حسین بن علی بزوفری
مقدمه
ابوعبدالله حسین بن علی بن سفیان بن خالد بن سفیان بزوفری چنان که از نسبت وی برمی‌آید، اهل «بزوفر» روستایی واقع در میانه واسط و بغداد بود. بر پایه گزارش نجاشی و برخی دیگر از رجال‌شناسان امامیه، بزوفری از محدثان مورد اعتماد امامیه و فردی جلیل‌القدر بوده[۱] و از کسانی همچون احمد بن محمد عاصمی و حمید بن زیاد دهقان روایت کرده است.[۲] وی استاد شیخ مفید بود و افرادی مانند هارون بن موسی تلعکبری، احمد بن عبدون، حسین بن عبیدالله غضائری[۳] و ابوالعباس احمد بن علی بن نوح سیرافی در سال ۳۵۲ هجری از وی حدیث شنیده و به نقل روایت پرداخته‌اند.[۴]
سال درگذشت وی دانسته نیست؛ اما با توجه به استادان و شاگردانش، روشن است که در سده چهارم می‌‌زیسته است. آثار بزوفری عبارت‌اند از: الحج، ثواب الأعمال، احکام العبید، الردّ علی الواقفه، سیره النبی والائمة(ع) فی المشرکین[۵] و المسائل [۶].[۷]
پرسش‌های وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
