محل حکومت امام مهدی کجاست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
[[پرونده:7474646.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[نجم‌الدین طبسی]]]]
[[پرونده:7474646.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[نجم‌الدین طبسی]]]]
::::::[[آیت الله]] '''[[نجم‌الدین طبسی]]''' در کتاب ''«[[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]»'' در اين‌باره گفته است:
::::::[[آیت الله]] '''[[نجم‌الدین طبسی]]''' در کتاب ''«[[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]»'' در اين‌باره گفته است:
::::::«[[ابوبصیر]] می‌گوید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "ای [[ابا محمد]]! گویا می‌بینم که [[قائم آل محمد]] با [[خانواده]] اش در [[مسجد سهله]] فرود آمده است. گفتم: آیا خانه او [[مسجد سهله]] است؟ فرمود: آری؛ همان جا که منزلگاه ادریس [[پیامبر]] بوده است وهیچ [[پیامبری]] برانگیخته نشده، مگر آن که در آن [[مسجد]] [[نماز]] گزارده است. کسی که در آن اقامت کند، مانند کسی است که در [[خیمه]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} بوده است. هیچ مرد وزن مؤمنی نیست، مگر آن که دلش به سوی آن [[مسجد]] است. هر شب وروزی که می‌گذرد، [[فرشتگان الهی]] به آن [[مسجد]] [[پناه]] می‌برند وخدا را می‌پرستند.‌ ای [[ابا محمد]]! اگر من هم نزدیک شما بودم، هیچ نمازی را جز در آن [[مسجد]] به جا نمی‌آوردم. آن گاه که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[خداوند]] [[انتقام]] رسولش و همه ما را از [[دشمنان]] خواهد گرفت"<ref>کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ کامل الزیارات، ص ۳۰؛ راوندی، قصص الانبیاء، ص ۸۰؛ التهذیب، ج ۶، ص ۳۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۳؛ وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۵۲۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷، ۳۷۶؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۱۴</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} از [[مسجد سهله]] یاد کرد و فرمود: "آن خانه [[صاحب]] ما ([[حضرت مهدی]]) است؛ زمانی که با خاندانش در آن جا سکونت گزیند"<ref>کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ ارشاد، ص ۳۶۲؛ التهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲؛ طوسی، غیبة، ص ۲۸۲؛ وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۵۳۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۱؛ ملاذ الاخیار، ج ۵، ص ۴۷۵</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} [[قیام]] می‌کند و به سوی [[کوفه]] می‌رود و منزلش را آن جا قرار می‌دهد"<ref>راوندی، قصص الانبیاء، ص ۸۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۵</ref>. نیز آن [[حضرت]] می‌فرماید: "هنگامی‌ که [[قائم]] ما [[قیام]] کند و به [[کوفه]] برود، هیچ مؤمنی نیست، مگر آن که در آن [[شهر]] در کنار [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} سکونت می‌گزیند یا به آن [[شهر]] می‌آید"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵؛ طوسی، غیبة، ص ۲۷۵ با اندکی تفاوت</ref>. [[امام علی|حضرت امیر]]{{ع}} در این باره می‌فرماید: "روزگاری فرا رسد که این جا ([[مسجد کوفه]]) نمازگاه ومصلای [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} گردد"<ref>روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۳۷؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۵۲</ref>. [[ابوبکر حضرمی‌]] می‌گوید: به [[امام باقر]]{{ع}} یا به [[امام صادق]]{{ع}} گفتم: کدام سرزمین پس از [[حرم]] [[خدا]] وحرم پیامبرش با فضیلت‌تر است؟ فرمود: "ای ابابکر! سرزمین [[کوفه]] که [[جایگاه]] [[پاکی]] است ودر آن [[مسجد سهله]] قرار دارد و مسجدی که همه ###[[313]]### در آن [[نماز]] خوانده‌اند واز آن جا [[عدالت]] [[الهی]] پدیدار می‌گردد و [[قائم]] [[خداوند]] وقیام کنندگان پس از او از همان جا خواهند بود. آن جا [[جایگاه]] [[پیامبران]] و [[جانشینان]] [[صالح]] آنان است"<ref>کامل الزیارات، ص ۳۰؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۱۶</ref>. [[محمد بن فضیل]] می‌گوید: [[قیامت]] بر پا نمی‌شود تا این که همه [[مؤمنان]] در [[کوفه]] گردآیند<ref>طوسی، غیبة، ص ۲۷۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۰</ref>. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]]{{ع}} نُه یا ده سال [[حکومت]] می‌کند وخوشبخت ترین [[مردم]] نسبت به او [[مردم کوفه]] هستند"<ref>فضل الکوفه، ص ۲۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۶۰۹؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۷۱۹؛ اعیان الشیعه، ج ۲، ص ۵۱</ref>. از مجموع [[روایات]] چنین فهمیده می‌شود که [[شهر]] [[کوفه]] پایگاه اصلی فعالیت‌ها ومرکز [[فرمانروایی]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} است»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۱۱۳ - ۱۱۴.</ref>.
::::::«[[ابوبصیر]] می‌گوید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "ای [[ابا محمد]]! گویا می‌بینم که [[قائم آل محمد]] با [[خانواده]] اش در [[مسجد سهله]] فرود آمده است. گفتم: آیا خانه او [[مسجد سهله]] است؟ فرمود: آری؛ همان جا که منزلگاه ادریس [[پیامبر]] بوده است وهیچ [[پیامبری]] برانگیخته نشده، مگر آن که در آن [[مسجد]] [[نماز]] گزارده است. کسی که در آن اقامت کند، مانند کسی است که در [[خیمه]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} بوده است. هیچ مرد وزن مؤمنی نیست، مگر آن که دلش به سوی آن [[مسجد]] است. هر شب وروزی که می‌گذرد، [[فرشتگان الهی]] به آن [[مسجد]] [[پناه]] می‌برند وخدا را می‌پرستند.‌ ای [[ابا محمد]]! اگر من هم نزدیک شما بودم، هیچ نمازی را جز در آن [[مسجد]] به جا نمی‌آوردم. آن گاه که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[خداوند]] [[انتقام]] رسولش و همه ما را از [[دشمنان]] خواهد گرفت"<ref>کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ کامل الزیارات، ص ۳۰؛ راوندی، قصص الانبیاء، ص ۸۰؛ التهذیب، ج ۶، ص ۳۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۳؛ وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۵۲۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷، ۳۷۶؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۱۴</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} از [[مسجد سهله]] یاد کرد و فرمود: "آن خانه [[صاحب]] ما ([[حضرت مهدی]]) است؛ زمانی که با خاندانش در آن جا سکونت گزیند"<ref>کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ ارشاد، ص ۳۶۲؛ التهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲؛ طوسی، غیبة، ص ۲۸۲؛ وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۵۳۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۱؛ ملاذ الاخیار، ج ۵، ص ۴۷۵</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} [[قیام]] می‌کند و به سوی [[کوفه]] می‌رود و منزلش را آن جا قرار می‌دهد"<ref>راوندی، قصص الانبیاء، ص ۸۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۵</ref>. نیز آن [[حضرت]] می‌فرماید: "هنگامی‌ که [[قائم]] ما [[قیام]] کند و به [[کوفه]] برود، هیچ مؤمنی نیست، مگر آن که در آن [[شهر]] در کنار [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} سکونت می‌گزیند یا به آن [[شهر]] می‌آید"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵؛ طوسی، غیبة، ص ۲۷۵ با اندکی تفاوت</ref>. [[امام علی|حضرت امیر]]{{ع}} در این باره می‌فرماید: "روزگاری فرا رسد که این جا ([[مسجد کوفه]]) نمازگاه ومصلای [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} گردد"<ref>روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۳۷؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۵۲</ref>. [[ابوبکر حضرمی‌]] می‌گوید: به [[امام باقر]]{{ع}} یا به [[امام صادق]]{{ع}} گفتم: کدام سرزمین پس از [[حرم]] [[خدا]] وحرم پیامبرش با فضیلت‌تر است؟ فرمود: "ای ابابکر! سرزمین [[کوفه]] که [[جایگاه]] [[پاکی]] است ودر آن [[مسجد سهله]] قرار دارد و مسجدی که همه [[پیامبران]] در آن [[نماز]] خوانده‌اند واز آن جا [[عدالت]] [[الهی]] پدیدار می‌گردد و [[قائم]] [[خداوند]] وقیام کنندگان پس از او از همان جا خواهند بود. آن جا [[جایگاه]] [[پیامبران]] و [[جانشینان]] [[صالح]] آنان است"<ref>کامل الزیارات، ص ۳۰؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۱۶</ref>. [[محمد بن فضیل]] می‌گوید: [[قیامت]] بر پا نمی‌شود تا این که همه [[مؤمنان]] در [[کوفه]] گردآیند<ref>طوسی، غیبة، ص ۲۷۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۰</ref>. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]]{{ع}} نُه یا ده سال [[حکومت]] می‌کند وخوشبخت ترین [[مردم]] نسبت به او [[مردم کوفه]] هستند"<ref>فضل الکوفه، ص ۲۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۶۰۹؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۷۱۹؛ اعیان الشیعه، ج ۲، ص ۵۱</ref>. از مجموع [[روایات]] چنین فهمیده می‌شود که [[شهر]] [[کوفه]] پایگاه اصلی فعالیت‌ها ومرکز [[فرمانروایی]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} است»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۱۱۳ - ۱۱۴.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}



نسخهٔ ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۰۵

الگو:پرسش غیرنهایی

محل حکومت امام مهدی کجاست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / عصر پس از ظهور / حکومت جهانی امام مهدی / محل حکومت امام مهدی
مدخل اصلیمرکز حکومت امام مهدی

محل حکومت امام مهدی کجاست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

علی رضا رجالی تهرانی
حجت الاسلام و المسلمین علی رضا رجالی تهرانی، در کتاب «یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در این‌باره گفته است:
«یکی از امور قطعی در عصر ظهور امام زمان(ع)، این است که مقر و مرکز سلطنت آن حضرت، در شهر کوفه است. شواهد روایی راجع به این مسئله بسیار است که جای هیچ شک و تردیدی را باقی نمی‏‌گذارد. مفضّل از امام صادق (ع) پرسید: خانه مهدی(ع) در کجا خواهد بود و مؤمنین در کجا جمع می‏‌‏شوند؟ حضرت فرمود: مقرّ حکومت او، شهر کوفه است، و محل حکومتش مسجد جامع کوفه، و بیت المال و محل تقسیم غنایم در مسجد سهله واقع در زمین‌های صاف و مسطح و روشن نجف و کوفه است[۱] و نیز امیر المؤمنین علی (ع) در یک پیش‏بینی و خبر غیبی، چنین می‏‌‏فرماید: گویی هم‏اکنون به شیعیانمان در مسجد کوفه می‏‌‏نگرم که خیمه‌‏ها زده‌‏اند و قرآن را بدان‏گونه که نازل شده به مردم می‏‌‏آموزند، بدانید که قائم ما چون قیام کند آن مسجد را بازسازی خواهد کرد و قبله آن را استوار خواهد ساخت[۲]»[۳].

پاسخ‌های دیگر

 با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. مهدی موعود، ترجمه و نگارش علی دوانی، ص ۱۱۵۸
  2. غیبت نعمانی، باب ۲۱، ص ۴۵۱
  3. یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص ۲۱۶.
  4. کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ کامل الزیارات، ص ۳۰؛ راوندی، قصص الانبیاء، ص ۸۰؛ التهذیب، ج ۶، ص ۳۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۳؛ وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۵۲۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷، ۳۷۶؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۱۴
  5. کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ ارشاد، ص ۳۶۲؛ التهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲؛ طوسی، غیبة، ص ۲۸۲؛ وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۵۳۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۱؛ ملاذ الاخیار، ج ۵، ص ۴۷۵
  6. راوندی، قصص الانبیاء، ص ۸۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۵
  7. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵؛ طوسی، غیبة، ص ۲۷۵ با اندکی تفاوت
  8. روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۳۷؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۵۲
  9. کامل الزیارات، ص ۳۰؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۱۶
  10. طوسی، غیبة، ص ۲۷۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۰
  11. فضل الکوفه، ص ۲۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۶۰۹؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۷۱۹؛ اعیان الشیعه، ج ۲، ص ۵۱
  12. طبسی؛ نجم‌الدین، چشم اندازی به حکومت مهدی، ص ۱۱۳ - ۱۱۴.
  13. شیخ صدوق، التهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲.
  14. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۲۸۹.
  15. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۶.
  16. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵.
  17. ارشاد مفید، ص ۳۴۱.
  18. ارشاد مفید، ص ۳۴۱.
  19. مروجی طبسی، محمد جواد، بامداد بشریت، ص ۱۲۸، ۱۲۹.
  20. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۵.
  21. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۰ و شیخ طوسی، الغیبه، ص ۲۸۰.
  22. ر.ک: محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح بخاری، ج ۲، ص ۱۵۸؛ مسلم بن حجاج قشیری، صحیح مسلم، ج۲،ص ۵۰۰ و شیخ علی کورانی، معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج ۱، ص ۵۱۹.
  23. علی‌پور، مهدی، ظهور، ص ۲۷۷-۲۷۸.
  24. " وَ مِنْهَا يَظْهَرُ عَدْلُ اللَّهِ وَ فِيهَا يَكُونُ‏ قَائِمُهُ‏ وَ الْقُوَّامُ‏ مِنْ‏ بَعْدِهِ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ کامل الزیارات، ص۳۰، ب۸، ح۱۱؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۳، ص۳۰۲، ح۸۳۹؛ بحارالانوار، ج۱۰۰، ص۴۴۰، ب۱۷، ح۱۷.
  25. " كَأَنِّي بِالْقَائِمِ عَلَى نَجَفِ الْكُوفَة... وَ هُوَ يُفَرِّقُ الْجُنُودَ فِي الْبِلَادِ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ ارشاد، ص۳۶۲، ح۱؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۳، ص۲۹۹، ح۸۳۶؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۳۶، ح۷۵.
  26. یوسفیان، مهدی؛ رخدادهای ظهور، ص ۷۵ - ۷۶.
  27. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۸.
  28. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳، ۳۲۶.۳۲۴/۱۱.
  29. رحیمی، عباس، امید فردا، ص۶۰.
  30. کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ کامل الزیارات، ص ۳‌۰
  31. کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ التهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲
  32. بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۲۵
  33. همان، ج ۵۲، ص ۳۸۵
  34. اثبات الهداه، ج ۳، ص ۴۵۲
  35. رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۶۴۳.
  36. مهدی موعود، ص۱۱۵۸.
  37. غیبت نعمانی، ص۲۳۳.
  38. آفتاب مهر، ج۲، ص ۹۳ - ۹۴.