الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده: ضریح امامین عسکریین.jpeg|175px|بی‌قاب|چپ | [[پرونده: ضریح امامین عسکریین.jpeg|175px|بی‌قاب|چپ|پیوند=امام هادی علیه‌السلام]] | ||
'''[[امام هادی|امام هادی]] {{ع}}''' در نیمه ماه [[ذی حجه]] سال ۲۱۲ هجری در یکی از روستاهای اطراف [[مدینه]] به نام [[صریا]] متولد شد. پدر ایشان [[امام جواد]]{{ع}} و نام مادر آن حضرت «[[سمانه مغربیه]]» است. مادر امام کنیزی بوده از [[مردمان]] [[آفریقا]] که به اشاره [[امام جواد]]{{ع}} خریداری شده بود. از القاب آن حضرت: الناصح، [[هادی]]، المتوکل، النقی، المرتضی، [[ابن الرضا]]، [[عسکری]] و معروف‌ترین کنیه آن حضرت "ابوالحسن ثالث" است. | '''[[امام هادی|امام هادی]] {{ع}}''' در نیمه ماه [[ذی حجه]] سال ۲۱۲ هجری در یکی از روستاهای اطراف [[مدینه]] به نام [[صریا]] متولد شد. پدر ایشان [[امام جواد]]{{ع}} و نام مادر آن حضرت «[[سمانه مغربیه]]» است. مادر امام کنیزی بوده از [[مردمان]] [[آفریقا]] که به اشاره [[امام جواد]]{{ع}} خریداری شده بود. از القاب آن حضرت: الناصح، [[هادی]]، المتوکل، النقی، المرتضی، [[ابن الرضا]]، [[عسکری]] و معروف‌ترین کنیه آن حضرت "ابوالحسن ثالث" است. | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۲۵
امام هادی (ع) در نیمه ماه ذی حجه سال ۲۱۲ هجری در یکی از روستاهای اطراف مدینه به نام صریا متولد شد. پدر ایشان امام جواد(ع) و نام مادر آن حضرت «سمانه مغربیه» است. مادر امام کنیزی بوده از مردمان آفریقا که به اشاره امام جواد(ع) خریداری شده بود. از القاب آن حضرت: الناصح، هادی، المتوکل، النقی، المرتضی، ابن الرضا، عسکری و معروف‌ترین کنیه آن حضرت "ابوالحسن ثالث" است.
امام هادی(ع) تنها یک همسر به نام سلیل داشت و چهار پسر به نام‌های حسن، حسین، محمد و جعفر و یک دختر به نام عایشه یا علّیّه داشته‌اند.
امامت امام هادی(ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خود در محیطی خفقان بار و تاریک و در وضعی بسیار دشوار شروع شد. متوکل، یکی از خلفای عبّاسی بود که در دوره امامت حضرت خلافت می‌کرد. این شخص خبیث‌ترین، ستمگرترین و سرسخت‌ترین دشمن اهل بیت(ع) بود. بحران‌های سیاسی در هئیت حاکمه و انقلاب‌ها و شورش‌های علویان و سایر مردم باعث شد خلفا نسبت به پیشوایان شیعه حسّاسیت بیشتری نشان دهند.
امام هادی(ع) با وجود اختناق شدید خلافت عباسی در دوران امامتش توانست شاگردان بسیاری را تربیت کند. شیخ طوسی در رجال خود نام ۱۸۵ نفر از اصحاب ایشان را نقل می‌کند که اشخاصی چون فضل بن شاذان، علی بن مهزیار، حسین بن سعید اهوازی و عبد العظیم بن عبدالله حسنی از شمار ایشان است. با اینکه امام بیش از ۳۳ سال منصب امامت را در اختیار داشت، اما روایت‌های زیادی از ایشان در دست نیست. مجموع روایت‌های منقول از امام دهم حدود پانصد روایت است. علاوه بر روایت‌ها، مجموعه‌ای از ادعیه و زیارات نیز از ایشان باقی مانده است. دعاهای ایشان علاوه بر تسبیح و تحمید الهی مشتمل بر آموزه‌های اسلامی و شیعی‌ای است که در عصر خلفا سخن گفتن از آن در قالب حدیث امکان نداشته است. ایشان در قالب چندین زیارت برای امام علی(ع) مخصوصاً زیارت ایشان در روز عیدغدیر به حق غصب شده امام و فرزندانش اشاره می‌کند. در میان ادعیه و زیارات منقول از امام هادی(ع) بدون شک مهمترین آنها، زیارت جامعه کبیره است.
معتمد عباسی در اثر سخن‌چینی‌ها و گزارش‌های دروغ بدخواهان، تصمیم گرفت امام هادی (ع) را از میان بردارد. از این رو به وسیله زهر، امام را مسموم و شهید کرد. شهادت امام حدود ۴۲ سالگی در ۳ رجب سال ۲۵۴ هجری بود. قبر آن حضرت در سامرا (از شهرهای عراق) است.