ماجرای خوابیدن امام علی در بستر پیامبر چه بود؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
ماجرای خوابیدن امام علی در بستر پیامبر چه بود؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ امام علی
مدخل اصلیامام علی
تعداد پاسخ۱ پاسخ

ماجرای خوابیدن امام علی در بستر پیامبر چه بود؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث امام علی است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امام علی مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ به این پرسش

محمدی ری‌شهری

آیت‌الله محمد محمدی ری‌شهری در کتاب «گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (ع)» در این باره گفته است:

«خدای متعال می‌فرماید: "و از مردم، کسی است که جان خود را در طلب رضایت خدا به معرض فروش می‌نهد، و خداوند به بندگانش مهربان است"[۱]. مشرکان بر ستمگری خود افزوده بودند و شکنجه و اختناق را به اوج رسانده، دامنه آزار مسلمانان را بسی گسترده بودند. پیامبر (ص) به "هجرت" فرمان داد. بدین سان، مسلمانان برای رهایی از جور و ستم مشرکان، راهی یثرب شدند. این حرکت، مشرکان را به وحشت انداخت؛ زیرا آنان در این اندیشه بودند که اگر جمعیتی عظیم در یثرب گِرد آیند و پیامبر (ص) نیز به آنان ملحق شود، برای آنها، و کاروان‌های تجارتی آنان، بزرگ‌ترین تهدید خواهد بود. از این رو، تصمیم گرفتند علیه پیامبر خدا که هنوز در مکه بود، به جِد، چاره‌اندیشی کنند و کار را یکسره سازند. بدین ترتیب، گِرد هم آمدند و در رایزنی با هم، پیشنهاد "اخراج" و "حبس" را کارا ندانستند و بر کشتن پیامبر خدا، هم‌داستان شدند. پیامبر (ص) با پیک وحی، از توطئه شوم مشرکان آگاه گشت و مأمور شد که از مکه خارج شود: "... هنگامی که کافران برایت نیرنگ کردند تا تو را در بند کشند و یا بکشند و یا آواره‌ات سازند، و آنان مکر می‌کردند و خدا هم مکر می‌کرد، و خداوند، بهترینِ مکر کنندگان است"[۲].

مشرکان، خانه پیامبر خدا را محاصره کردند، تا پیامبر (ص) از خانه بیرون نرود و چون آهنگ بیرون رفتن کرد، با شمشیر به دستانِ مشرک روبه‌رو شود و کار، یکسره گردد. پیامبر (ص) به علی (ع) پیشنهاد کرد که آن شب در بستر وی بخوابد. علی (ع) پرسید: [اگر چنین کنم،] تو سالم خواهی ماند؟. پیامبر (ص) پاسخ داد: "آری". و علی (ع) با اعلام آمادگی برای کشته شدن در بامداد و به هنگام رویارویی با مشرکان، از این پیشنهاد استقبال کرد[۳] و بر این موهبت عظیم، سجده شکر به جا آورد[۴].

علی (ع)، بُرد یمانی سبز رنگی را که پیامبر خدا به هنگام خواب به روی خود می‌کشید، بر روی خود افکند و با اطمینان در بستر پیامبر خدا آرمید. علی (ع)، شهامت خود را در حد اعلا نشان داد و آن‌گاه که بدون سلاح، بدن خود را در معرض شمشیرهای آخته قرار داد، شجاعت را معنا کرد. شجاعتی این‌گونه، منحصر به امام علی (ع) است. این ایثار شگفت، کروبیان را به تحسین وا داشت. خداوند به این نمایش شگفتِ از خودگذشتگی بر فرشتگان بالید و این آیه کریم را برای جاودانه کردن این منقبت فرو فرستاد: "و از مردم، کسی است که جان خود را در طلب رضایت خدا به معرض فروش می‌نهد، و خداوند به بندگانش مهربان است ..."[۵]. پس از آن شب، علی (ع) به غار ثور می‌رفت و مایحتاج پیامبر (ص) و همراهش را بدانها می‌رساند. پیامبر (ص)، علی (ع) را به ادای امانت‌ها سفارش کرد و خود، رهسپار مدینه شد. پس از آن، علی (ع)، به همراه مادرش فاطمه بنت اسد و فاطمه (س)، دختر پیامبر خدا و فاطمه دختر زبیر، از مکه خارج شد و آهنگ یثرب کرد. قریش از این حرکت آگاه شدند و چون سوارانی به تعقیبش فرستادند و خواستند جلوی وی را بگیرند، با برخورد شجاعانه وی روبه‌رو شدند و ناکام بازگشتند. پیامبر (ص) در محله قبا به انتظار علی (ع) نشسته بود و چون علی (ع) به ایشان ملحق شد، همگی به سوی یثرب حرکت کردند.

  • تاریخ دمشق‌- به نقل از ابو رافع-: علی (ع)، پیامبر (ص) را هنگامی که در غار بود، تدارک می‌کرد و غذا برایش می‌بُرد و سه شتر برایشان کرایه کرد: برای پیامبر (ص) وابو بکر و نیز راهنمایشان ابن اریقط. و پیامبر (ص) او را به جای خود گذاشت تا خانواده‌اش را در پی او [از مکه‌] خارج کند. پس پیامبر (ص)‌] بیرون آمد و به علی (ع) فرمان داد که امانت‌های او را برگردانَد و سفارش‌هایی را که به پیامبر خدا شده بود، به جای آورَد و اموالی را که به امانتْ نزد او بود، [به صاحبان آنها] برسانَد. پس علی (ع) همه امانت‌ها را [به صاحبانش‌] برگردانید. پیامبر (ص)‌ به وی فرمان داد که در شب بیرون آمدنش در بستر او بخوابد و فرمود: "قریش تا تو را می‌بینند، سراغ مرا نمی‌گیرند". پس علی (ع) بر بستر پیامبر (ص) خوابید و قریش به بستر پیامبر (ص) می‌نگریستند و مردی را بر آن می‌دیدند که گمان می‌کردند پیامبر (ص) است، تا آن که صبح شد و دیدند که او علی (ع) است. پس گفتند: اگر محمد بیرون رفته بود، علی را هم با خود می‌بُرد. پس خدای عز و جل با نشان دادن علی (ع)، آنان را از جستجوی پیامبر (ص) باز داشت و سراغ پیامبر (ص) را نگرفتند. پیامبر (ص) به علی (ع) فرمان داد که در مدینه به او ملحق شود. بدین ترتیب، علی (ع) پس از آن که خانواده پیامبر خدا را خارج کرد، به دنبال پیامبر (ص)، روانه شد و شب‌ها راه می‌پیمود و روزها پنهان می‌شد تا به مدینه رسید. و چون خبر آمدن علی (ع) به پیامبر (ص) رسید، فرمود: "علی را برایم فرا بخوانید". گفته شد: ای پیامبر خدا! نمی‌تواند راه برود. پس پیامبر (ص) نزدش آمد و چون او را دید، در گردنش آویخت و از [دیدن‌] ورم پاهایش که خون از آنها چکه می‌کرد، دلش سوخت و گریست. پس آب دهانش را در دست خود انداخت و پاهای علی (ع) را مسح کرد و برای سلامتش دعا کرد. علی (ع) تا زمان شهادتش از پاهایش ناراحتی ندید[۶]»[۷].

پرسش‌های وابسته

  1. امام علی در چه زمان و مکانی متولد شد؟ (پرسش)
  2. نسب امام علی چیست؟ (پرسش)
  3. پدر امام علی کیست؟ (پرسش)
  4. مادر امام علی کیست؟ (پرسش)
  5. نام‌های امام علی چیستند؟ (پرسش)
  6. کنیه‌های امام علی چیستند؟ (پرسش)
  7. القاب امام علی چیستند؟ (پرسش)
  8. ویژگی‌های جسمانی امام علی چه بود؟ (پرسش)
  9. امام علی در چه وضعیتی پرورش یافت؟ (پرسش)
  10. همسران امام علی چه کسانی بودند؟ (پرسش)
  11. نام فرزندان امام علی چیست؟ (پرسش)
  12. امام علی چگونه پیامبر را در تبلیغ یاری می‌کرد؟ (پرسش)
  13. امام علی بت‌های کعبه را چگونه شکست؟ (پرسش)
  14. ماجرای خوابیدن امام علی در بستر پیامبر چه بود؟ (پرسش)
  15. نقش امام علی در جنگ بدر چه بود؟ (پرسش)
  16. نقش امام علی در جنگ احد چه بود؟ (پرسش)
  17. نقش امام علی در جنگ بنی نضیر چه بود؟ (پرسش)
  18. نقش امام علی در جنگ بنی قریظه چه بود؟ (پرسش)
  19. نقش امام علی در جنگ خندق چه بود؟ (پرسش)
  20. نقش امام علی در صلح حدیبیه چه بود؟ (پرسش)
  21. نقش امام علی در جنگ خیبر چه بود؟ (پرسش)
  22. نقش امام علی در فتح مکه چه بود؟ (پرسش)
  23. نقش امام علی در جنگ حنین چه بود؟ (پرسش)
  24. مأموریت‌های مهم امام علی چه بود؟ (پرسش)
  25. نقش امام علی در جنگ تبوک چه بود؟ (پرسش)
  26. دعای پیامبر در حق امام علی چه بود؟ (پرسش)
  27. چه کسانی در روزهای پایانی عمر پیامبر خاتم حضور داشتند؟ (پرسش)

پانویس

  1. بقره، آیه ۲۰۷.
  2. انفال، آیه ۳۰.
  3. الأمالی، طوسی، ص ۴۴۷، ح ۹۹۸.
  4. الأمالی، طوسی، ص ۴۶۵، ح ۱۰۳۱.
  5. بقره، آیه ۲۰۷.
  6. تاریخ دمشق، ج ۴۲، ص ۶۸، ح ۸۴۱۶.
  7. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۵۱-۵۳.