زیاد بن نضر حارثی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'طی' به 'طی')
خط ۲۴: خط ۲۴:
*نیروهای تحت [[فرماندهی]] زیاد بن نضر حارثی و [[شریح]] که مقدمه [[سپاه امام علی]]{{ع}} بودند، هم چنان پیش رفتند تا به نزدیکی [[سپاه معاویه]] - در محلی به نام سور الروم - رسیدند. [[ابو الاعور سلمی]] ‌که [[فرمانده]] مقدمه [[سپاه شام]] بود با بخشی از [[سپاه شام]] در برابر آنان قرار گرفت. ابتدا زیاد و [[شریح]] از [[ابو الاعور]] [[دعوت]] کردند که به [[اطاعت]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} گردن نهد؛ اما او نپذیرفت و خواستار [[جنگ]] و [[نبرد]] بود.
*نیروهای تحت [[فرماندهی]] زیاد بن نضر حارثی و [[شریح]] که مقدمه [[سپاه امام علی]]{{ع}} بودند، هم چنان پیش رفتند تا به نزدیکی [[سپاه معاویه]] - در محلی به نام سور الروم - رسیدند. [[ابو الاعور سلمی]] ‌که [[فرمانده]] مقدمه [[سپاه شام]] بود با بخشی از [[سپاه شام]] در برابر آنان قرار گرفت. ابتدا زیاد و [[شریح]] از [[ابو الاعور]] [[دعوت]] کردند که به [[اطاعت]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} گردن نهد؛ اما او نپذیرفت و خواستار [[جنگ]] و [[نبرد]] بود.
*[[فرماندهان]] مقدمه [[سپاه امام]]{{ع}} (که با نیروهای [[رزمنده]] وارد [[سرزمین]] [[شام]] شده و از پل [[رقه]] عبور کرده بودند) بلافاصله برای [[حضرت]] [[پیام]] فرستادند که ما در مرز [[روم]] با لشکری از [[شام]] به [[فرماندهی]] [[ابو الاعور سلمی‌]] رو به رو شدیم و آنان حاضر به [[اطاعت]] از شما نیستند، اینک [[فرمان]] خود را برای ما بفرما.
*[[فرماندهان]] مقدمه [[سپاه امام]]{{ع}} (که با نیروهای [[رزمنده]] وارد [[سرزمین]] [[شام]] شده و از پل [[رقه]] عبور کرده بودند) بلافاصله برای [[حضرت]] [[پیام]] فرستادند که ما در مرز [[روم]] با لشکری از [[شام]] به [[فرماندهی]] [[ابو الاعور سلمی‌]] رو به رو شدیم و آنان حاضر به [[اطاعت]] از شما نیستند، اینک [[فرمان]] خود را برای ما بفرما.
*[[حضرت]] پس از دریافت [[نامه]] بلافاصله [[مالک اشتر]] را به عنوان [[فرمانده]] دو گروه [[تعیین]] نمود و به او فرمود: تو در [[قلب]] [[لشکر]] و [[زیاد]] [[فرمانده]] [[میمنه]] [[سپاه]] و [[شریح]] در [[میسره]] [[سپاه]] قرار ده و در ضمن توصیه‌هایی، به او فرمود که مراقب باش نه به [[دشمن]] نزدیک شوی و نه دور باشی، تا [[دشمن]] [[خیال]] نکند از او ترسی داری، و به کار خود ادامه ده تا ما هم به تو نزدیک شویم" آن گاه [[حضرت]] [[طی]] نامه‌ای [[فرماندهی]] [[مالک اشتر]] را به آن دو اعلام کرد و آنان را به [[اطاعت]] از مالک و رعایت [[حفظ]] [[آرامش]] در نیروها سفارش، و از آغازگر در [[جنگ]]، برحذر داشت.
*[[حضرت]] پس از دریافت [[نامه]] بلافاصله [[مالک اشتر]] را به عنوان [[فرمانده]] دو گروه [[تعیین]] نمود و به او فرمود: تو در [[قلب]] [[لشکر]] و [[زیاد]] [[فرمانده]] [[میمنه]] [[سپاه]] و [[شریح]] در [[میسره]] [[سپاه]] قرار ده و در ضمن توصیه‌هایی، به او فرمود که مراقب باش نه به [[دشمن]] نزدیک شوی و نه دور باشی، تا [[دشمن]] [[خیال]] نکند از او ترسی داری، و به کار خود ادامه ده تا ما هم به تو نزدیک شویم" آن گاه [[حضرت]] طی نامه‌ای [[فرماندهی]] [[مالک اشتر]] را به آن دو اعلام کرد و آنان را به [[اطاعت]] از مالک و رعایت [[حفظ]] [[آرامش]] در نیروها سفارش، و از آغازگر در [[جنگ]]، برحذر داشت.
*[[مالک اشتر]] به سرعت خود را به زیاد بن نضر حارثی و [[شریح]] رساند و به [[سپاه]] [[نظم]] خاصی بخشید و همان گونه که [[امام]]{{ع}} سفارش کرده بود از شروع [[جنگ]] خودداری کردند تا وقتی که [[ابو الاعور سلمی]] ‌جنگ را شروع نکرد، آنان آغاز به مقابله و [[جنگ]] ننمودند<ref>ر.ک: وقعة صفین، ص۱۵۵ - ۱۵۳؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۵۶۶؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۳۶۲ و شرح ابن ابی الحدید، ج۳، ص۲۱۳.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۵۸۶-۵۸۷.</ref>
*[[مالک اشتر]] به سرعت خود را به زیاد بن نضر حارثی و [[شریح]] رساند و به [[سپاه]] [[نظم]] خاصی بخشید و همان گونه که [[امام]]{{ع}} سفارش کرده بود از شروع [[جنگ]] خودداری کردند تا وقتی که [[ابو الاعور سلمی]] ‌جنگ را شروع نکرد، آنان آغاز به مقابله و [[جنگ]] ننمودند<ref>ر.ک: وقعة صفین، ص۱۵۵ - ۱۵۳؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۵۶۶؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۳۶۲ و شرح ابن ابی الحدید، ج۳، ص۲۱۳.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۵۸۶-۵۸۷.</ref>



نسخهٔ ‏۱۹ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۲۳:۵۱

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

پیشنهاد زیاد در جنگ صفین

پس از وی، دیگر فرماندهان سپاه هر کدام سخنانی در حرکت به سوی شام ‌ایراد کردند و حضرت را در جنگ با معاویه مورد حمایت قرار دادند[۲].[۳]

زیاد بن نضر حارثی و نصایح امام(ع) در حرکت به صفین

رویارویی نیروهای زیاد بن نضر حارثی با سپاه معاویه

آغاز نبرد صفین و دلاوری‌های زیاد

شدت جنگ صفین و جان‌فشانی زیاد

  • زیاد بن نضر حارثی درباره شدت جنگ صفین می‌گوید: من در صفین همراه علی(ع) بودم، یک‌بار چنان شد که سه روز و سه شب، پی در پی و بدون وقفه جنگ کردیم تا جایی که نیزه‌ها شکسته و تیرها تمام شد، سپس به شمشیر زنی، روی آوردیم، تنور جنگ به حدی داغ شد که ما و اهل شام در روز سوم با یک دیگر گلاویز شده و گریبان یک‌دیگر را گرفتیم، و در شب سوم، ما با هر سلاحی که در دست می‌آمد، می‌جنگیدیم، و هیچ سلاحی نماند مگر آنکه در آن شب به کار گرفتیم و کار به جایی رسید که سنگ و شن و خاک بر چهره هم می‌افشاندیم و عاقبت با دندان یک دیگر را گاز می‌گرفتیم، این مرحله هم ادامه یافت تا آنکه از شدت خستگی ایستاده و یک‌دیگر را می‌نگریستیم و هیچ کس توان بلند شدن و حمله به هماورد خود را نداشت و نمی‌توانست به مبارزه ادامه دهد.
  • سرانجام نیمه شب سوم، معاویه و سوارانش عقب نشستند و علی(ع) توانست کشتگان را پشت سر بگذارد. چون صبح شد، اصحاب کشته‌های خود را به خاک سپردند و در نبرد آن روز از سپاه معاویه شمار بیشتری به قتل رسیدند و از جمله شمر بن ابرهه که از نیروهای مهم سپاه معاویه بود، در آن نبرد به هلاکت رسید[۱۵].
  • این همه فداکاری و شجاعت و دلاور مردی از زیاد بن نضر جز با ایمان و اخلاص به اسلام و امام و حجت خدا چیز دیگری از او نمی‌توان دانست.[۱۶]

زیاد در جنگ نهروان و هدایت خوارج

آری، زیاد بن نضر هیچ‌گاه و در هیچ صحنه‌ای از یاری امیرالمؤمنین(ع) از پای نایستاد و مردانه و دلاورانه تا پای جای فداکاری از خود نشان داد و دین خود را به اسلام و رسالت و امامت ادا نمود.[۱۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۸۳.
  2. ر.ک: وقعة صفین، ص۱۰۱ و شرح ابن ابی الحدید، ج۳، ص۱۸۰.
  3. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۸۳-۵۸۴.
  4. «يَا زِيَادُ اِتَّقِ اَللَّهَ فِي كُلِّ مَمْسَى وَ مُصْبَحٍ وَ خَفْ عَلَى نَفْسِكَ اَلدُّنْيَا اَلْغَرُورَ وَ لاَ تَأْمَنْهَا عَلَى حَالٍ مِنَ اَلْبَلاَءِ وَ اِعْلَمْ أَنَّكَ إِنْ لَمْ تَزَعْ نَفْسَكَ عَنْ كَثِيرٍ مِمَّا يُحَبُّ مَخَافَةَ مَكْرُوهَةٍ سَمَتْ بِكَ اَلْأَهْوَاءُ إِلَى كَثِيرٍ مِنَ اَلضُّرِّ...»
  5. أَوْصَيْتَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ حَافِظاً لِوَصِيَّتِكَ مُؤَدَّباً بِأَدَبِكَ يَرَى اَلرُّشْدَ فِي نَفَاذِ أَمْرِكَ وَ اَلْغَيَّ فِي تَضْيِيعِ عَهْدِكَ
  6. وقعة صفین، ص۱۲۱؛ شرح ابن ابی الحدید، ج۳، ص۱۹۱ و به اختصار در کامل ابن اثیر، ج۲، ص۳۶۲ و تاریخ طبری، ج۴، ص۵۶۵.
  7. ر.ک: الفتوح، ابوعثم کوفی تحقیق شیری، ج۲، ص۵۵۰. طبع بیروت، دارالاضواء.
  8. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۸۴-۵۸۶.
  9. ر.ک: وقعة صفین، ص۱۵۵ - ۱۵۳؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۵۶۶؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۳۶۲ و شرح ابن ابی الحدید، ج۳، ص۲۱۳.
  10. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۸۶-۵۸۷.
  11. وقعه صفین، ص۱۵۷ (در تاریخ طبری آمده که حضرت برای آنکه آغازگر جنگ نباشد، خطاب به سپاهیانش فرمودند: «لا تقاتلوا القوم حتی یبدؤوکم، فإنکم بحمدالله علی حجة و ترککم‌ایاهم حتی یبدؤوکم حجة أخری لکم علیهم».
  12. مادر زیاد بن نضر و معاویة بن عمرو، «هند زبیدیه» نام داشت.
  13. ر.ک: وقعة صفین، ص۲۱۴ و شرح ابن ابی الحدید، ج۴، ص۳۰.
  14. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۸۷-۵۸۸.
  15. وقعة صفین، ص۳۶۹ و اعیان الشیعه، ج۷، ص۸۶.
  16. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۸۸-۵۸۹.
  17. کامل ابن اثیر، ج۲، ص۳۹۳.
  18. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۸۹.