آداب زیارت امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ویرایش غیرنهایی}} | {{ویرایش غیرنهایی}} | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
| خط ۳۵: | خط ۲۸: | ||
[[رده:آداب زیارت امام حسین]] | [[رده:آداب زیارت امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۱۳
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از زیرشاخه‌های بحث آداب زیارت معصوم و مرتبط با مدخل امام حسین است. "امام حسین" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
تشرف به دیدار امام معصوم چه در حال حیات و چه پس از شهادت و هنگام زیارت قبور ائمه(ع) آدابی دارد که آن را از دیدارهای معمولی جدا می‌کند رعایت طهارت، ادب، متانت، توجه، حضور قلب از جمله این آداب است.[۱][۲]
مقدمه
- زیارت قبر سید الشهدا(ع) آداب ویژه‌تری دارد، از قبیل: نماز خواندن، حاجت خواستن، بی آلایش و غمگین و غبار آلود، راه زیارت را پیمودن، پیاده رفتن، غسل زیارت کردن، تکبیر گفتن، وداع کردن.[۳]شهید ثانی در کتاب دروس، چهارده آداب برای زیارت می‌شمارد که خلاصه آنها چنین است: اول: غسل، پیش از ورود به حرم، با طهارت بودن و با لباس تمیز و خشوع وارد شدن. دوم: بر آستانه حرم ایستادن، دعا خواندن و اذن ورود‌طلبیدن. سوم: کنار ضریح مطهر ایستادن و خود را به قبر نزدیک ساختن. چهارم: رو به حرم و پشت به قبله ایستادن در حال زیارت، سپس صورت بر قبر نهادن سپس به بالای سر رفتن. پنجم: زیارت‌های وارده را خواندن و سلام گفتن. ششم: پس از زیارت، دو رکعت نماز خواندن. هفتم: پس از نماز، دعا کردن و حاجت خواستن. هشتم: کنار ضریح مقداری قرآن خواندن و ثواب آن را هدیه به امام کردن. نهم: در همه حال، حضور قلب داشتن و استغفار کردن از گناه. دهم: به نگهبانان و خادمان حرم احسان و احترام کردن. یازدهم: پس از بازگشت به خانه، دوباره به حرم و زیارت رفتن و در آخرین زیارت، دعای وداع خواندن. دوازدهم: پس از زیارت، بهتر از قبل از زیارت بودن. سیزدهم: بعد از تمام شدن زیارت، زود از حرم بیرون آمدن تا شوق، افزون‌تر شود، وهنگام خروج، عقب عقب بیرون آمدن. چهاردهم: صدقه دادن به نیازمندان آن شهر و آستانه، به‌ویژه به تنگدستان از دودمان رسول خدا احسان کردن.[۴] رعایت این آداب، قرب روحی و معنوی می‌آورد و سازندگی زیارت را افزون می‌سازد و فلسفه تشریع زیارت نیز، همین بهره‌وری از معنویات مزارات اولیاء خداست.[۵][۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بحار ج۹۷ ص ۱۲۴
- ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۲۵.
- ↑ بحار ج۹۸ ص ۱۴۰
- ↑ بحار ج۹۷ ص ۱۳۴
- ↑ در این زمینه ر.ک. زیارت به قلم مؤلف
- ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۲۵.
| زیارات خاص |  | |
|---|---|---|
| زیارات جامعه | ||
| مرتبط | ||