مناظرات امام رضا: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[مناظرات امام رضا در تاریخ اسلامی]] - [[مناظرات امام رضا در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[مناظرات امام رضا در تاریخ اسلامی]] - [[مناظرات امام رضا در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
در تمام مجالس [[مناظره]] و بحث‌های [[فقهی]]، [[فلسفی]] و....، [[امام رضا]]{{ع}} با [[توسل]] بر [[کلام خدا]] و استفاده از [[آیات قرآن]]، جواب بزرگان فرق و [[ادیان]] دیگر را می‌دادند و آنان را مغموم و سرافکنده می‌ساختند. امام{{ع}} در تمام مناظراتشان، با توجه با کتب همان ادیان، «[[شناخت خداوند]] و مسئله [[توحید]]» را طوری بیان می‌کردند که طرف‌های مقابل ایشان [[اذعان]] به [[راستی و درستی]] [[کلام]] ایشان می‌داشتند؛ آنجا بود که امام{{ع}} صاحبان [[افکار]] و [[عقاید]] مختلف را به [[حقّانیت]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} و [[خاندان اهل بیت]]{{عم}} معطوف می‌ساختند.
در تمام مجالس [[مناظره]] و بحث‌های [[فقهی]]، [[فلسفی]] و.... ، [[امام رضا]] {{ع}} با [[توسل]] بر [[کلام خدا]] و استفاده از [[آیات قرآن]]، جواب بزرگان فرق و [[ادیان]] دیگر را می‌دادند و آنان را مغموم و سرافکنده می‌ساختند. امام {{ع}} در تمام مناظراتشان، با توجه با کتب همان ادیان، «[[شناخت خداوند]] و مسئله [[توحید]]» را طوری بیان می‌کردند که طرف‌های مقابل ایشان [[اذعان]] به [[راستی و درستی]] [[کلام]] ایشان می‌داشتند؛ آنجا بود که امام {{ع}} صاحبان [[افکار]] و [[عقاید]] مختلف را به [[حقّانیت]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}} و [[خاندان اهل بیت]] {{عم}} معطوف می‌ساختند.


شخصی به امام رضا{{ع}} عرض کرد: «[[صفات خدا]] را برای ما بیان کن! [[حضرت رضا]]{{ع}} تعدادی از صفات جلال و [[جمال الهی]] را بیان نمودند و فرمودند: [[ذات پاک الهی]] در این اوصاف [[یکتا]] و [[بی‌همتا]] است. آن مرد عرض کرد: [[پدر]] و مادرم به فدایت! در نزد ما شخصی هست که ادعای [[دوستی]] با شما را دارد و [[معتقد]] است که همه این [[صفات الهی]] در [[وجود امام]] [[علی]]{{ع}} هست و او [[آفریدگار]] جهانیان است. امام رضا{{ع}} تا این سخن را شنید، لرزه بر اندام مبارکشان نشست و فرمودند: سبحان [[الله]]! ذات پاک الهی از همه این گفتار [[ظالمان]] و [[کافران]] [[پاک]] و [[پاکیزه]] است، مگر [[امام علی]]{{ع}} مانند غذاخواران، [[غذا]] نمی‌خورد و مانند نوشندگان، آب نمی‌نوشد و مانند ازدواج‌کنندگان، [[ازدواج]] نمی‌کند و... با آن همه، [[در محضر خدا]] [[نماز]] می‌خواند و نهایت [[تواضع]] و [[خشوع]] را از خود نشان می‌داد و در پیشگاه او [[راز و نیاز]] و [[گریه]] می‌نمود، آیا کسی که دارای چنین اوصافی باشد می‌توان او را [[خدا]] نامید؟ اگر امام علی{{ع}} خدا باشد، پس همه شما که در این اوصاف با او [[شریک]] هستید خدا می‌باشید»<ref>به نقل از کتاب: سیره امام رضا{{ع}}.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۶۲۳.</ref>
شخصی به امام رضا {{ع}} عرض کرد: «[[صفات خدا]] را برای ما بیان کن! [[حضرت رضا]] {{ع}} تعدادی از صفات جلال و [[جمال الهی]] را بیان نمودند و فرمودند: [[ذات پاک الهی]] در این اوصاف [[یکتا]] و [[بی‌همتا]] است. آن مرد عرض کرد: [[پدر]] و مادرم به فدایت! در نزد ما شخصی هست که ادعای [[دوستی]] با شما را دارد و [[معتقد]] است که همه این [[صفات الهی]] در [[وجود امام]] [[علی]] {{ع}} هست و او [[آفریدگار]] جهانیان است. امام رضا {{ع}} تا این سخن را شنید، لرزه بر اندام مبارکشان نشست و فرمودند: سبحان [[الله]]! ذات پاک الهی از همه این گفتار [[ظالمان]] و [[کافران]] [[پاک]] و [[پاکیزه]] است، مگر [[امام علی]] {{ع}} مانند غذاخواران، [[غذا]] نمی‌خورد و مانند نوشندگان، آب نمی‌نوشد و مانند ازدواج‌کنندگان، [[ازدواج]] نمی‌کند و... با آن همه، [[در محضر خدا]] [[نماز]] می‌خواند و نهایت [[تواضع]] و [[خشوع]] را از خود نشان می‌داد و در پیشگاه او [[راز و نیاز]] و [[گریه]] می‌نمود، آیا کسی که دارای چنین اوصافی باشد می‌توان او را [[خدا]] نامید؟ اگر امام علی {{ع}} خدا باشد، پس همه شما که در این اوصاف با او [[شریک]] هستید خدا می‌باشید»<ref>به نقل از کتاب: سیره امام رضا {{ع}}.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۶۲۳.</ref>


==مناظرات [[امام رضا]]{{ع}}==
== مناظرات [[امام رضا]] {{ع}} ==
یکی از اقدامات مزوّرانه [[مأمون]]، برگزاری جلسات [[مناظره]] بود. او برای در هم شکستن [[شخصیت]] [[علمی]] امام رضا{{ع}} و درنتیجه، [[بی‌اعتمادی]] [[شیعیان]] به امامشان، این جلسات را [[تربیت]] می‌داد. چنان که مأمون به [[سلمان]] [[مروزی]]، [[متکلم]] معروف [[خراسان]] گفت: «بدین جهت به تو پیشنهاد مناظره دادم که قوت علمی تو را می‌شناسم و قصد من جز این نیست که در یکی از استدلال‌ها، راه را بر [[ابوالحسن]] ببندی»<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، باب ۴۶، ص۱۲۱-۱۳۲.</ref>. اما برخلاف نظر مأمون، جلوه‌های علمی [[امام]]{{ع}} بیشتر بود و امام{{ع}} [[پیروز]] این مناظرات بودند و به این نحو، [[شایستگی]] [[اهل بیت پیامبر]]{{صل}} بر [[مردم]] و [[دانشمندان]] آشکارتر می‌شد. چنان که خود امام{{ع}} به نوفلی فرمودند: «هنگامی که بر هر گروهی راه [[استدلال]] را ببندم و استدلالشان را [[باطل]] کنم، مأمون خواهد فهمید که شایستگی آن جایگاه را که [[انتخاب]] کرده است، ندارد»<ref>بحارالانوار، ج۴۹، ۱۷۵.</ref>.
یکی از اقدامات مزوّرانه [[مأمون]]، برگزاری جلسات [[مناظره]] بود. او برای در هم شکستن [[شخصیت]] [[علمی]] امام رضا {{ع}} و درنتیجه، [[بی‌اعتمادی]] [[شیعیان]] به امامشان، این جلسات را [[تربیت]] می‌داد. چنان که مأمون به [[سلمان]] [[مروزی]]، [[متکلم]] معروف [[خراسان]] گفت: «بدین جهت به تو پیشنهاد مناظره دادم که قوت علمی تو را می‌شناسم و قصد من جز این نیست که در یکی از استدلال‌ها، راه را بر [[ابوالحسن]] ببندی»<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، باب ۴۶، ص۱۲۱-۱۳۲.</ref>. اما برخلاف نظر مأمون، جلوه‌های علمی [[امام]] {{ع}} بیشتر بود و امام {{ع}} [[پیروز]] این مناظرات بودند و به این نحو، [[شایستگی]] [[اهل بیت پیامبر]] {{صل}} بر [[مردم]] و [[دانشمندان]] آشکارتر می‌شد. چنان که خود امام {{ع}} به نوفلی فرمودند: «هنگامی که بر هر گروهی راه [[استدلال]] را ببندم و استدلالشان را [[باطل]] کنم، مأمون خواهد فهمید که شایستگی آن جایگاه را که [[انتخاب]] کرده است، ندارد»<ref>بحارالانوار، ج۴۹، ۱۷۵.</ref>.


در این که مأمون از تشکیل این مناظرات چه [[هدف]] یا اهدافی را تعقیب می‌نمود، بین [[مورخان]] و صاحب‌نظران [[اختلاف]] نظر وجود دارد. ظاهر قضیه این بود که او می‌خواست [[برتری]] علمی امام{{ع}} را به همگان نشان دهد، اما آنچه درست‌تر به نظر می‌رسد این است که هدف اصلی مأمون، کسب وجهه برای [[حکومت]] خود بوده است. به عبارت دیگر، او می‌خواست از موقعیت علمی امام{{ع}} به نفع خود سود بجوید و حکومت خود را در [[جهان]] به عنوان یک حکومت [[برتر]] مطرح سازد.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۷۲۷.</ref>
در این که مأمون از تشکیل این مناظرات چه [[هدف]] یا اهدافی را تعقیب می‌نمود، بین [[مورخان]] و صاحب‌نظران [[اختلاف]] نظر وجود دارد. ظاهر قضیه این بود که او می‌خواست [[برتری]] علمی امام {{ع}} را به همگان نشان دهد، اما آنچه درست‌تر به نظر می‌رسد این است که هدف اصلی مأمون، کسب وجهه برای [[حکومت]] خود بوده است. به عبارت دیگر، او می‌خواست از موقعیت علمی امام {{ع}} به نفع خود سود بجوید و حکومت خود را در [[جهان]] به عنوان یک حکومت [[برتر]] مطرح سازد.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۷۲۷.</ref>


==[[مناظره امام رضا با ابن رامین]]==
== [[مناظره امام رضا با ابن رامین]] ==


==[[مناظره امام رضا با ابوقره]]==
== [[مناظره امام رضا با ابوقره]] ==


==[[مناظره امام رضا با جاثلیق]]، [[نسطاس]]، [[رأس الجالوت]]==
== [[مناظره امام رضا با جاثلیق]]، [[نسطاس]]، [[رأس الجالوت]] ==


==[[مناظره امام رضا با عمران صابی]]==
== [[مناظره امام رضا با عمران صابی]] ==


==[[مناظره امام رضا با عمر بن هذاب]]==
== [[مناظره امام رضا با عمر بن هذاب]] ==


==[[مناظره امام رضا با مسافر بلخی]]==
== [[مناظره امام رضا با مسافر بلخی]] ==


==[[مناظره امام رضا با هربز اکبر]]==
== [[مناظره امام رضا با هربز اکبر]] ==


==[[مناظره امام رضا با یحیی بن ضحاک سمرقندی]]==
== [[مناظره امام رضا با یحیی بن ضحاک سمرقندی]] ==


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۳

مقدمه

در تمام مجالس مناظره و بحث‌های فقهی، فلسفی و.... ، امام رضا (ع) با توسل بر کلام خدا و استفاده از آیات قرآن، جواب بزرگان فرق و ادیان دیگر را می‌دادند و آنان را مغموم و سرافکنده می‌ساختند. امام (ع) در تمام مناظراتشان، با توجه با کتب همان ادیان، «شناخت خداوند و مسئله توحید» را طوری بیان می‌کردند که طرف‌های مقابل ایشان اذعان به راستی و درستی کلام ایشان می‌داشتند؛ آنجا بود که امام (ع) صاحبان افکار و عقاید مختلف را به حقّانیت پیامبر اسلام (ص) و خاندان اهل بیت (ع) معطوف می‌ساختند.

شخصی به امام رضا (ع) عرض کرد: «صفات خدا را برای ما بیان کن! حضرت رضا (ع) تعدادی از صفات جلال و جمال الهی را بیان نمودند و فرمودند: ذات پاک الهی در این اوصاف یکتا و بی‌همتا است. آن مرد عرض کرد: پدر و مادرم به فدایت! در نزد ما شخصی هست که ادعای دوستی با شما را دارد و معتقد است که همه این صفات الهی در وجود امام علی (ع) هست و او آفریدگار جهانیان است. امام رضا (ع) تا این سخن را شنید، لرزه بر اندام مبارکشان نشست و فرمودند: سبحان الله! ذات پاک الهی از همه این گفتار ظالمان و کافران پاک و پاکیزه است، مگر امام علی (ع) مانند غذاخواران، غذا نمی‌خورد و مانند نوشندگان، آب نمی‌نوشد و مانند ازدواج‌کنندگان، ازدواج نمی‌کند و... با آن همه، در محضر خدا نماز می‌خواند و نهایت تواضع و خشوع را از خود نشان می‌داد و در پیشگاه او راز و نیاز و گریه می‌نمود، آیا کسی که دارای چنین اوصافی باشد می‌توان او را خدا نامید؟ اگر امام علی (ع) خدا باشد، پس همه شما که در این اوصاف با او شریک هستید خدا می‌باشید»[۱].[۲]

مناظرات امام رضا (ع)

یکی از اقدامات مزوّرانه مأمون، برگزاری جلسات مناظره بود. او برای در هم شکستن شخصیت علمی امام رضا (ع) و درنتیجه، بی‌اعتمادی شیعیان به امامشان، این جلسات را تربیت می‌داد. چنان که مأمون به سلمان مروزی، متکلم معروف خراسان گفت: «بدین جهت به تو پیشنهاد مناظره دادم که قوت علمی تو را می‌شناسم و قصد من جز این نیست که در یکی از استدلال‌ها، راه را بر ابوالحسن ببندی»[۳]. اما برخلاف نظر مأمون، جلوه‌های علمی امام (ع) بیشتر بود و امام (ع) پیروز این مناظرات بودند و به این نحو، شایستگی اهل بیت پیامبر (ص) بر مردم و دانشمندان آشکارتر می‌شد. چنان که خود امام (ع) به نوفلی فرمودند: «هنگامی که بر هر گروهی راه استدلال را ببندم و استدلالشان را باطل کنم، مأمون خواهد فهمید که شایستگی آن جایگاه را که انتخاب کرده است، ندارد»[۴].

در این که مأمون از تشکیل این مناظرات چه هدف یا اهدافی را تعقیب می‌نمود، بین مورخان و صاحب‌نظران اختلاف نظر وجود دارد. ظاهر قضیه این بود که او می‌خواست برتری علمی امام (ع) را به همگان نشان دهد، اما آنچه درست‌تر به نظر می‌رسد این است که هدف اصلی مأمون، کسب وجهه برای حکومت خود بوده است. به عبارت دیگر، او می‌خواست از موقعیت علمی امام (ع) به نفع خود سود بجوید و حکومت خود را در جهان به عنوان یک حکومت برتر مطرح سازد.[۵]

مناظره امام رضا با ابن رامین

مناظره امام رضا با ابوقره

مناظره امام رضا با جاثلیق، نسطاس، رأس الجالوت

مناظره امام رضا با عمران صابی

مناظره امام رضا با عمر بن هذاب

مناظره امام رضا با مسافر بلخی

مناظره امام رضا با هربز اکبر

مناظره امام رضا با یحیی بن ضحاک سمرقندی

منابع

پانویس

  1. به نقل از کتاب: سیره امام رضا (ع).
  2. محمدی، حسین، رضانامه ص۶۲۳.
  3. عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، باب ۴۶، ص۱۲۱-۱۳۲.
  4. بحارالانوار، ج۴۹، ۱۷۵.
  5. محمدی، حسین، رضانامه ص ۷۲۷.