علم معصوم به همه حقایق قرآن

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۶ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۱۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث علم معصوم است. "علم معصوم به همه حقایق قرآن" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل علم معصوم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

باطن قرآن و علم امامان به بطن قرآن

  • یکی از معتبرترین خاستگاه علوم اهل بیت (ع)، قرآن کریم است. این کتاب آسمانی، سرچشمۀ تمامی احکام شریعت و مهم‌ترین منبع علوم و معارف اسلامی است،[۱] لیکن همه کس نمی‌تواند به عمق و باطن آن دست یابد و حقایق علمی آن را کشف کند. براساس برخی آیات مانند ﴿﴿وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ[۲]»[۳] و نیز، برخی روایات از قبیل «مَا يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يَدَّعِيَ أَنَّ عِنْدَهُ جَمِيعَ الْقُرْآنِ كُلِّهِ ظَاهِرِهِ وَ بَاطِنِهِ غَيْرُ الْأَوْصِيَاء[۴][۵]، روشن می‌شود پس از پیامبر اکرم (ص) مفسران آگاه به همه معانی و معارف قرآن، منحصر به امیرمؤمنان (ع) و یازده امام پس از ایشان است[۶] و به اجماع شیعه این علم از علومی است که لازم است امام از آن برخوردار باشد.[۷] البته، بارها خود امامان معصوم (ع) نیز، تصریح کرده اند که علم خود را نسل به نسل از نبی اکرم(ص) گرفته‌اند و علم نبی اکرم(ص) هم چیزی جز، علم قرآن کریم نیست.[۸] از طرفی هم، یکی از معتبرترین خاستگاه علوم اهل‌ بیت (ع)، قرآن کریم است که هر کسی نمی‌تواند به عمق و باطن آن برسد و حقایق علمی آن را کشف کند؛ چون بعد از پیامبر اکرم (ص)، تنها اهل بیت (ع) به همه قرآن از جمله ظاهر و باطن آن آشنا هستند[۹].

دلیل قرآنی

  • دو دلیل بر ادعای علم امام(ع) به همه حقایق قرآن اقامه شده است: دلیل قرآنی و دلیل روایی. اما، دلیل قرآنی از قبیل ﴿﴿وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ[۱۰]»[۱۱] و ﴿﴿قُلْ كَفى بِاللَّهِ شَهيداً بَيني وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتاب[۱۲]»[۱۳] که در آنها مراد از "الراسخون" و ﴿﴿مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتاب اهل بیت(ع) معرفی شده‌اند.[۱۴]

دلیل روایی

  • روایات دربارۀ علم امامان (ع) به حقایق قرآن فراوان است؛[۱۵] مانند:
  1. امام رضا (ع) می‌فرمایند: «هیچ اختلاف و نزاعی وجود ندارد که حلال و حرام قرآن و به طور کلی قرآن تمام و کمال نزد ائمه است»[۱۶]
  2. امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند:[۱۷] «هیچ آیه از قرآن بر پیامبر خدا (ص) نیامد مگر آنکه آن را بر من خوانده و املا نمود و من آن را با خط خود نوشتم؛ پیامبر (ص) تأویل، تفسیر، ناسخ، منسوخ، محکم، متشابه و عام و خاص آن را به من آموخت.»[۱۸]
  3. و امام باقر (ع) می‌فرمایند: «هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند از ظاهر و باطن قرآن به طور کامل آگاه است، مگر اوصیا و جانشینان پیامبر.»[۱۹]

نتیجه‌گیری

  • از مطالب بیان شده می‌توان استنباط کرد که:
  1. علم امامان معصوم (ع) عین علم پیامبر اکرم (ص) است؛[۲۰]
  2. پیامبر اکرم(ص) مفسر و مبین واقعی قرآن کریم بوده و بعد از ایشان، امامان معصوم(ع) تفسیر، تأویل و بیان حقایق قرآن کریم را بر عهده دارند؛
  3. این علم از سنخ علوم موهوبی بوده و از تعلیمات غیبی و الهامات باطنی سرچشمه گرفته و با هدایت‌های پیامبر و تأییدات ویژه خدای متعال از حقایق قرآنی آگاه می‌شوند نه اینکه، خود علم غیب باشد. درضمن، علم به همه حقایق قرآن کریم از قبیل علوم اکتسابی نیست که در معرض فراموشی یا خطا باشد.[۲۱]

منابع

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع علم غیب معصوم

منبع‌شناسی جامع علم معصوم به همه حقایق قرآن

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک. عظیمی، محمد صادق، سیر تطور موضوع گستره علم امام در کلام اسلامی، ص ۱۷۱؛ اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص ۷۵ و ۷۶
  2. سورۀ آل عمران، آیۀ ۷
  3. ر.ک. اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص۷۵ و ۷۶
  4. «هیچ کس را یارای این سخن نیست که ادعا کند تمامی قرآن از ظاهر و باطن آن نزد اوست مگر اوصیاء » ر.ک. کلینی، محمد بن یعقوب, الکافی، ج ۱، ص ۲۸۶، ح ۲
  5. ر.ک. بابایی، علی اکبر، اهل بیت پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷
  6. ر.ک. بابایی، علی اکبر، اهل بیت پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۳۴
  7. ر.ک. اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص ۷۵ و ۷۶
  8. ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها
  9. ر.ک. عظیمی، محمد صادق، سیر تطور موضوع گستره علم امام در کلام اسلامی، ص ۱۷۱
  10. سورۀ آل عمران، آیۀ ۷
  11. ر.ک. اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص ۷۵ و ۷۶؛ بابایی، علی اکبر، اهل بیت پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷
  12. سورۀ رعد، آیۀ ۴۳
  13. ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها؛ بابایی، علی اکبر، اهل بیت پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷؛ عباس نقوی، سید نسیم، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص۴۰؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۳۴
  14. ر.ک. اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص ۷۵ و ۷۶؛ ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها؛ بابایی، علی اکبر، اهل بیت پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷؛ عباس نقوی، سید نسیم، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص۴۰؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۳۴
  15. ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها؛ بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۲، ذیل آخرین آیه سوره رعد، حدیث ۱۶؛ تفتازانی، مسعود بن عمر، مختصرالمعانی، ص ۷۷؛ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج ۴، باب ۱۰، ح ۵؛ ص ١٢٨، ح ٣؛ ص ۱۹۳، ح ١؛ ص ۱۹۴، ح ١؛ ص ۲۱۲، ح ۲؛ ج ۱، ص ۴۸؛ ج ۱، ص ۲۰۴؛ ج ۱، ص ۳۷؛ ج ۱، ص ۳۰۱؛ عظیمی، محمد صادق، سیر تطور موضوع گستره علم امام در کلام اسلامی، ص ۱۷۱
  16. ر.ک. اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص ۷۵ و ۷۶
  17. صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج 1، ص ۱۹۸
  18. ر.ک. عظیمی، محمد صادق، سیر تطور موضوع گستره علم امام در کلام اسلامی، ص ۱۷۱
  19. ر.ک. عظیمی، محمد صادق، سیر تطور موضوع گستره علم امام در کلام اسلامی، ص ۱۷۱
  20. ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها
  21. ر.ک. عباس نقوی، سید نسیم، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص۴۰؛ عظیمی، محمد صادق، سیر تطور موضوع گستره علم امام در کلام اسلامی، ص ۱۷۱