عصمت پیامبران در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پرسش مرتبط = عصمت (پرسش) | | پرسش مرتبط = عصمت (پرسش) | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
در مناظره‌ای که [[مأمون]] تشکیل داده بود سؤالات متعددی درباره [[عصمت پیامبران]] مطرح شد و [[امام رضا]]{{ع}} همه شبهاتی را که با توجه به ظاهر بعضی از [[آیات قرآن]] درباره [[عصمت انبیاء]] وجود داشت جواب دادند. از ابتدای این [[حدیث]] و با توجه به اقراری که مأمون و علمای [[اهل سنت]] از امام رضا{{ع}} درباره [[اعتقاد به عصمت]] [[انبیاء]] گرفتند معلوم می‌شود در بین اهل سنت معروف و مشهور بوده که [[ائمه]] به عصمت انبیاء [[اعتقاد]] دارند<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۱۹۵؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۵۳۵؛ الاحتجاج، ج۲، ص۴۲۶؛ التوحید، ص۴ و ۱۲۱؛ النور المبین، ص۱۴؛ تفسیر القمی، ج۲، ص۱۱۹؛ نورالثقلین، ج۱، ص۷۳۵.</ref>. | در مناظره‌ای که [[مأمون]] تشکیل داده بود سؤالات متعددی درباره [[عصمت پیامبران]] مطرح شد و [[امام رضا]] {{ع}} همه شبهاتی را که با توجه به ظاهر بعضی از [[آیات قرآن]] درباره [[عصمت انبیاء]] وجود داشت جواب دادند. از ابتدای این [[حدیث]] و با توجه به اقراری که مأمون و علمای [[اهل سنت]] از امام رضا {{ع}} درباره [[اعتقاد به عصمت]] [[انبیاء]] گرفتند معلوم می‌شود در بین اهل سنت معروف و مشهور بوده که [[ائمه]] به عصمت انبیاء [[اعتقاد]] دارند<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۱۹۵؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۵۳۵؛ الاحتجاج، ج۲، ص۴۲۶؛ التوحید، ص۴ و ۱۲۱؛ النور المبین، ص۱۴؛ تفسیر القمی، ج۲، ص۱۱۹؛ نورالثقلین، ج۱، ص۷۳۵.</ref>. | ||
مأمون به امام رضا{{ع}} گفت: آیا این سخن شماست که [[پیامبران]] معصوم‌اند؟ [[امام]]{{ع}} فرمودند: بله<ref>بحارالأنوار، ج۱۱، ص۷۸.</ref>. | مأمون به امام رضا {{ع}} گفت: آیا این سخن شماست که [[پیامبران]] معصوم‌اند؟ [[امام]] {{ع}} فرمودند: بله<ref>بحارالأنوار، ج۱۱، ص۷۸.</ref>. | ||
[[علی بن محمد بن جهم]] از امام رضا{{ع}} پرسید آیا شما اعتقاد به عصمت پیامبران دارید؟ امام{{ع}} فرمود: «بله» و همچنین به وی فرمودند: از [[خدا]] بترس و به پیامبران گذشته نسبت [[گناه]] مده و [[قرآن]] را [[تفسیر به رأی]] نکن؛ [[خداوند]] پیامبرانش را [[عصمت]] داده تا [[امر الهی]] در [[زمین]] تمام باشد»<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۱۷۰؛ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۷۲.</ref>. | [[علی بن محمد بن جهم]] از امام رضا {{ع}} پرسید آیا شما اعتقاد به عصمت پیامبران دارید؟ امام {{ع}} فرمود: «بله» و همچنین به وی فرمودند: از [[خدا]] بترس و به پیامبران گذشته نسبت [[گناه]] مده و [[قرآن]] را [[تفسیر به رأی]] نکن؛ [[خداوند]] پیامبرانش را [[عصمت]] داده تا [[امر الهی]] در [[زمین]] تمام باشد»<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۱۷۰؛ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۷۲.</ref>. | ||
و درباره خطای [[حضرت آدم]]{{ع}} فرمودند: «آن [[خطا]] از صغیره‌های بخشیده‌شده‌ای است که قبل از [[نزول وحی]] بر پیامبران جایز است، اما هنگامی‌که خداوند ایشان را [[انتخاب]] کرد و [[پیامبر]] قرار داد [[معصوم]] بود و هیچ [[گناه صغیره]] و کبیره‌ای را انجام نمی‌داد»<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۱۹۶.</ref>. | و درباره خطای [[حضرت آدم]] {{ع}} فرمودند: «آن [[خطا]] از صغیره‌های بخشیده‌شده‌ای است که قبل از [[نزول وحی]] بر پیامبران جایز است، اما هنگامی‌که خداوند ایشان را [[انتخاب]] کرد و [[پیامبر]] قرار داد [[معصوم]] بود و هیچ [[گناه صغیره]] و کبیره‌ای را انجام نمی‌داد»<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۱۹۶.</ref>. | ||
و درباره [[حضرت یوسف]]{{ع}} و [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ}}<ref>«و بی‌گمان آن زن آهنگ وی کرد و وی نیز اگر برهان پروردگار خویش را نمی‌دید آهنگ او می‌کرد» سوره یوسف، آیه ۲۴.</ref> فرمودند: «[[یوسف]]{{ع}} معصوم بود و معصوم [[همّت]] به گناه نمی‌کند و گناه انجام نمی‌دهد»<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۰۱؛ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۸۲؛ النورالمبین، ص۱۹۳؛ الفصول المهمة، ج۱، ص۴۴۲.</ref>. | و درباره [[حضرت یوسف]] {{ع}} و [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ}}<ref>«و بی‌گمان آن زن آهنگ وی کرد و وی نیز اگر برهان پروردگار خویش را نمی‌دید آهنگ او می‌کرد» سوره یوسف، آیه ۲۴.</ref> فرمودند: «[[یوسف]] {{ع}} معصوم بود و معصوم [[همّت]] به گناه نمی‌کند و گناه انجام نمی‌دهد»<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۲۰۱؛ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۸۲؛ النورالمبین، ص۱۹۳؛ الفصول المهمة، ج۱، ص۴۴۲.</ref>. | ||
[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} درباره پیامبران فرمودند: «[[پیامبران الهی]] [[ظلم]] نمی‌کنند و [[دستور]] به [[ظلم]] نمی‌دهند، زیرا که [[معصوم]] و مطهرند»<ref>نورالثقلین، ج۴، ص۴۵۵؛ تفسیر البرهان، ج۴، ص۶۵۴؛ تفسیرالقمی، ج۲، ص۲۳۵؛ بحارالأنوار، ج۱۴، ص۱۰۳.</ref>. و درباره [[حضرت مسیح]]{{ع}} فرمود: «[[نبوت]] را از وی [[نفی]] نمی‌کنم و او را از [[عصمت]] و کمال و [[تأیید]] خارج نمی‌سازم»<ref>امالی شیخ طوسی، ص۱۳۷.</ref>. و درباره [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: «[[رسول الله]]{{صل}} [[عبدی]] بود که [[خداوند]] او را به [[وحی]] [[اکرام]] کرد و عصمت بخشید»<ref>الصوارم المهرقة، ص۶۴.</ref>. و درباره [[آیه]] {{متن قرآن|لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ}}<ref>«تا خداوند گناه پیشین و پسین تو را بیامرزد و نعمت خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهی راست رهنمون گردد» سوره فتح، آیه ۲.</ref> فرمود: بدون اینکه [[محمد]]{{صل}} گناهی داشته باشد این آیه نازل شده است و همانا محمد{{صل}} در [[روز قیامت]] به خاطر هیچ گناهی مواخذه نمی‌شود»<ref>الاحتجاج، ص۱۱۱؛ {{متن قرآن|لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ وَيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَيَهْدِيَكَ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا}} «تا خداوند گناه پیشین و پسین تو را بیامرزد و نعمت خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهی راست رهنمون گردد» سوره فتح، آیه ۲.</ref>. و همچنین [[امام صادق]]{{ع}} درباره این آیه فرمود: «پیامبر هیچ گناهی نداشت و قصد هیچ گناهی را هم نکرد»<ref>بحارالأنوار، ج۱۷، ص۸۹.</ref>. | [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} درباره پیامبران فرمودند: «[[پیامبران الهی]] [[ظلم]] نمی‌کنند و [[دستور]] به [[ظلم]] نمی‌دهند، زیرا که [[معصوم]] و مطهرند»<ref>نورالثقلین، ج۴، ص۴۵۵؛ تفسیر البرهان، ج۴، ص۶۵۴؛ تفسیرالقمی، ج۲، ص۲۳۵؛ بحارالأنوار، ج۱۴، ص۱۰۳.</ref>. و درباره [[حضرت مسیح]] {{ع}} فرمود: «[[نبوت]] را از وی [[نفی]] نمی‌کنم و او را از [[عصمت]] و کمال و [[تأیید]] خارج نمی‌سازم»<ref>امالی شیخ طوسی، ص۱۳۷.</ref>. و درباره [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: «[[رسول الله]] {{صل}} [[عبدی]] بود که [[خداوند]] او را به [[وحی]] [[اکرام]] کرد و عصمت بخشید»<ref>الصوارم المهرقة، ص۶۴.</ref>. و درباره [[آیه]] {{متن قرآن|لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ}}<ref>«تا خداوند گناه پیشین و پسین تو را بیامرزد و نعمت خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهی راست رهنمون گردد» سوره فتح، آیه ۲.</ref> فرمود: بدون اینکه [[محمد]] {{صل}} گناهی داشته باشد این آیه نازل شده است و همانا محمد {{صل}} در [[روز قیامت]] به خاطر هیچ گناهی مواخذه نمی‌شود»<ref>الاحتجاج، ص۱۱۱؛ {{متن قرآن|لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ وَيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَيَهْدِيَكَ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا}} «تا خداوند گناه پیشین و پسین تو را بیامرزد و نعمت خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهی راست رهنمون گردد» سوره فتح، آیه ۲.</ref>. و همچنین [[امام صادق]] {{ع}} درباره این آیه فرمود: «پیامبر هیچ گناهی نداشت و قصد هیچ گناهی را هم نکرد»<ref>بحارالأنوار، ج۱۷، ص۸۹.</ref>. | ||
[[سعد بن عبدالله قمی]] می‌گوید: [[امام زمان]]{{ع}} در حالی‌که در دامن پدرش بود درباره [[پیامبران]] فرمود: «پیامبران کسانی هستند که خداوند آنها را با وحی و عصمت تأیید کرده است»<ref>الاحتجاج، ج۲، ص۲۷۳، ح۱؛ نوادر الأخبار، ص۱۱۶.</ref>. | [[سعد بن عبدالله قمی]] می‌گوید: [[امام زمان]] {{ع}} در حالی‌که در دامن پدرش بود درباره [[پیامبران]] فرمود: «پیامبران کسانی هستند که خداوند آنها را با وحی و عصمت تأیید کرده است»<ref>الاحتجاج، ج۲، ص۲۷۳، ح۱؛ نوادر الأخبار، ص۱۱۶.</ref>. | ||
[[ابلیس]] به [[حضرت یحیی]]{{ع}} گفت: «برخی از [[انسان‌ها]] مثل تو معصوم هستند و من هیچ قدرتی بر آنها ندارم»<ref>بحارالأنوار، ج۶۰، ص۲۶۵.</ref>. | [[ابلیس]] به [[حضرت یحیی]] {{ع}} گفت: «برخی از [[انسان‌ها]] مثل تو معصوم هستند و من هیچ قدرتی بر آنها ندارم»<ref>بحارالأنوار، ج۶۰، ص۲۶۵.</ref>. | ||
امام صادق{{ع}} درباره [[ابتلائات]] [[حضرت ایوب]]{{ع}} فرمود: «ایوب بدون اینکه گناهی داشته باشد [[مبتلا]] شد و همانا پیامبران [[گناه]] نمی‌کنند، زیرا معصوم هستند و مرتکب هیچ گناه کوچک و بزرگی نمی‌شوند»<ref>خصال، ج۲، ص۳۹۹؛ قصص الأنبیاء، ص۱۳۹؛ نورالثقلین، ج۳، ص۴۴۶؛ بحارالأنوار، ج۴۴، ص۲۷۵؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۶۶۳.</ref>. | امام صادق {{ع}} درباره [[ابتلائات]] [[حضرت ایوب]] {{ع}} فرمود: «ایوب بدون اینکه گناهی داشته باشد [[مبتلا]] شد و همانا پیامبران [[گناه]] نمی‌کنند، زیرا معصوم هستند و مرتکب هیچ گناه کوچک و بزرگی نمی‌شوند»<ref>خصال، ج۲، ص۳۹۹؛ قصص الأنبیاء، ص۱۳۹؛ نورالثقلین، ج۳، ص۴۴۶؛ بحارالأنوار، ج۴۴، ص۲۷۵؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۶۶۳.</ref>. | ||
[[علقمه]] از [[امام صادق]]{{ع}} درباره [[قبول شهادت]] [[روایت]] می‌کند که: «اگر [[شهادت]] [[گناهکاران]] پذیرفته نشود، فقط باید شهادت [[انبیاء]] و [[اوصیاء]] را پذیرفت، زیرا ایشان [[معصوم]] هستند»<ref>أمالی صدوق، ص۱۰۲؛ هدایة الأمه، ج۸، ص۴۳۹؛ وسائل الشیعة، ج۲۷، ص۳۹۵؛ قصص الأنبیاء، ص۲۰۳؛ بحارالأنوار، ج۱۰۱، ص۳۱۴.</ref>.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص ۲۴۴.</ref> | [[علقمه]] از [[امام صادق]] {{ع}} درباره [[قبول شهادت]] [[روایت]] می‌کند که: «اگر [[شهادت]] [[گناهکاران]] پذیرفته نشود، فقط باید شهادت [[انبیاء]] و [[اوصیاء]] را پذیرفت، زیرا ایشان [[معصوم]] هستند»<ref>أمالی صدوق، ص۱۰۲؛ هدایة الأمه، ج۸، ص۴۳۹؛ وسائل الشیعة، ج۲۷، ص۳۹۵؛ قصص الأنبیاء، ص۲۰۳؛ بحارالأنوار، ج۱۰۱، ص۳۱۴.</ref>.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص ۲۴۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۲
| خداشناسی | |
|---|---|
| توحید | توحید ذاتی • توحید صفاتی • توحید افعالی • توحید عبادی • صفات ذات و صفات فعل |
| فروع | توسل • شفاعت • تبرک • استغاثه |
| عدل الهی | |
| حُسن و قُبح • بداء • امر بین الامرین | |
| نبوت | |
| عصمت پیامبران • خاتمیت • پیامبر اسلام • معجزه • عدم تحریف قرآن | |
| امامت | |
| باورها | عصمت امامان • ولایت تكوینی • علم غیب • خلیفة‌الله • غیبت • مهدویت • انتظار فرج • ظهور • رجعت |
| امامان | امام علی • امام حسن • امام حسین • امام سجاد • امام باقر • امام صادق • امام کاظم • امام رضا • امام جواد • امام هادی • امام عسکری • امام مهدی |
| معاد | |
| برزخ • معاد جسمانی • حشر • صراط • تطایر کتب • میزان | |
| مسائل برجسته | |
| اهل‌بیت • چهارده معصوم • کرامت • تقیه • مرجعیت • ولایت فقیه | |
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عصمت پیامبران است. عصمت پیامبران از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عصمت پیامبران در قرآن - عصمت پیامبران در حدیث - عصمت پیامبران در کلام اسلامی - عصمت پیامبران در فلسفه اسلامی - عصمت پیامبران در معارف و سیره رضوی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
در مناظره‌ای که مأمون تشکیل داده بود سؤالات متعددی درباره عصمت پیامبران مطرح شد و امام رضا (ع) همه شبهاتی را که با توجه به ظاهر بعضی از آیات قرآن درباره عصمت انبیاء وجود داشت جواب دادند. از ابتدای این حدیث و با توجه به اقراری که مأمون و علمای اهل سنت از امام رضا (ع) درباره اعتقاد به عصمت انبیاء گرفتند معلوم می‌شود در بین اهل سنت معروف و مشهور بوده که ائمه به عصمت انبیاء اعتقاد دارند[۱]. مأمون به امام رضا (ع) گفت: آیا این سخن شماست که پیامبران معصوم‌اند؟ امام (ع) فرمودند: بله[۲]. علی بن محمد بن جهم از امام رضا (ع) پرسید آیا شما اعتقاد به عصمت پیامبران دارید؟ امام (ع) فرمود: «بله» و همچنین به وی فرمودند: از خدا بترس و به پیامبران گذشته نسبت گناه مده و قرآن را تفسیر به رأی نکن؛ خداوند پیامبرانش را عصمت داده تا امر الهی در زمین تمام باشد»[۳].
و درباره خطای حضرت آدم (ع) فرمودند: «آن خطا از صغیره‌های بخشیده‌شده‌ای است که قبل از نزول وحی بر پیامبران جایز است، اما هنگامی‌که خداوند ایشان را انتخاب کرد و پیامبر قرار داد معصوم بود و هیچ گناه صغیره و کبیره‌ای را انجام نمی‌داد»[۴].
و درباره حضرت یوسف (ع) و آیه ﴿وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ﴾[۵] فرمودند: «یوسف (ع) معصوم بود و معصوم همّت به گناه نمی‌کند و گناه انجام نمی‌دهد»[۶].
امیرالمؤمنین (ع) درباره پیامبران فرمودند: «پیامبران الهی ظلم نمی‌کنند و دستور به ظلم نمی‌دهند، زیرا که معصوم و مطهرند»[۷]. و درباره حضرت مسیح (ع) فرمود: «نبوت را از وی نفی نمی‌کنم و او را از عصمت و کمال و تأیید خارج نمی‌سازم»[۸]. و درباره پیامبر (ص) فرمود: «رسول الله (ص) عبدی بود که خداوند او را به وحی اکرام کرد و عصمت بخشید»[۹]. و درباره آیه ﴿لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ﴾[۱۰] فرمود: بدون اینکه محمد (ص) گناهی داشته باشد این آیه نازل شده است و همانا محمد (ص) در روز قیامت به خاطر هیچ گناهی مواخذه نمی‌شود»[۱۱]. و همچنین امام صادق (ع) درباره این آیه فرمود: «پیامبر هیچ گناهی نداشت و قصد هیچ گناهی را هم نکرد»[۱۲].
سعد بن عبدالله قمی می‌گوید: امام زمان (ع) در حالی‌که در دامن پدرش بود درباره پیامبران فرمود: «پیامبران کسانی هستند که خداوند آنها را با وحی و عصمت تأیید کرده است»[۱۳].
ابلیس به حضرت یحیی (ع) گفت: «برخی از انسان‌ها مثل تو معصوم هستند و من هیچ قدرتی بر آنها ندارم»[۱۴]. امام صادق (ع) درباره ابتلائات حضرت ایوب (ع) فرمود: «ایوب بدون اینکه گناهی داشته باشد مبتلا شد و همانا پیامبران گناه نمی‌کنند، زیرا معصوم هستند و مرتکب هیچ گناه کوچک و بزرگی نمی‌شوند»[۱۵].
علقمه از امام صادق (ع) درباره قبول شهادت روایت می‌کند که: «اگر شهادت گناهکاران پذیرفته نشود، فقط باید شهادت انبیاء و اوصیاء را پذیرفت، زیرا ایشان معصوم هستند»[۱۶].[۱۷]
منابع
پانویس
- ↑ عیون أخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۱۹۵؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۵۳۵؛ الاحتجاج، ج۲، ص۴۲۶؛ التوحید، ص۴ و ۱۲۱؛ النور المبین، ص۱۴؛ تفسیر القمی، ج۲، ص۱۱۹؛ نورالثقلین، ج۱، ص۷۳۵.
- ↑ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۷۸.
- ↑ عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۱۷۰؛ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۷۲.
- ↑ عیون أخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۱۹۶.
- ↑ «و بی‌گمان آن زن آهنگ وی کرد و وی نیز اگر برهان پروردگار خویش را نمی‌دید آهنگ او می‌کرد» سوره یوسف، آیه ۲۴.
- ↑ عیون أخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۲۰۱؛ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۸۲؛ النورالمبین، ص۱۹۳؛ الفصول المهمة، ج۱، ص۴۴۲.
- ↑ نورالثقلین، ج۴، ص۴۵۵؛ تفسیر البرهان، ج۴، ص۶۵۴؛ تفسیرالقمی، ج۲، ص۲۳۵؛ بحارالأنوار، ج۱۴، ص۱۰۳.
- ↑ امالی شیخ طوسی، ص۱۳۷.
- ↑ الصوارم المهرقة، ص۶۴.
- ↑ «تا خداوند گناه پیشین و پسین تو را بیامرزد و نعمت خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهی راست رهنمون گردد» سوره فتح، آیه ۲.
- ↑ الاحتجاج، ص۱۱۱؛ ﴿لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ وَيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَيَهْدِيَكَ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا﴾ «تا خداوند گناه پیشین و پسین تو را بیامرزد و نعمت خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهی راست رهنمون گردد» سوره فتح، آیه ۲.
- ↑ بحارالأنوار، ج۱۷، ص۸۹.
- ↑ الاحتجاج، ج۲، ص۲۷۳، ح۱؛ نوادر الأخبار، ص۱۱۶.
- ↑ بحارالأنوار، ج۶۰، ص۲۶۵.
- ↑ خصال، ج۲، ص۳۹۹؛ قصص الأنبیاء، ص۱۳۹؛ نورالثقلین، ج۳، ص۴۴۶؛ بحارالأنوار، ج۴۴، ص۲۷۵؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۶۶۳.
- ↑ أمالی صدوق، ص۱۰۲؛ هدایة الأمه، ج۸، ص۴۳۹؛ وسائل الشیعة، ج۲۷، ص۳۹۵؛ قصص الأنبیاء، ص۲۰۳؛ بحارالأنوار، ج۱۰۱، ص۳۱۴.
- ↑ سلیمانیان، مصطفی، مقامات امامان، ص ۲۴۴.