کشف و شهود: تفاوت میان نسخه‌ها

# از [[امام رضا]]{{ع}} نقل شده است که ما وقتی فردی را می‌بینیم، [[حقیقت ایمان]] يا نفاقش را می‌شناسیم<ref>ر.ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۱۲۰ و ۲۸۸؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۵۵۵. سند این دو روایت، صحیح است.</ref>.<ref>[[سید علی هاشمی (زاده ۱۳۵۲)|هاشمی، سید علی]]، [[ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی (کتاب)|ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی]]، ص۲۷۰ ـ ۲۷۴.</ref>

اهل معرفت برای کشف و شهود، اقسام و مراتب مختلفی ذکر کرده‌اند و [[کشف]] را به دو قسم (صوری و [[معنوی]]) تقسیم کرده‌اند:

# کشف صوری: در این کشف، صورت و [[تمثل]] از راه حواس پنج‌گانه رخ می‌دهد و مکاشِف در این حال، صورتی را مشاهده می‌کند؛ چنان‌که در [[رؤیا]] نیز نوعی تمثل و [[احساس]] وجود دارد<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۰۷ ـ ۱۰۸؛ آملی، جامع الاسرار، ۴۶۲ ـ ۴۶۵.</ref>. کشف صوری به سه صورت اتفاق می‌افتد: برطرف‌ شدن موانع و حجاب‌های طبیعی؛ ظاهر شدن [[حقیقت]] به صورت مثالی برای فرد؛ صاحب کشف به [[قوّت]] نفس خویش، حقیقت را صورتی می‌دهد و به صورت مثالی پیش خود حاضر می‌کند.