حرمت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۳۸

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

مقدمه

به کاری و چیزی که ممنوع است و از آن نهی شده است، حرام گفته می‌شود. اجتناب از حرام‌های الهی واجب است و انجام آن عقوبت دارد. مثلا دزدی، دروغ، رباخواری، قتل، خوردن شراب، قماربازی، خوردنِ مردار، افشای اسرار، غیبت و... جزء کارهای حرام است. در روایات است که حلال حضرت محمد(ص) تا قیامت حلال است، و حرامش تا قیامت، حرام. مؤمن باید حلال و حرام را بشناسد و از آنچه حرام و گناه شمرده شده است، پرهیز کند. امام صادق(ع) فرمود: "پارساترین مردم کسی است که از محرّمات الهی پرهیز کند". استفاده از نعمت‌های الهی حلال است. اشیاء و اعمال حلال را کسی حق ندارد از پیش خود حرام کند. حلال کردن حرام و حرام کردن حلال، نوعی بدعت‌گذاری در دین و از گناهان بزرگ است ^[۱].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.

[1] محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.

[۱]

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 ==مقدمه==
-*برخی از [[کارها]] از نظر [[اسلام]] جایز و [[مباح]] است و انجام آن اشکالی ندارد، به آنها [[حلال]] گفته می‌شود. امّا به کاری و چیزی که [[ممنوع]] است و از آن [[نهی]] شده است، [[حرام]] گفته می‌شود. اجتناب از [[حرام‌های الهی]] [[واجب]] است و انجام آن [[عقوبت]] دارد. مثلا دزدی، [[دروغ]]، رباخواری، [[قتل]]، خوردن شراب، قماربازی، خوردنِ مردار، افشای [[اسرار]]، [[غیبت]] و... جزء [[کارهای حرام]] است. در [[روایات]] است که [[حلال]] [[حضرت محمد]]{{صل}} تا [[قیامت]] [[حلال]] است، و حرامش تا [[قیامت]]، [[حرام]]. [[مؤمن]] باید حلال و حرام را بشناسد و از آنچه [[حرام]] و [[گناه]] شمرده شده است، پرهیز کند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "پارساترین [[مردم]] کسی است که از محرّمات [[الهی]] پرهیز کند".  استفاده از [[نعمت‌های الهی]] [[حلال]] است. اشیاء و [[اعمال]] [[حلال]] را کسی [[حق]] ندارد از پیش خود [[حرام]] کند. [[حلال]] کردن [[حرام]] و [[حرام]] کردن [[حلال]]، نوعی [[بدعت‌گذاری]] در [[دین]] و از [[گناهان]] بزرگ است <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
+*به کاری و چیزی که [[ممنوع]] است و از آن [[نهی]] شده است، [[حرام]] گفته می‌شود. اجتناب از [[حرام‌های الهی]] [[واجب]] است و انجام آن [[عقوبت]] دارد. مثلا دزدی، [[دروغ]]، رباخواری، [[قتل]]، خوردن شراب، قماربازی، خوردنِ مردار، افشای [[اسرار]]، [[غیبت]] و... جزء [[کارهای حرام]] است. در [[روایات]] است که [[حلال]] [[حضرت محمد]]{{صل}} تا [[قیامت]] [[حلال]] است، و حرامش تا [[قیامت]]، [[حرام]]. [[مؤمن]] باید حلال و حرام را بشناسد و از آنچه [[حرام]] و [[گناه]] شمرده شده است، پرهیز کند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "پارساترین [[مردم]] کسی است که از [[محرّمات الهی]] پرهیز کند".  استفاده از [[نعمت‌های الهی]] [[حلال]] است. اشیاء و [[اعمال]] [[حلال]] را کسی [[حق]] ندارد از پیش خود [[حرام]] کند. [[حلال]] کردن [[حرام]] و [[حرام]] کردن [[حلال]]، نوعی [[بدعت‌گذاری]] در [[دین]] و از [[گناهان]] بزرگ است <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
 ==منابع==