حضور امام در حج‌

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

| حضور امام در حج در حدیث - حضور امام در حج در کلام اسلامی - حضور امام در حج در تاریخ اسلام - حضور امام در حج در زیارت

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حضور امام در حج (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

رابطه حضور امام در حج با زیارت

• وقتی دیدار با امام در موسم حج، ضرورتی بزرگ و تکلیفی کامل کننده فریضه حج باشد، طبیعتاً باید امکان این دیدار هم باشد و امام هم در حج حضور داشته باشد. هم حضور فکری و فرهنگی و تبلیغی، هم حضور شخصی و عینی. حضور یافتن ائمه در مراسم حج، نشانه دیگری از اهمیت سیاسی این تجمع عبادی است. بهره‌گیری از فرصت‌های کم نظیر این ایام هم با حضور آنان، بهتر و بیشتر میسّر است. امامان شیعه(ع) در مراسم حج، فراوان حضور می‌یافتند. سفرهای متعدّد و پیاده امام حسن مجتبی(ع) به زیارت خانه خدا و حضور امام زین العابدین(ع) در حج و شعر معروف فرزدق درباره آن حضرت، در پیش روی خلیفه فاسق، هشام بن عبدالملک، و همچنین مسافرت‌های ائمه دیگر و حضورشان در حج، زمینه این دیدارها را فراهم می‌‌کرده است .
• "یحیی بن یسار" نقل می‌‌کند که: "ما حج گزاردیم، گذارمان به امام صادق(ع) افتاد. آن حضرت فرمود: ای حاجیانِ خانه خدا! ای زائران قبر رسول الله(ص)! ای پیروان آل محمّد!.. گوارایتان باد!»... که می‌‌رساند امام، علاوه بر حضور، برخوردهای تبلیغی هم داشته است. علاوه بر عصر حضور ائمه، در عصر غیبت هم- بنا به برخی روایات- حضرت حجّت همه ساله در مراسم شرکت می‌کند، هرچند به صورتی ناشناس که مردم عادی متوجه آن نمی‌شوند. محمد بن عثمان- یکی از سفرای چهارگانه و نایب خاص امام زمان(ع)- گفته است: «واللّه إنّ صاحبَ هذا الأمر یحضُر الموسِمَ کلّ سَنهٍ فَیری الناسَ وَیعرِفهم ویَرونَهُ ولایَعرفونه»}. که گویای حضور همه ساله امام عصر(ع) در موسم حج است، به نحوی که مردم را می‌بیند و می‌شناسد و مردم او را می‌بینند ولی نمی‌شناسند. امام صادق(ع) فرموده است: «یَفقدُ الناسُ امامهم، یَشهدُ الموسم فَیراهُم وَلا یَرَونَهُ» آن را می‌بیند و لی آنان وی را نمی‌بینند. و به عبارتی دیگر از امام صادق(ع) این‌گونه نقل شده است: «یَشْهَدُ المَواسِمَ، یَرَی النّاسَ ولا یَرَوْنَهُ». مردم امام خویش را از دست می‌‌دهند- در عصر غیبت- و او در موسم حضور می‌یابد و آنان را می‌بیند و لی آنان وی را نمی‌بینند. و به عبارتی دیگر از امام صادق(ع) اینگونه نقل شده است: «یَشْهَدُ المَواسِمَ، یَرَی النّاسَ ولا یَرَوْنَهُ» که به همان معناست.
• تماس با امام در حج، اگر به عنوانِ متمّم حج و مایه تمامیت و کمال این فریضه الهی بزرگ شمرده شده است، باید با فراهم بودن زمینه‌اش از سوی خود ائمه باشد. اینکه امام باقر(ع) فرموده است: «تمامُ الحجِّ لقاء الامام» خود آن حضرت هم در مراسم و مواقف حج، حضور می‌یافته است تا امکان این برخورد و دیدار، میسّر باشد. گرچه عملًا، به خاطر شرایط خاص اجتماعی و سیاسی، این عمل به صورت ایده‌آل و مطلوب انجام نمی‌گرفت. خودِ همین تماس، چه بسا زمینه ساز پایه ریزی تشکیلات بوده، و برخوردها و رابطه‌ها و شناخت نیروها و به‌کارگیری عناصر مفید را در جهت برنامه‌ها، از فواید جنبی یا اصلی این «لقاء الامام» بوده است. این ایجاد رابطه، حتی به صورتِ غیرمستقیم و با واسطه هم زمینه‌سازی می‌‌شد و پیوند غیرحضوری با مکتب اهل بیت(ع) و خطّ فکری ائمه، فراهم می‌گشت. مردمی که از اقصی نقاط ممالک اسلامی آمده‌اند، می‌بایست در آن ازدحام و شلوغی و حال و هوای مناجات و عبادت و مناسک و... راهی هم به خطّ ائمه پیدا کنند، که تصحیح کننده نظام فکری و عقیدتی، و جهت بخشِ ایمان و عمل مردم در مسیر حق است. وصیّت امام باقر(ع) را برای اقامه عزاداری و ندبه بر آن حضرت به مدّت ده سال در منا، نشان دهنده حضور ائمه، حتی در این شکل، در فریضه حج و هدایت و رهبری فکری- مرامی مردمی است. یعنی نشان دادن راه، و نصب علامت و چراغ راهنما و یادآوریِ اینکه چگونه می‌توان سراغ ائمه رفت و آنان را فراموش نکرد.
• ایام منا، که روز عید و سرور و برکت است، نه گریه و اندوه و اشک، وقتی در جمع حجاج، گریه سر داده می‌شود، توجه‌ها به سوی آن کانون جلب می‌شود. و «... این خبر را مردم، پس از بازگشت به محل‌های خود، به آنها که از این مواقف دورند نقل می‌کنند و از این طریق، به غائبین هم می‌رسد و حجت بر مردم تمام می‌شود. دیگر کسی نمی‌تواند عذر و بهانه آورد که نمی‌توانسته به شهری که اقامتگاه حجت خدا است دسترسی پیدا کند، یا کسی از حجت خدا به او خبری بدهد، یا بگوید که دعوت امام و گمراهی مخالفانش را نشناختم. در این حال اغلب چنین است که دیگر جاهل قاصر و بی خبری باقی نمی‌ماند.»...

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ زیارت