خسف سفیانی: تفاوت میان نسخهها
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== خسف سفیانی == | == خسف سفیانی == | ||
منظور از [[خسف]] [[سفیانی]] این است، پس از آنکه [[سپاه سفیانی]] به قصد [[ترور]] [[امام مهدی]] عازم [[مکه]] میشود، میانه راه و در منطقه [[بیداء]]، [[منادی آسمانی]] ندا داده و به [[زمین]]، [[دستور]] فرو بلعیدن [[لشکر سفیانی]] را میدهد. این لشکر در [[زمین]] فرو میرود و به جز دو یا سه نفر کسی از آنها زنده نمیماند و این در [[زمان ظهور]] یا قبل از [[ظهور]] [[قائم]] {{ع}} است. این رخداد حادثهای اعجازآمیز است که با ارادۀ خداوندی و دخالت نیروهای غیبی انجام میپذیرد<ref>ر.ک: [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت الله]]، [[تأملی در نشانههای حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانههای حتمی ظهور]]، ص۲۱۱ ـ ۲۱۳؛ [[نجمالدین طبسی|طبسی، نجمالدین]]، [[سفیانی (کتاب)|سفیانی]]، ص۱۰۹ـ۱۱۱.</ref>. | منظور از [[خسف]] [[سفیانی]] این است، پس از آنکه [[سپاه سفیانی]] به قصد [[ترور]] [[امام مهدی]] عازم [[مکه]] میشود، میانه راه و در منطقه [[بیداء]]، [[منادی آسمانی]] ندا داده و به [[زمین]]، [[دستور]] فرو بلعیدن [[لشکر سفیانی]] را میدهد. این لشکر در [[زمین]] فرو میرود و به جز دو یا سه نفر کسی از آنها زنده نمیماند و این در [[زمان ظهور]] یا قبل از [[ظهور]] [[قائم]] {{ع}} است. این رخداد حادثهای اعجازآمیز است که با ارادۀ خداوندی و دخالت نیروهای غیبی انجام میپذیرد<ref>ر.ک: [[نصرت الله آیتی|آیتی، نصرت الله]]، [[تأملی در نشانههای حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانههای حتمی ظهور]]، ص۲۱۱ ـ ۲۱۳؛ [[نجمالدین طبسی|طبسی، نجمالدین]]، [[سفیانی (کتاب)|سفیانی]]، ص۱۰۹ـ۱۱۱.</ref>. | ||
== [[خسف]] در [[آخرالزمان]] == | |||
یکی از عذابهایی که در [[دوران آخرالزمان]] [[پیش بینی]] شده و به وقوع خواهد پیوست "خسف" است. خسف یعنی [[فرورفتن]] در [[زمین]]. در [[امتهای پیشین]] این [[عذاب]] روی داده است و [[قرآن کریم]] نیز به آن اشاره میکند. [[قارون]] که یکی از [[ثروتمندان]] [[بنیاسرائیل]] بود و با [[حضرت موسی]]{{ع}} [[دشمنی]] میکرد، با تمام داراییاش به زمین فرو رفت<ref>سوره قصص، آیه۸۱.</ref>. در [[تفسیر آیه]] {{متن قرآن|لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ}}<ref>«که شما از حالی به حالی دیگرگون میشوید» سوره انشقاق، آیه ۱۹.</ref> آمده است: در [[امت]] آخرالزمان نیز مانند امتهای پیشین، عذابهایی که آنان گرفتار آمدهاند رخ خواهد داد<ref>بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۳۱.</ref>. | |||
درباره اینکه چرا بعضی از [[مردم]] به این [[عقوبت الهی]] گرفتار خواهند شد، [[روایات]] مختلف است. برخی [[گناهان]] چون [[زنا]] و همجنسگرایی را عامل وقوع این عذاب دانستهاند و برخی روایات گناهان دیگری را. [[رسول خدا]]{{صل}} [[سوگند]] یاد نمود و فرمود: به آن خدایی که مرا به [[حق]] بر شما [[مبعوث]] فرمود [[زندگی دنیا]] پایان نپذیرد مگر زمانی که گروهی از مردم به واسطه برخی گناهان) دچار خسف و [[مسخ]] و سنگباران از [[آسمان]] شوند<ref>یأتی، ص۲۹۸.</ref>. | |||
در [[روایت]] دیگری میفرماید: گروهی به [[باد سرخ]] رنگی از سوی شرق گرفتار شوند و این به واسطه رواج [[همجنسگرایی]] در میان آنان است و عدهای از آنان مسخ شوند و تعدادی به زمین فرو خواهند رفت. | |||
در روایتی حضرت گناهانی چون [[نوشیدن شراب]] و نواختن [[موسیقی]] و [[گواهی]] ناحق و [[رباخواری]] و [[زنان]] رقاص و... را عامل وقوع خسف در امت خویش معرفی مینمایند<ref>یأتی، ص۲۰۴ و ۲۰۵.</ref>. در روایتی یکی از [[نشانههای ظهور]] را خسف در یکی از روستاهای [[شام]] ([[سوریه]]) به نام "جابیّه" دانسته است<ref>غیبت نعمانی، ۲۸۰.</ref>. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[حدیثی]] فرمود که قبل از [[قیام سفیانی]] در شام، روستایی در [[دمشق]] به نام [[حرستا]] به زمین فرو خواهد رفت<ref>ر.ک: حرستا. غیبت نعمانی، ص۳۰۵ و اثبات اثبات الهداة، ج ۳، ص۷۳۰، ح ۶۹.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} در روایتی [[خسف]] را یکی از نشانههای دهگانه [[پیش از ظهور]] یاد مینمایند و از خسفهایی در [[مشرق]] و [[مغرب]] و [[جزیرة العرب]] نام میبرد و در روایتی دیگر میفرماید که از [[اعراب]]، قبایلی به [[زمین]] فرو خواهند رفت. | |||
در روایتی دیگر حضرت فرمود زمانی که [[زنان]] رقاصه و نواختن [[موسیقی]] و [[نوشیدن شراب]] فراوان شود، خسف و [[مسخ]] و سنگباران روی خواهد داد<ref>یأتی، ص۲۰۳ و کنز العمال، ص۲۶۰.</ref>. رسول خدا{{صل}} چهار [[بلا]] به [[زوراء]] فرود خواهد آمد که یکی از آنها خسف است<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۳۳.</ref>. | |||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == |
نسخهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۹
مقدمه
یکی از نشانههای حتمی ظهور، خسف سرزمین بیداء است. واژه خسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است. بیداء در لغت به معنای دشت هموار، پهناور و خالی از سکنه و آب و علف است[۱] و نام سرزمینی است بین مکه و مدینه[۲] بیداء را ذات الجیش هم میگویند. بر اساس فرمایش امام صادق (ع) در مسیر مکه به مدینه نماز در سه مکان مکروه است: ذات الجیش، ذاتالسلاسل و وادی ضَجنان[۳]. وادی ضجنان معروف است و درگیریهایی در آن جا وجود داشته است. هر سه وادی محل خسف دجال است؛ و مکروه بودن نماز در این مکانها، یا بدان لحاظ است که این سه مکان محل نزولِ غضب و انتقام الهی هستند و یا ممکن است به لشکر دجال کاری نداشته و عده دیگری در این مکانها فرو روند.
منطقه بیداء و ذات الجیش دو خسف دارد؛ یکی: خسف سفیانی و دیگری: خسف دجال[۴].
خسف سفیانی
منظور از خسف سفیانی این است، پس از آنکه سپاه سفیانی به قصد ترور امام مهدی عازم مکه میشود، میانه راه و در منطقه بیداء، منادی آسمانی ندا داده و به زمین، دستور فرو بلعیدن لشکر سفیانی را میدهد. این لشکر در زمین فرو میرود و به جز دو یا سه نفر کسی از آنها زنده نمیماند و این در زمان ظهور یا قبل از ظهور قائم (ع) است. این رخداد حادثهای اعجازآمیز است که با ارادۀ خداوندی و دخالت نیروهای غیبی انجام میپذیرد[۵].
خسف در آخرالزمان
یکی از عذابهایی که در دوران آخرالزمان پیش بینی شده و به وقوع خواهد پیوست "خسف" است. خسف یعنی فرورفتن در زمین. در امتهای پیشین این عذاب روی داده است و قرآن کریم نیز به آن اشاره میکند. قارون که یکی از ثروتمندان بنیاسرائیل بود و با حضرت موسی(ع) دشمنی میکرد، با تمام داراییاش به زمین فرو رفت[۶]. در تفسیر آیه ﴿لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ﴾[۷] آمده است: در امت آخرالزمان نیز مانند امتهای پیشین، عذابهایی که آنان گرفتار آمدهاند رخ خواهد داد[۸].
درباره اینکه چرا بعضی از مردم به این عقوبت الهی گرفتار خواهند شد، روایات مختلف است. برخی گناهان چون زنا و همجنسگرایی را عامل وقوع این عذاب دانستهاند و برخی روایات گناهان دیگری را. رسول خدا(ص) سوگند یاد نمود و فرمود: به آن خدایی که مرا به حق بر شما مبعوث فرمود زندگی دنیا پایان نپذیرد مگر زمانی که گروهی از مردم به واسطه برخی گناهان) دچار خسف و مسخ و سنگباران از آسمان شوند[۹].
در روایت دیگری میفرماید: گروهی به باد سرخ رنگی از سوی شرق گرفتار شوند و این به واسطه رواج همجنسگرایی در میان آنان است و عدهای از آنان مسخ شوند و تعدادی به زمین فرو خواهند رفت.
در روایتی حضرت گناهانی چون نوشیدن شراب و نواختن موسیقی و گواهی ناحق و رباخواری و زنان رقاص و... را عامل وقوع خسف در امت خویش معرفی مینمایند[۱۰]. در روایتی یکی از نشانههای ظهور را خسف در یکی از روستاهای شام (سوریه) به نام "جابیّه" دانسته است[۱۱]. امیرالمؤمنین(ع) در حدیثی فرمود که قبل از قیام سفیانی در شام، روستایی در دمشق به نام حرستا به زمین فرو خواهد رفت[۱۲]. رسول خدا(ص) در روایتی خسف را یکی از نشانههای دهگانه پیش از ظهور یاد مینمایند و از خسفهایی در مشرق و مغرب و جزیرة العرب نام میبرد و در روایتی دیگر میفرماید که از اعراب، قبایلی به زمین فرو خواهند رفت.
در روایتی دیگر حضرت فرمود زمانی که زنان رقاصه و نواختن موسیقی و نوشیدن شراب فراوان شود، خسف و مسخ و سنگباران روی خواهد داد[۱۳]. رسول خدا(ص) چهار بلا به زوراء فرود خواهد آمد که یکی از آنها خسف است[۱۴].
پرسش مستقیم
- خسف بیداء که از نشانههای حتمی ظهور است چیست؟ (پرسش)
- سرزمین بیدا در چه مکانی واقع شده است؟ (پرسش)
- سپاه بیدا چه هویتی دارند؟ (پرسش)
- حادثه خسف بیدا چه اهمیتی دارد؟ (پرسش)
- آیا خسف بیدا در قرآن ذکر شده است؟ (پرسش)
- خسف بیدا در منابع شیعی و اهل سنت چگونه بیان شده است؟ (پرسش)
- خسف بیدا در منابع فقهی چگونه بیان شده است؟ (پرسش)
- گونههای خسف بیدا در روایات چیست؟ (پرسش)
- سپاه خسف بیدا به کدام سمت حرکت میکند؟ (پرسش)
- هدف سپاه خسف بیدا از حرکت خود چیست؟ (پرسش)
- ماجرای خسف بیدا چیست؟ (پرسش)
- خسف بیداء در چه زمان و مکانی خواهد بود؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج ۱، ص ۵۴۸.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ماده خسف و بیداء.
- ↑ «الصَّلَاةُ تُكْرَهُ فِي ثَلَاثَةِ مَوَاطِنَ مِنَ الطَّرِيقِ الْبَيْدَاءِ وَ هِيَ ذَاتُ الْجَيْشِ وَ ذَاتِ الصَّلَاصِلِ وَ ضَجْنَان»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 3، ص 389.
- ↑ ر.ک: مهدیپور، علی اکبر، در آستانه ظهور؛ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۹۸؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۱۱ ـ ۲۱۲ و درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۳۰؛ طبسی، نجمالدین، سفیانی، ص۱۰۹ـ۱۱۱.
- ↑ ر.ک: آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانههای حتمی ظهور، ص۲۱۱ ـ ۲۱۳؛ طبسی، نجمالدین، سفیانی، ص۱۰۹ـ۱۱۱.
- ↑ سوره قصص، آیه۸۱.
- ↑ «که شما از حالی به حالی دیگرگون میشوید» سوره انشقاق، آیه ۱۹.
- ↑ بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۳۱.
- ↑ یأتی، ص۲۹۸.
- ↑ یأتی، ص۲۰۴ و ۲۰۵.
- ↑ غیبت نعمانی، ۲۸۰.
- ↑ ر.ک: حرستا. غیبت نعمانی، ص۳۰۵ و اثبات اثبات الهداة، ج ۳، ص۷۳۰، ح ۶۹.
- ↑ یأتی، ص۲۰۳ و کنز العمال، ص۲۶۰.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۳۳.