خزانه‌داری علم الهی در حدیث
این مدخل زیرشاخهٔ بحث خزانه‌داری علم الهی است. خزانه‌داری علم الهی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خزانه‌داری علم الهی در حدیث - خزانه‌داری علم الهی در کلام اسلامی - مقام خزانه‌داری علم الهی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ائمه (ع)، نگهبان دانش خداوند هستند و آن را مانند گنجی پر بها، پاس می‌دارند. از برخی روایات چنین برداشت می‌شود، امامان (ع) خزانه‌دار علم خدا و صندوق وحی او و حجت رسا بر همۀ کسانی هستند که زیر آسمان و روی زمین‌اند. خداوند ائمه (ع) را پس از پیامبر (ص)، به بخشی از علومی که نزد ذات مقدّسش هست واقف ساخته و آنها گنجینه‌دار این علومند و علومی را در اختیار ایشان قرار داده که در اختیار احدی از مردم قرار نداده است؛ زیرا این تعبیر که آنان خزانه‌دار و نگهدارنده علم خداوند هستند تنها در مورد اهل بیت (ع) به کار رفته است[۱].
روایات خزانه دار بودن اهل بیت (ع)
در این زمینه روایات بسیاری از امیرالمؤمنین و امام سجاد و امام صادق (ع) وارد شده است، در کتاب بحارالانوار حدود ۱۶ روایت[۲] و در کتاب کافی هم حدود نه روایت[۳] نقل شده است.[۴] برخی از این روایات عبارت‌اند از:
- امام صادق (ع) به عبدالله بن ابی یعفور می‌‌فرماید: "به راستی خدا یگانه است، یگانگی پیرایه اوست، در کار خود یکتاست، آفریدگانی را آفرید و آنها را برای این کار سنجیده و اندازه گرفت، ای پسر یعفور ما آنانیم، ما در میان بندگانش حجت‌های خدائیم و خزانه‌دار علم او هستیم و قائم بر این کاریم"[۵].[۶]
- در روایتی دیگر امام صادق (ع) فرمودند: "ما را در آسمان و زمینش خزانه‌داران خود ساخت، درخت برای ما سخن گفت و به وسیله عبادت ما خدای عزوجل پرستش شد و اگر ما نبودیم خداپرستیده نمی‌شد"[۷].[۸]
- امام باقر (ع) فرمودند: "ماییم خزانه‌های علم خداوند و ماییم مفسران حقیقی وحی الهی"[۹].[۱۰]
- ابوحمزۀ ثمالی نقل میکند امام باقر (ع) در تفسیر آیه ﴿صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ﴾[۱۱] میفرمایند: "منظور علی (ع) است، همانا خداوند علی (ع) را خزانه‌دار خویش بر هر آنچه در آسمان‌ها و هر آنچه در زمین است و امین خود بر آنها قرار داده است"[۱۲].[۱۳]
- در حدیث قدسی آمده است، خداوند به رسول خدا (ص) فرمود: "در میان جانشینان بعد از تو سنت تو و سنت پیامبران پیش از تو قرار دارد. آنان خزانه‌داران علم من بعد از تو هستند"[۱۴].[۱۵]
- در روایتی امام باقر (ع) فرمودند: "به خدا سوگند، ما گنجوران خدا در آسمان و زمین هستیم، نه بر زر و سیم که گنجوران علم اویم"[۱۶].[۱۷]
- امام مهدی (ع) هم در وصف اهل بیت (ع) می‌‌فرماید: "خداوند اهل بیت را گنجوران دانش خود و ودیعت‌داران حکمت خویش قرار داده است"[۱۸].[۱۹]
- امام حسن عسکری (ع) نیز میفرمایند: "ما گنجینه‌های حضرت حق در دنیا و آخرت هستیم"[۲۰].[۲۱]
برداشت‌هایی از روایات
از روایات مذکور در باب خزان العلم بودن اهل بیت (ع) نکاتی برداشت می‌شود که به برخی از آنها اشاره می‌شود:
- چیزی که در خزینه، حفظ و نگهداری می‌شود ممکن است به دیگران برسد و آنان نیز بهره‌مند گردند، لکن چون در اختیار خازن و کلیددار است حساب و برنامه‌ای دارد، همانند چشمه جوشان نیست که معمولاً از اختیار انسان خارج است و هر کسی می‌تواند به آن دسترسی پیدا کند، بلکه اولاً در اختیار خود خازن و نگهبانی است که هرگاه بخواهد، از آن استفاده میکند، ثانیا از دسترسی و دست برد دیگران خارج است و ثالثاً هر مقدار که خود خزانه‌دار بخواهد، به دیگران می‌دهد بدون اینکه از اختیار و کنترل او خارج شود[۲۲].
- امامان (ع) به خازنین تشبیه شده‌اند و خازن باید کاملا امین باشد و چون امامان (ع) خازن علم پروردگار هستند، پس مورد اطمینان و وثوق او هستند و این فضیلت بزرگی است.
- علم در رأس تمام فضائل انسان است؛ زیرا به برکت علم، خدا و رسول شناخته می‌شوند و به واسطۀ علم، انسان از جهل و ضلالت خلاص می‌شود و به برکت علم دین را می‌شناسد و بالاخره به سبب علم خیر دنیا و آخرت حاصل می‌گردد پس عالم افضل است و هر کس از این نعمت بیشتر برخوردار گردد به همان نسبت فضیلت و شرف او بیشتر می‌شود پس کسانی که خازن علم‌اند یعنی دارای تمام علوم هستند افضل از دیگران هستند؛ لذا امامان (ع) افضل از تمام افراد و بلکه از تمام ملائکه‌اند چون هیچ مخلوقی غیر از اهل بیت (ع) خازن تمام علوم نیست[۲۳].
- لازمۀ آنکه کسی خازن چیزی باشد، این است که بر آن علم داشته باشد و اگر تصور شود کسی خازن «مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ» است، معنایش آن است که در همۀ عوالم، خازن همۀ موجودات است و لازمه‌اش عالم بودن به همۀ اشیاء است. بنابراین، این روایات، دلالت التزامی بر عمومیت علم امامان (ع) می‌نمایند[۲۴].
- تعبیر خزانه‌دار، به این نکته اشاره دارد که این علوم، علوم ذاتی اهل بیت (ع) نیستند؛ بلکه ایشان خزانه‌داران علوم خداوند هستند[۲۵].
پرسش‌های وابسته
منابع
مظفر، محمد حسین، پژوهشی در باب علم امام
خاتمی، سید احمد، امامان گنجینه‌های علم خداوند
مهدی‌فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن
محقق فرید، محمد مهدی، مفتاح الأسرار فی علم الأئمة الأطهار
حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر
طهرانی، عباس، دین و وجدان
نمازی شاهرودی، علی، علم غیب
بخارایی‌زاده، سید حبیب، علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت
هاشمی، سید علی، علم امام تام یا محدود- زرین جویی، عین الله، مسئله علم امام در آثار دانشمندان معاصر شیعی
جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان
نقوی، سید محمد تقی، شرح زیارت جامعه کبیره
حسینی، سید مجتبی، مقامات اولیاء- داداش‌زاده، داوود، علم امام در کتاب کافی و شروح آن
پانویس
- ↑ ر.ک: مظفر، محمد حسین، پژوهشی در باب علم امام، ص۶۷؛ نمازی شاهرودی، علی، علم غیب، ص۱۳۰؛ طهرانی، عباس، دین و وجدان، ص۲۸۶ ـ ۲۸۹؛ حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر، ج ۲، ص۱۲۶ ـ ۱۳۳؛ خاتمی، سید احمد، امامان گنجینه‌های علم خداوند؛ محمدی ری‌شهری، محمد، شرح زیارت جامعه کبیره، ص۷۶ الی ۸۲؛ هاشمی، سید علی، علم امام تام یا محدود؛ مهدی‌فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن؛ محقق فرید، محمد مهدی، مفتاح الأسرار فی علم الأئمة الأطهار، ص۶۴، پاورقی شماره ۲۹.
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج ۲۶، ص۱۰۵.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص۱۹۲.
- ↑ ر.ک: نمازی شاهرودی، علی، علم غیب، ص۱۳۰؛ هاشمی، سید علی، علم امام تام یا محدود.
- ↑ «إِنَّ اللَّهَ وَاحِدٌ مُتَوَحِّدٌ بِالْوَحْدَانِیَّةِ مُتَفَرِّدٌ بِأَمْرِهِ فَخَلَقَ خَلْقاً فَقَدَّرَهُمْ لِذَلِکَ الْأَمْرِ فَنَحْنُ هُمْ یَا ابْنَ أَبِی یَعْفُورٍ فَنَحْنُ حُجَجُ اللَّهِ فِی عِبَادِهِ وَ خُزَّانُهُ عَلَی عِلْمِهِ وَ الْقَائِمُونَ بِذَلِک»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص۱۹۳.
- ↑ ر.ک: نمازی شاهرودی، علی، علم غیب، ص۱۳۰؛ مهدی‌فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن.
- ↑ «وَ جَعَلَنَا خِزَانَةً فِی سَمَائِهِ وَ أَرْضِهِ وَ لَنَا نَطَقَتِ الشَّجَرَةُ وَ بِعِبَادَتِنَا عُبِدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَوْلَانَا مَا عُبِدَ اللَّه»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص۱۹۳.
- ↑ ر.ک: نمازی شاهرودی، علی، علم غیب، ص۱۳۰؛ هاشمی، سید علی، علم امام تام یا محدود.
- ↑ «نَحْنُ خُزَّانُ عِلْمِ اللَّهِ وَ نَحْنُ تَرَاجِمَةُ وَحْیِ اللَّهِ»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص۱۹۲.
- ↑ ر.ک: زرین جویی، عین الله، مسئله علم امام در آثار دانشمندان معاصر شیعی، ص۵۱ ـ ۵۴.
- ↑ «راه خداوندی که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از آن اوست» سوره شوری، آیه ۵۳.
- ↑ «عَنْ أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) فِی قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی(صِراطِ اللَّهِ الَّذِی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ) یَعْنِی عَلِیّاً إِنَّهُ جَعَلَ عَلِیّاً خَازِنَهُ عَلَی مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ مِنْ شَیْءٍ وَ ائْتَمَنَهُ عَلَیْهِ أَلا إِلَی اللَّهِ تَصِیرُ الْأُمُور»؛ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج ۱، ص۱۰۶.
- ↑ ر.ک: بخارایی زاده، سید حبیب، علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت، ص۱۷۷.
- ↑ «قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی اسْتِکْمَالُ حُجَّتِی عَلَی الْأَشْقِیَاءِ مِنْ أُمَّتِکَ مِنْ تَرْکِ وَلَایَةِ عَلِیٍّ وَ الْأَوْصِیَاءِ مِنْ بَعْدِکَ فَإِنَّ فِیهِمْ سُنَّتَکَ وَ سُنَّةَ الْأَنْبِیَاءِ مِنْ قَبْلِکَ وَ هُمْ خُزَّانِی عَلَی عِلْمِی مِنْ بَعْدِک»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص۱۹۳.
- ↑ ر.ک: هاشمی، سید علی، علم امام تام یا محدود
- ↑ «وَاللّهِ إنّا لَخُزّانُ اللّهِ فِی سَمائِهِ وَ أرضِهِ، لا عَلی ذَهَبٍ وَلا عَلی فِضَّةٍ إلّا عَلی عِلْمِهِ»؛ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۱۲۳ ـ ۱۲۴؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار ج ۲۶، ص۱۰۵؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص۱۹۲.
- ↑ ر.ک: مهدی‌فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن؛ داداش‌زاده، داوود، علم امام در کتاب کافی و شروح آن، ص۶۱.
- ↑ «وجعلهم خزان علمه ومستودع حکمته»؛ احتجاج طبرسی، ج ۲، ص۵۳۸؛ الغیبة طوسی، ص۲۸۷.
- ↑ ر.ک: مهدی‌فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن.
- ↑ «نَحْنُ خُزَّانُ اَللَّهِ فِی اَلدُّنْیَا وَ اَلْآخِرَةِ»؛ بحارالانوار، ج ۲۵، ص۳۳۶.
- ↑ ر.ک: حسینی، سید مجتبی، مقامات اولیاء، ص۴۵.
- ↑ ر.ک. جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ص۱۷۶ ـ ۱۷۹
- ↑ ر.ک: نقوی، سید محمد تقی، شرح زیارت جامعه کبیره، ص۴۵ ـ ۵۰.
- ↑ ر.ک: بخارایی زاده، سید حبیب، علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت، ص۱۷۷؛ ر.ک. هاشمی، سید علی، علم امام تام یا محدود.
- ↑ ر.ک: جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ص۱۷۶ ـ ۱۷۹؛ هاشمی، سید علی، علم امام تام یا محدود.