چه کسانی از تولد امام مهدی اطلاع یافته‌اند؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۵۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

چه کسانی از تولد امام مهدی اطلاع یافته‌اند؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / آشنایی با امام مهدی / معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی) / ولادت امام مهدی
مدخل اصلیابراهیم بن ادریس

چه کسانی از تولد امام مهدی اطلاع یافته‌اند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

ابراهیم امینی
آیت الله ابراهیم امینی، در کتاب «دادگستر جهان» در این‌باره گفته است:

«درعین‌حال که از اول بنا بوده تولد فرزند امام حسن عسکری (ع) مخفی بماند باز هم جماعتی از ثقات و نزدیکان آنحضرت، آن کودک را مشاهده نموده به وجودش شهادت داده‌اند، از باب نمونه:

  • از کسانیکه در هنگام تولد حضرت صاحب الامر (ع) حضور داشته و جریان را مفصلا شرح داده حکیمه خاتون دختر امام محمد تقی و عمه امام حسن عسکری است. اجمال داستان این است: حکیمه خاتون می‌گوید: روزی به خانه امام حسن (ع) مشرف شدم، شبانگاه که شب نیمه شعبان سال (۲۵۵) بود وقتی خواستم به منزلم مراجعت کنم، امام حسن فرمود: عمه جان امشب در خانه ما باش، زیرا ولی خدا و جانشین من در این شب متولد خواهد شد. پرسیدم از کدام کنیزانت؟ فرمود: از سوسن. پس هرچه در سوسن جستجو نمودم آثاری از حمل ندیدم. بعد از افطار و ادای نماز با سوسن در یک اطاق خوابیدیم طولی نکشید که از خواب بیدار شدم و در فرمایشات امام حسن تفکر می‌نمودم. بعدا مشغول نماز شب شدم، سوسن هم از خواب برخاسته نماز شب را به جای آورد. نزدیک سپیده‌دم شد اما از وضع حمل خبری نبود. داشتم در صحت وعده امام حسن تردید می‌نمودم که از اطاقش فرمود: عمه جان شک نکن که وقت تولد فرزندم نزدیک شده است. ناگهان احوال سوسن را متغیر دیدم از جریان پرسیدم فرمود: احساس ناراحتی شدیدی در خود می‌کنم. من به تهیه مقدمات و وسائل وضع حمل مشغول شدم و خودم قابلگی او را برعهده گرفتم.

طولی نکشید که ولی خدا پاک و پاکیزه به دنیا آمد، در همان حال امام حسن فرمود: عمه جان فرزندم را بیاور، وقتی کودک را به نزدش بردم او را در بغل گرفته زبان مبارکش را بر چشمان آن کودک مالید، بلافاصله باز شد. سپس زبانش را بر دهان و گوش آن نوزاد کشید و دست بر سرش مالید. پس آن کودک به سخن آمده به تلاوت قرآن مشغول شد. بعدا کودک را به من داد و فرمود: به نزد مادرش ببر. کودک را نزد مادرش بردم و به منزل خودم برگشتم. در روز سوم نیز به خانه امام حسن مشرف شدم و ابتدائا بقصد دیدار نوزاد به حجره سوسن رفتم اما کودک را ندیدم، پس خدمت امام حسن مشرف شدم ولی خجالت کشیدم از احوال نوزاد سؤال نمایم. امام حسن ابتداءا فرمود: عمه جان فرزندم در پناه خدا غایب شده است، هنگامی که من از دنیا رفتم و دیدی شیعیانم اختلاف دارند جریان ولادت فرزندم را به شیعیان مورد وثوق خبر بده اما باید آن قضیه مخفی بماند زیرا فرزندم غایب خواهد شد[۱].

این جماعت از ثقات اصحاب و خویشان و نزدیکان و خدام امام حسن عسکری (ع) بوده‌اند که فرزند آن‌جناب را در کودکی دیده و به وجودش‌ شهادت داده‌اند. وقتی شهادت این گروه را با اخبار پیغمبر و ائمه اطهار ضمیمه کنیم به وجود فرزند امام حسن (ع) یقین حاصل می‌شود»[۲۱].

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱.حجت الاسلام و المسلمین زهادت؛
حجت الاسلام و المسلمین عبدالمجید زهادت، در کتاب «معارف و عقاید ۵» در این‌باره گفته است:

«ولادت امام مهدی (ع) و نیز امامت ایشان پس از امام یازدهم توسط برخی افراد نیز به بیت امام حسن عسکری (ع) گزارش شده است. در این قسمت به برخی از این گزارش‌ها اشاره می‌کنیم:

  1. حکیمه خاتون (عمه امام عسکری (ع)): حکیمه دختر امام جواد (ع) و عمه امام حسن عسکری (ع)، از زنان والا مقام نزد امامان (ع) بوده است. وی به دستور مستقیم امام عسکری (ع)، در شب ولادت حضرت مهدی (ع) حضور داشت و بخش فراوانی از روایات آن حضرت، از سوی این بانوی بزرگوار نقل شده است. در گزارش‌های مربوط به این بانوی بزرگوار، علاوه بر بیان جریان ولادت امام مهدی (ع) به لطایف دیگری نیز اشاره شده است که نشانه درک بالا و عمق معرفت این بانوی والا مقام است.[۲۲]
  2. ابوالادیان: وی یکی از خدمتکاران خانه امام حسن عسکری (ع) بود که از جمله وظایف او، تصدی امور نامه‌های آن حضرت و بردن آنها به شهرهای مختلف بود. او یکی از کسانی است که حضور آشکار و نماز خواندن حضرت مهدی (ع) بر پیکر مبارک امام حسن عسکری (ع) را ذکر کرده است. این دیدار عام به شکلی، اعلام عمومی ولادت و نیز امامت امام مهدی (ع) را به همراه دارد. او می‌گوید: فتقدم جعفر بن علي ليصلي عليه أخيه، فلما هم بالتكبير خرج صبي بوجهه سمرة بشعره قطط بأسنانه تفليج فجبذ برداء جعفر بن علي و قال: تأخر يا عم فأنا أحق بالصلاة علي أبي فتأخر جعفر و قد اربد وجهه و اصفر فتقدم الصبي و صلى عليه.[۲۳]
  3. ابونصر طریف: این شخص نیز از موالیان امام حسن عسکری (ع) بود که توفیق دیدار خود با امام مهدی (ع) را به این صورت گزارش کرده است: دخلت علي صاحب الزمان فقال: علي بالصندل الأحمر؛ فأتيته به؛ ثم قال: أ تعرفني؟ قلت: نعم؛ فقال: من أنا؟ فقلت: أنت سيدي و ابن سيدي؛ فقال؛ ليس عنى هذا سألتك؛ قال طريف فقلت: جعلني الله فداك فبين لي؛ قال: أنا خاتم الأوصياء و بي يدفع الله عزوجل البلاء عني أهلي و شيعتي.[۲۴]»[۲۵].
۲. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛
آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:

«"حسین بن الحسن العلوی" از جمله کسانی است که از تولد امام مهدی (ع) اطلاع یافته و از آن خبر داده است[۵۷]»[۵۸].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  1. غیبت شیخ، ص ۱۴۱؛ ۱۴۲.
  2. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۲۹۲؛ اثبات الوصیة، ص ۱۹۷.
  3. اثبات الهداة، ج ۶، ص ۴۳۱.
  4. منتخب الاثر، ص ۳۴۳.
  5. اثبات الهداة، ج ۶، ص ۴۳۳.
  6. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۲۰.
  7. اثبات الهداة، ج ۶، ص ۴۳۲.
  8. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳.
  9. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵.
  10. اثبات الهداة، ج ۶، ص ۳۱۱.
  11. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۲۰.
  12. اثبات الهداة، ج ۶، ص ۴۲۵.
  13. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۶.
  14. ینابیع المودة باب ۸۲.
  15. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۳۴۴. اثبات الوصیه، ص ۱۹۸.
  16. ینابیع المودة باب ۸۲.
  17. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۳۲۳. ینابیع المودة باب ۸۲.
  18. بحار الانوار، ج ۵۲ صفحه ۷۸ و ۸۶.
  19. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۸ اثبات الوصیة، ص ۱۹۷.
  20. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۳۵۶. اگر می‌خواهید در موضوع تولد حضرت صاحب الامر (ع)، اطلاعات بیشتری به‌دست آورید بکتاب «تبصرة الولی فیمن رأی القائم المهدی» تألیف علامه محقق سید هاشم بحرانی و کتاب بحار الانوار، ج ۵۱ باب ۱ و، ج ۵۲ باب ۱۷ و ۱۹ مراجعه نمایید.
  21. امینی، ابراهیم، دادگستر جهان، ص ۱۰۵ -۱۰۹.
  22. ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۴۲۶.
  23. کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۴۷۵؛ جعفر بن علیّ پیش رفت تا بر برادرش نماز گزارد و چون خواست تکبیر گوید کودکی گندم گون با گیسوانی مجعّد و دندان‌های پیوسته بیرون آمد و ردای جعفر بن علیّ را گرفت و گفت: ای عمو! عقب برو که من به نماز گزاردن بر پدرم سزاوارترم. و جعفر با چهره‌ای رنگ پریده و زرد عقب رفت. آن کودک پیش آمد و بر او نماز گزارد.
  24. کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۴۴۱؛ بر صاحب الزّمان وارد شدم فرمود: برایم صندل سرخ بیاور، برایش آوردم، سپس فرمود: آیا مرا میشناسی؟ گفتم: آری، فرمود: من کیستم؟ گفتم: شما آقای من و فرزند آقای من هستید، فرمود: از این نپرسیدم، طریف گوید: گفتم: فدای شما شوم، برایم بیان کنید، فرمود: من خاتم الأوصیاء هستم و خدای تعالی به واسطه من بلا را از خاندان و شیعیانم برطرف می‌کند.
  25. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، جلد ۲ ص ۱۰۷.
  26. بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۵؛ ارشاد، مفید، ص ۳۳۰.
  27. همان، ج ۵۲، ص ۱۴؛ غیبة طوسى، ص ۱۶۳.
  28. موعودنامه، ص ۵۴.
  29. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵؛ ارشاد مفید، ص ۳۳۰.
  30. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۴۸۰.
  31. ارشاد مفید، ص ۳۳۰؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵.
  32. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۰۳.
  33. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵؛ ارشاد مفید، ص ۳۳۰.
  34. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۰۰.
  35. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵؛ ارشاد مفید، ص ۳۳۰.
  36. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۰۸.
  37. ارشاد مفید، ص ۳۲۰؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵.
  38. کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۸۹؛ غیبة طوسی، ص ۱۴۸.
  39. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵.
  40. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ۵۱۰.
  41. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵؛ ارشاد مفید، ص ۳۳۰.
  42. کشف الغمه، ج ۲، ص ۴۹۹.
  43. روزگار رهایی، ج ۱، ص ۱۶۰ و ۱۶۵.
  44. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۷۶.
  45. مکیال المکارم، ج ۱، ص ۲۴۶.
  46. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۶۰۷.
  47. ارشاد مفید، ص ۳۳۰؛ غیبة طوسی، ص ۱۶۲؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۳۳۱.
  48. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۶۱۷.
  49. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۱۰۴-۱۱۴.
  50. کمال الدین، ج ۲، ص ۴۳۰؛ غیبة طوسی، ص ۱۳۹؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵.
  51. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۷۳۱.
  52. روزگار رهایی، ج ۱، ص ۱۶۲.
  53. کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۱۷؛ منتخب الاثر، ص ۳۵۶؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵.
  54. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۷۸۳.
  55. ارشاد مفید، ص ۳۳۰؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵.
  56. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۷۸۴.
  57. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵؛ ارشاد مفید، ص ۳۳۰.
  58. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۲۷۷.
  59. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵؛ ارشاد مفید، ص ۳۳۰
  60. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۳.
  61. کمال الدین، ج ۲، ص ۱۰۴-۱۱۴؛ ارشاد مفید، ص ۳۳۰.
  62. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۳.