جهان: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[جهان در قرآن]] - [[جهان در اخلاق اسلامی]] - [[جهان در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط  = جهان (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[جهان در قرآن]] - [[جهان در اخلاق اسلامی]] - [[جهان در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


== واژه‌شناسی لغوی ==
== واژه‌شناسی لغوی ==

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۵

واژه‌شناسی لغوی

  • جهان در زبان فارسى به معناى گیتى، کیهان و دنیا است که شامل همه آفریده‌ها مى‌شود[۱]. معادل عربى آن "عالَم" است که گاه به معناى عام مخلوقات[۲] بوده و گاه دلالت جزئى زمانى یافته، بر مخلوقات در گستره زمانى یک قرن صدق مى‌کند و گاهى نیز دلالت جزئى مکانى یافته، بر گروهى از آفریدگان همگون در یک مکان اطلاق مى‌شود[۳].
  • تعریف‌هایى که براى عالم ارائه شده، بیشتر حکایت‌گر نوع نگاه صاحبان آنها به عالم بوده‌اند. در این تعریف‌ها عالم به همه هستى به جز خداى متعال،[۴] نخستین چیزى که همه هستى را در برگرفت، مجموع اجسام طبیعى بسیط و دسته‌هایى از موجودات متجانس، همه مخلوقات، یا آسمان و زمین و آنچه میان آنهاست، تعریف شده است[۵][۶].

جهان در قرآن

ویژگى‌هاى جهان

نظم

اتقان

حدوث

زوجیت پدیده‌ها

هدفمندى

پایان‌پذیرى

شعور

نظام اصلح

رابطه متقابل خدا و جهان

آفرینش و نگهداری

فرمانبرداری و تسبیحگویی

آغاز و فرجام جهان

آغاز جهان

فرجام جهان

جهان‌بینی

جهان‌شناسی

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. فرهنگ فارسى، ج ۱، ص ۱۲۵۷؛ لغت‌نامه، ج ۵، ص ۶۹۵۷، «جهان».
  2. الصحاح، ج ۵، ص ۱۹۹۱؛ لسان العرب، ج ۹، ص ۳۷۳، «علم».
  3. جامع البيان، ج ۱، ص ۹۴، تفسير قرطبى، ج ۱، ص ۹۷،التفسير الكبير، ج ۱، ص ۱۸۰.
  4. معجم متن اللغه، ج ۴، ص ۱۹۴
  5. لسان العرب، ج ۹، ص ۳۷۳.
  6. روحی، ابوالفضل، جهان، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۰.