حفظ

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

حفظ در قرآن - حفظ در فقه اسلامی - حفظ در فقه سیاسی

معناشناسی حفظ

معنای لغوی

مراعات ‌کردن چیزی، حفاظت‌ کردن، مراقبت، نگهبانی، غفلت‌ نکردن.

﴿هَذِهِ بِضَاعَتُنَا رُدَّتْ إِلَيْنَا وَنَمِيرُ أَهْلَنَا وَنَحْفَظُ أَخَانَا﴾.

معنای اصطلاحی

مفهوم حفظ با موضوعات و موارد مختلف معانی متعددی دارد و در یک تقسیم کلّی سه مصداق کلی دارد:

1. قوه حافظه که هیأتی نفسانی است و تفهم به آن امکان‌پذیر است؛
2. حفظ ‌کردن چیزی در ذهن به معنای ضد فراموشی؛
3. کاربرد و کارکرد این قوه که به اعتبار موارد و موضوعات متفاوت است.

از جمله مواردی که در آیات قرآنی وارد شده است، حفظ مال ﴿وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ﴾، یعنی مراقبت از تلف، حفظ امانت ﴿وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ﴾، خیانت‌ نکردن، حفظ صلات ﴿حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَى﴾. جلوگیری از فوت نماز...؛ لذا حفظ به اقتضای حال هر چیزی امر خاصی را می‌طلبد.

منابع

1. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم