مسجد النبی در فقه اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث مسجد النبی است. مسجد النبی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مسجد النبی در تاریخ اسلامی - مسجد النبی در فقه اسلامی - مسجد النبی در معارف و سیره رضوی - مسجد النبی در معارف مهدویت - پرسش مرتبط ندارد

مسجد النبی: مسجد رسول خدا(ص) در مدینه

فضیلت مسجد النبی

مسجد النبی پس از مسجدالحرام با فضیلت‌ترین مسجد است. بنابر آنچه در روایات آمده است: «ثواب یک رکعت نماز در آن معادل هزار رکعت یا ده هزار رکعت نماز در دیگر مساجد جز مسجد الحرام است».

روضة مسجد النبی؛ یعنی محدوده میان قبر مطهر و منبر رسول خدا(ص) از با فضیلت‌ترین جاهای مسجد است. در روایتی از پیامبر اعظم(ص) آمده است: «میان خانه محل دفن پیامبر و منبر من باغی از باغ‌های بهشت است زیاد نماز گزاردن در مسجد النبی؛ به‌ویژه در روضه مستحب و بر آن تأکید شده است.

احکام

داخل شدن در مساجد برای عبور و نه توقف بر جنب، حائض و نفساء جایز است؛ لیکن در خصوص مسجد الحرام و مسجد النبی داخل شدن، حتی برای عبور و بدون توقف نیز حرام است و اگر کسی در آن محتلم شود باید تیمم کند و فوری بیرون رود.

به قول مشهور خوابیدن در مساجد مکروه است. این کراهت در مسجد الحرام و مسجد النبی شدید‌تر است. غسل کردن برای دخول در مسجد النبی مستحب است. اعتکاف در مسجد النبی به اتفاق صحیح است.

از برخی نقل شده که مسجد النبی و دیگر مشاهد مشرفه در این حکم که اگر بزهکاری به آنجا پناهنده شود، نباید متعرض او شوند؛ بلکه در غذا و آب بر او سخت می‌گیرند تا بیرون رود ملحق به حرم هستند.

مسافر در چهار شهر (مکه، مدینه کوفه و کربلا) میان تمام و قصر خواندن نماز مخیّر می‌باشد؛ هرچند تمام خواندن افضل است. در تعیین محدوده چهار مکان یاد شده اختلاف است محدوده مورد اتفاق عبارت است از مسجد الحرام، مسجد النبی، مسجد کوفه و حائر مقدس حسینی.

منابع

1. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت