توفیق
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
مقدمه
- توفیق آن است که همه عوامل و اسباب برای انسان فراهم گردد، تا به خواسته‌ها و اهدافش برسد و میان انسان و هدف‌هایش مطابقت و هماهنگی باشد.
- در اصطلاح دینی بیشتر در موارد خوب و فراهم آمدن اسباب رشد و ترقی و پیشرفت به کار می‌رود. به چنین انسان‌ها "موفّق" گفته می‌شود.
- توفیق‌دهنده اصلی خداست و هر کس به هر مقصود خیری می‌رسد، باید توفیق الهی را در پشت آن ببیند ﴿وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ﴾[۱]. اگر خدا نخواهد و جور نکند، هیچ کاری سامان نمی‌پذیرد. حتّی باید توفیق کسب علم، تلاش برای روزی حلال، توبه از گناه، خدمت به مردم، صله رحم، جهاد در راه خدا و عمل به تکلیف را هم از خدا خواست و به تناسب این خواسته‌ها اقدام و عمل کرد. از تو حرکت، از خدا برکت[۲].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ و توفیق من جز با خداوند نیست؛ سوره هود، آیه ۸۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.