بحث:انتظار فرج چه فضیلتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جمع شدن|۳. آقای دکتر طالعی؛}}
[[پرونده:000099.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالحسین طالعی]]]]
::::::آقای دکتر '''[[عبدالحسین طالعی]]'''، در کتاب ''«[[ره‌توشه منتظران (کتاب)|ره‌توشه منتظران]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[شیخ نعمانی]] در کتاب [[غیبت]]، [[روایت]] کرده از [[علاء بن سَیابه]]، که [[ابی عبدالله]]، [[امام]] [[جعفر بن محمّد صادق]]{{ع}} فرمود: "کسی از شما که بمیرد، در حالی که [[منتظر]] این امر باشد، مانند کسی است که در خیمه‌ای باشد که از آنِ [[حضرت قائم]]{{ع}} است"<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۱، حدیث ۱۵، ص۲۰۰. کمال الدین، ص۶۴۴: {{متن حدیث|مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ عَلَى هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً كَانَ كَمَنْ هُوَ فِي الْفُسْطَاطِ الَّذِي لِلْقَائِمِ{{ع}}}}.</ref>.
::::::[[نعمانی]] از [[ابو بصیر]]<ref>"ابو بصیر، لیث بن بختری" از اصحاب سه امام بزرگوار: امام محمد باقر، امام جعفر صادق، امام موسی کاظم{{عم}} می‌باشد. علمای رجال، او را از اعلام دین و اصحاب اجماع به شمار آورده‌اند. امام صادق{{ع}} وی را حافظ دین و مورد وثوق حضرت باقر{{ع}} دانسته، به وی وعده بهشت دادند. و در روایت دیگر، "ابوبصیر" را در شمار کسانی محسوب نمودند که خداوند درباره ایشان فرموده است: {{متن قرآن|السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ}}؛ سوره واقعه، آیه ۱۰-۱۱.</ref>. [[روایت]] کرده که آن [[حضرت]] روزی فرمود: آیا شما را خبر ندهم به چیزی که [[خداوند]]، عملی را از [[بندگان]] قبول نمی‌کند، مگر به سبب آن؟ گفتیم: بلی، فرمود: {{متن حدیث|شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ}}، و [[اقرار]] به آنچه [[خداوند]] امر فرمود، و [[دوستی]] ما و [[بیزاری از دشمنان]] ما، یعنی [[ائمه]] مخصوصاً، و گردن نهادن برای ایشان، و [[ورع]] و کوشش در [[راه خدا]]، و آرامی و [[انتظار]] کشیدن برای [[قائم]]{{ع}}. آنگاه فرمود: به [[راستی]]، برای ما دولتی است که [[خداوند]]، هر وقت که خواست، آن را می‌آورد. سپس فرمود: "هر کس که خوش دارد که از [[اصحاب قائم]]{{ع}} باشد، باید [[انتظار]] کشد و به [[ورع]] و [[محاسن اخلاق]] عمل کند در حالی که او [[انتظار]] دارد. اگر (در این حال) بمیرد، و [[قائم]]{{ع}} پس از او [[خروج]] کند، برای او پاداشی است، مثل کسی که آن جناب را [[درک]] کرده باشد. پس کوشش کنید و [[انتظار]] کشید، گوارا [[باد]]، گوارا [[باد]] برای شما، ای گروه مورد [[رحمت]]"<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۱، حدیث ۱۶، ص۲۰۰. بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۰. {{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} أَنَّهُ قَالَ ذَاتَ يَوْمٍ أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَا لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِهِ فَقُلْتُ بَلَى فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ الْإِقْرَارُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ الْوَلَايَةُ لَنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَعْدَائِنَا يَعْنِي الْأَئِمَّةَ خَاصَّةً وَ التَّسْلِيمَ لَهُمْ وَ الْوَرَعُ وَ الِاجْتِهَادُ وَ الطُّمَأْنِينَةُ وَ الِانْتِظَارُ لِلْقَائِمِ{{ع}} ثُمَّ قَالَ إِنَّ لَنَا دَوْلَةً يَجِيءُ اللَّهُ بِهَا إِذَا شَاءَ ثُمَّ قَالَ مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَكَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِيئاً لَكُمْ أَيَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}.</ref>.
::::::[[شیخ صدوق]] در [[کمال الدین]]، [[روایت]] کرده که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: از [[دین]] [[ائمه]] است: [[ورع]]، [[عفت]]، [[صلاح]]، و [[انتظار]] کشیدنِ [[فرج]] آل [[محمّد]]{{عم}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، باب ۲۲، حدیث ۱، ص۱۲۲. کمال الدین، ج۲، ص۳۳۷. {{متن حدیث|قَالَ الصَّادِقُ{{ع}} مِنْ دِينِ الْأَئِمَّةِ الْوَرَعُ وَ الْعِفَّةُ وَ الصَّلَاحُ إِلَى قَوْلِهِ وَ انْتِظَارُ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ}}.</ref>.
::::::[[شیخ صدوق]]، از [[حضرت رضا]]{{ع}} [[روایت]] کرده که [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: برترینِ [[اعمال]] [[امّت]] من، [[انتظار فرج]] از [[خداوند]] عزّ و جلّ است<ref>کمال الدین، ج۲، باب ۵۵، حدیث ۳، ص۶۴۴. {{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}.</ref>.
::::::[[شیخ صدوق]] [[روایت]] کرده که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: [[منتظر]] امر ما، مانند کسی است که در [[راه خدا]]، در [[خون]] خود غلطیده باشد<ref>کمال الدین، ج۲، باب ۵۵، حدیث ۶، ص۶۴۵. {{متن حدیث|الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}.</ref>»<ref>[[عبدالحسین طالعی|طالعی، عبدالحسین]]، [[ره‌توشه منتظران (کتاب)|ره‌توشه منتظران]]، ص ۲۴-۲۶.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
==نویسنده: آقای سالاری و تکمیل کننده بهمنی==
==نویسنده: آقای سالاری و تکمیل کننده بهمنی==
==پاسخ تفصیلی==
==پاسخ تفصیلی==

نسخهٔ ‏۲۵ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۱۷

نویسنده: آقای سالاری و تکمیل کننده بهمنی

پاسخ تفصیلی

انتظار فرج در معنای عام و خاص

فضایل انتظار

انتظار، در زمرۀ عبادات

انتظار برترین عبادت

انتظار، برترین اعمال

  1. امیر المؤمنین(ع) فرمود[۲۷]: «منتظر فرج باشید و از رحمت خدا ناامید نشوید، به درستی که بهترین عمل نزد خداوند عزّ و جلّ انتظار فرج است».[۲۸]
  2. در روایت دیگر، به این توجه شده است که: انتظار فرج، از جانب خدای عزّ و جلّ است. رسول گرامی اسلام(ص) فرمودند[۲۹]: «"أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ"»[۳۰] در این حدیث، نفس انتظار ارزش نیست؛ بلکه انتظار فرج از سوی خدای عزّ و جل، از بهترین اعمال امت خوانده شده است[۳۱].
  3. امام جواد(ع) فرمودند: «برترین عمل شیعیان ما انتظار فرج است هر کس این امر را بداند و بشناسد خداوند با همین انتظار برای او فرج عطا می‌فرماید»[۳۲].[۳۳]
  4. شخصی از امیرالمؤمنین علی(ع) پرسید[۳۴]: «محبوب‌ترین کار نزد خدا چیست؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: «انتظار فرج حضرت مهدی(ع) بهترین عبادت است»[۳۵]. نکته مهم که اینجا باید به آن اشاره کنیم این است که مراد از انتظار در این روایات همان انتظار سازنده و حرکت آفرین است که از آن به انتظار مثبت تعبیر می‌شود[۳۶].

انتظار، برترین جهاد

  1. رسول گرامی اسلام(ص) فرمودند[۳۹]: «"أَفْضَلُ جِهَادِ أُمَّتِی اِنْتِظَارُ اَلْفَرَجِ"»[۴۰]
  2. یا همانند مجاهدانی که در محضر رسول خدا(ص) شمشیر زدن و با دشمنان پیکار کردند یکسان شمرده شده است: «"الْمُنْتَظِرُ الثَّانِیَ عَشَرَ مِنْهُمْ کَالشَّاهِرِ سَیْفَهُ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ یَذُبُّ عَنْهُ"»[۴۱]. همچنین امام صادق(ع) فرمودند[۴۲]: «هرکس از شما بمیرد، در حالی که منتظر این امر (ظهور مهدی(ع)) باشد، همانند کسی است که با حضرت قائم(ع) در خیمه‏‌اش بوده باشد. سپس چند لحظه‏‌ای درنگ کرده و آنگاه فرمود: نه، بلکه مانند کسی است که در خدمت آن حضرت شمشیر بزند. سپس فرمود: نه به خدا، همچون کسی است که در رکاب رسول خدا(ص) شهید شده باشد».[۴۳]
  3. منتظران ظهور چنان ارجمند خوانده شده‌اند که مردن در حال انتظار همانند حضور در رکاب مقدس قائم(ع) شمرده است[۴۴]: «"مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَی هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً لَهُ کَانَ کَمَنْ کَانَ فِی فُسْطَاطِ الْقَائِمِ"»[۴۵].
  4. در تجلیل از مقام منتظران، همین بس که انتظار آنان، هم سنگ شهادت و به خون طپیدن در راه خدا یاد شده است[۴۶]. شیخ صدوق در کتاب کمال الدین از امام صادق(ع) روایت کرده امام صادق(ع) از پدرانش نقل می‌کند فرمودند:[۴۷] «منتظر امر (حکومت) ما بسان آن است که در راه خدا در خون غلتیده باشد».[۴۸]
  5. امام باقر(ع) فرمود[۴۹]: «ثواب منتظر این امر مانند کسی است که در حال نماز و روزه باشد و کسی که در رکاب امام عصر دشمنی را از پای درآورد، ثواب ۲۰ شهید را خواهد داشت و کسی که در رکاب حضرت شهید شود، اجر ۲۵ شهید را خواهد داشت»[۵۰].

سایر فضایل انتظار فرج از کلام معصومان(ع)

  1. امام باقر(ع) ـ آنگاه که دین مورد خشنودی خداوند را تعریف می‌کند ـ پس از شمردن اموری می‌فرماید[۵۵]: «"... وَ اَلتَّسْلِیمُ لِأَمْرِنَا وَ اَلْوَرَعُ وَ اَلتَّوَاضُعُ وَ اِنْتِظَارُ قَائِمِنَا..."»[۵۶]
  2. ابوبصیر می‌گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم:[۵۷]: فدایت شوم، فرج شما کی فرامی‌رسد؟ فرمود: «گویی که تو از فرج، جنبه دنیوی آن را می‌خواهی؛ خیر، هرکس که در خط‍‌ ولایت باشد، همان انتظار فرج، برای او فرج است».[۵۸]
  3. امام صادق(ع) در روایت دیگری در فضیلت منتظران می‌‌فرمایند[۵۹]: «ای ابابصیر! خوشا به حال شیعیان قائم ما، کسانی که در غیبتش منتظِر ظهور او هستند و در حال ظهورش نیز فرمانبردار اویند. آنان اولیای خدا هستند که نه ترسی بر آنهاست و نه اندوهگین می‌شوند».[۶۰]
  4. و در ضمن حدیث مفصلی امام صادق(ع) فرمودند[۶۱]: «هرکس منتظر امر ما باشد و بر ترس و آزاری که از دشمنان ما می‌بیند صبر کند، فردای قیامت با ما خواهد بود».[۶۲]
  5. امام سجاد(ع) نیز در فضایل منتظران فرج می‌فرماید[۶۳]: «منتظران ظهور او از مردم هر زمانی برترند، زیرا خدای تعالی عقل و فهم و معرفتی به آنها عطا فرموده است که غیبت نزد آنان، به منزله مشاهده است و آنان را در آن زمان مانند مجاهدان پیش روی پیامبر خدا(ص)- که با شمشیر به جهاد برخاستند- قرار داده است. آنان مخلصان حقیقی و شیعیان راستین ما و دعوت‌کنندگان به دین خدای تعالی در نهان و آشکارند»[۶۴].
  6. پیامبر اکرم(ص) نیز فرمودند[۶۵]: «خوشا به حال کسی که درک کند قائم اهل بیت مرا در حالی که هنگام غیبت و پیش از قیامش به او اقتدا کند و دوستانش را دوست بدارد و از دشمنانش بیزاری جوید، که او از همراهان و دوستان و گرامی‌ترین امتم در روز قیامت خواهد بود».[۶۶].
  7. امام رضا(ع) فرمودند: «چقدر خوب است صبر و انتظار فرج! آیا نشنیده‌ای فرموده خدای عزوجل را که: ﴿وَارْتَقِبُواْ إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ[۶۷]، ﴿فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ[۶۸]. بنابراین بر شما باد صبر، به درستی که گشایش پس از ناامیدی می‌آید، البته آنان که پیش از شما بودند صبور‌تر از شما بودند»[۶۹].[۷۰]
  8. امام کاظم(ع) فرمودند: «خوشا به حال شیعیان ما که در دوران غیبت قائم ما به دوستی ما چنگ می‌زنند و در ولایت ما ثابت و استوار می‌مانند و از دشمنان ما برائت و بیزاری ابراز می‌کنند. آنان از ما هستند و ما نیز از آنها هستیم. آنها ما را به امامت پذیرفته‌اند و ما آنها را به عنوان شیعه پسندیده‌ایم. خوشا به حال آنها؛ خوشا به حال آنها. به خدا سوگند که آنها در روز قیامت با ما و در ردیف ما هستند»[۷۱].[۷۲]

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۵.
  2. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳.
  3. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳.
  4. «پس چشم به راه (عذاب خداوند) بدارید که من نیز باشم» سوره اعراف، آیه ۷۱.
  5. ر.ک. هراتیان، علی، انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده، ص؟؟؟.
  6. ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۵۰.
  7. ر.ک. فاکر میبدی، محمد، زمینه‌سازی ظهور حضرت ولی عصر، ص ۱۷۰-۱۷۱.
  8. ر.ک. کوثری، ابراهیم، انتظار و وظایف منتظران، ص۷.
  9. ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۳.
  10. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ص ۲۹۷؛ العمیدی، سید ثامر هاشم حبیب، در انتظار ققنوس، ص ۲۷۸.
  11. ر.ک. پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، انتظار چیست منتظر کیست؟، ص ۱۹-۲۲.
  12. ر.ک. فاضل همدانی، سید یحیی، نشانه‌های قائم آل محمد، ص ۶۴.
  13. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳.
  14. ر.ک. فاضل همدانی، سید یحیی، نشانه‌های قائم آل محمد، ص ۶۴.
  15. ر.ک. کوثری، ابراهیم، انتظار و وظایف منتظران، ص۷.
  16. سورۀ ذاریات، آیه ۵۶.
  17. «انتظار فرج عبادت است». اربلی،علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج ۲، ص ۱۰۱؛ طوسی، محمد بن حسن، امالی، ص ۴۰۵.
  18. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳؛ هراتیان، علی، انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده، ص؟؟؟.
  19. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج ۲، ص ۲۲۲.
  20. ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۳.
  21. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳.
  22. ر.ک. کوثری، ابراهیم، انتظار و وظایف منتظران، ص۷.
  23. «برترین عبادت انتظار فرج است». محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۸۷؛ ترمذی، ابو عیسی محمد، سنن، ج ۵، ص ۵۶۵.
  24. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۵۰؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، انتظار چیست منتظر کیست؟، ص ۱۹-۲۲. ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۳؛ قنبری، معصوم علی، بررسی مسألۀ انتظار ادله فوائد و نقش آن، ص ۸۷ و ۸۸؛ هراتیان، علی، انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده، ص؟؟؟.
  25. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳.
  26. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳.
  27. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳: «"انْتَظَرُوا الْفَرَجَ وَ لَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ"»
  28. ر.ک. رجالی تهرانی، علیرضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۲۴۳؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۳؛ قنبری، معصوم علی، بررسی مسألۀ انتظار ادله فوائد و نقش آن، ص ۸۷ و ۸۸.
  29. «برترین کارهای امت من، انتظار فرج از جانب خداوند است». محمد بن علی بن بابویه، عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۲، ص ۳۶ و کمال الدین وتمام النعمة، ج ۲، ص ۶۴۴؛مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۲،ص۱۲۸.
  30. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳.
  31. ر.ک. کوثری، ابراهیم، انتظار و وظایف منتظران، ص ۷.
  32. «"أَفْضَلُ أَعْمَالِ شِیعَتِنَا انْتِظَارُ الْفَرَجِ مَنْ عَرَفَ هَذَا الْأَمْرَ فَقَدْ فُرِّجَ عَنْهُ بِانْتِظَارِه"»؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۷۱.
  33. ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۵۰؛ هراتیان، علی، انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده، ص؟؟؟.
  34. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲؛ «"أَنَّهُ سَأَلَ عَنْهُ رَجُلٌ أَیُّ الْأَعْمَالِ أَحَبُّ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ انْتِظَارُ الْفَرَج‏"»
  35. ر.ک. طهماسبی بلداجی، اصغر و مرادی، فاطمه، قرآن و سبک زندگی مهدوی، ص؟؟؟. فاکر میبدی، محمد، زمینه‌سازی ظهور حضرت ولی عصر، ص ۱۷۰-۱۷۱.
  36. ر.ک. طهماسبی بلداجی، اصغر و مرادی، فاطمه، قرآن و سبک زندگی مهدوی، ص؟؟؟.
  37. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳.
  38. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳.
  39. «برترین جهاد امت من انتظار گشایش است». حرانی، ابن شعبه، تحف العقول، ص ۳۷؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۷۴، ص ۱۴۳.
  40. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۳.
  41. ر.ک. الغیبة، نعمانی، محمد بن ابراهیم، ص۹۲.
  42. ثبات الهداة، حرّ عاملی، محمد بن حسن، ج ۷، ص ۴۰؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶: «"هُوَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ کَانَ مَعَ اَلْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ ثُمَّ سَکَتَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قَالَ هُوَ کَمَنْ کَانَ مَعَ رَسُولِ اَللَّهِ"»، برقی، احمد بن محمد بن خالد، محاسن، ج ۱، ص ۱۷۳. محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۴۵؛ کمال الدین و تمام النعمه، ص ۳۳۵-۶۴۷؛ الصراط المستقیم، ج۲، ص۲۲۸.
  43. ر.ک. رجالی تهرانی، علیرضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۲۴۳؛ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۳؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۵۰؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، انتظار چیست منتظر کیست؟، ص ۱۹-۲۲؛ صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص۱۲۲ – ۱۲۳؛ موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌، ص ۷۴-۷۵.
  44. برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، ج۱، ص۱۷۳؛ محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ص۶۴۴؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۷۴، ص۱۲۶.
  45. ر.ک. صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص۱۲۲ ـ ۱۲۳؛ آهنگران، محمد رسول، بررسی مبانی ضرورت زمینه‌سازی برای ظهور موعود، ص ۱۶۸.
  46. ر.ک. صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص۱۲۲ – ۱۲۳.
  47. محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه،ج۲، ص ۶۴۵.
  48. ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۵۰؛ صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص۱۲۲ ـ ۱۲۳؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، آیین انتظار، ص ۱۹۸-۱۹۹؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۳.
  49. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول الکافی، باب الکتمان، از ابواب "الایمان و الکفر"، ح ۴. «"وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْمُنْتَظِرَ لِهَذَا الْأَمْرِ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ وَ مَنْ أَدْرَکَ قَائِمَنَا فَخَرَجَ مَعَهُ فَقَتَلَ عَدُوَّنَا کَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ عِشْرِینَ شَهِیداً وَ مَنْ قُتِلَ مَعَ قَائِمِنَا کَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِینَ شَهِیداً"»
  50. ر.ک. آهنگران، محمد رسول، بررسی مبانی ضرورت زمینه‌سازی برای ظهور موعود، ص ۱۶۸.
  51. ر.ک. فاضل همدانی، سید یحیی، نشانه‌های قائم آل محمد، ص ۶۴.
  52. ر.ک. پژوهشگران مرکز تحقیقات اسلامی، فرهنگ شیعه، ص ۱۳۶.
  53. ر.ک. فاضل همدانی، سید یحیی، نشانه‌های قائم آل محمد، ص ۶۴.
  54. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳.
  55. «... و تسلیم به امر ما، و پرهیزکاری و فروتنی، و انتظار قائم ما...». کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۲، ص ۲۳، ح ۱۳.
  56. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳.
  57. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۴۷، ص ۶۰، ج ۵۱، ص ۱۵۶. «"الْمُنْتَظِرُ لِلثَّانِی عَشَرَ مِنْهُمْ کَالشَّاهِرِ سَیْفَهُ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ(ص) یَذُبُّ عَنْه‏"»
  58. ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۵.
  59. «"... الْمُنْتَظِرُ لِلثَّانِی عَشَرَ مِنْهُمْ کَالشَّاهِرِ سَیْفَهُ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ(ص) یَذُبُّ عَنْه‏..."» محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۶، ح ۵، باب ۳۳؛ ص ۳۵۷، ح ۵۴.
  60. ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۵۰. آهنگران، محمد رسول، بررسی مبانی ضرورت زمینه‌سازی برای ظهور موعود، ص ۱۶۸. پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، انتظار چیست منتظر کیست؟، ص ۱۹-۲۲.
  61. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۳۷۲.
  62. ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۳.
  63. «"وَ الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ بِالسَّیْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَی دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً"»؛ مجلسی،محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳؛ کامل سلیمان، یوم الخلاص، ص ۲۰۳؛ طبرسی، ابوعلی فضل بن حسن، الاحتجاج، ج ۲، ص ۳۱۷؛ صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر(ع)، ص ۳۰۵.
  64. ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۵۰. فاکر میبدی، محمد، زمینه‌سازی ظهور حضرت ولی عصر، ص ۱۷۰-۱۷۱. پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، انتظار چیست منتظر کیست؟، ص ۱۹-۲۲.
  65. محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۸۶: «"طُوبَی لِمَنْ أَدْرَکَ قَائِمَ أَهْلِ بَیْتِی وَ هُوَ یَأْتَمُّ بِهِ فِی غَیْبَتِهِ قَبْلَ قِیَامِهِ وَ یَتَوَلَّی أَوْلِیَاءَهُ وَ یُعَادِی أَعْدَاءَهُ ذَلِکَ مِنْ رُفَقَائِی وَ ذَوِی مَوَدَّتِی وَ أَکْرَمُ أُمَّتِی عَلَیَّ یَوْمَ الْقِیَامَة"»
  66. ر.ک. پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، آیین انتظار، ص ۱۹۸-۱۹۹.
  67. «و شما چشم به راه باشید من نیز با شما چشم به راه خواهم بود» سوره هود، آیه ۹۳.
  68. «پس چشم به راه (عذاب خداوند) بدارید که من نیز باشم» سوره اعراف، آیه ۷۱.
  69. «""مَا أَحْسَنَ الصَّبْرَ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ارْتَقِبُوا إِنِّی مَعَکُمْ رَقِیبٌ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ فَعَلَیْکُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّهُ إِنَّمَا یَجِی‏ءُ الْفَرَجُ عَلَی الْیَأْسِ فَقَدْ کَانَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ أَصْبَرَ مِنْکُمْ"»؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۵ باب ۵۵ ح ۵.
  70. ر.ک. موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌، ص ۷۴-۷۵؛ هراتیان، علی، انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده، ص؟؟؟
  71. «"طُوبَی لِشِیعَتِنَا الْمُتَمَسِّکِینَ بِحَبْلِنَا فِی غَیْبَةِ قَائِمِنَا الثَّابِتِینَ عَلَی مُوَالاتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا أُولَئِکَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ قَدْ رَضُوا بِنَا أَئِمَّةً وَ رَضِینَا بِهِمْ شِیعَةً فَطُوبَی لَهُمْ ثُمَّ طُوبَی لَهُمْ وَ هُمْ وَ اللَّهِ مَعَنَا فِی دَرَجَاتِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ"»، سلیمان، کامل، روزگار رهایی، ج ۱، ح ۴۳۶ به نقل از کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۱۴؛ منتخب الاثر، ص ۳۱۹ و...
  72. ر.ک. هراتیان، علی، انتظار فریضه‌ای فراموش‌شده، ص؟؟؟.