خسف سفیانی
مقدمه
یکی از نشانههای حتمی ظهور، خسف سرزمین بیداء است. واژه خسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است. بیداء در لغت به معنای دشت هموار، پهناور و خالی از سکنه و آب و علف است[۱] و نام سرزمینی است بین مکه و مدینه[۲] بیداء را ذات الجیش هم میگویند. بر اساس فرمایش امام صادق (ع) در مسیر مکه به مدینه نماز در سه مکان مکروه است: ذات الجیش، ذاتالسلاسل و وادی ضَجنان[۳]. وادی ضجنان معروف است و درگیریهایی در آن جا وجود داشته است. هر سه وادی محل خسف دجال است؛ و مکروه بودن نماز در این مکانها، یا بدان لحاظ است که این سه مکان محل نزولِ غضب و انتقام الهی هستند و یا ممکن است به لشکر دجال کاری نداشته و عده دیگری در این مکانها فرو روند.
منطقه بیداء و ذات الجیش دو خسف دارد؛ یکی: خسف سفیانی و دیگری: خسف دجال[۴].
خسف سفیانی
منظور از خسف سفیانی این است، پس از آنکه سپاه سفیانی به قصد ترور امام مهدی عازم مکه میشود، میانه راه و در منطقه بیداء، منادی آسمانی ندا داده و به زمین، دستور فرو بلعیدن لشکر سفیانی را میدهد. این لشکر در زمین فرو میرود و به جز دو یا سه نفر کسی از آنها زنده نمیماند و این در زمان ظهور یا قبل از ظهور قائم (ع) است. این رخداد حادثهای اعجازآمیز است که با ارادۀ خداوندی و دخالت نیروهای غیبی انجام میپذیرد[۵].
خسف در آخرالزمان
یکی از عذابهایی که در دوران آخرالزمان پیش بینی شده و به وقوع خواهد پیوست "خسف" است. خسف یعنی فرورفتن در زمین. در امتهای پیشین این عذاب روی داده است و قرآن کریم نیز به آن اشاره میکند. قارون که یکی از ثروتمندان بنیاسرائیل بود و با حضرت موسی(ع) دشمنی میکرد، با تمام داراییاش به زمین فرو رفت[۶]. در تفسیر آیه ﴿لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ﴾[۷] آمده است: در امت آخرالزمان نیز مانند امتهای پیشین، عذابهایی که آنان گرفتار آمدهاند رخ خواهد داد[۸].
درباره اینکه چرا بعضی از مردم به این عقوبت الهی گرفتار خواهند شد، روایات مختلف است. برخی گناهان چون زنا و همجنسگرایی را عامل وقوع این عذاب دانستهاند و برخی روایات گناهان دیگری را. رسول خدا(ص) سوگند یاد نمود و فرمود: به آن خدایی که مرا به حق بر شما مبعوث فرمود زندگی دنیا پایان نپذیرد مگر زمانی که گروهی از مردم به واسطه برخی گناهان) دچار خسف و مسخ و سنگباران از آسمان شوند[۹].
در روایت دیگری میفرماید: گروهی به باد سرخ رنگی از سوی شرق گرفتار شوند و این به واسطه رواج همجنسگرایی در میان آنان است و عدهای از آنان مسخ شوند و تعدادی به زمین فرو خواهند رفت.
در روایتی حضرت گناهانی چون نوشیدن شراب و نواختن موسیقی و گواهی ناحق و رباخواری و زنان رقاص و... را عامل وقوع خسف در امت خویش معرفی مینمایند[۱۰]. در روایتی یکی از نشانههای ظهور را خسف در یکی از روستاهای شام (سوریه) به نام "جابیّه" دانسته است[۱۱]. امیرالمؤمنین(ع) در حدیثی فرمود که قبل از قیام سفیانی در شام، روستایی در دمشق به نام حرستا به زمین فرو خواهد رفت[۱۲]. رسول خدا(ص) در روایتی خسف را یکی از نشانههای دهگانه پیش از ظهور یاد مینمایند و از خسفهایی در مشرق و مغرب و جزیرة العرب نام میبرد و در روایتی دیگر میفرماید که از اعراب، قبایلی به زمین فرو خواهند رفت.
در روایتی دیگر حضرت فرمود زمانی که زنان رقاصه و نواختن موسیقی و نوشیدن شراب فراوان شود، خسف و مسخ و سنگباران روی خواهد داد[۱۳]. رسول خدا(ص) چهار بلا به زوراء فرود خواهد آمد که یکی از آنها خسف است[۱۴].
پرسش مستقیم
- خسف بیداء که از نشانههای حتمی ظهور است چیست؟ (پرسش)
- سرزمین بیدا در چه مکانی واقع شده است؟ (پرسش)
- سپاه بیدا چه هویتی دارند؟ (پرسش)
- حادثه خسف بیدا چه اهمیتی دارد؟ (پرسش)
- آیا خسف بیدا در قرآن ذکر شده است؟ (پرسش)
- خسف بیدا در منابع شیعی و اهل سنت چگونه بیان شده است؟ (پرسش)
- خسف بیدا در منابع فقهی چگونه بیان شده است؟ (پرسش)
- گونههای خسف بیدا در روایات چیست؟ (پرسش)
- سپاه خسف بیدا به کدام سمت حرکت میکند؟ (پرسش)
- هدف سپاه خسف بیدا از حرکت خود چیست؟ (پرسش)
- ماجرای خسف بیدا چیست؟ (پرسش)
- خسف بیداء در چه زمان و مکانی خواهد بود؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج ۱، ص ۵۴۸.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ماده خسف و بیداء.
- ↑ «الصَّلَاةُ تُكْرَهُ فِي ثَلَاثَةِ مَوَاطِنَ مِنَ الطَّرِيقِ الْبَيْدَاءِ وَ هِيَ ذَاتُ الْجَيْشِ وَ ذَاتِ الصَّلَاصِلِ وَ ضَجْنَان»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 3، ص 389.
- ↑ ر.ک: مهدیپور، علی اکبر، در آستانه ظهور؛ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۹۸؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۱۱ ـ ۲۱۲ و درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۳۰؛ طبسی، نجمالدین، سفیانی، ص۱۰۹ـ۱۱۱.
- ↑ ر.ک: آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانههای حتمی ظهور، ص۲۱۱ ـ ۲۱۳؛ طبسی، نجمالدین، سفیانی، ص۱۰۹ـ۱۱۱.
- ↑ سوره قصص، آیه۸۱.
- ↑ «که شما از حالی به حالی دیگرگون میشوید» سوره انشقاق، آیه ۱۹.
- ↑ بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۳۱.
- ↑ یأتی، ص۲۹۸.
- ↑ یأتی، ص۲۰۴ و ۲۰۵.
- ↑ غیبت نعمانی، ۲۸۰.
- ↑ ر.ک: حرستا. غیبت نعمانی، ص۳۰۵ و اثبات اثبات الهداة، ج ۳، ص۷۳۰، ح ۶۹.
- ↑ یأتی، ص۲۰۳ و کنز العمال، ص۲۶۰.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۳۳.