علامات خاصه ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)

علامات خاصه ظهور امام مهدی (ع) چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

علامات خاصه ظهور امام مهدی چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / مقدمات ظهور امام مهدی / نشانه‌های ظهور امام مهدی / نشانه‌ها و علائم ظهور
تعداد پاسخ۲ پاسخ

پاسخ نخست

 
سید اسدالله هاشمی شهیدی

حجت الاسلام و المسلمین سید اسدالله هاشمی شهیدی، در کتاب «زمینه‌سازان انقلاب جهانی حضرت مهدی» در این‌باره گفته است:

«علامات خاصه، که مربوط، و مختص به خود حضرت است و کسی با آن حضرت در این علامات، شریک نیست (دو چیز) است:

  1. پرچم و علم آن حضرت است که پوشه آن بسته و خود به خود باز می‌شود، به پا می‌ایستد و عرض می‌کند:" يَا وَلِيَّ اللَّهِ اقْتُلْ أَعْدَاءِ اللَّهِ ‏‏"[۱]
  2. شمشیر آن جناب است که در "غلاف" می‌باشد و چون خداوند بخواهد ظهور حضرتش را به وی اعلام فرماید، فرمان می‌دهد که شمشیر به خودی خود از "غلاف" بیرون آمده و به زبان فصیح و آشکار عرض کند: " اخْرُجْ‏ يَا وَلِيَ‏ اللَّهِ‏ ‏‏"[۲]

مرحوم شیخ صدوق مشروح جریان قیام و علامات خاصه حضرت را به سند خود از حضرت امام محمد تقی جواد الائمه (ع) و او از آباء طاهرین خود از پیغمبر گرامی چنین نقل کرده است: رسول خدا (ص) در بیان اوصاف حضرت قائم (ع) به "ابی ابن کعب" فرمود: به راستی که خداوند عز و جل، در صلب امام حسن عسکری (ع) نطفه‌ای ترکیب نموده است پاک و پاکیزه و طیب و طاهر، که هر مؤمنی که خداوند از او در خصوص دوستی و ولایت اهل بیت (ع) پیمان گرفته باشد، از او راضی و خشنود است، و هر منکری که از او دوری جوید به او کافر باشد. او امامی است پاک، و پاکیزه، ستوده خصال و هدایت کننده که به عدالت حکم می‌کند و مردم را به عدل و دادگری فرمان می‌دهد و در گفتارش خدای تعالی را تصدیق می‌کند و خداوند هم گفتار او را تصدیق می‌نماید، و چون علائم ظهور و دلائل خروج، برای او ظاهر گردد از "تهامه" یعنی: از سرزمین حجاز، خروج خواهد نمود. برای او در "طالقان" گنجه‌ایی ذخیره است که نه از طلاست و نه از نقره، بلکه گروهی هستند از سواران شجاع و نیرومند که به سازوبرگ کامل جنگی مجهزند، و مردانی هستند (نشانه‌دار) با اسم و رسم، معروف و مشهور و نام‌آور[۳] که خداوند آنها را از شهرهای دوردست به شماره اصحاب (بدر) سیصد و سیزده تن به دور او جمع کند. و با او نامه‌ای است مهر شده که در آن نامه شماره اصحاب و یارانش، و نام و نسبشان و نام شهرهای‌شان، و شغل و کارشان و کنیه و صفاتشان و تمام خصوصیاتشان ثبت و ضبط و نوشته شده است. آنان در هنگام جنگ و نبرد مردانه به دشمن حمله می‌برند و به پیش می‌تازند و در فرمانبرداریش سخت و کوشا و جدی هستند. "ابن بن کعب" عرضه داشت: یا رسول الله! دلائل و علامات ظهورش چیست؟ فرمود: یکی اینکه: پرچم و علمی دارد که چون وقت ظهورش فرا رسد خود به خود باز می‌شود و خدای تعالی آن را به سخن می‌آورد و عرض می‌کند:" يَا وَلِيَّ اللَّهِ اقْتُلْ أَعْدَاءِ اللَّهِ ‏‏"[۴] و او دو پرچم، و دو نشانه دارد. " وَ لَهُ‏ رَايَتَانِ‏ وَ عَلَامَتَان‏‏‏"[۵]. و دوم اینکه: شمشیری دارد که در غلاف است و چون هنگام ظهور حضرتش فرا رسد شمشیر او از غلاف بیرون می‌آید و خداوند آن را به سخن می‌آورد و صدا می‌زند: " اخْرُجْ‏ يَا وَلِيَ‏ اللَّهِ‏ فَلَا يَحِلُ‏ لَكَ‏ أَنْ‏ تَقْعُدَ عَنْ‏ أَعْدَاءِ اللَّهِ‏ ‏‏‏‏"[۶]پس آن حضرت قیام می‌نماید و دشمنان خدا را در هر کجا که بیابد به قتل می‌رساند و حدود خداوند را جاری می‌سازد و به حکم خداوند حکم می‌فرماید، و او خارج می‌شود در حالی که "جبرئیل" در طرف راستش و "میکائیل" در طرف چپش و "شعیب و صالح"[۷] جلودار و پیشرو لشکریان او باشند. و زود باشد آنچه را که به شما گفتم، مردم آن را به زبان آورند، هر چند بعد از زمان‌های طولانی باشد "و " أُفَوِّضُ‏ أَمْرِي‏ إِلَى‏ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ لَوْ بَعْدَ حِين‏‏ ‏‏‏‏". ای "ابی" خوشا بحال کسی که او را دیدار کند و زمانش را درک نماید، و خوشا به حال کسی که او را دوست بدارد و به او عقیده داشته باشد، خداوند آنها را از هلاکت نجات دهد به وسیله اقرار به او و به رسول خدا (ص) و جمیع امامان معصوم (ع)؛ بهشت را به رویشان بگشاید، و حکایت آنان در زمین مانند حکایت "مشک" است که بویش پراکنده شود و هرگز تغییر نیابد، و مثل آنان در آسمان مانند ماه نورانی است که هرگز خاموش نشود و تیره نگردد. ابی گفت یا رسول الله! خدای تعالی حال این امامان معصوم (ع) را چگونه بیان فرموده است؟ فرمود: به راستی که خداوند عالم بر من دوازده مهر و دوازده صحیفه نازل فرموده که نام و صفت هر امامی بر مهر و صحیفه‌اش می‌باشد[۸]»[۹].

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱. حجت الاسلام و المسلمین رضوی؛
حجت الاسلام و المسلمین دکتر رسول رضوی، در کتاب «امام مهدی» در این‌باره گفته است: «این علامت‌ها، خاص و مختص وجود پربرکت حضرت صاحب الامر (ع) است و حضرت بدان وسیله می‌داند که خداوند او را اذن و اجازه ظهور داده است. در روایتی طولانی، ابی بن کعب از پیامبر اکرم (ص) درباره علامت‌های ظهور امام مهدی (ع) سؤال می‌کند. آن حضرت می‌فرماید: او (امام مهدی (ع)) پرچمی دارد که چون وقت ظهورش فرا رسد، خودبه‌خود باز می‌شود و خدای تعالی آن‌را به سخن می‌آورد و عرض می‌کند: "ای ولی خدا! دشمنان خدا را بکش!"[۱۰] و این دو علامت است: اولی باز شدن پرچم، دومی، صدایی است که از پرچم برمی‌آید. و نیز او شمشیری دارد که در غلاف است و چون هنگام ظهور حضرتش فرارسد از غلاف بیرون می‌آید و خداوند آن‌را به سخن می‌آورد و صدا می‌زند: "ای ولی خدا! قیام کن که دیگر جای درنگ نیست و نشستن برای تو روا نیست که از دشمنان خدا دست برداری"[۱۱] پس حضرت خروج می‌کند و قیام می‌کند و دشمنان خدا را هرکجا بیابد به قتل می‌رساند[۱۲].

پرسش‌های وابسته

  1. علامات خاصه ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  2. علامات عامه ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  3. نشانه‌های ظهور چه تعداد می‌باشند؟ (پرسش)
  4. در روایات درباره نشانه‌های ظهور چه کلماتی استعمال شده است؟ (پرسش)
  5. آیا نشانه‌های ظهور جنبه نمادین دارد؟ (پرسش)
  6. مؤلفه‌های شناخت علائم ظهور چیست؟ (پرسش)
  7. آیا تطبیق‌دادن نشانه‌های ظهور با افراد و حوادث جامعه صحیح است؟ (پرسش)  
  8. آیا برخی علائم با ظهور امام مهدی همزمان می‌شود؟ (پرسش)
  9. آیا خروج ابقع از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)
  10. چه فرقی بین نشانه‌های ظهور و شرایط ظهور است؟ (پرسش)   
  11. مراد از نشانه‌های پراکنده ظهور چیست؟ (پرسش)
  12. تفاوت علائم ظهور و نشانه‌های قیامت چیست؟ (پرسش)
  13. آیا نشانه های ظهور با احادیث نفی توقیت منافات دارد؟ (پرسش)
  14. اینکه بعضی از نشانه های ظهور به وقوع پیوسته آیا نمی تواند نشانه ای از نزدیک بودن قیام امام مهدی باشد؟ (پرسش)
  15. چگونه می‌توان علامات ظهور را که متضمن پیشگویی‌ است صحیح دانست؟ (پرسش)
  16. میزان صحت نشانه‌های ظهور تا چه اندازه است؟ (پرسش)
  17. علائم و نشانه‏‌های مادی و معنوی ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  18. چند علامت دیگر تا ظهور امام مهدی باقی مانده است؟ (پرسش)
  19. آیا اعلان نشانه‌های و شرایط ظهور سبب اطلاع دشمنان از اسرار سیاسی است؟ (پرسش)
  20. چه راه صحیحی در بررسی نشانه‌های ظهور پیشنهاد می‌کنید؟ (پرسش)
  21. آیا روایات نشانه‌های ظهور اشکال سندی و متنی دارد؟ (پرسش)   
  22. چه علاماتی در عصر ظهور امام مهدی اتفاق خواهد افتاد؟ (پرسش)
  23. آیا تا امروز نشانه‌های ظهور امام مهدی پدید آمده‏‌اند یا خیر؟ (پرسش)   
  24. چه آثاری در نقل نشانه های ظهور است؟ (پرسش)
  25. فرق بین علایم ظهور با اشراط الساعة چیست؟ (پرسش)   
  26. مراد از ظهور اصغر و اکبر چیست؟ (پرسش)   
  27. آیا علایم قریب برای ظهور با اینکه امام مهدی به طور ناگهانی ظهور می‌کند منافات دارد؟ (پرسش)
  28. آیا روایات نشانه های ظهور اشکال سندی و متنی دارد؟ (پرسش)
  29. آیا تا امروز نشانه ‏های ظهور امام مهدی پدید آمده‏ اند یا خیر؟ (پرسش)
  30. تمایز نشانه‌های ظهور و اصول و ضوابط دینی در چیست؟ (پرسش)
  31. رابطه نشانه‌های برپایی قیامت و نشانه‌های ظهور چیست؟ (پرسش)
  32. آیا وجود فتنه از نشانه‌های ظهور است؟ (پرسش)
  33. نشانه‌های نزدیک بودن ظهور چیستند؟ (پرسش)
  34. در سال ظهور چه فتنه‌هایی اتفاق می‌افتد؟ (پرسش)
    1. آیا اختلاف حسنی و اموی‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    2. آیا خروج مغربی و جمله به مصر و شام از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    3. آیا رایت بنی العباس و مروانی‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    4. آیا اختلاف ترک و روم از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    5. آیا خروج عوف سلمی از کریت‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    6. آیا خروج شخصی از اولاد شیخ‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    7. آیا خروج مردی ضعیف از موالی به مدافعه سفیانی‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    8. آیا خروج ربیعی و جرهمی از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    9. آیا خروج سپاهی از کوفه به شام‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    10. آیا خروج حسینی از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    11. آیا رایاتی از مشرق یا دورترین بلاد مشرق از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    12. آیا خروج شیصبانی از کوفه‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    13. آیا خروج یمانی خراسانی و سفیانی از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    14. آیا خروج شعیب بن صالح از سمرقند از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    15. آیا خروج سید حسنی‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    16. آیا خروج گیلانی و احتمال انطباق او بر حسنی‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    17. آیا خروج مردی از اولاد جعفر از بلاد جبل‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    18. آیا جنگ گرگان و طبرستان‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    19. آیا رایت آذربایجان‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    20. آیا خروج سفیانی‌ از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
    21. آیا خروج دجال یا صائد بن الصائد از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش)
  35. مقدمات قیام و ظهور چیستند؟ (پرسش)
  36. آیا توقف خورشید از نشانه‌های ظهور است؟ (پرسش)

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  1. ای ولی خدا دشمنان خدا را نابود کن.
  2. ای ولی خدا از پشت پرده غیبت بیرون بیا و قیام کن؛ نور الانوار، نور هشتم، در بیان علامات ظهور، چاپ سال ۱۳۰۱ هجری قمری، که شماره‌گذاری نشده و شماره صفحه ندارد.
  3. عبارت متن عربی چنین است " وَ لَهُ‏ بِالطَّالَقَانِ‏ كُنُوزٌ لَا ذَهَبٌ‏ وَ لَا فِضَّةٌ إِلَّا خُيُولٌ‏ مُطَهَّمَةٌ وَ رِجَالٌ‏ مُسَوَّمَةٌ ‏‏" در ترجمه این عبارت از نهایه ابن اثیر، ماده (طهم و سوم) استفاده شده است.
  4. ای ولی خدا از پشت پرده به در آی و دشمنان خدا را به قتل برسان.
  5. در نسخه اصل، و همچنین بحار عبارت، حدیث چنین است (و له رایتان و علامتان) یعنی: او دو پرچم و دو نشانه دارد، ولی ظاهرا این جمله درست نباشد و صحیح آن " وَ هُمَا آيَتَانِ‏ وَ عَلَامَتَان‏‏‏‏" است. یعنی: این دو چیز، دو نشانه، و دو علامت است، که یکی خودبه‌خود باز شدن پرچم باشد و دیگری سخن گفتن آن.
  6. ای ولی خدا، از پشت پرده غیبت بیرون بیا و قیام کن که دیگر جای درنگ نیست و برای تو روا نیست که از دشمنان خدا دست برداری!!!
  7. ظاهرا (شعیب و صالح) درست نباشد و صحیح آن شعیب بن صالح است زیرا چنانکه در آینده خواهیم گفت: مطابق برخی از روایات (شعیب بن صالح) نام رمزی فرمانده سپاه سید حسنی است که پس از ظهور حضرت صاحب الامر (ع) سردار لشکر و پرچمدار آن حضرت خواهد بود.
  8. اکمال الدین صدوق، ج ۱، ص ۳۸۳، ۳۸۴ چاپ اسلامیه، سال ۱۳۹۶ قمری.
  9. هاشمی شهیدی، سید اسدالله، زمینه‌سازان انقلاب جهانی حضرت مهدی، ص۲۵ - ۲۸.
  10. " يَا وَلِيَ‏ اللَّهِ‏ فَاقْتُلْ‏ أَعْدَاءَ اللَّهِ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏".
  11. " اخْرُجْ‏ يَا وَلِيَ‏ اللَّهِ‏ فَلَا يَحِلُ‏ لَكَ‏ أَنْ‏ تَقْعُدَ عَنْ أَعْدَاءِ اللَّهِ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏".
  12. محمد باقر مجلسی، بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۱۰- ۳۱۱.