد شد، گفت: «السلام عليك يا اميرالمؤمنين و رحمة الله و بركاته». معاویه از برخورد ام الخیر خیلی شاد شد و گفت: «عليك السلام»، ای ام الخیر، تو به حق مرا با عنوان امیرالمؤمنین خطاب کردی. ام الخیر گفت: ای امیرالمؤمنین، بس کن، هر زمان و مهلتی پایانی دارد. معاویه گفت: راست گفتی. حالت چه طور است ای خاله؟ در مسیر راه چگونه بر تو گذشت؟ گفت: خوبم و همواره در مسیر راه به من خوش گذشت تا نزد تو آمدم، و اکنون هم در مجلسی دوستانه و سلطانی رفیق می‌باشم. سپس معاویه گفت: چون نیت من خوب بود بر شما پیروز شدم! ام الخیر گفت: ای معاویه، تو را در سخن باطل و چیزی که عاقبتش خوب نیست به خدا پناهت می‌دهم. معاویه فوراً گفت: من قصد بدی نداشتم، حال به من بگو سخن تو چگونه بود موقعی که عمار یاسر کشته شد؟ گفت: نه قبلاً او را بی‌جا زینت داده بودم نه بعداً درباره او روایت می‌کنم، و همانا کلماتی بود که در موقع صدمه و ناراحتی بر زبانم جاری شد، حال اگر دوست داری مطلبی غیر از آنچه گفتم، برایت بگویم یا کاری ممکن است انجام دهم؟ معاویه گفت: نه چنین چیزی نخواستم. بعد به اطرافیانش نگاه کرد و گفت: کدام یک از شما سخنان ام الخیر را در جنگ صفین به یاد دارید؟
مردی گفت: من بعضی کلمات او را به یاد دارم. معاویه گفت: بگو، آن مرد شامی گفت: گویا ام الخیر بُرد زبیدی ضخیمی به تن داشت و بر شتر خاکستری رنگ سوار و به دستش شلاقی بود که موهای آن منتشر شده بود و خودش مانند شیر مردی که در حنجره خود می‌دمید، فریاد می‌زد و چنین می‌گفت: ای مردم، تقوای پروردگارتان را پیشه کنید، همانا زلزله قیامت بسیار عظیم و بزرگ است، همانا خداوند حق را برای شما واضح کرد، و دلیل و برهان را آشکار نمود، و راه حق را روشن ساخته، و پرچم حق را بالا برد، و در کوری (مبهم و سیاه) که شما را به اشتباه اندازد، قرار نداد؛ بنابراین خدا شما را رحمت کند به کجا قصد کرده‌اید و می‌روید؟ آیا از امیرالمؤمنین علی (ع) فرار می‌کنید یا از میدان نبرد یا از بی‌رغبتی به اسلام و یا از حق روگردان شده و مرتد گشته‌اید؟... خداوند شما را مورد رحمت قرار دهد، بیاید به سوی امام عادل (علی بن ابی‌طالب (ع)) و شخصیت تقوا پیشه مورد رضایت خدا (و وصی سزاوار) و صدیق اکبر... ای سپاهیان اسلام، با سرداران کفر بجنگید که اینها پیمانی ندارند، شاید با حمله شما آنها دست بردارند و ایمان آورند، ای گروه مهاجران و انصار، صبر پیشه کنید و در میدان جنگ با بصیرت و آگاهی از پروردگارتان و ثبات و پایداری در دینتان به قتال و جنگ ادامه دهید، پس گویا می‌بینم در فردایی شما سپاهیان شام را ملاقات کنید، گویی آنها گورخرانی رمیده و فراری هستند که از شیر فرار کرده‌اند.
معاویه پس از شنیدن سخنان ام الخیر از زبان یکی از درباریان، به او گفت: تو با این گفتار چون جز مرگ و کشتن من قصد دیگری نداشتی؛ بنابراین اگر من تو را بکشم، باکی بر من نیست!
ام الخیر در جواب گفت: به خدا قسم، اگر قتل من به دست کسی باشد که مرا با شقاوتش به سعادت می‌رساند، ضرری بر من نیست. معاویه ناراحت شد و گفت: ای پُرحرف زیاده‌گو، بس است، ساکت باش، حال بگو ببینم عقیده تو درباره عثمان بن عفان چیست؟ ام الخیر گفت: من درباره او چیزی ندارم بگویم، همانا مردم او را به خلافت نشاندند در حالی که از او راضی بودند و بعد او را کشتند در حالی که از او ناراضی بودند.
سپس معاویه از طلحه و زبیر سؤال کرد، ام الخیر جواب مناسبی درباره آن دو داد و در آخر، ام الخیر به معاویه گفت: تو را به حق خدا قسم می‌دهم، مرا از پاسخ دادن به این مسائل معاف بدار و از امور دیگر سؤال کن. معاویه از جرئت و شهامت ام الخیر شیره زن جهادگر در رکاب حضرت علی (ع) به عجب آمد و در آخر گفت: باشد، من تو را معاف کردم. سپس دستور داد جایزه رفیع و با ارزشی به او دادند و با اکرام و احترام او را به کوفه بازگرداندند[۳][۴]
جستارهای وابسته
- حریش بن سراقة بارقیه (پدر)
منابع
پانویس
- ↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۷۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۴۶۹.
- ↑ عقد الفرید، ج۲، ص۱۱۶ – ۱۱۹.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۴۶۹-۱۴۷۲.