جهان
جهان از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: جهان در قرآن - جهان در حدیث - جهان در نهج البلاغه - جهان در معارف دعا و زیارات - جهان در کلام اسلامی - جهان در اخلاق اسلامی - جهان در عرفان اسلامی - جهان از دیدگاه برون‌دینی - پرسش‌های مرتبطواژهشناسی لغوی
- جهان در زبان فارسى به معناى گیتى، کیهان و دنیا است که شامل همه آفریده‌ها مى‌شود[۱]. معادل عربى آن "عالَم" است که گاه به معناى عام مخلوقات[۲] بوده و گاه دلالت جزئى زمانى یافته، بر مخلوقات در گستره زمانى یک قرن صدق مى‌کند و گاهى نیز دلالت جزئى مکانى یافته، بر گروهى از آفریدگان همگون در یک مکان اطلاق مى‌شود[۳].
- تعریف‌هایى که براى عالم ارائه شده، بیشتر حکایت‌گر نوع نگاه صاحبان آنها به عالم بوده‌اند. در این تعریف‌ها عالم به همه هستى به جز خداى متعال،[۴] نخستین چیزى که همه هستى را در برگرفت، مجموع اجسام طبیعى بسیط و دسته‌هایى از موجودات متجانس، همه مخلوقات، یا آسمان و زمین و آنچه میان آنهاست، تعریف شده است[۵][۶].
جهان در قرآن
ویژگى‌هاى جهان
نظم
اتقان
حدوث
زوجیت پدیده‌ها
هدفمندى
پایان‌پذیرى
شعور
نظام اصلح
رابطه متقابل خدا و جهان
آفرینش و نگهداری
فرمانبرداری و تسبیحگویی
آغاز و فرجام جهان
آغاز جهان
فرجام جهان
جهان‌بینی
جهان‌شناسی
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ فرهنگ فارسى، ج ۱، ص ۱۲۵۷؛ لغت‌نامه، ج ۵، ص ۶۹۵۷، «جهان».
- ↑ الصحاح، ج ۵، ص ۱۹۹۱؛ لسان العرب، ج ۹، ص ۳۷۳، «علم».
- ↑ جامع البيان، ج ۱، ص ۹۴، تفسير قرطبى، ج ۱، ص ۹۷،التفسير الكبير، ج ۱، ص ۱۸۰.
- ↑ معجم متن اللغه، ج ۴، ص ۱۹۴
- ↑ لسان العرب، ج ۹، ص ۳۷۳.
- ↑ روحی، ابوالفضل، جهان، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۰.