خطبه قیام: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۱

مقدمه

حضرت مهدی(ع)‏ پس از ظهور و پیش از قیام خطبه‌‏ای ایراد خواهد کرد. امام باقر(ع) فرمود: "قائم، هنگام ظهور در مکه است. پشت به بیت الله الحرام تکیه داده چنین ندا کند: ای مردم! ما از خدا یاری می‏‌طلبیم و از مردمی که دعوت ما را اجابت کنند. ما اهل بیت پیامبرتان، محمد هستیم و سزاوارترین مردم به خدا و به محمد(ص)، هر کس درباره آدم با من احتجاج کند، باید بداند که من نزدیک‌‏ترین کس به آدمم. هر کس درباره نوح(ع) با من به گفت‏وگو برخیزد، بداند که من سزاوارترین کس به نوحم. هرکس درباره ابراهیم(ع) با من احتجاج کند، بداند که شایسته‌‏ترین مردمان به ابراهیم‌ام. هر کس در مورد محمد (ص) با من محاجه نماید، بداند که من نزدیک‏‌ترین مردمان به محمدم. هر کس درباره پیامبران با من گفت ‏و گو کند، من سزاوارترین مردمان به پیامبرانم. آیا خدای تعالی در کتاب خویش نمی‌‏فرماید: ﴿إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِن بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ﴾^[۱]. من بازمانده آدم، ذخیره‌‏ای از نوح(ع)، برگزیده‏ای از ابراهیم(ع) و انتخاب شده‌‏ای از محمد(ص) هستم. بدانید هرکس در کتاب خدا با من به‏ احتجاج برخیزد، من سزاوارترین مردم به کتاب خدا هستم. بدانید هر کس در سنّت رسول خدا با من محاجّه نماید، من به سنّت رسول خدا سزاوارترینم. شما را به خدا سوگند! هر کس سخن را امروز بشنود، به دیگری که حاضر نیست برساند. به حق خدا و حق پیامبرش و به حق خودم که حق من بر شما، حق قرابت من به پیامبر خدا است از شما می‌‏خواهم مرا یاری نمایید و برابر کسانی که به ما ظلم کردند، از ما حفاظت کنید. ما را بیم دادند و به ما ستم کردند و ما را از دیار و فرزندانمان راندند. بر ما جور نمودند و حقمان را سلب کردند و اهل باطل بر ما دروغ بستند. خدا را؛ خدا را؛ ما را در نظر آورید، ما را رها نکنید و یاریمان کنید که خدای تعالی شما را یاری خواهد نمود"^[۲].

البته در بیانات نورانی معصومان(ع) خطبه‌‏های دیگری نیز به آن حضرت نسبت داده شده است^[۳].

پرسش مستقیم

اولین سخنانی که امام بعد از ظهور می‌‏فرمایند چیست؟ (پرسش)

پرسش‌های وابسته

منابع

سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت

پانویس

↑ خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد؛ سوره آل عمران، آیه: ۳۳ - ۳۴.
↑ نعمانی، الغیبة، باب چهاردهم، حدیث ۶۷
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۱۹ - ۲۲۰.

[1] خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد؛ سوره آل عمران، آیه: ۳۳ - ۳۴.

[2] نعمانی، الغیبة، باب چهاردهم، حدیث ۶۷

[3] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۱۹ - ۲۲۰.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 == مقدمه ==
-[[حضرت مهدی]]{{ع}}‏ پس از [[ظهور]] و پیش از [[قیام]] خطبه‌‏ای ایراد خواهد کرد. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[قائم]]، هنگام ظهور در [[مکه]] است. پشت به [[بیت اللّه الحرام]] تکیه داده چنین ندا کند: ای [[مردم]]! ما از [[خدا]] [[یاری]] می‏‌طلبیم و از مردمی که [[دعوت]] ما را [[اجابت]] کنند. ما [[اهل بیت]] پیامبرتان، [[محمد]] هستیم و سزاوارترین مردم به خدا و به محمد{{صل}}، هر کس درباره [[آدم]] با من [[احتجاج]] کند، باید بداند که من نزدیک‌‏ترین کس به آدمم. هر کس درباره نوح{{ع}} با من به گفت‏وگو برخیزد، بداند که من سزاوارترین کس به نوحم. هرکس درباره [[ابراهیم]]{{ع}} با من احتجاج کند، بداند که شایسته‌‏ترین [[مردمان]] به ابراهیم‌ام. هر کس در مورد [[محمد]] {{صل}} با من [[محاجه]] نماید، بداند که من نزدیک‏‌ترین مردمان به محمدم. هر کس درباره [[پیامبران]] با من گفت ‏و گو کند، من سزاوارترین مردمان به پیامبرانم. آیا [[خدای تعالی]] در کتاب خویش نمی‌‏فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِن بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref> خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد؛ سوره آل عمران، آیه: ۳۳ - ۳۴.</ref>. من بازمانده آدم، ذخیره‌‏ای از نوح{{ع}}، برگزیده‏ای از ابراهیم{{ع}} و [[انتخاب]] شده‌‏ای از محمد{{صل}} هستم. بدانید هرکس در [[کتاب خدا]] با من به‏ احتجاج برخیزد، من سزاوارترین مردم به کتاب خدا هستم. بدانید هر کس در [[سنّت]] [[رسول خدا]] با من [[محاجّه]] نماید، من به سنّت رسول خدا سزاوارترینم. شما را به خدا [[سوگند]]! هر کس سخن را امروز بشنود، به دیگری که حاضر نیست برساند. به [[حق خدا]] و [[حق]] پیامبرش و به حق خودم که حق من بر شما، [[حق]] [[قرابت]] من به [[پیامبر خدا]] است از شما می‌‏خواهم مرا یاری نمایید و برابر کسانی که به ما [[ظلم]] کردند، از ما [[حفاظت]] کنید. ما را [[بیم]] دادند و به ما [[ستم]] کردند و ما را از [[دیار]] و فرزندانمان راندند. بر ما [[جور]] نمودند و حقمان را سلب کردند و [[اهل باطل]] بر ما [[دروغ]] بستند. [[خدا]] را؛ خدا را؛ ما را در نظر آورید، ما را رها نکنید و یاریمان کنید که [[خدای تعالی]] شما را [[یاری]] خواهد نمود"<ref> نعمانی، الغیبة، باب چهاردهم، حدیث ۶۷</ref>.
+[[حضرت مهدی]]{{ع}}‏ پس از [[ظهور]] و پیش از [[قیام]] خطبه‌‏ای ایراد خواهد کرد. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[قائم]]، هنگام ظهور در [[مکه]] است. پشت به [[بیت الله الحرام]] تکیه داده چنین ندا کند: ای [[مردم]]! ما از [[خدا]] [[یاری]] می‏‌طلبیم و از مردمی که [[دعوت]] ما را [[اجابت]] کنند. ما [[اهل بیت]] پیامبرتان، [[محمد]] هستیم و سزاوارترین مردم به خدا و به محمد{{صل}}، هر کس درباره [[آدم]] با من [[احتجاج]] کند، باید بداند که من نزدیک‌‏ترین کس به آدمم. هر کس درباره نوح{{ع}} با من به گفت‏وگو برخیزد، بداند که من سزاوارترین کس به نوحم. هرکس درباره [[ابراهیم]]{{ع}} با من احتجاج کند، بداند که شایسته‌‏ترین [[مردمان]] به ابراهیم‌ام. هر کس در مورد [[محمد]] {{صل}} با من [[محاجه]] نماید، بداند که من نزدیک‏‌ترین مردمان به محمدم. هر کس درباره [[پیامبران]] با من گفت ‏و گو کند، من سزاوارترین مردمان به پیامبرانم. آیا [[خدای تعالی]] در کتاب خویش نمی‌‏فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِن بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref> خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد؛ سوره آل عمران، آیه: ۳۳ - ۳۴.</ref>. من بازمانده آدم، ذخیره‌‏ای از نوح{{ع}}، برگزیده‏ای از ابراهیم{{ع}} و [[انتخاب]] شده‌‏ای از محمد{{صل}} هستم. بدانید هرکس در [[کتاب خدا]] با من به‏ احتجاج برخیزد، من سزاوارترین مردم به کتاب خدا هستم. بدانید هر کس در [[سنّت]] [[رسول خدا]] با من [[محاجّه]] نماید، من به سنّت رسول خدا سزاوارترینم. شما را به خدا [[سوگند]]! هر کس سخن را امروز بشنود، به دیگری که حاضر نیست برساند. به [[حق خدا]] و [[حق]] پیامبرش و به حق خودم که حق من بر شما، [[حق]] [[قرابت]] من به [[پیامبر خدا]] است از شما می‌‏خواهم مرا یاری نمایید و برابر کسانی که به ما [[ظلم]] کردند، از ما [[حفاظت]] کنید. ما را [[بیم]] دادند و به ما [[ستم]] کردند و ما را از [[دیار]] و فرزندانمان راندند. بر ما [[جور]] نمودند و حقمان را سلب کردند و [[اهل باطل]] بر ما [[دروغ]] بستند. [[خدا]] را؛ خدا را؛ ما را در نظر آورید، ما را رها نکنید و یاریمان کنید که [[خدای تعالی]] شما را [[یاری]] خواهد نمود"<ref> نعمانی، الغیبة، باب چهاردهم، حدیث ۶۷</ref>.
 البته در بیانات [[نورانی]] [[معصومان]]{{عم}} خطبه‌‏های دیگری نیز به آن حضرت نسبت داده شده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۱۹ - ۲۲۰.</ref>.