روز قیام: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[امام مهدی]]{{ع}} است. "'''امام مهدی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]]</div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام مهدی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۱۵
این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- روایات گوناگونی درباره روز قیام حضرت مهدی (ع) وجود دارد. در برخی از "نوروز" به عنوان روز آغاز قیام یاد شده است. برخی احادیث روز "عاشورا" را روز قیام ذکر کرده و تعدادی از روایات روز "شنبه" و در تعدادی دیگر، "جمعه" روز قیام تعیین شده است.
- در همزمانی نوروز با عاشورا اشکالی به نظر نمیرسد و یکی شدن این دو روز ممکن است و همزمانی این دو روز با جمعه یا شنبه نیز ممکن است. اما آنچه مشکل است ذکر دو روز هفته (جمعه و شنبه) بهعنوان روز قیام است. اگر سند این روایات صحیح باشد، در این صورت احادیثی که جمعه را روز ظهور حضرت تعیین کرده است، بر روز قیام و ظهور حمل میشود و روایاتی که شنبه را روز قیام میداند بر استقرار و تثبیت نظام الهی و نابودی مخالفان تفسیر میشود. اما روایاتی که شنبه را روز قیام میداند از نظر سند مورد تأمّل است[۱][۲].
پرسشهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ طبسی، نجم الدین، چشماندازی به حکومت مهدی، ص ۶۳.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۷۰.