غیب در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پرسش‌های وابسته== +== پرسش‌های وابسته ==))
خط ۱۱: خط ۱۱:
در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ}} آمده است که [[غیب]] سه روز است: روز [[رجعت]]، روز [[قیامت]] و [[روز قیام]] [[قائم]] {{ع}}<ref>الزام الناصب، ج ۲، ص ۳۴۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۱۹.</ref>.
در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ}} آمده است که [[غیب]] سه روز است: روز [[رجعت]]، روز [[قیامت]] و [[روز قیام]] [[قائم]] {{ع}}<ref>الزام الناصب، ج ۲، ص ۳۴۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۱۹.</ref>.


==پرسش‌های وابسته==
== پرسش‌های وابسته ==
{{مدخل‌های وابسته}}
{{مدخل‌های وابسته}}
*[[نام‌های امام مهدی چیستند؟ (پرسش)]]
*[[نام‌های امام مهدی چیستند؟ (پرسش)]]

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۳۷

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون غیب است. "غیب" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل غیب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

"غیب" از نام‌های حضرت مهدی (ع) است که در قرآن ذکر شده است.

روایت شده است از حضرت صادق (ع) که فرمودند: در آیه شریفه ﴿هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ * الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ...[۱] متقین شیعیان علی بن ابی طالب (ع) هستند، و اما غیب، او غایب است و شاهد بر این، قول خداوند تبارک و تعالی است که فرمود: ﴿وَيَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ"[۲] یعنی برآمدن آن غیب از آیات خداوندی است[۳].

در تفسیر آیه شریفه ﴿الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ آمده است که غیب سه روز است: روز رجعت، روز قیامت و روز قیام قائم (ع)[۴][۵].

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. سوره بقره، ۲ و ۳.
  2. می‌گویند چرا فرو فرستاده نشده برای او آیتی از پروردگارش‌؟ پس بگو نیست غیب، مگر خدای را. پس منتظر باشید به درستی که من با شما از منتظرانم؛ سوره یونس، ۲۰.
  3. نجم الثاقب، باب دوم.
  4. الزام الناصب، ج ۲، ص ۳۴۰.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۱۹.