قسطنطنیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{مهدویت}} +{{مهدویت}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}}))
خط ۲۴: خط ۲۴:
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۲۳

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • در تعدادی از روایات آمده که حضرت پس از ظهور، قسطنطنیه را فتح می‌کند. قسطنطنیه نام قدیم شهر استانبول ترکیه است که در قرن هفتم قبل از میلاد ساخته شده و مدتی پایتخت امپراتوری روم بوده است[۱]. امام صادق (ع) می‌فرمایند: هنگامی که حضرت قائم قیام می‌کند... لشکری به قسطنطنیه می‌فرستد. چون آنان به خلیج می‌رسند، جمله‌ای بر روی پاهای خود می‌نویسند و از روی آب می‌گذرند[۲].
  • رسول خدا (ص) نیز می‌فرمایند: اگر از دنیا جز یک روز نماند، به‌طور حتم، خداوند مردی از عترت مرا می‌فرستد که همنام من است و پیشانی او می‌درخشد، او قسطنطنیه و جبل دیلم را می‌گشاید[۳]. امام باقر (ع) نیز می‌فرمایند: هنگامی که حضرت قائم قیام کند، قسطنطنیه، چین و کوه‌های دیلم را گشوده، مدت هفت سال فرمانروایی می‌کند[۴]. امام باقر (ع) در روایت دیگری می‌فرمایند: حضرت قائم، سه پرچم را برای عملیات در سه نقطه آماده می‌سازد، پرچمی را به قسطنطنیه گسیل می‌دارد و خداوند آن‌جا را برای او می‌گشاید، پرچم دیگری را[۵]...[۶].

قسطنطنیه در فرهنگنامه آخرالزمان

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. معجم البلدان، ج ۴، ص ۳۴۷.
  2. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۵.
  3. احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۲۲۹.
  4. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۵۲.
  5. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۵.
  6. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۶۳.
  7. یأتی، ص ۵۷۳.
  8. همان.
  9. ملاحم، ص ۸۲.
  10. یأتی، ص ۵۷۴.
  11. همان.
  12. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان. ص ۴۹۹.