فضائل نیمه شعبان چیست؟ (پرسش)
| فضائل نیمه شعبان چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
فضائل نیمه شعبان چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- آیت‌الله عبدالله جوادی آملی، در کتاب «امام مهدی موجود موعود» در این‌باره گفته است:
- «با تولد ولی خدا بهترین برکات بهره مردم می‌گردد، زیرا او " خَيْرُ أَهْلِ الْأَرْض"[۱] است و اثر وجودی بهترین انسان زمین تمام زمین و ساکنانش را بهره‌مند می‌سازد. ولی عصر (ع) و آخرین حجت الهی که خیر اهل الارض زمان ماست، در سحرگاه نیمه شعبان سال ۲۵۵ (ه. ق) چشم به جهان گشودند و این شب مبارک که میلاد موفور السرور آن حضرت است، احتمال دارد شب قدر نیز باشد، همانگونه که به برخی اعمال لیالی قدر در این شب نیز سفارش گردیده است[۲]. نیمه شعبان، شب مبارکی است که در فضائل شباهت بسیاری به لیالی قدر دارد و همانگونه که در برتری شبهای قدر فرموده‌اند که "فَإِنَّهَا لَيْلَةٌ آلَى اللَّهُ عَلَى نَفْسِهِ أَلَّا يَرُدَّ سَائِلًا لَهُ فِيهَا مَا لَمْ يَسْأَلْ مَعْصِيَة"[۳]. در فضیلت شب نیمه شعبان نیز نبی مکرم اسلام (ص) فرمود که خداوند در شب نیمه شعبان به اندازه موی گوسفندان قبیله بنیکلب بندگانش را میآمرزد: "يَغْفِرُ اللَّهُ لَيْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ مِنْ خَلْقِهِ بِقَدْرِ شَعْرِ مِعْزَى بَنِي كَلْبٍ"[۴] و این سخن، کنایه از فراوانی آمرزیده شدگان در آن شب مبارک است. کلام نورانی دیگری از امام صادق (ع) نشان می‌دهد نیمه شعبان نیز در حد خویش، شب قدر و واجد یکی از درجات تقدیر امور است. ایشان در برابری این سنت با لیالی مبارکه قدر فرمود:[۵]؛ همانطور که خداوند به پیامبر (ص) شب قدر مرحمت فرمود، به ما اهل بیت نیز نیمه شعبان را عطا کرد. امام باقر (ع) در پاسخ پرسشی درباره فضیلت شب نیمه شعبان فرمود که با فضیلت‌ترین شب پس از لیلة القدر شب نیمه شعبان است که خداوند در این شب فضل خویش را بر بندگانش ارزانی می‌دارد و با من و کرم خود آنان را میآمرزد، پس برای نزدیکی به خدای سبحان در این شب بکوشید چون خداوند سوگند یاد کرده است که هیچ سائلی را تا وقتی که امر ناپسند و گناهی نخواسته است محروم نگرداند:[۶]. پیامبر گرامی اسلام (ص) نیز شب نیمه شعبان به عایشه فرمود که در نیمه شعبان اجلها نوشته و ارزاق قسمت می‌گردد و خدای عز وجل در این شب بیش از موهای بزهای قبیله بنی کلب، بندگانش را میآمرزد و فرشتگان را به آسمان دنیا و از آنجا به زمین نازل می‌کند و در این نزول ابتدا در مکه فرود می‌آیند[۷]»[۸].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین محمدی اشتهاردی؛ |
|---|
|
| 2. حجت الاسلام و المسلمین فاضل لنکرانی؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ الکافی، ج ۱، ص ۴۶۷؛ من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۱۷۷.
- ↑ ر.ک: اقبال الاعمال، ص ۲۱۴.
- ↑ الامالی، طوسی، ص۲۹۷؛ وسائل الشیعه، ج ۸، ص ۱۰۶.
- ↑ فضائل الأشهر الثلاثه؛ ص۶۱؛ بحار الانوار، ج ۹۴، ص ۸۶.
- ↑ "إِنَّهَا اللَّيْلَةُ الَّتِي جَعَلَهَا اللَّهُ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ بِإِزَاءِ مَا جَعَلَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ لِنَبِيِّنَا "؛ الامالی، طوسی، ص ۲۹۷؛ مصباح المتهجد، ص۷۶۲؛ بحار الانوار، ج۹۴، ص۸۵.
- ↑ "هِيَ أَفْضَلُ لَيْلَةٍ بَعْدَ لَيْلَةِ الْقَدْرِ، فِيهَا يَمْنَحُ اللَّهُ (تَعَالَى) الْعِبَادَ فَضْلَهُ، وَ يَغْفِرُ لَهُمْ بِمَنِّهِ، فَاجْتَهِدُوا فِي الْقُرْبَةِ إِلَى اللَّهِ (تَعَالَى) فِيهَا، فَإِنَّهَا لَيْلَةٌ آلَى اللَّهُ عَلَى نَفْسِهِ أَلَّا يَرُدَّ سَائِلًا لَهُ فِيهَا مَا لَمْ يَسْأَلْ مَعْصِيَةً، وَ إِنَّهَا اللَّيْلَةُ الَّتِي جَعَلَهَا اللَّهُ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ بِإِزَاءِ مَا جَعَلَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ لِنَبِيِّنَا (ص) فَاجْتَهِدُوا فِي الدُّعَاءِ وَ الثَّنَاءِ عَلَى اللَّهِ (عَزَّ وَ جَلَّ)"؛ الامالی، طوسی، ص ۲۹۷.
- ↑ "أَ مَا تَعْلَمِينَ أَيُّ لَيْلَةٍ هَذِهِ إِنَّ هَذِهِ اللَّيْلَةَ لَيْلَةُ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ فِيهَا يُكْتَبُ آجَالٌ وَ فِيهَا تُقْسَمُ أَرْزَاقٌ وَ إِنَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَيَغْفِرُ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ مِنْ خَلْقِهِ أَكْثَرَ مِنْ عَدَدِ شَعْرِ مِعْزَى بَنِي كَلْبٍ وَ يُنْزِلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَلَائِكَتَهُ إِلَى السَّمَاءِ الدُّنْيَا وَ إِلَى الْأَرْضِ بِمَكَّةَ"؛ فضائل الأشهر الثلاثه، ص۶۲؛ بحار الانوار، ج۹۴، ص۸۹.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، ص60-61.
- ↑ توضیح المقاصد شیخ بهائی، ص ۵۳۳.
- ↑ اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۶۲.
- ↑ اقتباس از کتاب المراقبات، نوشته مرحوم حاج میرزا جواد تبریزی، ص ۷۹ به بعد. (دعاها و نمازهای دیگری نیز ذکر شده به این کتاب مراجعه شود).
- ↑ محمدی اشتهاردی، محمد، حضرت مهدی فروغ تابان ولایت، ص ۱۷-۱۹.
- ↑ سپس مرا به بقیع برد و گفت سرت را بالا ببر همانا در این شب، ابواب آسمان گشوده می‌شود و ابواب رحمت الهی، [مانند:] درب بهشت، درب بخشش، درب توبه، درب نعمت، درب فضل و احسان [برای احیا کنندگان] باز می‌گردند.
- ↑ [این شب شبی است که] خدا به عدد [موها و] پشم‌های حیوانات، انسانها را از آتش جهنم آزاد می‌کند.
- ↑ و زمان مرگ را در آن ثبت کرده و به مدت یک سال روزی‌ها را تقسیم می‌کند و هر چه را که در تمام سال اتفاق می‌افتد فرو می‌فرستد.
- ↑ ای محمد! کسی که این شب را با گفتن "الله اکبر"، "سبحان الله" و "لا اله الا الله" و دعا و نماز و قرآن خواندن و انجام اعمال مستحب و استغفار کردن زنده نگهدارد بهشت منزلگاه و استراحتگاه او خواهد بود و گناهان گذشته و آینده‌اش بخشیده می‌شود....
- ↑ یَا مُحَمدُ مَنْ صَلی فِیهَا مِائَةَ رَکْعَةٍ یَقْرَأُ فِی کُل رَکْعَةٍ فَاتِحَةَ الْکِتَابِ مِائَةَ مَرةٍ وَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ عَشْرَ مَراتٍ فَإِذَا فَرَغَ مِنَ الصلَاةِ قَرَأَ آیَةَ الْکُرْسِی عَشْرَ مَراتٍ وَ فَاتِحَةَ الْکِتَابِ عَشْراً وَ سَبحَ اللهَ مِائَةَ مَرةٍ غَفَرَ اللهُ لَهُ مِائَةَ کَبِیرَةٍ مُوبِقَةٍ مُوجِبَةٍ لِلنارِ وَ أُعْطِیَ بِکُل سُورَةٍ وَ تَسْبِیحَةٍ قَصْراً فِی الْجَنةِ وَ شَفعَهُ اللهُ فِی مِائَةٍ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ شَرَکَهُ فِی ثَوَابِ الشهَدَاءِ وَ أَعْطَاهُ مَا یُعْطِی صَائِمِی هَذَا الشهْرِ وَ قَائِمِی هَذِهِ اللیْلَةِ مِنْ غَیْرِ أَنْ یَنْقُصَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَیْئاً فَأَحْیِهَا یَا مُحَمدُ وَ أْمُرْ أُمتَکَ بِإِحْیَائِهَا وَ التقَربِ إِلَی اللهِ تَعَالَی بِالْعَمَلِ فِیهَا فَإِنهَا لَیْلَةٌ شَرِیفَةٌ"
- ↑ اقبال الاعمال، سید بن طاووس، ج۳، ص۳۲۰. اصل روایت چنین است: "مَنْ صَلی هَذِهِ الصلَاةَ فِی هَذِهِ اللیلَةِ نَظَرَ اللهُ إِلَیهِ سَبْعِینَ نَظْرَةً وَ قَضَی لَهُ بِکل نَظْرَةٍ سَبْعِینَ حَاجَةً أَدْنَاهَا الْمَغْفِرَةُ ثُم لَوْ کانَ شَقِیاً فَطَلَبَ السعَادَةَ لَأَسْعَدَهُ اللهُ یمْحُوا اللهُ ما یشاءُ وَ یثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُم الْکتابِ وَ لَوْ کانَ وَالِدَاهُ مِنْ أَهْلِ النارِ وَ دَعَا لَهُمَا أُخْرِجَا مِنَ النارِ بَعْدَ أَنْ لَا یشْرِکا بِاللهِ شَیئاً وَ مَنْ صَلی هَذِهِ الصلَاةَ قَضَی اللهُ لَهُ کل حَاجَةٍ طَلَبَ وَ أَعَد لَهُ فِی الْجَنةِ مَا لَا عَینٌ رَأَتْ وَ لَا أُذُنٌ سَمِعَتْ وَ الذِی بَعَثَنِی بِالْحَق نَبِیاً مَنْ صَلی هَذِهِ الصلَاةَ یرِیدُ بِهَا وَجْهَ اللهِ تَعَالَی جَعَلَ اللهُ لَهُ نَصِیباً فِی أَجْرِ جَمِیعِ مَنْ عَبَدَ اللهَ تِلْک اللیلَةَ وَ یأْمُرُ الْکرَامَ الْکاتِبِینَ أَنْ یکتُبُوا لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ یمْحُو عَنْهُ السیئَاتِ حَتی لَا یبْقَی لَهُ سَیئَةٌ وَ لَا یخْرُجُ مِنَ الدنْیا حَتی یرَی مَنْزِلَهُ مِنَ الْجَنةِ وَ یبْعَثُ اللهُ إِلَیهِ مَلَائِکةً یصَافِحُونَهُ وَ یسَلمُونَ عَلَیهِ وَ یخْرُجُ یوْمَ الْقِیامَةِ مَعَ الْکرَامِ الْبَرَرَةِ فَإِنْ مَاتَ قَبْلَ الْحَوْلِ مَاتَ شَهِیداً وَ یشَفعُ فِی سَبْعِینَ أَلْفاً مِنَ الْمُوَحدِینَ فَلَا یضْعُفُ عَنِ الْقِیامِ تِلْک اللیلَةَ إِلا شَقِی".
- ↑ وَ لَقَدْ أَتَیْتُکَ یَا مُحَمدُ وَ مَا فِی السمَاءِ مَلَکٌ إِلا وَ قَدْ صَف قَدَمَیْهِ فِی هَذِهِ اللیْلَةِ بَیْنَ یَدَیِ اللهِ تَعَالَی قَالَ فَهُمْ بَیْنَ رَاکِعٍ وَ قَائِمٍ وَ سَاجِدٍ وَ دَاعٍ وَ مُکَبرٍ وَ مُسْتَغْفِرٍ وَ مُسَبحٍ یَا مُحَمدُ إِن اللهَ تَعَالَی یَطلِعُ فِی هَذِهِ اللیْلَةِ فَیَغْفِرُ لِکُل مُؤْمِنٍ قَائِمٍ یُصَلی وَ قَاعِدٍ یُسَبحُ وَ رَاکِعٍ وَ سَاجِدٍ وَ ذَاکِرٍ وَ هِیَ لَیْلَةٌ- لَا یَدْعُو فِیهَا دَاعٍ إِلا اسْتُجِیبَ لَهُ وَ لَا سَائِلٌ إِلا أُعْطِیَ وَ لَا مُسْتَغْفِرٌ إِلا غُفِرَ لَهُ وَ لَا تَائِبٌ إِلا تِیبَ عَلَیْهِ مَنْ حُرِمَ خَیْرَهَا یَا مُحَمدُ فَقَدْ حُرِمَ"؛ اقبال الاعمال، سید بن طاووس، ج۳، ص۳۲۰؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۹۵، ص۴۱.
- ↑ «و این شبی است که خداوند بر خود فرض کرده که دعا کننده‌ای را نا امید برنگرداند مادامی که معصیت و گناه طلب نکند». وسائل‌الشیعة، شیخ حر عاملی، ج۸، ص۱۰۶.
- ↑ اللهُم اقْسِمْ لَنَا مِنْ خَشْیَتِکَ مَا یَحُولُ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ مَعْصِیَتِکَ وَ مِنْ طَاعَتِکَ مَا تُبَلغُنَا بِهِ رِضْوَانَکَ وَ مِنَ الْیَقِینِ مَا یَهُونُ عَلَیْنَا بِهِ مُصِیبَاتُ الدنْیَا. اللهُم أَمْتِعْنَا بِأَسْمَاعِنَا وَ أَبْصَارِنَا وَ قُوتِنَا مَا أَحْیَیْتَنَا وَ اجْعَلْهُ الْوَارِثَ مِنا وَ اجْعَلْ ثَارَنَا عَلَی مَنْ ظَلَمَنَا وَ انْصُرْنَا عَلَی مَنْ عَادَانَا وَ لَا تَجْعَلْ مُصِیبَتَنَا فِی دِینِنَا وَ لَا تَجْعَلِ الدنْیَا أَکْبَرَ هَمنَا وَ لَا مَبْلَغَ عِلْمِنَا وَ لَا تُسَلطْ عَلَیْنَا مَنْ لَا یَرْحَمُنَا بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الراحِمِینَ
- ↑ فاضل لنکرانی، محمد جواد، گفتارهای مهدوی، ص ۱۲۷، ۱۲۸.