شعائر
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
مقدمه
- شعائر: جمع شِعار. شعار به جامه زیرین که به بدن می‌چسبد گفته می‌شود و به هر لباس یا علامتی که نشانه خاص باشد شعار گویند. از این رو، به اذان و نماز و عبادات و مراسم و سنّت‌هایی که نشانه و علامت یک آیین یا مکتب یا حزب و گروه باشد، شعائر گفته می‌شود.
- قرآن، صفا و مروه و قربانی در حج را از شعائر خدا می‌داند و در آیه‌ای هم به بزرگداشت و تعظیم شعائر الهی توصیه می‌کند﴿ذَلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ﴾[۱]؛ ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ...﴾[۲]. اینکه گرامیداشتِ ایام الله و حضور در مراسم عزاداری و برپایی مجالس جشن و سوگواری به مناسبت ولادت یا شهادت معصومین و شرکت در نماز جمعه و جماعت و بزرگداشت بزرگان دین را "تعظیم شعائر" می‌دانیم، به خاطر آن است که اینها نمادها و جلوه‌های شکوه دین به شمار می‌روند[۳].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ حقیقت این است؛ و هر کس نشانه‌های (بندگی) خداوند را سترگ دارد، بی‌گمان، این (کار) از پرهیزگاری دل‌هاست» سوره حج، آیه ۳۲.
- ↑ ای مؤمنان! (حرمت) شعائر خداوند را و نیز (حرمت) ماه حرام... را نشکنید» سوره مائده، آیه ۲.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.