نقش امام در تشریع دریافت و تفسیر دین (مقاله)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۴۵ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
نقش امام در تشریع دریافت و تفسیر دین
زبانفارسی
نویسندهمحمد حسین فاریاب
موضوعامام، تفسیر دین
مذهبشیعه
منتشر شده دردوفصلنامه جستارهایی در فلسفه و کلام
محل نشرمشهد، ایران
تاریخ نشربهار و تابستان 1394
شماره94
شماره صفحاتاز صفحه 65 تا 90 مجله
ناشر الکترونیکپایگاه تخصصی مجلات نور

نقش امام در تشریع دریافت و تفسیر دین عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی نقش امام در تفسیر دین می‌پردازد. این مقاله ۲۶ صفحه‌ای به قلم محمد حسین فاریاب نگاشته شده و در دوفصلنامه جستارهایی در فلسفه و کلام (شماره ۹۴، بهار و تابستان ۱۳۹۴) منتشر گشته است.

چکیده مقاله

نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «در مکتب تشیع، امامان(ع) ادامه دهنده رسالت پیامبر اکرم (ص) به شمار می‌‌آیند. تعیین نقش ایشان در ادامه دادن رسالت یادشده از مسائلی است که همواره مورد پرسش اندیشوران بوده است. با توجه به آموزه انکارناپذیر خاتمیت، این مسأله باید به گونه‌ای پاسخ داده شود که از امامان، پیامبرانی دیگر نسازد. این نوشتار تأملی در این مسأله است. نگارنده با جستجو در آیات و روایات معتبر، بدین نتیجه دست یافته که امامان(ع) نه شأن تشریع دین دارند و نه شأن دریافت دین، بلکه ایشان تمام دین را از شخص پیامبر یا امام پیشین دریافت داشته، برای مردم بیان کرده و به تفسیر و تأویل می‌‌پردازند».

فهرست مقاله

  1. تحریر محل نزاع
  2. امکان تفویض تشریع
  3. ادله اثبات شأن ولایت تشریعی امامان(ع)
    1. آیه ولایت
    2. روایات دال بر تفویض امر دین به امام
    3. جعل احکام از سوی امامان(ع)
    4. سیره امامان(ع) در موضوعات جدید
  4. ادله انکار شأن ولایت تشریعی امامان(ع)
    1. آیه اولی الامر
    2. روایات
  1. ادله اثبات شأن دریافت شریعت
    1. روایات حاکی از سخن گفتن خدا با امام
    2. روایات حاکی از نبودن همه چیز در قرآن و سنت
  2. ادله انکار شأن دریافت شریعت

دربارهٔ پدیدآورنده

محمد حسین فاریاب
حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد حسین فاریاب (متولد ۱۳۵۵ ش، گناوه) علاوه بر تحصیلات حوزوی، تحصیلات آکادمیک خود را در مقطع دکتری کلام اسلامی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی پیگیری کرد. عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام و تدریس در جامعة المصطفی العالمیة ازجمله فعالیت‌های وی است. او تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «معنا و چیستی امامت در قرآن سنت و آثار متکلمان»، «بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت»، «عصمت امام در تاریخ تفکر امامیه تا پایان قرن پنجم»، «یادگاران ماندگار»، «بررسی دیدگاه متکلمان امامیه دربارۀ گسترۀ علم امام با تکیه بر روایات»، «سیری در مسئلۀ حدوث و قدم جهان در فلسفه اسلامی»، «اثبات و تحلیل شأن وساطت فیض امامان»، «امامت در مکتب صادق آل محمد»، «بازخوانی ادلۀ عقلی عصمت امام»، «تأملی در نظریه علامه طباطبایی در مفهوم امامت در آیه ابتلا» و «جستاری در شأن ولایت تکوینی امامان» برخی از این آثار است[۱]

پانویس

دریافت متن