محمد بن عبدالله حمیری قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[محمد بن عبدالله حمیری قمی در معارف مهدوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[محمد بن عبدالله حمیری قمی در معارف مهدوی]]| پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
[[ابوجعفر محمد بن عبدالله بن جعفر حمیری]] [[شیخ طوسی]] او را در زمره راویانی گزارش کرده که از [[امامان]]{{عم}} [[روایت]] نکرده‌اند.<ref>رجال (الطوسی)، ص۴۹۴.</ref> وی فردی [[موثق]] بود و با [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} مکاتبه داشت و در ابواب [[شرعی]] از آن [[حضرت]] سؤال می‌‌کرد.<ref>رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۵۳.</ref> محمد از پدرش [[عبدالله حمیری]] روایت دارد و [[جعفر بن قولویه]]<ref>معجم رجال الحدیث، ج ۱۶، ص۲۳۳.</ref> [[احمد بن هارون فامی]] و [[جعفر بن حسین]] نیز از او روایت کرده اند<ref>الفهرست (الطوسی)، ص۱۵۶.</ref>


== مقدمه ==
وی کتاب‌هایی دارد که خود درباره [[نگارش]] آنها می‌‌گوید: نسخه‌هایی که از کتاب‌های [[احمد برقی]] برداشته بودم، گم شد. در [[قم]]، [[بغداد]] و [[ری]] جستجو کردم، نیافتم؛ ازاین رو با مراجعه به اصول و نوشته‌ها، احادیثی را استخراج کردم و به تناسب موضوع در کتاب و باب خود جای دادم. آثار وی عبارت‌اند از: «الحقوق»، «الأوائل»، «السّماء»، «الأرض»، «المساحة والبلدان»، «ابلیس وجنوده»، «الاحتجاج»<ref>رجال (النجاشیج ۲، ص۲۵۳.</ref>
شیخ [[ابو جعفر محمد بن عبدالله بن جعفر بن الحسین بن جامع بن مالک حمیری قمی]] از محدثان گران‌قدر و دانشوران نامدار [[شیعه]] در اوایل [[غیبت صغری]] بوده است<ref>رجال نجاشی، ص ۱۵۲؛ الذریعه، ج ۴، ص ۴۰۱؛ تنقیح المقال، ج ۳، ص ۱۳۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۸۶.</ref>.


پدرش از [[اصحاب]] بزرگوار [[امام حسن عسکری]] {{ع}} و از مؤلفان و [[محدثان]] مورد [[وثوق]] به شمار آمده و از آثار ارزشمند او، جمع‌آوری و تدوین [[توقیعات]] بوده است. همچنین «احمد»، «جعفر» و «حسین» - برادران دیگر [[شیخ]] ابو جعفر حمیری، از [[محدّثان]] برومند و نامدار [[شیعه]] بوده‌اند و با [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} مکاتبه داشته‌اند.
از [[تاریخ]] درگذشت [[محمد حمیری]] اطلاعی در دست نیست؛ اما در سال ۳۰۴ هجری به یکی از شاگردانش به نام [[ابوعمرو سعید بن عمر]] [[اجازه روایت]] داده است<ref>الذریعة، ج ۱، ص۲۴۱.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲، ص۳۷۵.</ref>
 
نسبت [[حمیری]] از آن جهت است که این [[خاندان]] از [[نسل]] [[قبیله]] "حمیر" از قبایل بزرگ [[یمن]] بوده‌اند و عنوان قمی، به اعتبار اقامت در شهر [[مقدس]] [[قم]] می‌باشد. [[شیخ]] ابو جعفر حمیری، از اساتید [[شیخ کلینی]] به شمار آمده است.
 
همچنین [[علی بن حاتم قزوینی]] کتاب‌هایش را از وی [[روایت]] نموده، و نیز [[شیخ صدوق]] به واسطه [[احمد بن هارون فامی]] و [[جعفر بن الحسین]] از او [[روایت]] کرده است. [[جعفر بن محمد بن قولویه]] هم از [[حمیری]] [[حدیث]] گرفته است.
 
[[حمیری]] آثار ارزشمندی داشته، از جمله: «کتاب الحقوق»، «کتاب الاوائل»، «کتاب السماء»، «کتاب الارض»، «الغیبة و الحیرة»، «کتاب المساحة و البلدان»، «قرب الاسناد»، «کتاب ابلیس و جنوده»، و «کتاب الاحتجاج». نیز در ابواب مختلف [[شریعت]]، مسائلی از [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} پرسیده است. سه [[توقیع]] از سوی آن [[حضرت]] در پاسخ به سؤالات او صادر گردیده است؛ در یکی از این [[توقیعات]] پس از جواب سؤالات، [[امام زمان]] {{ع}}، [[زیارت آل یاسین]] را مرقوم داشته‌اند و [[شیعیان]] را به آن افتخار بخشیده‌اند<ref>رجال نجاشی، ص ۱۵۲؛ الذریعه، ج ۴، ص ۴۰۱؛ تنقیح المقال، ج ۳، ص ۱۳۹.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۸۶.</ref>


== پرسش مستقیم ==
== پرسش مستقیم ==
خط ۱۸: خط ۱۳:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۴: خط ۱۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:امام مهدی]]
[[رده:حمیری قمی]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ ‏۱۰ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۴

آشنایی اجمالی

ابوجعفر محمد بن عبدالله بن جعفر حمیری شیخ طوسی او را در زمره راویانی گزارش کرده که از امامان(ع) روایت نکرده‌اند.[۱] وی فردی موثق بود و با حضرت ولی عصر(ع) مکاتبه داشت و در ابواب شرعی از آن حضرت سؤال می‌‌کرد.[۲] محمد از پدرش عبدالله حمیری روایت دارد و جعفر بن قولویه[۳] احمد بن هارون فامی و جعفر بن حسین نیز از او روایت کرده اند[۴]

وی کتاب‌هایی دارد که خود درباره نگارش آنها می‌‌گوید: نسخه‌هایی که از کتاب‌های احمد برقی برداشته بودم، گم شد. در قم، بغداد و ری جستجو کردم، نیافتم؛ ازاین رو با مراجعه به اصول و نوشته‌ها، احادیثی را استخراج کردم و به تناسب موضوع در کتاب و باب خود جای دادم. آثار وی عبارت‌اند از: «الحقوق»، «الأوائل»، «السّماء»، «الأرض»، «المساحة والبلدان»، «ابلیس وجنوده»، «الاحتجاج»[۵]

از تاریخ درگذشت محمد حمیری اطلاعی در دست نیست؛ اما در سال ۳۰۴ هجری به یکی از شاگردانش به نام ابوعمرو سعید بن عمر اجازه روایت داده است[۶].[۷]

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. رجال (الطوسی)، ص۴۹۴.
  2. رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۵۳.
  3. معجم رجال الحدیث، ج ۱۶، ص۲۳۳.
  4. الفهرست (الطوسی)، ص۱۵۶.
  5. رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۵۳.
  6. الذریعة، ج ۱، ص۲۴۱.
  7. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲، ص۳۷۵.