برادران رسول خدا
- این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
امام باقر(ع) فرمود: روزی رسول خدا(ص) در میان اصحاب نشسته بود که دست به دعا برداشت و به درگاه پروردگار عرض نمود: «خداوندا برادران مرا به من برسان» و این جمله را حضرت دو بار تکرار نمود. اصحاب عرضه داشتند: ای رسول خدا، آیا ما برادران شما نیستیم؟! رسول خدا(ص) فرمود: خیر، شما اصحاب و یاران من هستید، اما برادران من جماعتی هستند که در آخرالزمان خواهند آمد، به من ایمان می‌آورند در حالی که مرا ندیده‌اند، همانا خداوند ایشان را به نام خود و پدرشان، پیش از بیرون آمدن از صلب پدرانشان به من شناساند، به درستی که پایداری هر کدام از آنان بر دین خود از این سخت‌تر است که شاخه پر تیغ گیاه قتاد[۱] را با دست پاک کنی یا اینکه آتشی سوزان و زغالی گداخته را در کف دست نگاه داری. آنان همانند چراغ‌های شب تارند، خداوند ایشان را از فتنه‌های تیره و تار نجات می‌دهد[۲].
روزی اصحاب پیامبر(ص) پرسیدند: ای رسول خدا! آیا کسی هست که از ما بهتر باشد در حالی که ما ایمان به دین اسلام آوردیم و در رکاب شما جنگ کردیم؟ حضرت فرمود: بلی، گروهی خواهند آمد که به من ایمان آورده، در صورتی که مرا اصلاً ندیده‌اند، بلکه نوشته‌هایی را می‌بینند، آن‌گاه ایمان می‌آورند و مرا تصدیق می‌کنند، آنان از شما بهتر هستند[۳]. رسول خدا(ص) فرمود: چه وقت یارانم را خواهم دید؟! کی دوستانم را ملاقات خواهم کرد؟! بعضی از صحابه گفتند: آیا ما دوستان شما نیستیم؟ حضرت پاسخ دادند: شما اصحاب من هستند، اما دوستان من کسانی‌اند که مرا ندیده‌اند و به من ایمان می‌آورند، من مشتاق ایشانم![۴]
رسول خدا(ص) فرمود: خوش به حال کسی که در زمان ظهور حضرت قائم(ع) قرار گیرد، در حالی که پیش از قیام او به دستوراتش عمل می‌نموده و با دوستان او دوست و با دشمنان او دشمن بوده است، به ائمه دوازده‌گانه ایمان داشته است. چنین کسانی دوستان من هستند و برترین افراد امت من به شمار می‌آیند[۵][۶].
پرسش مستقیم
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ قتاد گیاهی است پر تیغ با خارهایی بسیار تیز.
- ↑ یأتی: ص ۱۱۰ و عبقری الحسان: ج ۲، ص ۱۵.
- ↑ کنز العمال: ص ۴۶ و یأتی: ص ۱۰۹.
- ↑ کنز العمال: ص ۵۱.
- ↑ غیبت طوسی: ص ۲۷۵.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان صفحه ۱۳۹.