←قبیله حَضرموت
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
[[یاقوت حموی]] حضرموت را هم اسم مکان و هم نام قبیله دانسته است<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، الجزء الثانی، ص۲۶۹ (ذیل کلمه حضرموت).</ref> و [[نسب]] حضرموت را چنین آورده است: [[عمرو بن قیس بن معاویة بن جُشَم بن عبدشمس بن وائلة بن الغوث بن قطن بن عریب بن زهیر بن أیمن بن الهَمَیسع بن حِمیَر بن سبأ]]<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، الجزء الثانی، ص۲۷۰؛ یاقوت حموی، المقتضب، تحقیق ناجی حسن، ص۳۶۷.</ref>. | [[یاقوت حموی]] حضرموت را هم اسم مکان و هم نام قبیله دانسته است<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، الجزء الثانی، ص۲۶۹ (ذیل کلمه حضرموت).</ref> و [[نسب]] حضرموت را چنین آورده است: [[عمرو بن قیس بن معاویة بن جُشَم بن عبدشمس بن وائلة بن الغوث بن قطن بن عریب بن زهیر بن أیمن بن الهَمَیسع بن حِمیَر بن سبأ]]<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، الجزء الثانی، ص۲۷۰؛ یاقوت حموی، المقتضب، تحقیق ناجی حسن، ص۳۶۷.</ref>. | ||
ولی از منابع دیگرِ انساب، اطلاعات دقیقی از نقش حضرموت به عنوان یک قبیله به دست نمی‌آید و ما تنها | ولی از منابع دیگرِ انساب، اطلاعات دقیقی از نقش حضرموت به عنوان یک قبیله به دست نمی‌آید و ما تنها می‌توانیم به نقل تورات [[اعتماد]] کنیم و حضرموت را نام قبیله بدانیم و آن‌گونه که از متن [[هَمدانی]]<ref>حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۶۸ و ۱۶۶.</ref> برمیآید [[شایسته]] است که این نام را برای [[سرزمین]] حضرموت به کار ببریم نه برای قبیله و بعضی از قبایلی که در منطقه حضرموت سکونت داشتند به نام [[حضرمی]] شناخته شده‌اند. | ||
عنوان حضرموت در اوایل [[قرن چهارم]] میلادی در دوران [[شمریهرعش]] بر [[لقب]] رسمی [[پادشاهان]] سبأ افزوده شد و این نشان این است که این سرزمین [[استقلال]] خود را از دست داد و وابسته به [[کشور]] سبأ شد<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، الجزء الثانی، ص۵۳۰.</ref>. [[حضرت رسول]]{{صل}} نیز [[وائل بن حجر بن سعد حضرمی]] را از منطقه حضرموت دانسته و چون قَیل این منطقه بود سرزمین‌هایی را که در اختیارش بود به وی واگذار کرد<ref> ابن‌سعد، الطبقات الکبری، المجلد الأول، ص۳۴۹.</ref> و او را بر [[فرمانروایان]] حضرموت [[ریاست]] داد<ref>محمد حمیدالله، نامه‌ها و پیمان‌های سیاسی حضرت محمد{{صل}}، ترجمه سید محمد حسینی، ص۲۹۶ و ۲۹۹.</ref>. از [[نامه]] [[پیامبر]] به [[مهاجر بن ابی‌امیه]] برمیآید چندین [[پادشاه]] بر [[شبوه]] [[حکمرانی]] داشتند<ref>محمد حمیدالله، نامه‌ها و پیمان‌های سیاسی حضرت محمد{{صل}}، ترجمه سید محمد حسینی، ص۲۹۷.</ref> که [[رسول خدا]]{{صل}} آنان را تحت ریاست وائل بن حجر بن سعد حضرمی [[متحد]] کرد. از حضور چهار نفر از [[پادشاهان]] حضرموت به نام‌های [[حَمدة]]، [[مِخوس]]، [[مِشرَح]] و [[أبضعة]]<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، المجلد الأول، ۳۴۹.</ref>، که در [[مدینه]] نزد [[پیامبر اسلام]] آمدند، برمیآید که چندین پادشاه بر حضرموت [[حکومت]] داشتند که با یکدیگر متحد نبودند و پیامبر وائل بن حجر بن سعد حضرمی را بر آنها ریاست داد. از منابع برمیآید برخی از حضرمی‌ها هم‌پیمان [[قریش]] و [[شریک]] [[تجاری]] آنان بوده‌اند<ref>واقدی، المغازی، تحقیق مارسدن جونز، المجلد الأول، ص۱۵ و ۶۴.</ref>. | عنوان حضرموت در اوایل [[قرن چهارم]] میلادی در دوران [[شمریهرعش]] بر [[لقب]] رسمی [[پادشاهان]] سبأ افزوده شد و این نشان این است که این سرزمین [[استقلال]] خود را از دست داد و وابسته به [[کشور]] سبأ شد<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، الجزء الثانی، ص۵۳۰.</ref>. [[حضرت رسول]]{{صل}} نیز [[وائل بن حجر بن سعد حضرمی]] را از منطقه حضرموت دانسته و چون قَیل این منطقه بود سرزمین‌هایی را که در اختیارش بود به وی واگذار کرد<ref> ابن‌سعد، الطبقات الکبری، المجلد الأول، ص۳۴۹.</ref> و او را بر [[فرمانروایان]] حضرموت [[ریاست]] داد<ref>محمد حمیدالله، نامه‌ها و پیمان‌های سیاسی حضرت محمد{{صل}}، ترجمه سید محمد حسینی، ص۲۹۶ و ۲۹۹.</ref>. از [[نامه]] [[پیامبر]] به [[مهاجر بن ابی‌امیه]] برمیآید چندین [[پادشاه]] بر [[شبوه]] [[حکمرانی]] داشتند<ref>محمد حمیدالله، نامه‌ها و پیمان‌های سیاسی حضرت محمد{{صل}}، ترجمه سید محمد حسینی، ص۲۹۷.</ref> که [[رسول خدا]]{{صل}} آنان را تحت ریاست وائل بن حجر بن سعد حضرمی [[متحد]] کرد. از حضور چهار نفر از [[پادشاهان]] حضرموت به نام‌های [[حَمدة]]، [[مِخوس]]، [[مِشرَح]] و [[أبضعة]]<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، المجلد الأول، ۳۴۹.</ref>، که در [[مدینه]] نزد [[پیامبر اسلام]] آمدند، برمیآید که چندین پادشاه بر حضرموت [[حکومت]] داشتند که با یکدیگر متحد نبودند و پیامبر وائل بن حجر بن سعد حضرمی را بر آنها ریاست داد. از منابع برمیآید برخی از حضرمی‌ها هم‌پیمان [[قریش]] و [[شریک]] [[تجاری]] آنان بوده‌اند<ref>واقدی، المغازی، تحقیق مارسدن جونز، المجلد الأول، ص۱۵ و ۶۴.</ref>. | ||