میراث نبوت: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{پایان مدخلهای وابسته}} | {{پایان مدخلهای وابسته}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]. | * [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]. |
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۴:۲۰
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل میراث نبوت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
میراث نبوت مقام ولایت و امامت حضرت رسول(ص) پس از وفاتش به وصی او حضرت علی(ع) منتقل شد و آن حضرت، وارث علم و فضل و حکمت پیامبر بود. وراثت انبیاء، همان مقام خلافت و وصایت است که به امام میرسد. میراثی که علی(ع) از پیامبر خدا(ص) برده است، زر و سیم و متاع دنیوی نبود، بلکه همان مقام خلافت و ویژگی طهارت و عصمت و حق ولایت بر امّت بود که مخالفان بر آن سلطه یافتند و حضرت را از آن "ارث معنوی" محروم ساختند. [۱].
مقدمه
- امام علی(ع) در خطبه شقشقیه با اشاره به غصب خلافت و تحمّل آن دوران سخت همچون کسی که استخوان در گلو و خار در چشم داشته باشد، از خلافت به عنوان میراث غارتشدۀ خویش یاد میکند أری تراثی نهبا[۲] و در جای دیگر از حقکشی و ستم بنی امیّه دربارۀ آن حضرت نسبت به میراث محمّد(ص) سخن میگوید[۳] و در سخن دیگر، حق ولایت و وصایت و وراثت را مخصوص اهل بیت میداند که دیگران به آن دستدرازی کردند: و لهم حقّ الولایة و فیهم الوصیّة و الوراثة.[۴] تعبیر و میراث النّبوّة عندکم در زیارت جامعه نیز به این وراثت مقدّس و حق مسلّم اهل بیت اشاره دارد. امام علی(ع) وارث راستین پیامبر خدا بود و باوجود عموی پیامبر عباس بن عبد المطلب، حضرت رسول(ص)، امیر مؤمنان را به وصایت خویش برگزید و وارث خود گردانید و عهدهدار امور خود پس از وفاتش ساخت. هنگام وفات، انگشتر از دست خود بیرون آورد و به علی(ع) داد. او هم آن را به انگشت دست راست خود کرد، سپس پیامبر به بلال فرمود تا کلاهخود، زره، پرچم، شمشیر، عمامه، برد، ابریق و عصای حضرت را بیاورد. همه را به علی(ع) داد، حتّی کلاه سفر و مرکب سواری (شهباء و دلدل، عضباء و صحباء) و چیزهای دیگر را به علی(ع) داد و فرمود: یا علی، اینها را تا من زندهام بگیر، تا پس از من کسی دربارۀ آنها با تو نزاع نکند.[۵] سپردن این میراثها به امیر مؤمنان نیز گواه دیگری بر خلافت و جانشینی او به شمار میرود[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۶۰.
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۳
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۷۷
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۲
- ↑ بحارالأنوار، ج ۲۲ ص ۴۵۶
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۶۰.